شريعة النذير
1وَقَالَ الرَّبُّ لِمُوسَى: 2«أَوْصِ بَنِي إِسْرَائِيلَ وَقُلْ لَهُمْ: أَيُّ رَجُلٍ أَوِ امْرَأَةٍ تَعَهَّدَ بِنَذْرٍ خَاصٍّ يَتَنَسَّكُ فِيهِ لِلرَّبِّ، 3فَلْيَمْتَنِعْ عَنِ الْخَمْرِ وَالْمُسْكِرِ، وَلا يَشْرَبْ خَلَّ الْخَمْرِ وَلا خَلَّ الْمُسْكِرِ أَوْ نَقِيعَ الْعِنَبِ، وَلا يَأْكُلْ عِنَباً رَطْباً وَلا يَابِساً. 4لَا يَذُقْ كُلَّ أَيَّامِ نَذْرِهِ شَيْئاً مِنْ نِتَاجِ الْكَرْمَةِ حَتَّى بُذُورِ الْعِنَبِ وَقِشْرِهِ. 5وَلا يَحْلِقْ رَأْسَهُ طَوَالَ مُدَّةِ نَذْرِهِ إِلَى أَنْ تَتِمَّ الأَيَّامُ الَّتِي نَذَرَ فِيهَا نَفْسَهُ لِلرَّبِّ، لأَنَّهُ مُقَدَّسٌ، فَعَلَيْهِ أَنْ يُرْخِيَ خُصَلَ شَعْرِ رَأْسِهِ. 6لَا يَقْرُبْ جَسَدَ مَيْتٍ كُلَّ أَيَّامِ نَذْرِهِ لِلرَّبِّ. 7سَوَاءٌ كَانَ الْمَيْتُ أَبَاهُ أَمْ أُمَّهُ أَمْ أَخَاهُ أَمْ أُخْتَهُ فَلا يَتَنَجَّسْ مِنْ أَجْلِهِمْ عِنْدَ مَوْتِهِمْ، لأَنَّ رَمْزَ نُسْكِ إِلَهِهِ عَلَى رَأْسِهِ. 8وَيَكُونُ كُلَّ أَيَّامِ نَذْرِهِ مُقَدَّساً لِلرَّبِّ. 9وَإذَا تَنَجَّسَ شَعْرُ انْتِذَارِهِ عَلَى أَثَرِ مَوْتِ أَحَدٍ عِنْدَهُ بَغْتَةً، يَحْلِقُ شَعْرَهُ بَعْدَ ذَلِكَ بِسَبْعَةِ أَيَّامٍ فَيَطْهُرُ. 10ثُمَّ فِي الْيَوْمِ الثَّامِنِ يَأْتِي بِيَمَامَتَيْنِ أَوْ فَرْخَيْ حَمَامٍ إِلَى الْكَاهِنِ عِنْدَ مَدْخَلِ خَيْمَةِ الاجْتِمَاعِ. 11فَيُقَدِّمُ الْكَاهِنُ أَحَدَهُمَا ذَبِيحَةَ خَطِيئَةٍ وَالآخَرَ مُحْرَقَةً، وَيُكَفِّرُ عَنْهُ خَطِيئَتَهُ لِوُجُودِهِ أَمَامَ جُثَّةِ مَيْتٍ، وَيُقَدِّسُ رَأْسَهُ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ بِعَيْنِهِ. 12وَلا تُحْسَبُ لَهُ أَيَّامُ نَذْرِهِ الَّتِي سَبَقَتْ تَنْجِيسَهُ بِسَبَبِ الْمَيْتِ، وَعَلَيْهِ أَنْ يَبْدَأَ عَدَّ أَيَّامِ فَتْرَةِ نَذْرِهِ مِنْ جَدِيدٍ، وَيَأْتِيَ بِحَمَلٍ حَوْلِيٍّ وَيُقَدِّمَهُ ذَبِيحَةَ إِثْمٍ.
13وَهَذِهِ هِيَ شَرِيعَةُ النَّذِيرِ عِنْدَمَا يَسْتَوْفِي أَيَّامَ نَذْرِهِ: يَأْتِي إِلَى مَدْخَلِ خَيْمَةِ الاجْتِمَاعِ، 14فَيُقَدِّمُ قُرْبَانَهُ لِلرَّبِّ حَمَلاً حَوْلِيًّا، بِلا عَيْبٍ، لِيَكُونَ مُحْرَقَةً، وَنَعْجَةً حَوْلِيَّةً، صَحِيحَةً، لِتَكُونَ ذَبِيحَةَ خَطِيئَةٍ، وَكَبْشاً سَلِيماً لِيَكُونَ ذَبِيحَةَ سَلامَةٍ. 15فَضْلاً عَنْ سَلٍّ مِنْ كَعْكِ فَطِيرٍ مَعْجُونٍ بِزَيْتٍ، وَرِقَاقٍ غَيْرِ مُخْتَمِرَةٍ مَدْهُونَةٍ بِالزَّيْتِ مَعَ تَقْدِمَةِ دَقِيقٍ وَخَمْرٍ. 16فَيُقَدِّمُهَا الْكَاهِنُ أَمَامَ الرَّبِّ ذَبِيحَةَ خَطِيئَتِهِ وَمُحْرَقَتَهُ. 17ثُمَّ يُقَرِّبُ كَبْشَ ذَبِيحَةِ السَّلامِ مَعَ سَلِّ كَعْكِ الْفَطِيرِ. وَأَخِيراً يَرْفَعُ الْكَاهِنُ تَقْدِمَةَ الدَّقِيقِ وَالْخَمْرَ. 18ثُمَّ يَحْلِقُ النَّذِيرُ شَعْرَ انْتِذَارِهِ عِنْدَ مَدْخَلِ خَيْمَةِ الاجْتِمَاعِ، وَيُحْرِقُهُ عَلَى نَارِ ذَبِيحَةِ السَّلامِ. 19ثُمَّ يَأْخُذُ الْكَاهِنُ كَتِفَ الْكَبْشِ بَعْدَ سَلْقِهِ، وَكَعْكَةَ فَطِيرٍ وَاحِدَةً وَرِقَاقَةً وَاحِدَةً. وَيَضَعُهَا بَيْنَ يَدَيِ النَّذِيرِ بَعْدَ حَلْقِهِ شَعْرَ انْتِذَارِهِ. 20وَيُرَجِّحُهَا الْكَاهِنُ أَمَامَ الرَّبِّ، فَتَكُونُ نَصِيباً مُقَدَّساً لِلْكَاهِنِ مَعَ صَدْرِ التَّرْجِيحِ وَسَاقِ الذَّبِيحَةِ. وَبَعْدَ ذَلِكَ يَشْرَبُ النَّذِيرُ خَمْراً. 21هَذِهِ هِيَ شَرِيعَةُ النَّذِيرِ الَّذِي يَنْذُرُ تَقْدِمَةً لِلرَّبِّ وَقْتَ نُسْكِهِ، فَضْلاً عَنْ تَقْدِمَاتِهِ الطَّوْعِيَّةِ الَّتِي يَبْذُلُهَا. وَعَلَيْهِ أَنْ يَفِيَ بِمَا نَذَرَ حَسَبَ شَرِيعَةِ انْتِذَارِهِ».
البركة الكهنوتية
22وَقَالَ الرَّبُّ لِمُوسَى: 23«أَوْصِ هَرُونَ وَأَبْنَاءَهُ قَائِلاً: هَذَا مَا يُبَارِكُونَ بِهِ بَنِي إِسْرَائِيلَ قَائِلِينَ لَهُمْ: 24يُبَارِكُكَ الرَّبُّ وَيَحْرُسُكَ. 25يُضِيءُ الرَّبُّ بِوَجْهِهِ عَلَيْكَ وَيَرْحَمُكَ. 26يَلْتَفِتُ الرَّبُّ بِوَجْهِهِ إِلَيْكَ وَيَمْنَحُكَ سَلاماً. 27وَهَكَذَا يَجْعَلُونَ اسْمِي عَلَى بَنِي إِسْرَائِيلَ وَأَنَا أُبَارِكُهُمْ».
مقررات نذر
1-2خداوند به موسی فرمود كه اين دستورات را به قوم اسرائيل بدهد: وقتی كه زنی يا مردی به طريق خاص، نذر كرده، خود را وقف خدمت خداوند نمايد، 3-4از آن پس او در تمامی مدتی كه خود را وقف خداوند نموده است، نبايد به مشروبات الكلی يا شراب و يا حتی شراب تازه، آب انگور، انگور يا كشمش لب بزند. او نبايد از چيزهايی كه از درخت انگور به دست می‌آيد، از هسته گرفته تا پوست آن بخورد.
5در تمامی آن مدت، او هرگز نبايد موی سرش را بتراشد. او مقدس و وقف خداوند شده است، پس بايد بگذارد موی سرش بلند شود.
6-7در طول مدتی كه وقف خداوند می‌باشد و موی سرش به علامت نذر، بلند است او نبايد به مرده‌ای نزديک شود، حتی اگر جنازهٔ پدر، مادر، برادر يا خواهرش باشد. 8او در تمام آن مدت وقف خداوند می‌باشد. 9اگر كسی ناگهان در كنار او بميرد، او نجس می‌شود و بايد بعد از هفت روز موی خود را بتراشد تا نجاستش پاک شود. 10روز هشتم بايد دو قمری يا دو جوجه كبوتر پيش كاهن، دم در خيمهٔ عبادت بياورد. 11كاهن يكی از پرنده‌ها را به عنوان قربانی گناه و ديگری را به عنوان قربانی سوختنی تقديم كرده، جهت نجاست او كفاره كند. در همان روز او بايد نذر خود را تجديد نموده، بگذارد دوباره موی سرش بلند شود. 12روزهای نذرش كه پيش از نجاستش سپری شده‌اند ديگر به حساب نيايند. او بايد نذر خود را از نو آغاز نموده، يک برهٔ نر يک ساله به عنوان قربانی جبران بياورد.
13در پايان دورهٔ نذر خود به خداوند، بايد دم در خيمهٔ عبادت رفته، 14يک برهٔ نر يك سالهٔ بی‌عيب جهت قربانی سوختنی برای خداوند بياورد. همچنين بايد يک برهٔ مادهٔ يک سالهٔ بی‌عيب برای قربانی گناه، يک قوچ بی‌عيب به عنوان قربانی سلامتی، 15يک سبد نان فطير كه از آرد مرغوب مخلوط با روغن زيتون درست شده باشد و قرصهای فطير روغنی همراه با هديهٔ آردی و نوشيدنی آن تقديم كند. 16كاهن بايد اين قربانیها و هدايا را از او گرفته، به حضور خداوند تقديم نمايد: قربانی گناه، قربانی سوختنی، 17و قوچ برای قربانی سلامتی همراه با يک سبد نان فطير و هديهٔ آردی و نوشيدنی آن.
18پس از آن، شخص وقف شده موی بلند سر خود را كه علامت نذر اوست بتراشد. اين عمل را دم در خيمهٔ عبادت انجام داده، موی تراشيده شده را در آتشی كه زير قربانی سلامتی است بيندازد. 19پس از تراشيده شدن موی سر آن شخص، كاهن سر دست بريان شدهٔ قوچ را با يک نان فطير و يک قرص فطير روغنی گرفته، همه را در دست او بگذارد. 20سپس، كاهن همهٔ آنها را بگيرد و به عنوان هديهٔ مخصوص در حضور خداوند تكان دهد. تمامی اينها با سينه و ران قوچ كه در حضور خداوند تكان داده شده بودند، سهم مقدس كاهن است. سپس آن شخص می‌تواند دوباره شراب بنوشد، چون از قيد نذر خود آزاد شده است.
21اين مقررات مربوط به كسی است كه نذر می‌كند و خود را وقف خداوند می‌نمايد و نيز مربوط به قربانیهایی است كه بايد در پايان دورهٔ نذر خود، تقديم كند. علاوه بر اينها، او بايد قربانیهای ديگری را كه در ابتدای وقف كردن خود نذر كرده است تقديم نمايد.
دعای بركت
22-23سپس خداوند به موسی فرمود كه به هارون و پسرانش بگويد كه قوم اسرائيل را بركت داده، بگويند:
24-26«خداوند شما را بركت دهد
و از شما محافظت فرمايد،
خداوند روی خود را بر شما تابان سازد
و بر شما رحمت فرمايد،
خداوند لطف خود را به شما نشان دهد
و شما را سلامتی بخشد.»
27هارون و پسرانش بايد به اين طريق برای قوم اسرائيل بركات مرا بطلبند و من ايشان را بركت خواهم داد.
