موت ناداب وأبيهو
1ثُمَّ وَضَعَ نَادَابُ وَأَبِيهُو، ابْنَا هَرُونَ، فِي مِجْمَرَتَيْهِمَا نَاراً غَيْرَ مُقَدَّسَةٍ، وَبَخُوراً عَلَى خِلافِ مَا أَمَرَهُمَا الرَّبُّ، وَقَرَّبَا أَمَامَ الرَّبِّ 2فَانْدَلَعَتْ نَارٌ مِنْ عِنْدِ الرَّبِّ فَالْتَهَمَتْهُمَا، فَمَاتَا فِي حَضْرَةِ الرَّبِّ. 3فَقَالَ مُوسَى لِهَرُونَ: «إِلَيْكَ مَا قَالَهُ الرَّبُّ: فِي الْقَرِيبِينَ مِنِّي أُظْهِرُ قَدَاسَتِي، وَأُعْلِنُ مَجْدِي أَمَامَ جَمِيعِ الشَّعْبِ». فَصَمَتَ هَرُونُ. 4وَاسْتَدْعَى مُوسَى مِيشَائِيلَ وَأَلْصَافَانَ ابْنَيْ عُزِّيئِيلَ عَمِّ هَروُنَ وَقَالَ لَهُمَا: «تَعَالَيَا وَاحْمِلا جُثَّتَيْ قَرِيبَيْكُمَا مِنْ أَمَامِ الْقُدْسِ إِلَى خَارِجِ الْمُخَيَّمِ». 5فَتَقَدَّمَا وَرَفَعَاهُمَا بِقَمِيصَيْهِمَا إِلَى خَارِجِ الْمُخَيَّمِ، كَمَا أَمَرَ مُوسَى. 6وَقَالَ مُوسَى لِهَرُونَ وَأَلِعَازَارَ وَإِيثَامَارَ ابْنَيْهِ: «لا تَكْشِفُوا رُؤُوسَكُمْ وَلا تَشُقُّوا ثِيَابَكُمْ حِدَاداً، لِئَلّا تَمُوتُوا وَيَسْخَطَ الرَّبُّ عَلَى كُلِّ الشَّعْبِ. وَأَمَّا بَقِيَّةُ الشَّعْبِ فَلْيَبْكُوا عَلَى اللَّذَيْنِ أَحْرَقَهُمَا الرَّبُّ. 7وَإِيَّاكُمْ أَنْ تَخْرُجُوا مِنْ بَابِ خَيْمَةِ الاجْتِمَاعِ لِئَلّا تَمُوتُوا، لأَنَّ دُهْنَ مَسْحَةِ الرَّبِّ مَازَالَ عَلَيْكُمْ». فَنَفَّذُوا أَمْرَ مُوسَى.
8وَأَمَرَ الرَّبُّ هَرُونَ: 9«لا تَشْرَبْ أَنْتَ وَأَبْنَاؤُكَ خَمْراً مُسْكِراً عِنْدَ دُخُولِكُمْ لِخِدْمَتِي فِي خَيْمَةِ الاجْتِمَاعِ، لِئَلّا تَمُوتُوا، وَتَكُونُ هَذِهِ عَلَيْكُمْ فَرِيضَةً أَبَدِيَّةً جِيلاً بَعْدَ جِيلٍ، 10لِتُمَيِّزُوا بَيْنَ الْمُقَدَّسِ وَالْمُحَلَّلِ، النَّجِسِ وَالطَّاهِرِ، 11وَلِتُعَلِّمُوا شَعْبَ إِسْرَائِيلَ جَمِيعَ الْفَرَائِضِ الَّتِي أَمَرْتُ بِها عَلَى لِسَانِ مُوسَى».
12وَقَالَ مُوسَى لِهَرُونَ وَابْنَيْهِ الْبَاقِيَيْنِ، أَلِعَازَارَ وَإِيثَامَارَ: «خُذُوا مَا تَبَقَّى مِنْ تَقْدِمَةِ الدَّقِيقِ الْمُقَرَّبَةِ إِلَى الرَّبِّ وَكُلُوهَا فَطِيراً إِلَى جِوَارِ الْمَذْبَحِ، لأَنَّهَا قُدْسُ أَقْدَاسٍ. 13كُلُوهَا فِي مَكَانٍ مُقَدَّسٍ لأَنَّهَا نَصِيبُكَ وَنَصِيبُ ابْنَيْكَ مِنْ مُحْرَقَاتِ الرَّبِّ، لأَنَّنِي هَكَذَا أُمِرْتُ. 14وَأَمَّا الصَّدْرُ الْمُرَجَّحُ وَالسَّاقُ الْيُمْنَى الْمُقَدَّمَةُ، فَكُلْهَا أَنْتَ وَبَنُوكَ وَبَنَاتُكَ فِي مَكَانٍ طَاهِرٍ، لأَنَّهَا نَصِيبُكَ وَنَصِيبُ أَبْنَائِكَ مِنْ ذَبَائِحِ سَلامِ شَعْبِ إِسْرَائِيلَ. 15عِنْدَمَا يَأْتِي الشَّعْبُ بِسَاقِ التَّقْدِمَةِ وَصَدْرِ التَّرْجِيحِ وَوَقَائِدِ الشَّحْمِ لِتَرْجِيحِهَا أَمَامَ الرَّبِّ، يُصْبِحَانِ مِنَ نَصِيبِكَ وَنَصِيبِ أَبْنَائِكَ، فَرِيضَةً أَبَدِيَّةً جِيلاً بَعْدَ جِيلٍ».
16وَبَحَثَ مُوسَى عَنْ تَيْسِ الْخَطِيئَةِ فَوَجَدَهُ قَدِ احْتَرَقَ فَاغْتَاظَ مِنْ أَلِعَازَارَ وَإِيثَامَارَ ابْنَيْ هَرُونَ الْبَاقِيَيْنِ وَقَالَ: 17«لِمَاذَا لَمْ تَأْكُلا ذَبِيحَةَ الْخَطِيئَةِ فِي الْمَكَانِ الْمُقَدَّسِ؟ إِنَّهَا قُدْسُ أَقْدَاسٍ، وَهَبَهَا الرَّبُّ لَكُمَا لِتَحْمِلا إِثْمَ الْجَمَاعَةِ، تَكْفِيراً عَنْهُمْ أَمَامَ الرَّبِّ. 18مَادَامَ دَمُهَا لَمْ يُؤْخَذْ إِلَى دَاخِلِ الْقُدْسِ، كَانَ عَلَيْكُمَا أَنْ تَأْكُلاهَا فِي الْقُدْسِ كَمَا أَوْصَيْتُ». 19فَقَالَ هَرُونُ لِمُوسَى: «لَقَدْ قَرَّبَا الْيَوْمَ ذَبِيحَةَ خَطِيئَتِهِمَا وَمُحْرَقَتَهُمَا فِي حَضْرَةِ الرَّبِّ، فَلَوْ أَكَلْنَا ذَبِيحَةَ الْخَطِيئَةِ فِي مِثْلِ هَذَا الْيَوْمِ، وَقَدْ أَصَابَنَا مَا أَصَابَنَا، فَهَلْ كَانَ الرَّبُّ يَرْضَى عَنَّا؟» 20فَاقْتَنَعَ مُوسَى بِهَذَا الْجَوَابِ.
گناه ناداب و ابيهو
1ناداب و ابيهو، پسران هارون، برخلاف امر خداوند، آتش غير مجاز بر آتشدان خود نهاده، بر آن بخور گذاشتند و به حضور خداوند تقديم كردند. 2ناگاه آتش از حضور خداوند بيرون آمده، آنها را سوزاند و آنها در همانجا، در حضور خداوند مردند.
3آنگاه موسی به هارون گفت: «منظور خداوند همين بود وقتی فرمود: كسانی كه مرا خدمت می‌كنند بايد حرمت قدوسيت مرا نگاه دارند تا تمام قوم، مرا احترام كنند.» پس هارون خاموش ماند.
4بعد موسی، ميشائيل و الصافان (پسران عزی‌ئيل، عموی هارون) را صدا زد و به ايشان گفت: «برويد و اجساد را از داخل خيمهٔ عبادت برداريد و به خارج از اردوگاه ببريد.»
5آنها رفتند و همانطور كه موسی گفته بود ايشان را در پيراهنهای كهانتشان از اردوگاه بيرون بردند.
6آنگاه موسی به هارون و پسرانش العازار و ايتامار گفت: «عزاداری ننماييد، موی سرتان را ژوليده نكنيد و گريبان لباس خود را چاک نزنيد. اگر عزاداری كنيد خدا شما را نيز هلاک خواهد كرد و خشم او بر تمام قوم اسرائيل افروخته خواهد شد. ولی بنی‌اسرائيل می‌توانند برای ناداب و ابيهو كه در اثر آتش هولناک خداوند مردند، عزاداری نمايند. 7شما از در خيمهٔ عبادت بيرون نرويد مبادا بميريد، چون روغن مسح خداوند بر شماست.» ايشان طبق دستور موسی عمل كردند.
8-9آنگاه خداوند به هارون گفت: «وقتی به خيمهٔ عبادت می‌رويد، هرگز شراب يا مشروبات مست كنندهٔ ديگر ننوشيد مبادا بميريد. اين قانونی است دائمی برای تو و پسرانت و تمام نسلهای آينده‌ات. 10شما بايد فرق بين مقدس و نامقدس، و نجس و طاهر را تشخيص دهيد. 11بايد تمام دستورات مرا كه توسط موسی به قوم اسرائيل داده‌ام، به ايشان بياموزيد.»
12سپس موسی به هارون و دو پسر بازمانده‌اش، العازار و ايتامار گفت: «باقيماندهٔ هديهٔ آردی را كه بر آتش به خداوند تقديم شده است برداريد و از آن، نان بدون خميرمايه پخته، در كنار قربانگاه بخوريد زيرا اين هديه، بسيار مقدس است. 13چنانكه خداوند به من فرموده است بايد اين را در جای مقدسی بخوريد زيرا اين سهم شما و پسرانتان از هديه‌ای است كه بر آتش به خداوند تقديم می‌شود. 14شما و پسران و دخترانتان می‌توانيد سينه و ران هديهٔ مخصوص را كه در حضور خداوند تكان داده می‌شود، در مكان طاهری بخوريد. اين هدايا كه سهم شما از قربانی سلامتی قوم اسرائيل می‌باشد به شما و فرزندانتان داده شده است.
15«بنی‌اسرائيل بايد ران و سينه را هنگام تقديم پيه بر آتش، بياورند و به عنوان هديهٔ مخصوص در حضور خداوند تكان دهند. آن ران و سينه هميشه به شما و فرزندانتان تعلق خواهد داشت، همانطور كه خداوند فرموده است.»
16موسی سراغ بز قربانی گناه را گرفت، ولی پی برد كه سوزانده شده است. پس بر العازار و ايتامار خشمگين شده، گفت: 17«چرا قربانی گناه را در مكان مقدس نخورديد؟ اين قربانی، بسيار مقدس می‌باشد و خدا آن را به شما داده است تا گناه قوم اسرائيل را در حضور خداوند كفاره نماييد. 18چون خون آن به داخل قدس برده نشد، بايد حتماً آن را در محوطهٔ عبادتگاه می‌خورديد، به طوری كه به شما دستور داده بودم.»
19ولی هارون به موسی گفت: «با وجودی كه ايشان قربانی گناه و قربانی سوختنی خود را به حضور خداوند تقديم كردند اين واقعهٔ هولناک برای من پيش آمد. حال اگر از گوشت قربانی گناه می‌خورديم، آيا خداوند خشنود می‌شد؟» 20موسی وقتی اين را شنيد، قانع شد.
