إرميا 32 – NAV & HLGN

Ketab El Hayat

إرميا 32:1-44

إرميا يشتري حقلا

1هَذِهِ هِيَ النُّبُوءَةُ الَّتِي أَوْحَى بِها الرَّبُّ إِلَى إِرْمِيَا فِي السَّنَةِ الْعَاشِرَةِ مِنْ حُكْمِ صِدْقِيَّا مَلِكِ يَهُوذَا، الْمُوَافِقَةِ للِسَّنَةِ الثَّامِنَةِ عَشْرَةَ لِمُلْكِ نَبُوخَذْنَصَّرَ. 2وَكَانَ جَيْشُ مَلِكِ بَابِلَ آنَئِذٍ يُحَاصِرُ أُورُشَلِيمَ، وَإِرْمِيَا النَّبِيُّ مُعْتَقَلاً فِي دَارِ السِّجْنِ فِي قَصْرِ مَلِكِ يَهُوذَا، 3لأَنَّ صِدْقِيَّا الْمَلِكَ اعْتَقَلَهُ قَائِلاً: «لِمَاذَا تَتَنَبَّأُ مُنَادِياً أَنَّ هَذَا مَا يُعْلِنُهُ الرَّبُّ: ’هَا أَنَا أُسْلِمُ هَذِهِ الْمَدِينَةَ إِلَى يَدِ مَلِكِ بَابِلَ فَيَسْتَوْلِي عَلَيْهَا؟ 4وَكَذَلِكَ لَنْ يُفْلِتَ صِدْقِيَّا مَلِكُ يَهُوذَا مِنْ يَدِ الْكَلْدَانِيِّينَ، بَلْ يُقْبَضَ عَلَيْهِ وَيَمْثُلَ أَمَامَ مَلِكِ بَابِلَ فَيُخَاطِبَهُ وَجْهاً لِوَجْهٍ وَعَيْنَاهُ تَنْظُرَانِ عَيْنَيْهِ 5وَيُسْبَى صِدْقِيَّا إِلَى بَابِلَ وَيَمْكُثَ هُنَاكَ إِلَى أَنْ يَمُوتَ، يَقُولُ الرَّبُّ. وَإِنْ حَارَبْتُمُ الْكَلْدَانِيِّينَ فَإِنَّكُمْ لَا تَنْجَحُونَ‘».

6فَأَجَابَ إِرْمِيَا: «قَدْ أَعْلَنَ لِيَ الرَّبُّ قَضَاءَهُ قَائِلاً: 7هَا حَنَمْئِيلُ ابْنُ عَمِّكَ شَلُّومَ قَادِمٌ إِلَيْكَ قَائِلاً: ’اشْتَرِ حَقْلِي الَّذِي فِي عَنَاثُوثَ لأَنَّ لَكَ حَقَّ الْفِكَاكِ عَنْ طَرِيقِ الشِّرَاءِ.‘ 8وَمَا لَبِثَ أَنْ جَاءَ حَنَمْئِيلُ ابْنُ عَمِّي إِلَيَّ فِي دَارِ السِّجْنِ بِمُقْتَضَى كَلِمَةِ الرَّبِّ وَقَالَ لِي: ’اشْتَرِ حَقْلِي الَّذِي فِي عَنَاثُوثَ فِي أَرْضِ بِنْيَامِينَ، لأَنَّ لَكَ حَقَّ الإِرْثِ وَالْفِكَاكِ.‘ حِينَئِذٍ أَدْرَكْتُ أَنَّ تِلْكَ كَانَتْ كَلِمَةَ اللهِ. 9فَاشْتَرَيْتُ الْحَقْلَ الَّذِي فِي عَنَاثُوثَ مِنْ حَنَمْئِيلَ ابْنِ عَمِّي، وَوَزَنْتُ لَهُ سَبْعَةَ عَشَرَ شَاقِلاً (حَوَالَيْ مِئَتَيْ جرَامٍ) مِنَ الْفِضَّةِ. 10ثُمَّ سَجَّلْتُ عَقْدَ الْبَيْعِ فِي صَكٍّ وَخَتَمْتُهُ، وَأَشْهَدْتُ شُهُوداً، وَوَزَنْتُ الْفِضَّةَ بِمِيزَانٍ. 11وَأَخَذْتُ صَكَّ الْبَيْعِ الْمَخْتُومَ الْمُتَضَمِّنَ بُنُودَ الْعَقْدِ مَعَ نُسْخَةٍ غَيْرِ مَخْتُومَةٍ، 12وَأَوْدَعْتُ صَكَّ الْبَيْعِ عِنْدَ بَارُوخَ بْنِ نِيرِيَّا بْنِ مَحْسِيَا بِمَحْضَرِ حَنَمْئِيلَ ابْنِ عَمِّي وَالشُّهُودِ الَّذِينَ وَقَّعُوا عَلَى صَكِّ الْبَيْعِ، وَأَمَامَ جَمِيعِ الْيَهُودِ الْجَالِسِينَ فِي دَارِ السِّجْنِ. 13وَأَوْصَيْتُ بَارُوخَ أَمَامَهُمْ قَائِلاً: 14’هَذَا مَا يُعْلِنُهُ الرَّبُّ الْقَدِيرُ إِلَهُ إِسْرَائِيلَ: خُذْ هَذَيْنِ الصَّكَّيْنِ: صَكَّ الْبَيْعِ الْمَخْتُومَ، وَالصَّكَّ غَيْرَ الْمَخْتُومِ، وَاحْفَظْهُمَا فِي إِنَاءٍ خَزَفِيٍّ لِمُدَّةٍ طَوِيلَةٍ، 15لأَنَّ الرَّبَّ الْقَدِيرَ إِلَهَ إِسْرَائِيلَ يَقُولُ: إِنَّ بُيُوتاً وَحُقُولاً وَكُرُوماً سَتُشْتَرَى بَعْدُ فِي هَذِهِ الأَرْضِ‘».

16وَبَعْدَ أَنْ أَوْدَعْتُ الصَّكَّ بَارُوخَ بْنَ نِيرِيَّا صَلَّيْتُ إِلَى الرَّبِّ قَائِلاً: 17«آهِ أَيُّهَا السَّيِّدُ الرَّبُّ، إِنَّكَ أَنْتَ الَّذِي صَنَعْتَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ بِقُوَّتِكَ الْعَظِيمَةِ وَذِرَاعِكَ الْمَمْدُودَةِ وَلا يَتَعَذَّرُ عَلَيْكَ أَمْرٌ. 18أَنْتَ الَّذِي تُبْدِي إِحْسَانَكَ لأُلُوفٍ، وَتُعَاقِبُ ذَنْبَ الآبَاءِ فِي الأَبْنَاءِ مِنْ بَعْدِهِمْ. أَنْتَ هُوَ الإِلَهُ الْعَظِيمُ الْقَدِيرُ اسْمُهُ. 19عَظِيمٌ فِي الْمَشُورَةِ وَقَادِرٌ فِي الْعَمَلِ، وَعَيْنَاكَ مَفْتُوحَتَانِ تُرَاقِبَانِ جَمِيعَ طُرُقِ الإِنْسَانِ لِتُجَازِيَ كُلَّ وَاحِدٍ حَسَبَ تَصَرُّفَاتِهِ وَثِمَارِ أَعْمَالِهِ. 20وَقَدْ أَجْرَيْتَ آيَاتٍ وَمُعْجِزَاتٍ فِي دِيَارِ مِصْرَ، وَمَازِلْتَ تُجْرِيهَا إِلَى هَذَا الْيَوْمِ فِي شَعْبِ إِسْرَائِيلَ وَبَيْنَ سَائِرِ الْبَشَرِ، وَجَعَلْتَ اسْمَكَ يُطْبِقُ الآفَاقَ كَمَا هُوَ جَارٍ فِي هَذَا الْيَوْمِ، 21وَأَخْرَجْتَ شَعْبَكَ إِسْرَائِيلَ مِنْ دِيَارِ مِصْرَ بِآيَاتٍ وَمُعْجِزَاتٍ، وَبِيَدٍ قَدِيرَةٍ وَذِرَاعٍ مَمْدُودَةٍ، وَمَا أَلْقَيْتَهُ مِنْ خَوْفٍ شَدِيدٍ فِي قُلُوبِ أَهْلِهَا، 22وَوَهَبْتَ الشَّعْبَ هَذِهِ الأَرْضَ الَّتِي أَقْسَمْتَ لِآبَائِهِمْ أَنْ تَهَبَهَا لَهُمْ، أَرْضاً تَفِيضُ لَبَناً وَعَسَلاً، 23فَدَخَلُوا وَوَرِثُوهَا. وَلَكِنَّهُمْ لَمْ يُطِيعُوا صَوْتَكَ وَلَمْ يَسْلُكُوا وَفْقَ شَرِيعَتِكَ وَلَمْ يَفْعَلُوا مَا أَمَرْتَهُمْ بِهِ، لِذَلِكَ أَوْقَعْتَ بِهِمْ هَذَا الشَّرَّ كُلَّهُ. 24انْظُرْ، هَا الْمَتَارِيسُ قَدْ أُقِيمَتْ حَوْلَ الْمَدِينَةِ لِلاسْتِيلاءِ عَلَيْهَا، وَمِنْ جَرَّاءِ السَّيْفِ وَالْجُوعِ وَالْوَبَاءِ أَصْبَحَتِ الْمَدِينَةُ فِي يَدِ الَّذِينَ يُحَارِبُونَهَا مِنَ الْكَلْدَانِيِّينَ. فَكُلُّ مَا نَطَقْتَ بِهِ قَدْ تَمَّ، وَهَا أَنْتَ عَلَى ذَلِكَ شَاهِدٌ. 25وَقَدْ قُلْتَ لِي أَيُّهَا السَّيِّدُ الرَّبُّ: اشْتَرِ الْحَقْلَ بِفِضَّةٍ، وَأَشْهِدْ شُهُوداً مَعَ أَنَّ الْمَدِينَةَ قَدْ سَقَطَتْ فِي يَدِ الْكَلْدَانِيِّينَ».

26ثُمَّ كَلَّمَ الرَّبُّ إِرْمِيَا: 27«انْظُرْ، أَنَا الرَّبُّ إِلَهُ كُلِّ بَشَرٍ. هَلْ يَتَعَذَّرُ عَلَيَّ أَمْرٌ؟ 28لِذَلِكَ هَا أَنَا أُسْلِمُ هَذِهِ الْمَدِينَةَ إِلَى يَدِ الْكَلْدَانِيِّينَ وَإِلَى يَدِ نَبُوخَذْنَصَّرَ مَلِكِ بَابِلَ، فَيَسْتَوْلِي عَلَيْهَا. 29وَيَقْتَحِمُهَا الْكَلْدَانِيُّونَ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ هَذِهِ الْمَدِينَةَ، وَيُضْرِمُونَ فِيهَا النَّارَ وَيُحْرِقُونَهَا هِيَ وَبُيُوتَهَا الَّتِي أَصْعَدُوا عَلَى سُطُوحِهَا بَخُوراً وَسَكَائِبَ خَمْرٍ لِلْبَعْلِ وَلِآلِهَةِ الأَوْثَانِ، لِيُثِيرُوا سُخْطِي. 30إِنَّ أَبْنَاءَ إِسْرَائِيلَ وَأَبْنَاءَ يَهُوذَا جَدُّوا فِي ارْتِكَابِ الشَّرِّ أَمَامِي مُنْذُ حَدَاثَتِهِمْ، فَأَثَارُوا سُخْطِي بِمَا جَنَتْهُ أَيْدِيهِمْ. 31قَدْ أَجَّجَتْ هَذِهِ الْمَدِينَةُ، مُنْذُ بِنَائِهَا إِلَى هَذَا الْيَوْمِ، غَضَبِي وَغَيْظِي، وَدَفَعَتْنِي حَتَّى أَمْحُوَهَا مِنْ أَمَامِ وَجْهِي، 32لِفَرْطِ شَرِّ أَبْنَاءِ إِسْرَائِيلَ وَأَبْنَاءِ يَهُوذَا الَّذِي ارْتَكَبُوهُ، فَأَثَارُوا سُخْطِي هُمْ وَمُلُوكُهُمْ وَرُؤَسَاؤُهُمْ وَكَهَنَتُهُمْ وَأَنْبِيَاؤُهُمُ الْكَذَبَةُ وَرِجَالُ يَهُوذَا وَأَهْلُ أُورُشَلِيمَ. 33وَأَوْلُونِي ظُهُورَهُمْ وَلَيْسَ وُجُوهَهُمْ. وَمَعَ أَنِّي عَلَّمْتُهُمْ مُنْذُ الْبَدْءِ مَرَّةً تِلْوَ الأُخْرَى، إِلا أَنَّهُمْ لَمْ يَسْمَعُوا لِيَقْبَلُوا تَأْدِيبِي. 34وَنَصَبُوا أَوْثَانَهُمُ الرِّجْسَةَ فِي الْهَيْكَلِ الَّذِي دُعِيَ اسْمِي عَلَيْهِ لِيُنَجِّسُوهُ. 35وَبَنَوْا الْمُرْتَفَعَاتِ لِلْبَعْلِ فِي وَادِي ابْنِ هِنُّومَ لِيُجِيزُوا فِي النَّارِ أَبْنَاءَهُمْ وَبَنَاتِهِمْ لِمُولَكَ، وَهُوَ مَا لَمْ آمُرْهُمْ بِهِ، وَلَمْ يَخْطُرْ لِي بِبَالٍ أَنْ يَرْتَكِبُوا هَذَا الرِّجْسَ وَيَجْعَلُوا شَعْبَ يَهُوذَا يَقْتَرِفُ الإِثْمَ.

36لِذَلِكَ هَذَا مَا يُعْلِنُهُ الرَّبُّ إِلَهُ إِسْرَائِيلَ الآنَ عَنْ هَذِهِ الْمَدِينَةِ الَّتِي تَقُولُونَ عَنْهَا إِنَّهَا سُلِّمَتْ إِلَى يَدِ مَلِكِ بَابِلَ بِالسَّيْفِ وَالْجُوعِ وَالْوَبَاءِ. 37هَا أَنَا أَعُودُ فَأَجْمَعُهُمْ مِنْ جَمِيعِ الْبُلْدَانِ الَّتِي شَتَّتُّهُمْ إِلَيْهَا فِي غَضَبِي وَغَيْظِي وَسُخْطِي الشَّدِيدِ، وَأَرُدُّهُمْ إِلَى هَذَا الْمَوْضِعِ وَأُسَكِّنُهُمْ آمِنِينَ، 38فَيَكُونُونَ لِي شَعْباً وَأَكُونُ لَهُمْ إِلَهاً. 39وَأُعْطِيهِمْ قَلْباً وَاحِداً وَطَرِيقاً وَاحِداً لِيَتَّقُونِي كُلَّ الأَيَّامِ، وَذَلِكَ لِخَيْرِهِمْ وَخَيْرِ أَوْلادِهِمْ مِنْ بَعْدِهِمْ. 40وَأُبْرِمُ مَعَهُمْ عَهْداً أَبَدِيًّا أَنْ لَا أَكُفَّ عَنِ الإِحْسَانِ إِلَيْهِمْ، وَأَضَعُ تَقْوَايَ فِي قُلُوبِهِمْ لِئَلَّا يَرْتَدُّوا عَنِّي، 41وَأُسَرُّ بِالإِحْسَانِ إِلَيْهِمْ، وَأَغْرِسُهُمْ فِي هَذِهِ الأَرْضِ بِالْحَقِّ مِنْ كُلِّ قَلْبِي وَنَفْسِي. 42وَكَمَا أَوْقَعْتُ بِهَذَا الشَّعْبِ كُلَّ هَذَا الشَّرِّ الْعَظِيمِ، كَذَلِكَ أُمَتِّعُهُمْ بِجَمِيعِ الْخَيْرَاتِ الَّتِي وَعَدْتُهُمْ بِها. 43فَتُشْتَرَى الْحُقُولُ فِي هَذِهِ الأَرْضِ الَّتِي تَدَّعُونَ أَنَّهَا خَرِبَةٌ هَجَرَهَا الإِنْسَانُ وَالْحَيَوَانُ، وَقَدِ اسْتَوْلَى عَلَيْهَا الْكَلْدَانِيُّونَ. 44فَتُشْتَرَى الْحُقُولُ بِفِضَّةٍ، وَتُسَجَّلُ بُنُودُ الْعُقُودِ فِي الصُّكُوكِ وَتُخْتَمُ، وَيُوَقِّعُ الشُّهُودُ فِي أَرْضِ بِنْيَامِينَ وَالْقُرَى الْمُجَاوِرَةِ لأُورُشَلِيمَ، وَفِي مُدُنِ يَهُوذَا وَفِي الْمَنَاطِقِ الْجَبَلِيَّةِ وَفِي مُدُنِ السَّهْلِ، وَمُدُنِ الْجَنُوبِ لأَنِّي أَرُدُّ سَبْيَهُمْ، يَقُولُ الرَّبُّ».

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 32:1-44

Nagbakal si Jeremias sang Uma

1May ginhambal ang Ginoo kay Jeremias sang ika-10 nga tuig sang paghari ni Zedekia sa Juda, nga amo ang ika-18 nga tuig sang paghari ni Nebucadnezar sa Babilonia. 2Sadto nga tion, ginakibon sang mga soldado sang Babilonia ang Jerusalem, kag si Propeta Jeremias napriso sa lagwerta sang mga guwardya sa palasyo sang hari sang Juda. 3Ginpapriso siya ni Haring Zedekia tungod sa iya ginhambal. Kay nagsiling si Jeremias, “Amo ini ang ginasiling sang Ginoo: Itugyan ko ini nga siyudad sa hari sang Babilonia, kag maagaw niya ini. 4Indi makapalagyo si Haring Zedekia sa mga taga-Babilonia,32:4 taga-Babilonia: sa literal, Kaldeanhon. Amo man sa bersikulo 5, 24, 25, 28 kag 43. kundi itugyan gid siya sa hari sang Babilonia kag magaatubang sa iya agod sentensyahan. 5Dal-on si Zedekia sa Babilonia, kag magapabilin siya didto hasta nga matapos ang pagsilot ko sa iya. Bisan magpakig-away kamo sa mga taga-Babilonia indi gihapon kamo magdaog. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”

6Nagsiling si Jeremias, “Ginhambalan ako sang Ginoo nga 7si Hanamel nga anak ni Shalum nga akon tiyo magakadto sa akon kag magasiling, ‘Bakla ang akon uma sa Anatot. Tungod nga ikaw ang pinakamalapit ko nga paryente, may kinamatarong ka kag katungdanan sa pagbakal sini.’

8“Kag suno sa ginsiling sang Ginoo, nagkadto sa akon si Hanamel nga akon pakaisa didto sa lagwerta sang mga guwardya. Nagsiling siya, ‘Bakla ang akon uma sa Anatot sa kadutaan sang tribo ni Benjamin. May kinamatarong ka kag katungdanan sa pagpanag-iya sini, gani bakla ini.’

“Nahibaluan ko nga ang Ginoo gid ang nagsiling sadto, 9gani ginbakal ko ato nga uma kay Hanamel sa bili nga 17 ka bilog nga pilak. 10Ginpirmahan ko kag ginselyuhan ang papeles sa pagbakal sa atubangan sang mga saksi. Ginkilo ko dayon ang pilak kag ginbayad kay Hanamel. 11Dayon ginkuha ko ang papeles nga naselyuhan kag ang kopya sini nga wala naselyuhan, nga sa diin nasulat ang mga kasugtanan sang pagbakal. 12Kag ginhatag ko ini kay Baruc nga anak ni Neria kag apo ni Masea, sa presensya ni Hanamel kag sang mga saksi nga nagpirma sang sini nga papeles, kag sa presensya sang tanan nga Judio nga nagapungko didto sa lagwerta sang mga guwardya.

13“Kag sa atubangan nila ginsilingan ko si Baruc, 14‘Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel: Kuhaa inang papeles nga naselyuhan kag ang wala naselyuhan, kag isulod ini sa bulobanga agod indi maano sa malawig nga panahon. 15Kay magaabot ang tion nga magaangkon liwat sang mga pagkabutang ang mga tawo sa sini nga lugar. Magabinaklanay sila sang mga balay, mga uma, kag mga talamnan sang ubas. Ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, ang nagasiling sini.’ ”

16Pagkatapos ko hatag sang papeles kay Baruc nga anak ni Neria, amo ini ang akon pangamuyo: 17“O Ginoong Dios, gintuga mo ang kalangitan kag ang kalibutan paagi sa imo puwerte nga gahom. Wala gid sing butang nga indi mo mahimo. 18Ginapakita mo ang imo gugma sa madamo nga mga henerasyon, pero ginasilutan mo man ang mga anak tungod sa sala sang ila mga ginikanan. Daw ano ikaw ka makagagahom nga Dios, nga ang ngalan Ginoo nga Makagagahom. 19Maayo gid ang imo mga plano kag makatilingala ang imo mga binuhatan. Makita mo ang tanan nga ginahimo sang mga tawo, kag ginabalusan mo sila suno sa ila pagginawi kag mga binuhatan. 20Naghimo ka sang mga milagro kag makatilingala nga mga butang didto sa Egipto kag ginapadayon mo ini hasta subong diri sa Israel kag sa iban nga mga nasyon. Kag paagi sini nangin bantog ka sa gihapon. 21Paagi sa mga milagro kag makatilingala nga mga butang, kag sa imo gahom nga nakapahadlok sa mga Egiptohanon, ginpaguwa mo ang imo katawhan nga mga Israelinhon sa Egipto. 22Ginhatag mo sa ila ining maayo kag mapatubason nga duta32:22 maayo… duta: sa literal, duta nga nagailig ang gatas kag dugos. nga imo ginpromisa nga ihatag sa ila mga katigulangan. 23Ginpanag-iyahan nila ini, pero wala sila magtuman sa imo ukon magsunod sa imo kasuguan. Wala sila maghimo sang imo ginpahimo sa ila. Gani ginpadal-an mo sila sang kalaglagan. 24Kag karon nagatumpok ang mga taga-Babilonia sang duta sa kilid sang pader sang Jerusalem agod mataklas nila ini kag maagaw ang siyudad. Kag tungod sa inaway, gutom, kag balatian, maagaw sang mga taga-Babilonia ang siyudad suno gid sa imo ginsiling. 25Pero sa pihak sini, O Ginoong Dios, ginsugo mo ako sa pagbakal sang uma sa atubangan sang mga saksi, bisan madali na lang maagaw sang mga taga-Babilonia ang ini nga siyudad.”

26Dayon nagsiling ang Ginoo kay Jeremias, 27“Ako ang Ginoo, ang Dios sang tanan nga katawhan. May butang bala nga indi ko mahimo? 28Gani, itugyan ko ini nga siyudad sa mga taga-Babilonia kag sa ila hari nga si Nebucadnezar, kag maagaw nila ini. 29Sunugon nila ini, pati ang mga balay nga ang mga atop sini ginasunugan sang mga insenso kay Baal kag ginahalaran sang halad nga ilimnon para sa iban nga mga dios, nga nakapaakig gid sa akon.

30Ako, ang Ginoo, nagasiling nga halin pa gid sang una, wala sing iban nga ginahimo ang katawhan sang Israel kag Juda kundi puro lang pagpakasala. Ginpaakig nila ako paagi sa ila mga ginpanghimo. 31Halin sang pagtukod sang sini nga siyudad hasta subong, ginapaakig ako sang mga pumuluyo sini. Gani laglagon ko gid ini. 32Ginapaakig ako sang katawhan sang Israel kag Juda tungod sa tanan nga malain nga ila ginahimo—tanan gid sila: ang ila mga hari kag mga opisyal, ang ila mga pari kag mga propeta, kag ang katawhan sang Juda kag Jerusalem. 33Nagtalikod sila sa akon bisan sige-sige ang akon pagtudlo sa ila. Indi sila magpamati kag indi gusto tudluan. 34Gindagtaan nila ang templo nga akon ginpili nga lugar para padunggan ako paagi sa pagbutang sang makangilil-ad nga mga dios-dios didto. 35Nagpatindog sila sang mga simbahan para kay Baal didto sa Pulopatag sang Ben Hinom, kag didto man nila ginahalad ang ila mga anak kay Molec. Wala gid ako magsugo sini sa ila; wala gani ini magsulod sa akon hunahuna nga himuon nila ining makangilil-ad nga mga butang nga nangin kabangdanan sang pagpakasala sang katawhan sang Juda.

36“Nagasiling kamo nga paagi sa inaway, gutom, kag balatian itugyan ini nga siyudad sa hari sang Babilonia. Pero karon nagasiling ako, ang Ginoo, ang Dios sang Israel, nga 37pagatipunon ko ang akon katawhan halin sa tanan nga lugar nga sa diin ginpalapta ko sila tungod sa puwerte ko nga kaakig sa ila. Dal-on ko sila liwat sa sini nga lugar kag magakabuhi sila nga malinong. 38Mangin katawhan ko sila kag mangin Dios nila ako. 39Himuon ko nga mangin isa sila sa tinutuyo kag pagkabuhi, agod magtahod sila permi sa akon para sa ila kaugalingon nga kaayuhan kag sa kaayuhan man sang ila mga kaliwat. 40Magahimo ako sa ila sang kasugtanan nga wala sing katapusan, nga indi ako mag-untat sa paghimo sang maayo sa ila. Hatagan ko sila sang handom sa pagtahod sa akon, agod indi sila magbiya sa akon. 41Magakalipay ako sa paghimo sang maayo sa ila, kag paestaron ko sila sa sini nga duta nga hugot gid sa akon tagipusuon.”

42Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Subong nga ginpadal-an ko sang puwerte nga kalaglagan ini nga katawhan, padal-an ko man sila sang mga kaayuhan nga akon ginpromisa sa ila. 43Sa liwat magbinaklanay sang mga uma sa sini nga duta nga sa karon mamingaw kag wala sing may nagaestar, tawo man ukon sapat, kay gintugyan ini sa mga taga-Babilonia.

44“Huo, magbinaklanay liwat sang mga uma. Pirmahan, selyuhan, kag saksihan ang mga papeles sang pagbakal sini. Pagahimuon ini sa kadutaan ni Benjamin, sa mga baryo sa palibot sang Jerusalem, sa mga banwa sang Juda, sa mga banwa nga ara sa kabukiran, sa mga banwa sa bulobukid sa nakatundan, kag sa mga banwa sa Negev. Matabo ini tungod nga pabalikon ko ang akon katawhan sa ila duta halin sa pagkabihag.32:44 pabalikon… pagkabihag: ukon, ibalik ko ang maayo nga kahimtangan sang akon katawhan. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”