إهلاك أَعداء أورشليم
1وَحْيُ كَلِمَةِ الرَّبِّ بِشَأْنِ إِسْرَائِيلَ. يَقُولُ الرَّبُّ بَاسِطُ السَّمَاوَاتِ وَمُرْسِي الأَرْضَ، وَجَابِلُ رُوحِ الإِنْسَانِ فِيهِ: 2«هَا أَنَا مُزْمِعٌ أَنْ أَجْعَلَ أُورُشَلِيمَ كَأْسَ خَمْرٍ تَتَرَنَّحُ مِنْهَا جَمِيعُ الشُّعُوبِ الْمُحِيطَةِ بِها، فَتُحَاصِرُ يَهُوذَا أَيْضاً فِي أَثْنَاءِ حِصَارِهَا لأُورُشَلِيمَ. 3فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ أَجْعَلُ أُورُشَلِيمَ كَصَخْرَةٍ ثَقِيلَةٍ تَعْجُزُ عَنْ حَمْلِهَا جَمِيعُ الشُّعُوبِ. وَكُلُّ مَنْ يُحَاوِلُ حَمْلَهَا يَنْشَقُّ شَقّاً، وَيَتَأَلَّبُ عَلَيْهَا جَمِيعُ شُعُوبِ الأَرْضِ. 4فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ، يَقُولُ الرَّبُّ: أُصِيبُ كُلَّ فَرَسٍ مِنْ جُيُوشِ الأَعْدَاءِ بِالرُّعْبِ، وَفَارِسَهُ بِالْجُنُونِ، وَأَرْعَى بِرِضَايَ شَعْبَ يَهُوذَا، وَأَبْتَلِي جَمِيعَ خُيُولِ الأُمَمِ بِالْعَمَى. 5فَيَقُولُ آنَئِذٍ رُؤَسَاءُ يَهُوذَا فِي قُلُوبِهِمْ: إِنَّ سُكَّانَ أُورُشَلِيمَ أَعِزَّاءُ بِفَضْلِ قُوَّةِ الرَّبِّ الْقَدِيرِ إِلَهِهِمْ. 6فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ أَجْعَلُ عَشَائِرَ يَهُوذَا كَمُسْتَوْقَدِ نَارٍ بَيْنَ الْحَطَبِ، أَوْ كَمِشْعَلٍ مُلْتَهِبٍ بَيْنَ أَكْدَاسِ الْحِنْطَةِ، فَيَلْتَهِمُونَ الشُّعُوبَ مِنْ حَوْلِهِمْ مِمَّنْ عَنْ يَمِينِهِمْ وَعَنْ يَسَارِهِمْ، بَيْنَمَا تَظَلُّ أُورُشَلِيمُ مُسْتَقِرَّةً آمِنَةً آهِلَةً فِي مَوْضِعِهَا. 7وَيُخَلِّصُ الرَّبُّ أَوَّلاً خِيَامَ يَهُوذَا لِئَلّا يَتَعَاظَمَ افْتِخَارُ بَيْتِ دَاوُدَ وَأَهْلِ أُورُشَلِيمَ عَلَى سَائِرِ يَهُوذَا. 8فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ يَحْفَظُ الرَّبُّ سُكَّانَ أُورُشَلِيمَ، فَيَكُونُ أَضْعَفُهُمْ قَوِيًّا قَادِراً مِثْلَ دَاوُدَ، وَيَتَوَلَّى بَيْتُ دَاوُدَ قِيَادَتَهُمْ فِي الْطَّلِيعَةِ، تَمَاماً كَمَا كَانَ اللهُ أَوْ مَلاكُ الرَّبِّ يَتَقَدَّمُهُمْ. 9فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ أَعْمَلُ عَلَى إِهْلاكِ جَمِيعِ الشُّعُوبِ الزَّاحِفِينَ عَلَى أُورُشَلِيمَ.
النوح على من طعنوه
10وَأُفِيضُ عَلَى ذُرِّيَّةِ دَاوُدَ وَعَلَى سُكَّانِ أُورُشَلِيمَ رُوحَ النِّعْمَةِ وَالابْتِهَالِ، حَتَّى إِذَا نَظَرُوا إِلَيَّ، أَنَا الَّذِي طَعَنُوهُ يَنُوحُونَ عَلَيْهِ كَمَا يَنُوحُ وَالِدٌ عَلَى وَلَدِهِ الْوَحِيدِ، مُتَفَجِّعِينَ عَلَيْهِ كَتَفَجُّعِهِمْ عَلَى مَوْتِ بِكْرِهِمْ. 11فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ يَكُونُ النُّوَاحُ فِي أُورُشَلِيمَ مُمَاثِلاً لِلنُّوَاحِ فِي هَدَدْرِمُّونَ فِي سَهْلِ مَجِدُّو (حَيْثُ قُتِلَ الْمَلِكُ يُوشِيَّا). 12فَيَشِيعُ النَّحِيبُ بَيْنَ أَهْلِ الْبِلادِ، فَتَنُوحُ كُلُّ عَشِيرَةٍ عَلَى حِدَةٍ، فَيَبْكِي رِجَالُ عَشِيرَةِ دَاوُدَ مُنْفَرِدِينَ عَنِ النِّسَاءِ، وَالنِّسَاءُ عَنِ الرِّجَالِ، وَرِجَالُ عَشِيرَةِ ذُرِّيَّةِ نَاثَانَ مُنْفَرِدِينَ عَنِ النِّسَاءِ، وَالنِّسَاءُ عَنِ الرِّجَالِ. 13وَكَذَلِكَ يَنُوحُ رِجَالُ وَنِسَاءُ عَشِيرَةِ لاوِي كُلٌّ عَلَى حِدَةٍ، وَرِجَالُ وَنِسَاءُ عَشِيرَةِ شَمْعِي كُلٌّ عَلَى حِدَةٍ. 14وَأَيْضاً يَنُوحُ رِجَالُ وَنِسَاءُ سَائِرِ الْعَشَائِرِ الْبَاقِيَةِ كُلٌّ عَلَى حِدَةٍ».
نابودی دشمنان اورشليم
1اين است سرنوشت اسرائيل كه خداوند آن را اعلام نمود، خداوندی كه آسمانها را گسترانيد، بنياد زمين را نهاد و روح انسان را در درونش قرار داد:
2«اورشليم را برای قومهای همسايه كه سپاهيان خود را برای محاصرهٔ اورشليم و ساير شهرهای يهودا می‌فرستند، مثل كاسهٔ زهر می‌گردانم. 3هنگامی كه تمام قومهای جهان بر ضد اورشليم جمع شوند، من اورشليم را برای آنها مانند سنگ عظيمی خواهم ساخت، كه هر کس بخواهد آن را تكان دهد خود سخت مجروح شود.»
4خداوند می‌فرمايد: «در آن روز، سپاهيان مهاجم را گيج و سردرگم می‌كنم و اسبانشان را به كوری مبتلا می‌سازم، زيرا من مراقب مردم يهودا هستم. 5آنگاه رهبران يهودا در دل خود خواهند گفت: مردم اورشليم قوی هستند، زيرا خداوند قادر متعال، خدای ايشان است.
6«در آن روز، رهبران يهودا را مثل شعله آتشی كه جنگلها و مزارع را می‌سوزاند، می‌گردانم. آنها تمام قومهای همسايه را از راست و چپ خواهند سوزاند، و مردم اورشليم در امنيت خواهند بود. 7من ساير شهرهای يهودا را پيش از اورشليم پيروز می‌گردانم تا مردم اورشليم و نسل سلطنتی داوود از پيروزی خود مغرور نشوند.
8«من كه خداوند هستم از مردم اورشليم دفاع خواهم كرد. ضعيفترين آنها مثل داوود پادشاه قوی خواهد بود، و نسل سلطنتی داوود مانند خدا و مثل فرشتهٔ خداوند در پيشاپيش آنها حركت خواهند كرد! 9زيرا قصد من اين است كه تمام قومهايی را كه به جنگ اورشليم می‌آيند نابود كنم.
سوگواری مردم اورشليم
10«من روح ترحم و تضرع را بر تمام ساكنان اورشليم خواهم ريخت، و آنها بر من كه نيزه زده‌اند خواهند نگريست و عزاداری خواهند نمود چنانكه گويی برای تنها فرزند خود عزا گرفته‌اند، و آنچنان ماتم خواهند گرفت كه گويی پسر ارشدشان مرده است. 11در آن روز، در اورشليم ماتم بزرگی بر پا خواهد شد همانند ماتمی كه مردم برای يوشيای پادشاه كه در درهٔ مجدو كشته شد بر پا كردند.
12-14«همهٔ قبايل اسرائيل با اندوه فراوان گريه خواهند كرد. تمام قوم از پادشاه و كاهن گرفته تا مردم عادی، عزادار می‌شوند. هر خانواده‌ای جداگانه ماتم می‌گيرد زن جدا و شوهر جدا تا هر يک در تنهايی بار غم و اندوهش را به دوش بكشد.
