نشيد تسبيح للرب
1يَا رَبُّ أَنْتَ إِلَهِي، أُعَظِّمُكَ وَأَحْمَدُ اسْمَكَ لأَنَّكَ صَنَعْتَ عَجَائِبَ كُنْتُ قَد قَضَيْتَ بِها مُنْذُ الْقِدَمِ، وَهِيَ حَقٌّ وَصِدْقٌ. 2حَوَّلْتَ الْمَدِينَةَ إِلَى كَوْمَةِ رِكَامٍ، وَالْقَرْيَةَ الْحَصِينَةَ إِلَى أَطْلالٍ، وَلَنْ يَكُونَ قَصْرُ الْغُرَبَاءِ مَدِينَةً بَعْدُ، وَلَنْ يُبْنَى أَبَداً. 3لِذَلِكَ يُمَجِّدُكَ شَعْبٌ قَوِيٌّ وَتَخْشَاكَ مُدُنٌ آهِلَةٌ بِأُمَمٍ فَظَّةٍ 4لأَنَّكَ كُنْتَ حِصْناً لِلْبَائِسِ، وَمَلاذاً مَنِيعاً لِلْمِسْكِينِ فِي ضِيقِهِ، وَمَلْجَأً لَهُ مِنَ الْعَاصِفَةِ، وَظِلًّا تَقِيهِ وَهَجَ الْحَرِّ، لأَنَّ نَفْخَةَ العُتَاةِ كَسَيْلٍ يَرْتَطِمُ بِحَائِطٍ. 5تُخْرِسُ ضَجِيجَ الْغُرَبَاءِ كَمَا تُطْفِئُ الْحَرَّ فِي أَرْضٍ جَافَّةٍ وَتُسْكِتُ غِنَاءَ العُتَاةِ كَمَا تُبَرِّدُ الْحَرَّ بِظِلِّ سَحَابَةٍ.
6فِي هَذَا الْجَبَلِ، فِي أُورُشَلِيمَ، يُقِيمُ الرَّبُّ الْقَدِيرُ مَأْدُبَةَ مُسَمَّنَاتٍ لِجَمِيعِ الشُّعُوبِ، مَأْدُبَةَ خَمْرٍ صَافِيَةٍ مُعَتَّقَةٍ، مَأْدُبَةَ لُحُومٍ وَأَمْخَاخٍ. 7وَيُمَزِّقُ فِي هَذَا الْجَبَلِ النِّقَابَ الْمَسْدُولَ عَلَى كُلِّ الشُّعُوبِ، وَالْحِجَابَ الَّذِي يُغَطِّي جَمِيعَ الأُمَمِ، 8وَيُبْتَلَعُ الْمَوْتُ إِلَى الأَبَدِ، وَيَمْسَحُ السَّيِّدُ الرَّبُّ الدُّمُوعَ الْمُنْهَمِرَةَ عَلَى الْوجُوهِ، وَيُزِيلُ عَارَ شَعْبِهِ مِنْ كُلِّ الأَرْضِ. هَذَا مَا تَكَلَّمَ بِهِ الرَّبُّ.
9وَيَقُولُونَ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ: «هَا هُوَ إِلَهُنَا الَّذِي انْتَظَرْنَاهُ فَخَلَّصَنَا. هَذَا هُوَ الرَّبُّ الَّذِي انْتَظَرْنَاهُ نَبْتَهِجُ وَنَفْرَحُ بِخَلاصِهِ». 10لأَنَّ يَدَ الرَّبِّ تَسْتَقِرُّ عَلَى هَذَا الْجَبَلِ وَيُوْطَأُ مُوآبُ فِي مَكَانِهِ كَمَا يُوْطَأُ التِّبْنُ فِي الطِّينِ. 11وَيَبْسِطُ يَدَيْهِ فِي وَسَطِ مُوآبَ كَمَا يَبْسِطُ السَّابِحُ يَدَيْهِ لِيَسْبَحَ، وَيَخْفِضُ الرَّبُّ مِنْ كِبْرِيَائِهِ وَمِنْ مَكَايِدِ يَدَيْهِ، 12وَيَهْدِمُ أَسْوَارَهُ الْحَصِينَةَ الشَّامِخَةَ، وَيَخْفِضُهَا حَتَّى تَتَسَاوَى مَعَ التُّرَابِ.
سپاسگزاری از خداوند
1ای خداوند، تو را ستايش می‌كنم و نامت را گرامی می‌دارم، چون تو خدای من هستی. تو كارهای شگفت‌انگيز كرده‌ای و آنچه را كه از قديم اراده نموده‌ای در كمال درستی و امانت به انجام رسانيده‌ای. 2شهرها را با خاک يكسان كرده‌ای و قلعه‌های مستحكم را از بين برده‌ای. كاخهای دشمنان ما ويران شده‌اند و هرگز بنا نخواهند شد. 3بنابراين، قويترين قومهای جهان تو را خواهند پرستيد و ظالمترين قومها از تو خواهند ترسيد.
4ای خداوند، تو برای فقيران و بی‌كسان به هنگام سختی پناهگاه هستی، در برابر طوفان سر پناه، و در گرمای روز سايه. نفس ستمگران مانند سيلابی است كه بر ديوار گلی يورش می‌برد 5و همچون گرمايی است كه زمين را می‌سوزاند. اما تو، ای خداوند، صدای دشمنان ما را خاموش كردی، و مانند ابری كه گرمای روز را كاهش می‌دهد، سرود ستمگران را خاموش ساختی.
ضيافت خداوند
6خداوند قادر متعال در اورشليم، بر كوه صهيون، ضيافتی برای تمام قومهای جهان بر پا خواهد كرد و سفره‌ای رنگين با انواع غذاهای لذيذ و شرابهای كهنهٔ گوارا خواهد گستراند. 7در آنجا او ابر تيره را كه بر تمام مردم دنيا سايه افكنده است كنار خواهد زد 8و مرگ را برای هميشه نابود خواهد كرد. خداوند اشكها را از چشمها پاک خواهد كرد و ننگ قوم خود را از روی تمام زمين برخواهد داشت. اين را خداوند فرموده است.
9در آن روز، مردم خواهند گفت: «اين همان خدای ماست كه بر او اميد بسته بوديم. اين همان خداوند ماست كه منتظرش بوديم. اينک او ما را نجات داده است، پس بياييد برای اين نجات شاد و مسرور باشيم.»
خداوند موآب را مجازات خواهد كرد
10دست خداوند كوه صهيون را حفظ خواهد كرد، اما مردم موآب زير پای او له خواهند شد همانگونه كه كاه در گنداب له می‌شود. 11آنها دستهای خود را مثل شناگران، با مهارت باز خواهند كرد تا شنا كنند، اما خدا دستهايشان را سست خواهد كرد و غرور آنها را در هم خواهد شكست. 12او قلعه‌های موآب را با حصارهای بلندشان در هم كوبيده، بر زمين خواهد ريخت و با خاک يكسان خواهد كرد.
