رسالة بخصوص موآب
1نُبُوءَةٌ عَنِ الْمُوَآبِيِّينَ: هَذَا مَا يُعْلِنُهُ الرَّبُّ الْقَدِيرُ إِلَهُ إِسْرَائِيلَ: «وَيْلٌ لِنَبُو لأَنَّهَا أَصْبَحَتْ أَطْلالاً. لَحِقَ الْعَارُ بِقَرْيَتَايِمَ وَتَمَّ الاسْتِيلاءُ عَلَيْهَا. خَزِيَ الْحِصْنُ وَارْتَعَبَ. 2زَالَ فَخْرُ مُوآبَ وَتَآمَرُوا فِي حَشْبُونَ عَلَيْهَا شَرّاً قَائِلِينَ: هَيَّا نَهْدِمُهَا فَلا تَكُونُ أُمَّةً بَعْدُ. وَأَنْتِ أَيْضاً يَا مَدْمِينُ، يُهَيْمِنُ عَلَيْكِ صَمْتُ الْمَوْتِ وَيُلاحِقُكِ السَّيْفُ. 3اسْمَعُوا صَوْتَ صُرَاخٍ مِنْ حُورُونَايِمَ: قَدْ حَلَّ بِنَا هَلاكٌ وَدَمَارٌ عَظِيمَانِ. 4قَدْ تَحَطَّمَتْ مُوآبُ، وَبَلَغَ صُرَاخُهَا صُوغَرَ. 5إِذْ عَلَى مُرْتَفَعِ لُوحِيتَ يَصْعَدُونَ بَاكِينَ بِمَرَارَةٍ، وَعَلَى مُنْحَدَرِ حُورُونَايِمَ يَتَرَدَّدُ صُرَاخُ الانْكِسَارِ. 6اهْرُبُوا وَانْجُوا بِأَنْفُسِكُمْ. كُونُوا كَعَرْعَرٍ فِي الْبَرِّيَّةِ.
7لأَنَّكُمُ اتَّكَلْتُمْ عَلَى أَعْمَالِكُمْ وَكُنُوزِكُمْ، سَتُسْبَوْنَ أَيْضاً وَيَقَعُ الصَّنَمُ كَمُوشُ أَيْضاً أَسِيراً وَيُؤْخَذُ إِلَى الْمَنْفَى مَعَ كَهَنَتِهِ وَرُؤَسَائِهِ. 8وَيَزْحَفُ الْمُدَمِّرُ إِلَى كُلِّ مَدِينَةٍ، فَلا تُفْلِتُ مِنْهُ إِحْدَاهَا، فَيَبِيدُ الْوَادِي، وَيَتْلَفُ السَّهْلُ، لأَنَّ الرَّبَّ قَدْ قَضَى. 9أَعْطُوا مُوآبَ أَجْنِحَةً، فَيُحَلِّقَ طَائِراً. قَدْ أَصْبَحَتْ مُدُنُهُ أَطْلالاً مَهْجُورَةً مِنَ النَّاسِ.
10مَلْعُونٌ مَنْ يَقُومُ بِعَمَلِ الرَّبِّ مُتَهَاوِناً، وَمَلْعُونٌ مَنْ حَظَرَ عَلَى سَيْفِهِ الدَّمَ.
11قَدْ قَضَى مُوآبُ حَيَاةً مُتْرَفَةً مُنْذُ حَدَاثَتِهِ، كَالْخَمْرِ الْمُسْتَقِرِّ عَلَى عَكَرِهِ. لَمْ يُفْرَغْ مِنْ إِنَاءٍ إِلَى إِنَاءٍ، وَلَمْ يَذْهَبْ إِلَى السَّبْيِ قَطُّ لِذَلِكَ ظَلَّ مُحْتَفِظاً بِطَعْمِهِ وَلَمْ تَتَغَيَّرْ رَائِحَتُهُ. 12هَا هِيَ أَيَّامٌ مُقْبِلَةٌ، يَقُولُ الرَّبُّ، أُرْسِلُ فِيهَا إِلَيْهِ عَابِرِي السَّبِيلِ سَاكِبِي الْجِرَارِ، فَيَسْكُبُونَهُ وَيُفْرِغُونَ جِرَارَهُ وَيُحَطِّمُونَ دِنَانَهُ. 13فَيَعْتَرِي الْمُوآبِيِّينَ الْخَجَلُ مِنْ كَمُوشَ، كَمَا اعْتَرَى الْخَجَلُ الإِسْرَائِيلِيِّينَ مِنْ بَيْتِ إِيلَ، مُتَّكَلِهِمْ.
14كَيْفَ تَقُولُونَ: إِنَّنَا أَبْطَالٌ وَجَبَابِرَةُ حَرْبٍ؟ 15إِنَّ مُوآبَ سَيُدَمَّرُ، وَتُغْزَى مُدُنُهُ، وَتَنْزِلُ نُخْبَةُ شُبَّانِهِ لِلذَّبْحِ، يَقُولُ الْمَلِكُ الَّذِي اسْمُهُ الرَّبُّ الْقَدِيرُ. 16قَدْ أَزِفَتْ بَلِيَّةُ مُوآبَ وَمِحْنَتُهُ أَقْبَلَتْ مُسْرِعَةً. 17فَارْثُوهُ يَا جَمِيعَ الْمُحِيطِينَ بِهِ وَسَائِرَ الْعَارِفِينَ اسْمَهُ. قُولُوا انْكَسَرَ صَوْلَجَانُ الْعِزِّ وَقَضِيبُ الْمَجْدِ. 18اهْبِطِي مِنَ الْمَجْدِ وَاجْلِسِي عَلَى الأَرْضِ الْظَّمْأَى أَيَّتُهَا السَّاكِنَةُ فِي دِيبُونَ، لأَنَّ مُدَمِّرَ مُوآبَ قَدْ زَحَفَ عَلَيْكِ وَهَدَمَ حُصُونَكِ. 19قِفِي عَلَى قَارِعَةِ الطَّرِيقِ وَرَاقِبِي يَا سَاكِنَةَ عَرُوعِيرَ. اسْأَلِي الْهَارِبَ وَالنَّاجِيَةَ بِنَفْسِهَا: مَاذَا جَرَى؟ 20فَيَأْتِيَ الْجَوَابُ: قَدْ لَحِقَ الْخِزْيُ بِمُوآبَ، لأَنَّهُ صَارَ أَطْلالاً فَوَلْوِلُوا وَأَعْوِلُوا. أَذِيعُوا فِي أَرْنُونَ أَنَّ مُوآبَ قَدْ أَصْبَحَ خَرَاباً.
21قَدْ وَقَعَ الْقَضَاءُ عَلَى أَرْضِ السَّهْلِ، وَعَلَى حُولُونَ، وَعَلَى يَهْصَةَ، وَعَلَى مَيْفَعَةَ، 22وَعَلَى دِيبُونَ، وَعَلَى نَبُو، وَعَلَى بَيْتِ دَبْلَتَايِمَ، 23وَعَلَى قَرْيَتَايِمَ، وَعَلَى بَيْتِ جَامُولَ، وَعَلَى بَيْتِ مَعُونَ، 24وَعَلَى قَرْيُوتَ، وَعَلَى بُصْرَةَ، وَعَلَى كَافَّةِ مُدُنِ بِلادِ مُوآبَ الْبَعِيدَةِ وَالْقَرِيبَةِ. 25قَدْ كُسِرَ قَرْنُ مُوآبَ، وَتَحَطَّمَتْ ذِرَاعُهُ، يَقُولُ الرَّبُّ.
26أَسْكِرُوهُ حَتَّى يَتَمَرَّغَ فِي قَيْئِهِ، وَيُصْبِحَ مَهْزَأَةً، لأَنَّهُ تَغَطْرَسَ عَلَى الرَّبِّ. 27أَلَمْ يُصْبِحْ إِسْرَائِيلُ مَهْزَأَةً لَدَيْكَ؟ أَكَانَ بَيْنَ اللُّصُوصِ حَتَّى كُنْتَ تَهُزُّ رَأْسَكَ بِاحْتِقَارٍ كُلَّمَا جَاءَ ذِكْرُهُ عَلَى لِسَانِكَ؟
28اهْجُرُوا الْمُدُنَ وَأَقِيمُوا بَيْنَ الصُّخُورِ يَا أَهْلَ مُوآبَ، وَكُونُوا كَالْحَمَامَةِ الَّتِي تُعَشِّشُ عِنْدَ حَافَةِ فَوَّهَةِ الْكَهْفِ. 29قَدْ سَمِعْنَا عَنْ عَجْرَفَةِ مُوآبَ الْمُفْرِطَةِ. إِنَّهُ شَدِيدُ الْكِبْرِيَاءِ. سَمِعْنَا عَنْ غَطْرَسَتِهِ وَتَشَامُخِهِ وَغُرُورِهِ، وَعَنِ ارْتِفَاعِ قَلْبِهِ. 30قَدْ عَرَفْتُ كِبْرِيَاءَهُ يَقُولُ الرَّبُّ، إِنَّمَا زَهْوُهُ بَاطِلٌ، وَتَفَاخُرُهُ عَدِيمُ الْجَدْوَى. 31لِذَلِكَ أَنُوحُ عَلَى مُوآبَ وَأُعْوِلُ عَلَى كُلِّ أَهْلِهِ، وَأَئِنُّ عَلَى رِجَالِ قِيرَ حَارِسَ. 32أَبْكِي عَلَيْكِ أَكْثَرَ مِنَ الْبُكَاءِ عَلَى يَعْزِيرَ يَا جَفْنَةَ سَبْمَةَ الَّتِي امْتَدَّتْ فُرُوعُهَا حَتَّى الْبَحْرِ، بَلْ بَلَغَتْ بَحْرَ يَعْزِيرَ، فَإِنَّ الْمُدَمِّرَ قَدِ انْقَضَّ عَلَى حَصَادِكِ النَّاضِجِ وَقِطَافِكِ. 33قَدْ تَلاشَى الْفَرَحُ وَالْغِبْطَةُ مِنْ بَسَاتِينِ مُوآبَ وَمِنْ حُقُولِهِ، وَأُوْقِفَ تَدَفُّقُ الْخَمْرِ مِنَ الْمَعَاصِرِ فَلا يَدُوسُهَا دَائِسٌ بِهُتَافٍ، بَلْ تَعْلُو صَرَخَاتٌ لَا هُتَافَ فِيهَا. 34يَرْتَفِعُ الصُّرَاخُ مِنْ حَشْبُونَ إِلَى أَلْعَالَةَ فَيَاهَصَ. أَطْلَقُوا أَصْوَاتَهُمْ مِنْ صُوغَرَ إِلَى حُورُونَايِمَ حَتَّى الْعِجْلَةِ الثَّالِثَةِ، لأَنَّ مِيَاهَ نِمْرِيمَ أَيْضاً قَدْ نَضَبَتْ. 35وَأُبِيدُ مِنْ مُوآبَ، يَقُولُ الرَّبُّ، مَنْ يُقَرِّبُ ذَبِيحَةً عَلَى مُرْتَفَعَةٍ، وَمَنْ يُحْرِقُ بَخُوراً لِآلِهَةِ الْوَثَنِ. 36لِذَلِكَ يَئِنُّ قَلْبِي عَلَى مُوآبَ كَأَنِينِ مِزْمَارٍ، وَيَنُوحُ فُؤَادِي عَلَى رِجَالِ قِيرَ حَارِسَ كَنَوْحِ النَّايِ، فَإِنَّ ثَرْوَتَهُمْ الَّتِي اكْتَسَبُوهَا قَدْ تَبَدَّدَتْ.
37قَدْ أَصْبَحَ كُلُّ رَأْسٍ أَقْرَعَ، وَكُلُّ لِحْيَةٍ مَحْلُوقَةً، تَجَرَّحَتِ الأَيْدِي وَتَمَنْطَقَتِ الأَحْقَاءُ بِالْمُسُوحِ. 38شَاعَ الْنَّوْحُ عَلَى سُطُوحِ مُوآبَ وَفِي شَوَارِعِهَا كُلِّهَا، لأَنِّي حَطَّمْتُ مُوآبَ كَإِنَاءٍ لَيْسَ لأَحَدٍ رَغْبَةٌ فِيهِ، يَقُولُ الرَّبُّ. 39لَشَدَّ مَا تَحَطَّمْتَ! لَشَدَّ مَا يُوَلْوِلُونَ: كَيْفَ أَدْبَرَ مُوآبُ مُجَلَّلاً بِالْخِزْيِ؟ قَدْ صَارَ مَثَارَ هُزْءٍ وَرُعْبٍ لِكُلِّ مَنْ حَوْلَهُ». 40لأَنَّ هَذَا مَا يُعْلِنُهُ الرَّبُّ: «انْظُرُوا، هَا وَاحِدٌ يَطِيرُ مُسْرِعاً كَالنَّسْرِ بَاسِطاً جَنَاحَيْهِ ضِدَّ مُوآبَ. 41فَيَسْتَوْلِي عَلَى الْمُدُنِ، وَتَسْقُطُ الْحُصُونُ، وَتُصْبِحُ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ قُلُوبُ مُحَارِبِي مُوآبَ كَقَلْبِ امْرَأَةٍ فِي مَخَاضِهَا. 42يَهْلِكُ مُوآبُ وَلا يَبْقَى أُمَّةً، لأَنَّهُ قَدْ تَغَطْرَسَ عَلَى الرَّبِّ. 43يَتَرَصَّدُكُمُ الرُّعْبُ وَالْحُفْرَةُ وَالْفَخُّ يَا أَهْلَ مُوآبَ، يَقُولُ الرَّبُّ. 44مَنْ يَهْرُبُ مِنَ الْخَوْفِ يَقَعُ فِي الْحُفْرَةِ، وَمَنْ يَصْعَدُ مِنَ الْحُفْرَةِ يَعْلَقُ بِالْفَخِّ، لأَنِّي أَجْلِبُ عَلَى مُوآبَ هَذِهِ الْمِحَنَ فِي سَنَةِ عِقَابِهِمْ، يَقُولُ الرَّبُّ. 45فِي ظِلِّ حَشْبُونَ وَقَفَ الْهَارِبُونَ خَائِرِي الْقُوَى، لأَنَّ نَاراً انْدَلَعَتْ مِنْ حَشْبُونَ، وَشُعْلَةً مِنْ سِيحُونَ، فَالْتَهَمَتْ رُكْنَ مُوآبَ وَهَامَةَ الْمُتَبَجِّحِينَ الْغَوْغَائِيِّينَ. 46وَيْلٌ لَكَ يَا مُوآبُ! قَدْ بَادَ شَعْبُ كَمُوشَ، لأَنَّ بَنِيكَ وَبَنَاتِكَ أُخِذُوا إِلَى السَّبْيِ. 47وَلَكِنِّي أَرُدُّ سَبْيَ مُوآبَ فِي الأَيَّامِ الآتِيَةِ»، يَقُولُ الرَّبُّ. إِلَى هُنَا خِتَامُ الْقَضَاءِ عَلَى مُوآبَ.
ስለ ሞዓብ የተነገረ መልክት
48፥29-36 ተጓ ምብ – ኢሳ 16፥6-12
1ስለ ሞዓብ፤
የእስራኤል አምላክ የሰራዊት ጌታ እግዚአብሔር እንዲህ ይላል፤
“ናባው ትጠፋለችና ወዮላት፤
ቂርያታይም ትዋረዳለች፤ ትያዛለችም፤
ምሽጎች48፥1 ወይም ሚሥጋብ ይደፈራሉ፤ ይፈራርሳሉም።
2ከእንግዲህ ሞዓብ አትከበርም፤
ሰዎች በሐሴቦን48፥2 ሐሴቦን የሚለው የዕብራይስጡ ቃል አነባበብ መዶለት ከሚለው የዕብራይስጥ ቃል ጋር ተመሳሳይ ነው። ተቀምጠው፣
‘ኑ ያቺን አገር እናጥፋት’ ብለው ይዶልቱባታል።
መድሜን48፥2 መድሜን የሚለው የሞዓባውያን ከተማ ስም አነባበብ ጸጥ ከሚለው የዕብራይስጥ ቃል ጋር ተመሳሳይ ነው። ሆይ፤ አንቺም ደግሞ ጸጥ ትደረጊያለሽ፤
ሰይፍም ያሳድድሻል።
3ከሖሮናይም የሚወጣውን ጩኸት፣
የመውደምና የታላቅ ጥፋት ድምፅ ስሙ!
4ሞዓብ ትሰበራለች፤
ልጆቿም ጩኸት ያሰማሉ።48፥4 የዕብራይስጡና የሰብዓ ሊቃናት ትርጕሞች ለዞአር ያውጃሉ ይላሉ።
5ክፉኛ እያለቀሱ፣
ወደ ሉሒት ሽቅብ ይወጣሉ፤
ስለ ደረሰባቸውም ጥፋት መራራ ጩኸት እያሰሙ፣
ወደ ሖርናይም ቍልቍል ይወርዳሉ።
6ሽሹ፤ ሕይወታችሁንም አትርፉ!
በምድረ በዳ እንዳለ ቍጥቋጦ48፥6 ወይም እንደ አሮኤር ሁኑ።
7በድርጊታችሁና በብልጽግናችሁ ስለምትታመኑ፣
እናንተም ትማረካላችሁ፤
ካሞሽም ከካህናቱና ከመኳንንቱ ጋር፣
በምርኮ ይወሰዳል።
8በእያንዳንዱ ከተማ ላይ አጥፊ ይመጣል፤
አንድም ከተማ አያመልጥም።
እግዚአብሔር ተናግሯልና፣
ሸለቆው ይጠፋል፤
ዐምባውም ይፈርሳል።
9በርራ እንድታመልጥ፣
ለሞዓብ ክንፍ ስጧት፤
ከተሞቿም ምንም እስከማይኖርባቸው ድረስ፣
ባድማ48፥9 ወይም የተተወች ምድር እንድትሆን/በሞዓብ ላይ ጨው ነስንሱባት ይሆናሉ።
10“የእግዚአብሔርን ሥራ በቸልታ የሚያከናውን ርጉም ይሁን፤
ሰይፉን ደም ከማፍሰስ የሚከላከል የተረገመ ይሁን፤
11“ሞዓብ በአንቡላው ላይ እንዳረፈ የወይን ጠጅ፣
ከልጅነት ጀምሮ የተረጋጋ ነበረ፤
ከዕቃ ወደ ዕቃ አልተገላበጠም፤
በምርኮም አልተወሰደም፤
ቃናው እንዳለ ነው፤
መዐዛውም አልተለወጠም።
12ስለዚህ ዕቃውን የሚገለብጡ ሰዎችን
የምልክበት ጊዜ ይመጣል፤”
ይላል እግዚአብሔር።
“እነርሱም ይደፉታል፤
ዕቃውን ባዶ ያስቀራሉ፤
ማንቈርቈሪያዎቹንም ይሰባብራሉ።
13የእስራኤል ቤት፤
በቤቴል ታምኖ እንዳፈረ ሁሉ፣
ሞዓብም በካሞሽ ያፍራል።
14“እናንተ፣ ‘እኛ ተዋጊዎች ነን፤
በጦርነትም ብርቱ ነን’ ልትሉ እንዴት ቻላችሁ?
15ሞዓብ ትጠፋለች፤ ከተሞቿም ይወረራሉ፤
ምርጥ ወጣቶቿም ወደ መታረድ ይወርዳሉ፤”
ይላል ስሙ የሰራዊት ጌታ እግዚአብሔር የሆነው ንጉሥ፤
16“የሞዓብ ውድቀት ተቃርቧል፤
ጥፋቱም ፈጥኖ ይመጣበታል።
17በዙሪያው የምትኖሩ ሁሉ፤
ዝናውን የምታውቁ ሁሉ አልቅሱለት፤
‘ብርቱው ከዘራ፣
የከበረው በትር እንዴት ሊሰበር ቻለ’ በሉ።
18“ሞዓብን የሚያጠፋ፣
በአንቺ ላይ ይመጣልና፤
የተመሸጉ ከተሞችሽንም ያጠፋልና፤
አንቺ የዲቦን ሴት ልጅ ሆይ፤
ከክብርሽ ውረጂ፤
በደረቅም መሬት ተቀመጪ።
19አንቺ በአሮዔር የምትኖሪ ሆይ፤
በመንገድ አጠገብ ቆመሽ ተመልከቺ፤
የሚሸሸውን ወንድ፣ የምታመልጠውንም ሴት፣
‘ምን ተፈጠረ?’ ብለሽ ጠይቂ።
20ሞዓብ በመፍረሱ ተዋርዷል፤
ዋይ በሉ፤ ጩኹ፤
የሞዓብን መደምሰስ፣
በአርኖን አጠገብ አስታውቁ።
21ፍርድ በዐምባው ምድር፦
በሖሎን፣ በያሳና በሜፍዓት ላይ፣
22በዲቦን፣ በናባውና በቤት ዲብላታይም ላይ፣
23በቂርያታይም፣ በቤት ጋሙልና በቤትምዖን ላይ፣
24በቂርዮትና በባሶራ ላይ፤
በሩቅና በቅርብ ባሉት በሞዓብ ከተሞች ሁሉ ላይ መጥቷል።
25የሞዓብ ቀንድ48፥25 ቀንድ እዚህ ቦታ ኀይልን በትእምርትነት ይመለከታል። ተቈርጧል፤
እጁም ተሰባብሯል፤”
ይላል እግዚአብሔር።
26“እግዚአብሔርን ንቋልና፣
ሞዓብን በመጠጥ አስክሩት።
ሞዓብ በትፋቱ ላይ ይንከባለል፤
ለመዘባበቻም ይሁን።
27በእስራኤል ላይ ስታላግጥ አልነበረምን?
ስለ እርሷ በተናገርህ ቍጥር፣
እያቃለልሃት ራስህን የምትነቀንቀውስ፣
ከሌቦች ጋር ስትሰርቅ ተይዛለችን?
28እናንተ በሞዓብ የምትኖሩ ሆይ፤
ከከተማ ወጥታችሁ በዐለት መካከል ኑሩ፤
በገደል አፋፍ ላይ ጐጆዋን እንደምትሠራ፣
እንደ ርግብ ሁኑ።
29“ስለ ሞዓብ ትዕቢት፣
ስለ እብሪቱና ስለ ኵራቱ፣
ስለ ትምክሕቱና ስለ መጓደዱ፣
ስለ ልቡም ማበጥ ሰምተናል።
30መዳፉን ዐውቃለሁ፤ ነገር ግን ከንቱ ነው፤”
ይላል እግዚአብሔር።
“ጕራውም ፋይዳ አይኖረውም።
31ስለዚህ ለሞዓብ አለቅሳለሁ፤
ለሞዓብ ምድር ሁሉ ዋይ እላለሁ፤
ለቂርሔሬስ ሰዎችም የልቅሶ ድምፅ አሰማለሁ።
32የሴባማ ወይን ሆይ፤
ለኢያዜር ካለቀስሁት እንኳ ይልቅ አለቅስልሻለሁ፤
ቅርንጫፎችሽ እስከ ባሕሩ ተዘርግተዋል፤
እስከ ኢያዜርም ደርሰዋል፤
ለመከር በደረሰው ፍሬሽና በወይንሽ ላይ፣
አጥፊው መጥቷል።
33ከሞዓብ የአትክልት ቦታና ዕርሻ፣
ሐሤትና ደስታ ርቋል፤
የወይን ጠጅ ከመጭመቂያው እንዳይወርድ አድርቄዋለሁ፤
በእልልታ የሚጨምቀውም አይገኝም፤
በዚያ ድምፅ ቢሰማም፣
የእልልታ ድምፅ አይደለም።
34“ከሐሴቦን እስከ ኤልያሊና እስከ ያሀጽ፣
ከዞዓር እስከ ሖሮናይም፣ እስከ ዔግላት ሺሊሺያ ድረስ፣
ጩኸታቸው ከፍ ብሎ ይሰማል፤
የኔሞሬም ውሃ እንኳ ደርቋልና።
35በመስገጃ ኰረብቶች ላይ የሚሠዉትን፣
ለአማልክታቸው የሚያጥኑትን፣
ከሞዓብ አጠፋለሁ፤”
ይላል እግዚአብሔር፤
36“ስለዚህ ልቤ ለሞዓብ እንደ ዋሽንት ያንጐራጕራል፤
ለቂርሔሬስ ሰዎችም እንደ ዋሽንት ያንጐራጕራል።
ያከማቹት ንብረት ጠፍቷልና።
37የእያንዳንዱ ሰው ራስ፣
ጢምም ሁሉ ተላጭቷል፤
እጅ ሁሉ ተቸፍችፏል፤
ወገብም ሁሉ ማቅ ታጥቋል።
38በሞዓብ ቤቶች ጣራ ሁሉ ላይ፣
በሕዝብም አደባባዮች፣
ሐዘን እንጂ ሌላ የለም፤
እንደማይፈለግ እንስራ፣
ሞዓብን ሰብሬአለሁና፤”
ይላል እግዚአብሔር።
39“እንዴት ተንኰታኰተ! ምንኛስ አለቀሱ!
ሞዓብ እንዴት ዐፍሮ ጀርባውን አዞረ!
ሞዓብ የመሰደቢያ፣
በዙሪያው ላሉትም ሁሉ የሽብር ምልክት ሆነ።”
40እግዚአብሔር እንዲህ ይላል፤
“እነሆ፤ እንደ ንስር ተወርውሮ ይወርድበታል፤
ክንፎቹንም በሞዓብ ላይ ይዘረጋል።
41ከተሞቹ48፥41 ወይም ቂርያት ይወረራሉ፤
ምሽጎቹም ይያዛሉ፤
በዚያን ቀን የሞዓብ ጦረኞች ልብ፣
በምጥ እንደ ተያዘች ሴት ልብ ይሆናል።
42ሞዓብ እግዚአብሔርን አቃልሏልና ይጠፋል፤
መንግሥትነቱም ይቀራል።
43የሞዓብ ሕዝብ ሆይ፤
ሽብርና ጕድጓድ፣ ወጥመድም ይጠብቅሃል፤”
ይላል እግዚአብሔር።
44“ከሽብር የሚሸሽ ሁሉ፣
ጕድጓድ ውስጥ ይገባል፤
ከጕድጓዱም የሚወጣ፣
በወጥመድ ይያዛል፤
በሞዓብ ላይ፣
የቅጣቱን ዓመት አመጣለሁና፣”
ይላል እግዚአብሔር።
45“የሞዓብን ግንባር፣
የደንፊዎችን ዐናት የሚያቃጥል፣
እሳት ከሐሴቦን፣
ነበልባል ከሴዎን ቤት ወጥቷልና፤
ኰብላዮች በሐሴቦን ጥላ ሥር፣
ተስፋ ቈርጠው ቆመዋል።
46ሞዓብ ሆይ፤ ወዮልህ!
የካሞሽ ሕዝብ ተደምስሷል፤
ወንዶች ልጆችህ በምርኮ ተወስደዋል፤
ሴቶች ልጆችህም ተግዘዋል።
47“ነገር ግን የኋላ ኋላ፣
የሞዓብን ምርኮ እመልሳለሁ፤”
ይላል እግዚአብሔር።
በሞዓብ ላይ የተወሰነው ፍርድ ይኸው ነው።
