1وَأَضَافَ أَلِيهُو قَائِلاً: 2«اسْتَمِعُوا إِلَى أَقْوَالِي أَيُّهَا الْحُكَمَاءُ، وَأَصْغُوا إِلَيَّ يَا ذَوِي الْمَعْرِفَةِ، 3لأَنَّ الأُذُنَ تُمَحِّصُ الأَقْوَالَ كَمَا يَتَذَوَّقُ الْحَنَكُ الطَّعَامَ. 4لِنَتَدَاوَلْ فِيمَا بَيْنَنَا لِنُمَيِّزَ مَا هُوَ أَصْوَبُ لَنَا، وَنَتَعَلَّمَ مَعاً مَا هُوَ صَالِحٌ.
5يَقُولُ أَيُّوبُ: ’إِنِّي بَارٌّ، وَلَكِنَّ اللهَ قَدْ تَنَكَّرَ لِحَقِّي، 6وَمَعَ أَنِّي مُحِقٌّ فَأَنَا أُدْعَى كَاذِباً، وَمَعَ أَنِّي بَرِيءٌ فَإِنَّ سَهْمَهُ أَصَابَنِي بِجُرْحٍ مُسْتَعْصٍ‘. 7فَمَنْ هُوَ نَظِيرُ أَيُّوبَ الَّذِي يَجْرَعُ الْهُزْءَ كَالْمَاءِ، 8يُوَاظِبُ عَلَى مُعَاشَرَةِ فَاعِلِي الإِثْمِ، وَيَأْتَلِفُ مَعَ الأَشْرَارِ، 9لأَنَّهُ يَقُولُ: لَا يَنْتَفِعُ الإِنْسَانُ شَيْئاً مِنْ إِرْضَاءِ اللهِ.
10لِذَلِكَ أَصْغُوا إِلَيَّ يَا ذَوِي الْفَهْمِ: حَاشَا لِلهِ أَنْ يَرْتَكِبَ شَرّاً أَوْ لِلْقَدِيرِ أَنْ يَقْتَرِفَ خَطَأً، 11لأَنَّهُ يُجَازِي الإِنْسَانَ بِمُوْجِبِ أَعْمَالِهِ، وَبِمُقْتَضَى طَرِيقِهِ يُحَاسِبُهُ. 12إِذْ حَاشَا لِلهِ أَنْ يَرْتَكِبَ شَرّاً، وَالْقَدِيرِ أَنْ يُعَوِّجَ الْقَضَاءَ. 13مَنْ وَكَّلَ اللهَ بِالأَرْضِ؟ وَمَنْ عَهِدَ إِلَيْهِ بِالْمَسْكُونَةِ؟ 14إِنِ اسْتَرْجَعَ رُوحَهُ إِلَيْهِ وَاسْتَجْمَعَ نَسَمَتَهُ إِلَى نَفْسِهِ 15فَالْبَشَرُ جَمِيعاً يَفْنَوْنَ مَعاً، وَيَعُودُ الإِنْسَانُ إِلَى التُّرَابِ.
16فَإِنْ كُنْتَ مِنْ أُولِي الْفَهْمِ، فَاسْتَمِعْ إِلَى هَذَا، وَأَنْصِتْ لِمَا أَقُولُ: 17أَيُمْكِنُ لِمُبْغِضِ الْعَدْلِ أَنْ يَحْكُمَ؟ أَتَدِينُ الْبَارَّ الْقَدِيرَ؟ 18الَّذِي يَقُولُ لِلْمَلِكِ: أَنْتَ عَدِيمُ الْقِيمَةِ، وَلِلنُّبَلاءِ: أَنْتُمْ أَشْرَارٌ؟ 19الَّذِي لَا يُحَابِي الأُمَرَاءَ، وَلا يُؤْثِرُ الأَغْنِيَاءَ عَلَى الْفُقَرَاءِ، لأَنَّهُمْ جَمِيعاً عَمَلُ يَدَيْهِ. 20فِي لَحْظَةٍ يَمُوتُونَ، تُفَاجِئُهُمُ الْمَنِيَّةُ فِي مُنْتَصَفِ اللَّيْلِ، تَتَزَعْزَعُ الشُّعُوبُ فَيَفْنَوْنَ، وَيُسْتَأْصَلُ الأَعِزَّاءُ مِنْ غَيْرِ عَوْنٍ بَشَرِيٍّ، 21لأَنَّ عَيْنَيْهِ عَلَى طُرُقِ الإِنْسَانِ وَهُوَ يُرَاقِبُ خَطْوَاتِهِ. 22لَا تُوجَدُ ظُلْمَةٌ، وَلا ظِلُّ مَوْتٍ، يَتَوَارَى فِيهِمَا فَاعِلُو الإِثْمِ، 23لأَنَّهُ لَا يَحْتَاجُ أَنْ يَفْحَصَ الإِنْسَانَ مَرَّةً أُخْرَى حَتَّى يَدْعُوهُ لِلْمُثُولِ أَمَامَهُ فِي مُحَاكَمَةٍ. 24يُحَطِّمُ الأَعِزَّاءَ مِنْ غَيْرِ إِجْرَاءِ تَحْقِيقٍ، وَيُقِيمُ آخَرِينَ مَكَانَهُمْ 25لِذَلِكَ هُوَ مُطَّلِعٌ عَلَى أَعْمَالِهِمْ، فَيُطِيحُ بِهِمْ فِي اللَّيْلِ فَيُسْحَقُونَ. 26يَضْرِبُهُمْ لِشَرِّهِمْ عَلَى مَرْأَى مِنَ النَّاسِ، 27لأَنَّهُمُ انْحَرَفُوا عَنِ اتِّبَاعِهِ، وَلَمْ يَتَأَمَّلُوا فِي طُرُقِهِ، 28فَكَانُوا سَبَباً فِي ارْتِفَاعِ صُرَاخِ الْبَائِسِ إِلَيْهِ، وَاللهُ يَسْتَجِيبُ اسْتِغَاثَةَ الْمِسْكِينِ. 29فَإِنْ هَيْمَنَ بِسَكِينَتِهِ فَمَنْ يَدِينُهُ؟ وَإِنْ وَارَى وَجْهَهُ فَمَنْ يُعَايِنُهُ؟ سَوَاءٌ أَكَانُوا شَعْباً أَمْ فَرْداً 30لِكَيْ لَا يَسُودَ الْفَاجِرُ، لِئَلّا تَعْثُرَ الأُمَّةُ.
31هَلْ قَالَ أَحَدٌ للهِ: لَقَدْ تَحَمَّلْتُ الْعِقَابَ فَلَنْ أَعُودَ إِلَى الإِسَاءَةِ؟ 32عَلِّمْنِي مَا لَا أَرَاهُ، وَإِنْ كُنْتُ قَدْ أَثِمْتُ فَإِنَّنِي عَنْهُ أَرْتَدِعُ. 33أَيُجْزِيكَ اللهُ إِذاً بِمُقْتَضَى رَأْيِكَ إِذَا رَفَضْتَ التَّوْبَةَ؟ لأَنَّ عَلَيْكَ أَنْتَ أَنْ تَخْتَارَ لَا أَنَا، فَأَخْبِرْنِي بِمَا تَعْرِفُ. 34إِنَّ ذَوِي الْفَهْمِ يُعْلِنُونَ، وَالْحُكَمَاءَ الَّذِينَ يُنْصِتُونَ إِلَى كَلامِي يَقُولُونَ لِي: 35إِنَّ أَيُّوبَ يَتَكَلَّمُ بِجَهْلٍ، وَكَلامُهُ يَفْتَقِرُ إِلَى التَّعَقُّلِ. 36يَا لَيْتَ أَيُّوبَ يُمْتَحَنُ أَقْسَى امْتِحَانٍ، لأَنَّهُ أَجَابَ كَمَا يُجِيبُ أَهْلُ الشَّرِّ. 37لَكِنَّهُ أَضَافَ إِلَى خَطِيئَتِهِ عِصْيَاناً، إِذْ يُصَفِّقُ بَيْنَنَا بِاحْتِقَارٍ، مُثَرْثِراً بِأَقْوَالٍ ضِدَّ اللهِ!»
اليهو خدا را عادل اعلام می‌كند
1-2ای مردان حكيم و دانا به من گوش دهيد. 3همچنانكه زبان طعم غذای خوب را می‌فهمد همانگونه نيز گوش سخنان درست را تشخيص می‌دهد؛ 4پس بياييد آنچه را كه خوب و درست است تشخيص داده، آن را اختيار كنيم. 5ايوب گفته است: «من گناهی ندارم، ولی خدا مرا گناهكار می‌داند. 6هر چند كه تقصيری ندارم او مرا دروغگو می‌داند. با اينكه هيچ خطايی نكرده‌ام، اما سخت تنبيه شده‌ام.»
7-8ببينيد ايوب چه حرفهای توهين‌آميزی می‌زند! حتماً با بدكاران همنشين بوده است! 9زيرا می‌گويد: «برای انسان چه فايده‌ای دارد كه در صدد خشنود ساختن خدا برآيد؟»
10ای كسانی كه فهم و شعور داريد، به من گوش دهيد. چطور ممكن است خدای قادر مطلق، بدی و ظلم بكند؟ 11او هر کس را موافق عملش جزا می‌دهد. 12براستی كه خدای قادر مطلق، بدی و بی‌انصافی نمی‌كند. 13اقتدار و اختيار تمام جهان در دست اوست. 14اگر خدا اراده كند كه روح و نفس خود را از انسان بگيرد، 15اثری از زندگی در او باقی نمی‌ماند و او به خاک باز می‌گردد.
16حال، اگر فهم داری، گوش كن. 17اگر خدا از عدالت و انصاف متنفر بود آيا می‌توانست جهان را اداره كند؟ آيا می‌خواهی آن داور بزرگ را محكوم كنی؟ 18او كسی است كه پادشاهان و نجبا را به بدكاری و بی‌انصافی متهم می‌كند، 19هرگز از قدرتمندان طرفداری نمی‌نمايد و ثروتمند را بر فقير ترجيح نمی‌دهد، زيرا همهٔ انسانها آفريدهٔ دست او هستند. 20خدا می‌تواند نيمه شب در يک لحظه جان انسان را بگيرد و با يک اشاره قدرتمندترين انسانها را از پای درآورد.
21خدا تمام كارهای انسان را به دقت زير نظر دارد و همه را می‌بيند. 22هيچ ظلمتی نمی‌تواند آدمهای بدكار را از نظر او پنهان سازد. 23پس خدا احتياجی ندارد كه برای داوری كردن انسان صبر كند. 24بی‌آنكه نيازی به تحقيق و بررسی باشد خدا قدرتمندان را خرد و متلاشی می‌كند و ديگران را به جای آنها می‌نشاند، 25زيرا او از كارهای ايشان آگاه است و در يک شب ايشان را سرنگون می‌سازد. 26او آنها را در حضور همگان به سزای اعمالشان می‌رساند، 27چون از پيروی او انحراف ورزيده به احكام او توجهی نكرده‌اند، 28و آنچنان بر فقرا ظلم نموده‌اند كه فريادشان به گوش خدا رسيده است. بلی، خدا نالهٔ مظلومان را می‌شنود.
29وقتی او آرام است، كيست كه بتواند او را مضطرب كند؟ و چون روی خود را بپوشاند، كيست كه بتواند او را ببيند؟ هيچ قومی و هيچ انسانی نمی‌تواند. 30او نمی‌گذارد بدكاران بر مردم حكومت رانند و آنها را اسير كنند.
31ای ايوب، آيا گناهانت را پيش خدا اعتراف نموده‌ای؟ آيا به او قول داده‌ای كه ديگر گناه نكنی؟ 32آيا از خدا خواسته‌ای كه خطاهايت را به تو نشان دهد؟ آيا حاضری از آنها دست بكشی؟ 33تا زمانی كه دست از مخالفت برنداری نمی‌توانی انتظار داشته باشی كه خدا آن طور كه تو می‌خواهی رفتار كند. حال تصميم با توست، نه با من. بگو چه فكر می‌كنی. 34-35هر انسان فهميده و با شعوری اين حرف مرا تصديق خواهد كرد كه تو مثل آدم احمق حرف می‌زنی. 36مستحقی كه تو را به خاطر سخنان كفرآميزت به اشد مجازات برسانند، 37زيرا اكنون نافرمانی، كفر و اهانت به خدا را بر گناهان ديگر خود افزوده‌ای.
