إرميا 23 – NAV & APSD-CEB

Ketab El Hayat

إرميا 23:1-40

الفرع البار

1يَقُولُ الرَّبُّ: «وَيْلٌ لِلرُّعَاةِ الَّذِينَ يُبِيدُونَ وَيُبَدِّدُونَ غَنَمَ رَعِيَّتِي (أَيْ شَعْبِي)». 2لِذَلِكَ هَذَا مَا يَقُولُهُ الرَّبُّ إِلَهُ إِسْرَائِيلَ عَنِ الرُّعَاةِ الَّذِينَ يَرْعَوْنَ شَعْبِي: «لَقَدْ بَدَّدْتُمْ غَنَمِي (أَيْ شَعْبِي) وَطَرَدْتُمُوهَا، وَلَمْ تَتَعَهَّدُوهَا. فَهَا أَنَا أُعَاقِبُكُمْ عَلَى شَرِّ أَعْمَالِكُمْ. 3وَأَجْمَعُ شَتَاتَ غَنَمِي مِنْ جَمِيعِ الأَرَاضِي الَّتِي أَجْلَيْتُهَا إِلَيْهَا، وَأَرُدُّهَا إِلَى مَرَاعِيهَا فَتَنْمُو وَتَتَكَاثَرُ، 4وَأُقِيمُ عَلَيْهَا رُعَاةً يَتَعَهَّدُونَهَا فَلا يَعْتَرِيهَا خَوْفٌ مِنْ بَعْدُ وَلا تَرْتَعِدُ وَلا تَضِلُّ.

5هَا أَيَّامٌ مُقْبِلَةٌ أُقِيمُ فِيهَا لِدَاوُدَ ذُرِّيَّةَ بِرٍّ، مَلِكاً يَسُودُ بِحِكْمَةٍ، وَيُجْرِي فِي الأَرْضِ عَدْلاً وَحَقّاً. 6فِي عَهْدِهِ يَتِمُّ خَلاصُ شَعْبِ يَهُوذَا، وَيَسْكُنُ شَعْبُ إِسْرَائِيلَ آمِناً. أَمَّا الاسْمُ الَّذِي سَيُدْعَى بِهِ فَهُوَ: الرَّبُّ بِرُّنَا. 7لِذَلِكَ هَا أَيَّامٌ مُقْبِلَةٌ لَا يُرَدِّدُ فِيهَا النَّاسُ مِنْ بَعْدُ: حَيٌّ هُوَ الرَّبُّ الَّذِي أَخْرَجَ بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنْ دِيَارِ مِصْرَ. 8بَلْ يَقُولُونَ: حَيٌّ هُوَ الرَّبُّ الَّذِي أَخْرَجَ ذُرِّيَّةَ شَعْبِ إِسْرَائِيلَ، وَأَتَى بِهِمْ مِنْ أَرْضِ الشِّمَالِ وَمِنْ كَافَّةِ الدِّيَارِ الَّتِي أَجْلاهُمْ إِلَيْهَا، فَيَسْكُنُونَ فِي أَرْضِهِمْ».

الأنبياء الكذبة

9ثُمَّ تَكَلَّمَ إِرْمِيَا عَنِ الأَنْبِيَاءِ الكَذَبَةِ فَقَالَ: «إِنَّ قَلْبِي مُنْكَسِرٌ فِي دَاخِلِي، وَجَمِيعَ عِظَامِي تَرْتَجِفُ، فَأَنَا، بِتَأْثِيرِ الرَّبِّ وَبِفِعْلِ كَلامِهِ الْمُقَدَّسِ كَرَجُلٍ سَكْرَانَ غَلَبَتْ عَلَيْهِ الْخَمْرُ 10لأَنَّ الأَرْضَ قَدِ اكْتَظَّتْ بِالْفَاسِقِينَ، وَنَاحَتْ مِنْ عَاقِبَةِ لَعْنَةِ اللهِ، فَجَفَّتْ مَرَاعِي الْحُقُولِ لأَنَّ مَسَاعِيَهُمْ بَاتَتْ شِرِّيرَةً، وَجَبَرُوتَهُمْ مُسَخَّرٌ لِلْبَاطِلِ». 11وَيَقُولُ الرَّبُّ: «النَّبِيُّ وَالْكَاهِنُ كَافِرَانِ، وَفِي بَيْتِي وَجَدْتُ شَرَّهُمَا. 12لِذَلِكَ يُضْحِي طَرِيقُهُمَا مَزَالِقَ لَهُمَا، تُفْضِي بِهِمَا إِلَى الظُّلُمَاتِ الَّتِي يُطْرَدُونَ إِلَيْهَا، وَيَهْوِيانَ فِيهَا لأَنِّي أَجْلِبُ عَلَيْهِمَا شَرّاً فِي سَنَةِ عِقَابِهِمَا. 13فِي أَوْسَاطِ أَنْبِيَاءِ السَّامِرَةِ شَهِدْتُ أُمُوراً كَرِيهَةً، إِذْ تَنَبَّأُوا بِاسْمِ الْبَعْلِ، وَأَضَلُّوا شَعْبِي إِسْرَائِيلَ. 14وَفِي أَوْسَاطِ أَنْبِيَاءِ أُورُشَلِيمَ رَأَيْتُ أُمُوراً مَهُولَةً: يَرْتَكِبُونَ الْفِسْقَ، وَيَسْلُكُونَ فِي الأَكَاذِيبِ، يُشَدِّدُونَ أَيْدِي فَاعِلِي الإِثْمِ لِئَلَّا يَتُوبَ أَحَدٌ عَنْ شَرِّهِ. صَارُوا جَمِيعاً كَسُكَّانِ سَدُومَ وَأَصْبَحَ أَهْلُهَا كَأَهْلِ عَمُورَةَ». 15لِذَلِكَ هَذَا مَا يَقُولُهُ الرَّبُّ الْقَدِيرُ عَنِ الأَنْبِيَاءِ: «هَا أَنَا أُطْعِمُهُمْ أَفْسَنْتِيناً وَأَسْقِيهِمْ مَاءً مَسْمُوماً، لأَنَّهُ مِنْ أَنْبِيَاءِ أُورُشَلِيمَ شَاعَ الْكُفْرُ فِي كُلِّ أَرْجَاءِ الأَرْضِ».

16«لا تَسْمَعُوا لأَقْوَالِ الأَنْبِيَاءِ الَّذِينَ يَتَنَبَّأُونَ لَكُمْ وَيَخْدَعُونَكُمْ بِالأَوْهَامِ، لأَنَّهُمْ يَنْطِقُونَ بِرُؤَى مُخَيَّلاتِهِمْ، وَلا يَتَكَلَّمُونَ بِمَا أَوْحَى بِهِ فَمِي. 17قَائِلِينَ بِإِصْرَارٍ لِمَنْ يَحْتَقِرُونَنِي: ’قَدْ أَعْلَنَ الرَّبُّ أَنَّ السَّلامَ يَسُودُكُمْ‘ وَيُرَدِّدُونَ لِكُلِّ مَنْ يَجْرِي وَرَاءَ أَهْوَاءِ قَلْبِهِ: ’لَنْ يُصِيبَكُمْ ضَرُّ.‘ 18مَعَ أَنَّهُ لَيْسَ بَيْنَهُمْ مَنْ مَثَلَ فِي مَجْلِسِ الرَّبِّ وَرَأَى وَأَنْصَتَ لِكَلِمَتِهِ، وَلا مَنْ أَصْغَى لِقَوْلِهِ وَأَطَاعَهُ.

19هَا عَاصِفَةُ سُخْطِ الرَّبِّ قَدِ انْطَلَقَتْ، وَزَوْبَعَةٌ هَوْجَاءُ قَدْ ثَارَتْ لِتَجْتَاحَ رُؤُوسَ الأَشْرَارِ. 20فَغَضَبُ الرَّبِّ لَنْ يَرْتَدَّ حَتَّى يُنْجِزَ مَقَاصِدَ قَلْبِهِ الَّتِي سَتُدْرِكُونَهَا بِوُضُوحٍ فِي آخِرِ الأَيَّامِ. 21إِنِّي لَمْ أُرْسِلْ هَؤُلاءِ الأَنْبِيَاءَ، وَمَعَ ذَلِكَ انْطَلَقُوا رَاكِضِينَ، وَلَمْ أُوْحِ لَهُمْ وَمَعَ ذَلِكَ يَتَنَبَّأُونَ. 22لَوْ مَثَلُوا حَقّاً فِي مَجْلِسِي لَبَلَّغُوا كَلامِي لِشَعْبِي، وَلَكَانُوا رَدُّوهُمْ عَنْ مَسَاوِئِهِمْ وَعَنْ شَرِّ أَعْمَالِهِمْ.

23أَلَعَلِّي أَرَى فَقَطْ مَا يَجْرِي عَنْ قُربٍ، وَلَسْتُ إِلَهاً يَرْقُبُ مَا يَجْرِي عَنْ بُعْدٍ؟ 24أَيُمْكِنُ لأَحَدٍ أَنْ يَتَوَارَى فِي أَمَاكِنَ خَفِيَّةٍ فَلا أَرَاهُ؟ أَمَا أَمْلأُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ؟ 25قَدْ سَمِعْتُ مَا نَطَقَ بِهِ الْمُتَنَبِّئُونَ بِاسْمِي زُوراً قَائِلِينَ: ’قَدْ حَلِمْتُ، قَدْ حَلِمْتُ.‘ 26إِلَى مَتَى يَظَلُّ هَذَا الْخِدَاعُ مَكْنُوناً فِي قُلُوبِ الْمُتَنَبِّئِينَ زُوراً؟ إِنَّهُمْ حَقّاً أَنْبِيَاءُ خِدَاعٍ، يَتَنَبَّأُونَ بَأَوْهَامِ قُلُوبِهِمْ. 27فَيُنَسُّونَ شَعْبِي اسْمِي بِمَا يَقُصُّهُ كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ عَلَى صَاحِبِهِ مِنْ أَحْلامِهِ، كَمَا نَسِيَ آبَاؤُهُمُ اسْمِي لأَجْلِ وَثَنِ الْبَعْلِ. 28فَلْيَقُصَّ النَّبِيُّ الْحَالِمُ حُلْمَهُ. وَلَكِنْ مَنْ لَدَيْهِ كَلِمَتِي فَلْيُعْلِنْهَا بِالْحَقِّ، إِذْ مَاذَا يَجْمَعُ بَيْنَ التِّبْنِ وَالْقَمْحِ؟ 29أَلَيْسَتْ كَلِمَتِي كَالنَّارِ، وَكَالْمِطْرَقَةِ الَّتِي تُحَطِّمُ الصُّخُورَ؟ 30لِذَلِكَ هَا أَنَا أُقَاوِمُ هَؤُلاءِ الأَنْبِيَاءَ الَّذِينَ يَنْتَحِلُ كُلٌّ مِنْهُمْ كَلامَ الآخَرِ، 31وَأُقَاوِمُ الأَنْبِيَاءَ الَّذِينَ يُسَخِّرُونَ أَلْسِنَتَهُمْ قَائِلِينَ: ’الرَّبُّ يَقُولُ هَذَا.‘ 32هَا أَنَا أُقَاوِمُ الْمُتَنَبِّئِينَ بِأَحْلامٍ كَاذِبَةٍ وَيَقُصُّونَهَا مُضِلِّينَ شَعْبِي بِأَكَاذِيبِهِمْ وَاسْتِخْفَافِهِمْ، مَعَ أَنِّي لَمْ أُرْسِلْهُمْ وَلَمْ أُكَلِّفْهُمْ بِشَيْءٍ. وَلا جَدْوَى مِنْهُمْ لِهَذَا الشَّعْبِ».

الوحي الكاذب

33«إِذَا سَأَلَكَ أَحَدٌ مِنْ هَذَا الشَّعْبِ أَوْ نَبِيٌّ أَوْ كَاهِنٌ: ’مَا هُوَ وَحْيُ قَضَاءِ الرَّبِّ؟‘ فَأَجِبْهُمْ: ’أَنْتُمْ وَحْيُ قَضَائِهِ. وَسَأَطْرَحُكُمْ، يَقُولُ الرَّبُّ.‘ 34أَمَّا النَّبِيُّ أَوِ الْكَاهِنُ أَوْ أَيُّ وَاحِدٍ مِنَ الشَّعْبِ يَدَّعِي قَائِلاً: ’هَذَا وَحْيُ الرَّبِّ‘ فَإِنِّي سَأُعَاقِبُهُ مَعَ أَهْلِ بَيْتِهِ. 35لِذَلِكَ هَكَذَا يُوَاظِبُ كُلُّ وَاحِدٍ عَلَى الْقَوْلِ لِصَاحِبِهِ، وَكُلُّ جَارٍ لِجَارِهِ: ’مَا هُوَ جَوَابُ الرَّبِّ؟‘ أَوْ ’بِمَاذَا تَكَلَّمَ الرَّبُّ؟‘ 36أَمَّا ادِّعَاءُ وَحْيِ الرَّبِّ فَلا تَذْكُرُوهُ مِنْ بَعْدُ، فَإِنَّ كَلِمَةَ الْمَرْءِ تَغْدُو وَحْيَ قَضَائِهِ، إِذْ قَدْ حَرَّفْتُمْ كَلامَ الإِلَهِ الْحَيِّ، الرَّبِّ الْقَدِيرِ، إِلَهِنَا. 37لِذَلِكَ هَذَا مَا تَسْأَلُ بِهِ النَّبِيَّ: ’بِمَاذَا أَجَابَ الرَّبُّ؟ وَبِمَاذَا تَكَلَّمَ؟‘ 38فَإِنِ ادَّعَيْتُمْ وَحْيَ قَضَاءِ الرَّبِّ، فَهَذَا مَا يُعْلِنُهُ الرَّبُّ: لأَنَّكُمُ ادَّعَيْتُمْ وَحْيَ قَضَائِهِ بَعْدَ أَنْ حَظَرْتُهُ عَلَيْكُمْ قَائِلاً: ’لَا تَقُولُوا هَذَا وَحْيُ قَضَائِهِ‘ 39لِذَلِكَ هَا أَنَا أَنْسَاكُمْ تَمَاماً، وَأَطْرُدُكُمْ مِنْ مَحْضَرِي أَنْتُمْ وَالْمَدِينَةَ الَّتِي وَهَبْتُهَا لَكُمْ وَلِآبَائِكُمْ. 40وَأُلْحِقُ بِكُمْ عَاراً أَبَدِيًّا وَخِزْياً لَا يُنْسَى».

Ang Pulong Sa Dios

Jeremias 23:1-40

Ang Paglaom sa Umaabot

1-2Miingon ang Ginoo, ang Dios sa Israel, “Alaot kamong mga pangulo sa akong katawhan! Sama unta kamo sa mga magbalantay sa karnero nga moatiman sa akong katawhan, apan gipasagdan ninyo sila nga mamatay ug magkatibulaag. Busa tungod kay gipatibulaag ninyo ang akong katawhan ug wala ninyo sila atimana, silotan ko kamo sa daotan ninyong gihimo. 3Ako mismo ang motigom sa mga nahibilin kong katawhan gikan sa mga dapit diin ko sila gipatibulaag, ug dad-on ko sila balik sa ilang yuta, ug didto modaghan gayod sila ug magmauswagon. 4Hatagan ko silag mga pangulo nga moatiman kanila, ug dili na sila mahadlok o malisang, ug wala nay mawala kanila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.”

5Miingon pa ang Ginoo, “Moabot ang panahon nga paharion ko ang usa ka matarong nga hari nga kaliwat ni David. Magahari siya nga may kaalam, ug patunhayon niya ang katarong ug hustisya niini nga yuta. 6Ug nianang panahona maluwas ang Juda ug makaangkon ug kalinaw ang Israel. Pagatawgon siya nga ‘Ginoo nga atong kaluwasan.23:6 kaluwasan: o, pagkamatarong.

7“Ug nianang panahona ang mga tawo dili na manumpa nga magkanayon, ‘Manumpa ako sa buhing Ginoo nga nagpagawas sa mga Israelinhon gikan sa Ehipto.’ 8Kondili, moingon sila, ‘Manumpa ako sa buhing Ginoo nga nagpagawas sa mga kaliwat ni Israel sa nasod sa amihan ug sa tanang nasod diin niya sila gipatibulaag.’ Unya magpuyo sila sa ilang kaugalingong yuta.”

Ang Silot sa Bakakon nga mga Propeta

9Daw sa nadugmok ang akong kasingkasing tungod sa bakakon nga mga propeta. Nagpangurog ang akong kabukogan, ug nahisama ako sa hubog tungod sa balaan nga mensahe nga gilitok sa Ginoo batok kanila. 10Napuno gayod ang yuta sa mga tawong nagsimba sa mga dios-dios,23:10 nagsimba sa mga dios-dios: sa literal, nanapaw. kay ang mga propeta naghimo daotan ug nagaabuso sa ilang gahom. Tungod niini, gitunglo sa Ginoo ang yuta, busa nagmala kini ug nangalaya ang mga tanom. 11Kay mao kini ang giingon sa Ginoo: “Ang mga pari ug mga propeta managsama nga dili diosnon ug naghimo daotan bisan diha mismo sa akong templo. 12Busa mahimong danlog ug ngitngit ang ilang dalan. Magkapandol-pandol ug mangasukamod sila kay padad-an ko silag kalaglagan sa panahon nga silotan ko sila. Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

13“Nakita ko ang hilabihan nga kadaotan sa mga propeta sa Samaria; nanagna sila sa ngalan ni Baal ug gipahisalaag nila ang akong katawhan nga mga Israelinhon. 14Apan nakita ko nga mas daotan pa gayod ang mga propeta sa Jerusalem. Nagasimba sila sa laing mga dios ug nagapamakak pa gayod. Gidasig nila ang mga daotan sa pagpadayon sa paghimo ug daotan, busa wala nay namiya sa ilang pagkadaotan. Ang katawhan sa Jerusalem sama kadaotan sa katawhan sa Sodoma ug Gomora.

15“Busa ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagaingon bahin niini nga mga propeta: Pakan-on ko silag pait nga pagkaon ug paimnon ug tubig nga dunay hilo. Kay tungod kanila mikuyanap ang kadaotan sa tibuok yuta.”

16Miingon ang Ginoo nga Makagagahom sa katawhan sa Jerusalem, “Ayaw kamo paminaw sa gisulti niining bakakon nga mga propeta. Gipalaom nila kamo sa bakak. Nagahisgot silag mga panan-awon nga bunga lang sa ilang hunahuna ug dili gikan kanako. 17Mao kini ang kanunay nilang isulti ngadto sa mga tawong nagatamay sa akong mga pulong ug nagasunod sa ilang gahing kasingkasing: ‘Makaangkon kamog maayong kahimtang, ingon sa Ginoo. Walay daotang mahitabo kaninyo.’ 18Apan kinsa man niining maong mga propeta ang nasayod sa akong hunahuna? Kinsa man kanila ang nakadungog sa akong gipamulong? Wala kanilay mihatag ug pagtagad sa akong gisulti. 19Paminaw! Ang akong kasuko daw sa bagyo o buhawi nga mohapak sa ulo nianang mga tawong daotan. 20Dili gayod mahupay ang akong kasuko hangtod dili ko mahuman ang akong gustong buhaton. Nianang panahona masabtan ra ninyo kini pag-ayo. 21Wala ko gipadala kini nga mga propeta, apan nagdali sila sa paglakaw. Wala ako makigsulti kanila, apan nanagna sila. 22Apan kon nasayod pa sila kon unsay anaa sa akong hunahuna, gipamalita na unta nila ang akong mga pulong ngadto sa akong katawhan, ug gipabiya sa daotan nilang mga gawi ug mga binuhatan. 23Dios ako nga anaa bisan asa ug dili lang sa usa ka dapit. 24Walay tawo nga makatago sa sekretong dapit nga dili ko makita. Wala ba kamo masayod nga anaa ako bisan asa sa langit ug sa yuta? Ako, ang Ginoo, ang nagaingon niini.

25“Nadungog ko ang bakak nga gipanulti sa mga propeta sa akong ngalan. Nagaingon sila, ‘Gihatagan kami sa Ginoo ug mensahe pinaagi sa damgo!’ 26Hangtod kanus-a sila magsultig mga bakak nga bunga lang sa ilang mga malimbongon nga kasingkasing? 27Pinaagi sa ilang pagsugilon nianang ilang mga damgo, gitukmod nila ang akong katawhan sa paghikalimot kanako, maingon nga nalimot ang ilang mga katigulangan kanako pinaagi sa pagsimba kang Baal. 28Pasagdi kini nga mga propeta nga mosugilon sa ilang damgo. Apan kadtong mga propeta nga nakabati sa akong pulong, kinahanglang mosugilon niini nga matinud-anon. Kay lahi ang ilang damgo sa akong pulong, maingon nga ang dagami lahi sa trigo. 29Dili ba nga gamhanan man ang akong pulong? Sama kini sa kalayo nga makasunog ug sa martilyo nga makadugmok ug bato.

30“Busa ako, ang Ginoo, nagaingon nga kontra ko ang mga propeta nga manguha sa mensahe sa uban ra usab nga mga propeta ug unya moingon nga gikan kini kanako. 31Kontra ko usab ang mga propeta nga nagasugilon sa ilang kaugalingong mensahe ug unya moingon nga ako kuno ang nagsulti niini. 32Kontra ko ang mga propeta nga nagasugilon sa ilang mga damgo nga dili tinuod. Gipahisalaag nila ang akong katawhan sa ilang mga bakak. Wala ko gayod sila ipadala o sugoa. Wala gayod silay gihatag nga kaayohan sa katawhan.

33Jeremias, kon mangutana kanimo kining mga tawhana, o ang mga propeta, o mga pari kon unsay akong mensahe, ingna sila nga isalikway ko sila. 34Kon may propeta o pari o si bisan kinsa nga moingon nga may mensahe kuno siya gikan kanako, silotan ko kanang tawhana ug ang iyang panimalay. 35Mas maayo pa nga mangutana ang usag usa kaninyo sa iyang mga higala ug mga paryente kon unsay akong mensahe, 36kaysa moingon siya, ‘May mensahe ako gikan sa Ginoo!’ Ayaw na kamo paggamit nianang mga pulonga kay ginagamit kana sa uban aron lang tuohan ang ilang gipanulti. Ug tungod niini natuis ang mga pulong sa buhi nga Dios, ang Ginoo nga Makagagahom.

37“Jeremias, pananglit mangutana ka sa usa ka propeta kon may mensahe ba siya gikan kanako 38unya moingon siya, ‘Oo, may mensahe ako gikan sa Ginoo,’ kinahanglan nga ingnon mo siya nga mao kini ang akong giingon: ‘Tungod kay nagaingon ka nga may mensahe ka gikan kanako, bisan gidid-an ko ikaw sa paglitok nianang mga pulonga, 39kalimtan ko ikaw sa dayon ug abugon sa akong presensya. Ug pasagdan ko kining siyudad nga gihatag ko sa inyong mga katigulangan. 40Pakaulawan ko gayod kamo sa walay kataposan, nga dili gayod makalimtan.’ ”