الخطيئة والاعتراف والفداء
1انْظُرُوا، إِنَّ ذِرَاعَ الرَّبِّ لَيْسَتْ قَاصِرَةً حَتَّى تَعْجِزَ عَنْ أَنْ تُخَلِّصَ، وَلا أُذُنَهُ ثَقِيلَةٌ حَتَّى لَا تَسْمَعَ. 2إِنَّمَا خَطَايَاكُمْ أَضْحَتْ تَفْصِلُ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَ إِلَهِكُمْ، وَآثَامُكُمْ حَجَبَتْ وَجْهَهُ عَنْكُمْ، فَلَمْ يَسْمَعْ، 3لأَنَّ أَيْدِيَكُمْ تَلَوَّثَتْ بِالدَّمِ وَأَصَابِعَكُمْ بِالإِثْمِ، وَنَطَقَتْ شِفَاهُكُمْ بِالْكَذِبِ، وَلَهَجَتْ أَلْسِنَتُكُمْ بِالشَّرِّ. 4لَيْسَ بَيْنَكُمْ مَنْ يُطَالِبُ بِالْعَدْلِ، أَوْ يَحْكُمُ بِالْحَقِّ. يَتَّكِلُونَ عَلَى الْبَاطِلِ وَيَتَفَوَّهُونَ بِالزُّورِ، يَحْبَلُونَ بِالْغِشِّ، وَيَلِدُونَ بِالإِثْمِ. 5يَفْقِسُونَ بَيْضَ أَفْعَى، وَيَنْسِجُونَ خُيُوطَ الْعَنْكَبُوتِ. مَنْ يَأْكُلُ مِنْ بَيْضِهِمْ يَمُوتُ، وَمِنَ الْبَيْضَةِ الْمَكْسُورَةِ تَخْرُجُ حَيَّةٌ. 6لَا تَصْلُحُ خُيُوطُهُمْ لِنَسِيجِ الثِّيَابِ، وَلا يَكْتَسُونَ بِأَعْمَالِهِمْ، لأَنَّ أَعْمَالَهُمْ هِيَ أَعْمَالُ إِثْمٍ، وَأَفْعَالُ الظُّلْمِ قَدِ ارْتَكَبَتْهَا أَيْدِيهِمْ. 7تُسْرِعُ أَرْجُلُهُمْ لاِقْتِرَافِ الشَّرِّ، وَيُهَرْوِلُونَ لِسَفْكِ دَمِ الْبَرِيءِ، أَفْكَارُهُمْ أَفْكَارٌ أَثِيمَةٌ، وَفِي طُرُقِهِمْ دَمَارٌ وَخَرَابٌ، 8لَمْ يَعْرِفُوا سَبِيلَ السَّلامِ، وَلا عَدْلَ فِي مَسَالِكِهِمْ. عَوَّجُوا طُرُقَهُمْ، وَالسَّالِكُ فِيهَا لَا يَعْرِفُ سَلاماً.
9الْحَقُّ ابْتَعَدَ عَنَّا، وَلَمْ يُدْرِكْنَا الْعَدْلُ. نَرْتَقِبُ نُوراً، فَيُحْدِقُ بِنَا الظَّلامُ، وَنَنْشُدُ ضَوْءاً فَنَسْلُكُ فِي الْعَتْمَةِ. 10نَتَحَسَّسُ الْحَائِطَ كَالأَعْمَى، وَنَتَلَمَّسُ كَالْمَكْفُوفِ، نَتَعَثَّرُ فِي الظَّهِيرَةِ كَمَا لَوْ كُنَّا نَسِيرُ فِي عَتْمَةِ اللَّيْلِ وَنَكُونُ كَالأَمْوَاتِ بَيْنَ الْمُتَدَفِّقِينَ بِالْحَيَاةِ. 11كُلُّنَا نُزَمْجِرُ كَالدِّبَبَةِ، وَنَنُوحُ كَالْحَمَامِ. نَبْحَثُ عَنِ الْعَدْلِ فَلا نَجِدُهُ، وَعَنِ الْخَلاصِ وَإذَا بِهِ قَدِ ابْتَعَدَ عَنَّا، 12لأَنَّ مَعَاصِيَنَا كَثُرَتْ أَمَامَكَ، وَآثَامَنَا تَشْهَدُ عَلَيْنَا. فَمَعَاصِينَا مَعَنَا، وَذُنُوبُنَا نَعْرِفُهَا. 13تَمَرَّدْنَا وَتَنَكَّرْنَا لِلرَّبِّ. ارْتَدَدْنَا عَنِ اتِّبَاعِ طُرُقِ إِلَهِنَا، تَفَوَّهْنَا بِالظُّلْمِ وَالْعِصْيَانِ افْتِرَاءً، وَبِكَلامِ زُورٍ مِنَ الْقَلْبِ. 14قَدِ ارْتَدَّ عَنَّا الإِنْصَافُ، وَوَقَفَ الْعَدْلُ بَعِيداً، إِذْ سَقَطَ الْحَقُّ صَرِيعاً فِي الشَّوَارِعِ، وَالْبِرُّ لَمْ يَسْتَطِعِ الدُّخُولَ. 15أَضْحَى الْحَقُّ مَفْقُوداً، وَالْحَائِدُ عَنِ الشَّرِّ ضَحِيَّةً. رَأَى الرَّبُّ ذَلِكَ فَأَسْخَطَهُ فُقْدَانُ الإِنْصَافِ.
16وَإِذْ لَمْ يَجِدْ إِنْسَاناً يَنْتَصِرُ لِلْحَقِّ، وَأَدْهَشَهُ أَنْ لَا يَرَى شَفِيعاً، أَحْرَزَتْ لَهُ ذِرَاعُهُ انْتِصَاراً، وَعَضَدَهُ بِرُّهُ. 17فَتَدَرَّعَ بِالْبِرِّ وَارْتَدَى عَلَى رَأْسِهِ خُوذَةَ الْخَلاصِ، وَاكْتَسَى بِثِيَابِ الانْتِقَامِ، وَالْتَفَّ بِعَبَاءَةِ الْغَضَبِ. 18فَهُوَ يُجَازِيهِمْ بِمُقْتَضَى أَعْمَالِهِمْ. يُجَازِي أَعْدَاءَهُ، وَيُعَاقِبُ خُصُومَهُ، وَيُنْزِلُ الْقَصَاصَ بِالْجَزَائِرِ، 19فَيَتَّقُونَ مِنَ الْمَغْرِبِ اسْمَ الرَّبِّ، وَمِنَ الْمَشْرِقِ يَخْشَوْنَ مَجْدَ الرَّبِّ، لأَنَّهُ سَيَأْتِي الْعَدُوُّ كَنَهْرٍ مُتَدَفِّقٍ فَتَدْفَعُهُ رِيحُ الرَّبِّ.
20وَيُقْبِلُ الْفَادِي إِلَى صِهْيَوْنَ، وَإِلَى التَّائِبِينَ عَنْ مَعَاصِيهِمْ مِنْ ذُرِّيَّةِ يَعْقُوبَ، يَقُولُ الرَّبُّ. 21أَمَّا أَنَا، يَقُولُ الرَّبُّ، فَهَذَا عَهْدِي مَعَهُمْ: إِنَّ رُوحِي الْحَالَّ عَلَيْكَ وَكَلامِي الَّذِي لَقَّنْتُكَ إِيَّاهُ، لَا يَزُولُ مِنْ فَمِكَ أَوْ مِنْ فَمِ أَبْنَائِكَ أَوْ أَحْفَادِكَ، مِنَ الآنَ وَإِلَى الأَبَدِ.
ኀጢአት፣ ንስሓና መቤዠት
1እነሆ፤ የእግዚአብሔር እጅ ከማዳን አላጠረችም፤
ጆሮውም መስማት አልተሳናትም።
2ነገር ግን በደላችሁ
ከአምላካችሁ ለይቷችኋል፤
ኀጢአታችሁ ፊቱን ከእናንተ ሰውሮታል፤
በዚህም ምክንያት አይሰማም።
3እጆቻችሁ በደም፣
ጣቶቻችሁ በበደል ተነክረዋል፤
ከንፈሮቻችሁ ሐሰትን ተናገሩ፤
ምላሶቻችሁ ክፉ ነገርን አሰሙ።
4ፍትሕን የሚጠራ ማንም የለም፤
ጕዳዩን በቅንነት የሚያቀርብ የለም፤
በከንቱ ነገር ታመኑ፤ ሐሰትን ተናገሩ፤
ሁከትን ፀነሱ፤ ክፋትንም ወለዱ።
5የእባብ ዕንቍላል ታቀፉ፤
የሸረሪት ድር ዐደሩ፤
ዕንቍላሎቻቸውን የሚበላ ሁሉ ይሞታል፤
አንዱ በተሰበረ ጊዜም እፉኝት ይወጣል።
6ድሮቻቸው ልብስ አይሆኑም፤
በሚሠሩትም ሰውነታቸውን መሸፈን አይችሉም፤
ሥራቸው ክፉ ነው፤
እጃቸውም በዐመፅ ሥራ የተሞላ ነው።
7እግሮቻቸው ወደ ኀጢአት ይሮጣሉ፤
ንጹሕ ደም ለማፍሰስ ይፈጥናሉ፤
የሚያስቡት ክፉ ሐሳብ ነው፤
ማጥፋትና ማፈራረስም የመንገዳቸው ምልክት ነው።
8የሰላምን መንገድ አያውቁም፤
በጐዳናቸውም ፍትሕ የለም፤
መንገዳቸውን ጠማማ አድርገውታል፤
በዚያም የሚሄድ ሰላም አያገኝም።
9ስለዚህ ፍትሕ ከእኛ ርቋል፤
ጽድቅም ወደ እኛ አይመጣም፤
ብርሃንን ፈለግን፤ ነገር ግን ሁሉ ጨለማ ነው፤
የብርሃንን ጸዳል ፈለግን፤ የምንሄደው ግን በድንግዝግዝታ ነው።
10በቅጥሩ ላይ እንደ ዕውር ተደናበርን፤
አካሄዳችንም ዐይን እንደሌላቸው በዳበሳ ሆነ፤
ጀንበር በምትጠልቅበት ጊዜ እንደሚሆነው በእኩለ ቀን ተደናበርን፤
በብርቱዎች መካከልም እንደ ሙታን ሆንን።
11ሁላችን እንደ ድቦች እናላዝናለን፤
እንደ ርግቦችም በመቃተት እንጮኻለን፤
ፍትሕን ፈለግን፤ ግን አላገኘንም፤
ትድግናን ፈለግን፤ ነገር ግን ከእኛ ርቋል።
12በደላችን በፊትህ በዝቷል፤
ኀጢአታችን መስክሮብናል፤
በደላችን ከእኛ አልተለየም፤
ዐመፀኝነታችንንም እናውቃለን።
13በእግዚአብሔር ላይ ዐምፀናል፤ ሐሰት ተናግረናል፤
አምላካችንን ከመከተል ዘወር ብለናል፤
ዐመፃንና ግፍን አውርተናል፤
ልባችን የፀነሰውን ውሸት ተናግረናል።
14ስለዚህ ፍትሕ ከእኛ ርቋል፤
ጽድቅም በሩቁ ቆሟል፤
እውነት በመንገድ ላይ ተሰናክሏል፤
ቅንነትም መግባት አልቻለም።
15እውነት የትም ቦታ አይገኝም፤
ከክፋት የሚርቅ ለጥቃት የተጋለጠ ነው።
እግዚአብሔር ተመለከተ፤
ፍትሕ በመታጣቱም ዐዘነ።
16ማንም እንደሌለ አየ፤
ወደ እርሱ የሚማልድ ባለመኖሩ ተገረመ፤
ስለዚህ የገዛ ክንዱ ድነት አመጣለት፤
የራሱም ጽድቅ ደግፎ ያዘው።
17ጽድቅን እንደ ጥሩር አጠለቀ፤
የድነትን ቍር በራሱ ላይ ደፋ፤
የበቀልንም ልብስ ለበሰ፤
መጐናጸፊያ እንደሚደረብም ቅናትን ደረበ።
18እንደ ሥራቸው መጠን፣
ቍጣን ለባላጋራዎቹ፣
ፍዳን ለጠላቶቹ፣
እንደዚሁ ይከፍላቸዋል፤
ለደሴቶችም የእጃቸውን ይሰጣቸዋል።
19በምዕራብ ያሉት የእግዚአብሔርን ስም ይፈራሉ፤
በፀሓይ መውጫ ያሉት ለክብሩ ይገዛሉ፤
የእግዚአብሔር እስትንፋስ እንደ ተቋተ፣
እንደ ተከማቸም ጐርፍ ይመጣልና።59፥19 ወይም፣ ጠላት እንደ ጐርፍ በሚመጣበት ጊዜ/የእግዚአብሔር መንፈስ በውጊያ ያዋርደዋል
20“አዳኝ ወደ ጽዮን፣
ኀጢአታቸውንም ወደ ተናዘዙት ወደ ያዕቆብ ቤት ይመጣል”
ይላል እግዚአብሔር።
21“በእኔ በኩል፣ ከእነርሱ ጋር ያለኝ ቃል ኪዳን ይህ ነው” ይላል እግዚአብሔር፤ “በአንተም ላይ ያለው መንፈሴ፣ በአፍህ ያስቀመጥሁት ቃሌ ከአፍህ፣ ከልጆችህ አፍ፣ ከዘር ዘሮቻቸውም አፍ ከዛሬ ጀምሮ እስከ ዘላለም አይለይም” ይላል እግዚአብሔር።
