حزقيا يطهر الهيكل
1عِنْدَمَا تَوَلَّى حَزَقِيَّا الْمُلْكَ كَانَ فِي الْخَامِسَةِ وَالْعِشْرِينَ مِنْ عُمْرِهِ، وَدَامَ حُكْمُهُ تِسْعاً وَعِشْرِينَ سَنَةً فِي أُورُشَلِيمَ، وَاسْمُ أُمِّهِ أَبِيَّةُ بِنْتُ زَكَرِيَّا. 2وَصَنَعَ مَا هُوَ قَوِيمٌ فِي عَيْنَيِ الرَّبِّ عَلَى غِرَارِ دَاوُدَ أَبِيهِ. 3وَفِي الشَّهْرِ الأَوَّلِ مِنَ السَّنَةِ الأُولَى مِنْ مُلْكِهِ فَتَحَ أَبْوَابَ الْهَيْكَلِ وَرَمَّمَهَا.
4وَأَدْخَلَ الْكَهَنَةَ وَاللّاوِيِّينَ وَجَمَعَهُمْ فِي سَاحَةِ الْهَيْكَلِ الشَّرْقِيَّةِ، 5وَقَالَ لَهُمْ: «أَصْغُوا إِلَيَّ أَيُّهَا اللّاوِيُّونَ، تَقَدَّسُوا الآنَ، وَقَدِّسُوا بَيْتَ الرَّبِّ إِلَهِ آبَائِكُمْ، وَأَزِيلُوا النَّجَاسَةَ مِنَ الْقُدْسِ، 6لأَنَّ آبَاءَنَا خَانُوا الرَّبَّ إِلَهَنَا، وَارْتَكَبُوا الشَّرَّ فِي عَيْنَيْهِ وَتَرَكُوهُ، وَحَوَّلُوا وُجُوهَهُمْ عَنْ هَيْكَلِهِ وَأَدَارُوا لَهُ ظُهُورَهُمْ، 7وَأَغْلَقُوا أَيْضاً أَبْوَابَ الرَّوَاقِ، وَأَطْفَأُوا السُّرُجَ، وَلَمْ يُوْقِدُوا بَخُوراً، وَلَمْ يُقَرِّبُوا مُحْرَقَةً فِي القُدْسِ، لإِلَهِ إِسْرَائِيلَ. 8فَانْصَبَّ غَضَبُ الرَّبِّ عَلَى يَهُوذَا وَأُورُشَلِيمَ، وَجَعَلَهُمْ مَحَلَّ رُعْبٍ وَدَهْشَةٍ وَاحْتِقَارٍ، كَمَا أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ الآنَ. 9وَهُوَذَا آبَاؤُنَا قَدْ سَقَطُوا صَرْعَى السَّيْفِ، وَأَبْنَاؤُنَا وَبَنَاتُنَا وَنِسَاؤُنَا فِي الأَسْرِ مِنْ جَرَّاءِ هَذَا. 10لِذَلِكَ قَرَّرْتُ أَنْ أَقْطَعَ عَهْداً مَعَ الرَّبِّ إِلَهِ إِسْرَائِيلَ فَيَرُدُّ عَنَّا لَهِيبَ غَضَبِهِ. 11يَا بَنِيَّ لَا تَضِلُّوا الآنَ، فَقَدِ اخْتَارَكُمُ الرَّبُّ لِتَمْثُلُوا أَمَامَهُ عَابِدِينَ خَادِمِينَ، وَمُوْقِدِينَ لَهُ».
12عِنْدَئِذٍ قَامَ اللّاوِيُّونَ: مَحَثُ بْنُ عَمَاسَايَ وَيُوئِيلُ بْنُ عَزَرْيَا مِنْ ذُرِّيَّةِ الْقَهَاتِيِّينَ، وَقَيْسُ بْنُ عَبْدِي وَعَزَرْيَا بْنُ يَهْلَلْئِيلَ مِنْ ذُرِّيَّةِ الْمَرَارِيِّينَ، وَيُوآخُ بْنُ زِمَّةَ وَعِيدَنُ بْنُ يُوآخَ مِنْ ذُرِّيَّةِ الْجَرْشُونِيِّينَ. 13وَمِنْ عَشِيرَةِ أَلِيصَافَانَ: شِمْرِى وَيَعِيئِيلُ، وَمِنْ ذُرِّيَّةِ آسَافَ: زَكَرِيَّا وَمَتَّنْيَا. 14وَمِنْ ذُرِّيَّةِ هَيْمَانَ: يَحِيئِيلُ وَشِمْعِي، وَمِنْ ذُرِّيَّةِ يَدُوثُونَ: شَمْعِيَا وَعُزِّيئِيلُ. 15وَجَمَعُوا أَقْرِبَاءَهُمُ اللّاوِيِّينَ، وَتَقَدَّسُوا، وَبَدَأُوا يُطَهِّرُونَ الْهَيْكَلَ بِمُوْجِبِ أَمْرِ الْمَلِكِ، وَكَمَا نَصَّتْ عَلَيْهِ شَرِيعَةُ الرَّبِّ. 16وَدَخَلَ الْكَهَنَةُ إِلَى قُدْسِ الْهَيْكَلِ لِيُطَهِّرُوهُ، وَأَخْرَجُوا مِنْهُ كُلَّ النَّجَاسَةِ الَّتِي وَجَدُوهَا فِي الْهَيْكَلِ إِلَى فِنَاءِ الْهَيْكَلِ، فَأَخَذَهَا اللّاوِيُّونَ وَطَرَحُوهَا فِي وَادِي قَدْرُونَ خَارِجَ الْمَدِينَةِ. 17وَشَرَعُوا فِي التَّقْدِيسِ فِي أَوَّلِ الشَّهْرِ الأَوَّلِ، وَانْتَهَوْا فِي الْيَوْمِ الثَّامِنِ إِلَى رِوَاقِ الرَّبِّ. وَهَكَذَا طَهَّرُوهُ فِي ثَمَانِيَةِ أَيَّامٍ، وَتَمَّ تَقْدِيسُ هَيْكَلِ الرَّبِّ بِكَامِلِهِ فِي الْيَوْمِ السَّادِسَ عَشَرَ مِنَ الشَّهْرِ الأَوَّلِ. 18وَمَثَلَ اللّاوِيُّونَ فِي حَضْرَةِ حَزَقِيَّا قَائِلِينَ: «قَدْ طَهَّرْنَا كُلَّ هَيْكَلِ الرَّبِّ وَمَذْبَحَ الْمُحْرَقَةِ وَكُلَّ آنِيَتِهِ، وَمَائِدَةَ خُبْزِ التَّقْدِمَةِ وَكُلَّ آنِيَتِهَا، 19وَسَائِرَ الأَوَانِي الَّتِي أَزَالَهَا الْمَلِكُ آحَازُ فِي أَثْنَاءِ فَتْرَةِ حُكْمِهِ الَّتِي خَانَ فِيهَا الرَّبَّ، وَأَعْدَدْنَاهَا وَقَدَّسْنَاهَا، وَهَا هِيَ أَمَامَ مَذْبَحِ الرَّبِّ».
20وَفِي الصَّبَاحِ التَّالِي اسْتَدْعَى حَزَقِيَّا الْمَلِكُ رُؤَسَاءَ الْمَدِينَةِ، وَتَوَجَّهَ إِلَى هَيْكَلِ الرَّبِّ.
21فَقَدَّمُوا سَبْعَةَ ثِيرَانٍ وَسَبْعَةَ كِبَاشٍ وَسَبْعَةَ خِرَافٍ وَسَبْعَةَ تُيُوسِ مِعْزَى لِتَكُونَ ذَبِيحَةَ خَطِيئَةٍ عَنِ الْمَمْلَكَةِ وَعَنِ الْمَقْدِسِ وَعَنْ يَهُوذَا. وَطَلَبَ الْمَلِكُ مِنَ الْكَهَنَةِ الْمُنْحَدِرِينَ مِنْ ذُرِّيَّةِ هرُونَ أَنْ يُقَرِّبُوهَا عَلَى مَذْبَحِ الرَّبِّ، 22فَذَبَحُوا الثِّيرَانَ أَوَّلاً ثُمَّ الْكِبَاشَ ثُمَّ الْخِرْفَانَ، وَرَشُّوا دَمَ كُلِّ ذَبِيحَةٍ بِدَوْرِهَا عَلَى الْمَذْبَحِ. 23بَعْدَ ذَلِكَ جَاءُوا بِتُيُوسِ ذَبِيحَةِ الْخَطِيئَةِ وَأَقَامُوهَا أَمَامَ الْمَلِكِ وَالْحَاضِرِينَ مَعَهُ، فَوَضَعُوا أَيْدِيَهُمْ عَلَيْهَا. 24وَذَبَحَهَا الْكَهَنَةُ، وَكَفَّرُوا بِدَمِهَا عَلَى الْمَذْبَحِ عَنْ جَمِيعِ إِسْرَائِيلَ، لأَنَّ الْمَلِكَ أَمَرَ أَنْ تَكُونَ الْمُحْرَقَةُ وَذَبِيحَةُ الْخَطِيئَةِ عَنْ كُلِّ إِسْرَائِيلَ. 25وَأَوْقَفَ حَزَقِيَّا الْمَلِكُ اللّاوِيِّينَ فِي هَيْكَلِ الرَّبِّ بِالصُّنُوجِ وَالرَّبَابِ وَالأَعْوَادِ، بِمُقْتَضَى أَمْرِ دَاوُدَ وَجَادَ النَّبِيِّ وَنَاثَانَ النَّبِيِّ، تَلْبِيَةً لِوَصَايَا الرَّبِّ الَّتِي نَطَقَ بِها عَلَى لِسَانِ أَنْبِيَائِهِ، 26فَوَقَفَ اللّاوِيُّونَ بِآلاتِ دَاوُدَ، وَالْكَهَنَةُ بِالأَبْوَاقِ. 27وَأَمَرَ حَزَقِيَّا بِتَقْرِيبِ الْمُحْرَقَةِ عَلَى الْمَذْبَحِ. وَمَا إِنِ ابْتَدَأَ تَقْدِيمُ الْمُحْرَقَةِ حَتَّى ارْتَفَعَ نَشِيدُ الرَّبِّ مَصْحُوباً بِالْعَزْفِ عَلَى الأَبْوَاقِ وَآلاتِ دَاوُدَ مَلِكِ إِسْرَائِيلَ. 28وَرَاحَ كُلُّ الْحَاضِرِينَ يَشْتَرِكُونَ فِي الْعِبَادَةِ، وَأَخَذَ الْمُغَنُّونَ يَشْدُونَ، وَالْمُبَوِّقُونَ يَنْفُخُونَ بِالأَبْوَاقِ، إِلَى أَنِ انْتَهَى تَقْدِيمُ الْمُحْرَقَةِ. 29عِنْدَئِذٍ سَجَدَ الْمَلِكُ وَسَائِرُ الْمَاثِلِينَ مَعَهُ وَعَبَدُوا الرَّبَّ. 30وَطَلَبَ حَزَقِيَّا الْمَلِكُ وَالرُّؤَسَاءُ مِنَ اللّاوِيِّينَ أَنْ يُسَبِّحُوا الرَّبَّ بِتَرَانِيمِ دَاوُدَ وَآسَافَ النَّبِيِّ، فَرَتَّلُوا بِابْتِهَاجٍ، وَسَجَدُوا وَعَبَدُوا الرَّبَّ.
31ثُمَّ قَالَ حَزَقِيَّا لِلْحَاضِرِينَ: «الآنَ قَدْ كَرَّسْتُمْ أَنْفُسَكُمْ لِلرَّبِّ، فَهَاتُوا ذَبَائِحَ وَقَرَابِينَ الشُّكْرِ لِهَيْكَلِ الرَّبِّ». فَأَقْبَلَتِ الْجَمَاعَةُ بِذَبَائِحَ وَقَرَابِينِ شُكْرٍ، وَأَتَى كُلُّ سَخِيٍّ بِمُحْرَقَاتٍ. 32وَبَلَغَتْ جُمْلَةُ مَا تَقَدَّمَتْ بِهِ الْجَمَاعَةُ مِنْ مُحْرَقَاتٍ سَبْعِينَ ثَوْراً وَمِئَةَ كَبْشٍ وَمِئَتَيْ خَرُوفٍ، قُرِّبَتْ جَمِيعُهَا مُحْرَقَاتٍ لِلرَّبِّ. 33أَمَّا الذَّبَائِحُ الْمُخَصَّصَةُ كَأَقْدَاسٍ فَقَدْ بَلَغَ عَدَدُهَا سِتَّ مِئَةٍ مِنَ الْبَقَرِ وَثَلاثَةَ آلافٍ مِنَ الضَّأْنِ. 34وَلَمَّا كَانَ عَدَدُ الْكَهَنَةِ غَيْرَ كَافٍ لِلْقِيَامِ بِسَلْخِ كُلِّ تِلْكَ الْمُحْرَقَاتِ، سَاعَدَهُمُ اللّاوِيُّونَ حَتَّى اكْتَمَلَ الْعَمَلُ، وَحَتَّى تَطَهَّرَ بَقِيَّةُ الْكَهَنَةِ، لأَنَّ اللّاوِيِّينَ كَانُوا أَكْثَرَ اهْتِمَاماً بِتَطْهِيرِ أَنْفُسِهِمْ مِنَ الْكَهَنَةِ. 35وَفَضْلاً عَنِ الْمُحْرَقَاتِ الْكَثِيرَةِ فَقَدْ تَوَافَرَ شَحْمُ ذَبَائِحِ السَّلامِ وَسَكَائِبُ خَمْرِ الْمُحْرَقَاتِ. وَهَكَذَا عَادَتِ الْعِبَادَةُ فِي الْهَيْكَلِ إِلَى سَابِقِ عَهْدِهَا. 36وَابْتَهَجَ حَزَقِيَّا وَجَمِيعُ الشَّعْبِ بِمَا أَنْعَمَ الرَّبُّ بِهِ عَلَيْهِمْ، لأَنَّ الأَمْرَ حَدَثَ بِصُورَةٍ مُفَاجِئَةٍ.
حزقيا، پادشاه يهودا
(دوم پادشاهان 18:1-3)
1حزقيا در سن بيست و پنج سالگی پادشاه يهودا شد و بيست و نه سال در اورشليم سلطنت كرد. (مادرش ابيا نام داشت و دختر زكريا بود.) 2او مانند جدش داوود مطابق ميل خداوند رفتار میكرد.
حزقيا عبادت در خانهٔ خدا را برقرار میسازد
3حزقيا در همان ماه اول سلطنت خود، درهای خانهٔ خداوند را دوباره گشود و آنها را تعمير كرد. 4او كاهنان و لاويان را احضار كرد تا در حياط شرقی خانهٔ خدا با او ملاقات كنند. 5وقتی در آنجا جمع شدند به ايشان گفت:
«ای لاویان به من گوش دهيد. خود را تقديس29:5 تقديس يعنی جدا کردن، اختصاص دادن و مقدس ساختن. كنيد و خانهٔ خداوند، خدای اجدادتان را پاک نماييد و هر چيز ناپاک را از قدس بيرون بريزيد. 6زيرا پدران ما در حضور خداوند، خدايمان مرتكب گناه بزرگی شدهاند. آنها خداوند و خانهٔ او را ترک نمودند و به عبادتگاه او اهانت كردند. 7درهای خانهٔ خدا را بستند و چراغهايش را خاموش كردند. در آنجا برای خدای اسرائيل بخور نسوزاندند و قربانی تقديم نكردند. 8بنابراين، به طوری كه با چشمان خود مشاهده میكنيد، خداوند بر يهودا و اورشليم خشمناک شده و ما را چنان مجازات كرده كه برای ديگران درس عبرت شدهايم. 9پدران ما در جنگ كشته شدهاند و زنان و فرزندان ما در اسارت هستند.
10«ولی اينک من تصميم دارم با خداوند، خدای اسرائيل عهد ببندم تا او از خشم خود كه نسبت به ما دارد، برگردد. 11ای فرزندان من، در انجام وظيفهٔ خود غفلت نكنيد، زيرا خداوند شما را انتخاب كرده تا او را خدمت نماييد و در حضورش بخور بسوزانيد.»
12-14از لاويانی كه در آنجا بودند اين عده آمادگی خود را اعلام كردند:
از طايفهٔ قهات، محت (پسر عماسای) و يوئيل (پسر عزريا)؛
از طايفهٔ مراری، قيس (پسر عبدی)، و عزريا (پسر يهللئيل)؛
از طايفهٔ جرشون، يوآخ (پسر زمه) و عيدن (پسر يوآخ)؛
از طايفهٔ اليصافان، شمری و يعیئيل؛
از طايفهٔ آساف، زكريا و متنيا؛
از طايفهٔ هيمان، يحیئيل و شمعی؛
از طايفهٔ يدوتون، شمعيا و عزیئيل.
15اينها لاويان همكار خود را جمع كردند و همگی خود را تقديس نمودند و همانطور كه پادشاه در پيروی از كلام خداوند به ايشان دستور داده بود، شروع به پاکسازی خانهٔ خداوند كردند. 16كاهنان داخل خانهٔ خداوند شدند و آنجا را پاک كردند و همهٔ اشیا ناپاک را كه در آنجا بود به حياط آوردند و لاويان آنها را به خارج شهر بردند و به درهٔ قدرون ريختند. 17اين كار، در روز اول ماه اول شروع شد و هشت روز طول كشيد تا به حياط بيرونی رسيدند و هشت روز ديگر هم صرف پاکسازی حياط نمودند. پس كار پاکسازی خانهٔ خداوند رویهمرفته شانزده روز طول كشيد.
بازگشايی خانهٔ خدا
18سپس لاويان به كاخ سلطنتی رفتند و به حزقيای پادشاه گزارش داده، گفتند: «ما كار پاکسازی خانهٔ خداوند و قربانگاه قربانیهای سوختنی و لوازم آن و همچنين ميز نان مقدس و لوازم آن را تمام كردهايم. 19تمام اسباب و اثاثيهای كه آحاز پادشاه، هنگام بستن خانهٔ خدا از آنجا بيرون برده بود، ما آنها را دوباره سرجای خود گذاشته، تقديس كرديم و اكنون در كنار قربانگاه خداوند قرار دارند.»
20روز بعد، صبح زود حزقيای پادشاه و مقامات شهر به خانهٔ خداوند رفتند 21و هفت گاو، هفت قوچ، هفت بره و هفت بز نر برای كفارهٔ گناهان خاندان سلطنت و قوم يهودا و نيز تقديس خانهٔ خدا آوردند.
حزقيا به كاهنان كه از نسل هارون بودند دستور داد حيوانات را روی قربانگاه خداوند قربانی كنند. 22پس گاوها، قوچها و برهها را سر بريدند و كاهنان خون حيوانات را بر قربانگاه پاشيدند. 23سپس بزهای نر را جهت كفارهٔ گناه به حضور پادشاه و مقامات شهر آوردند و ايشان دستهای خود را بر آنها گذاشتند. 24كاهنان بزهای نر را سر بريدند و خون آنها را جهت كفارهٔ گناه تمام قوم اسرائيل بر قربانگاه پاشيدند زيرا پادشاه گفته بود كه بايد برای تمام بنیاسرائيل قربانی سوختنی و قربانی گناه تقديم شود.
25طبق دستوری كه خداوند توسط جاد و ناتان نبی به داوود پادشاه داده بود، حزقيا لاويان نوازنده را با سنجها، بربطها و عودها در خانهٔ خداوند گماشت. 26لاويان با آلات موسيقی داوود پادشاه، و كاهنان با شيپورها آماده ايستادند. 27آنگاه حزقيا دستور داد قربانیهای سوختنی را به خداوند تقديم كنند. هنگامی كه تقديم قربانی شروع شد نوازندگان شروع به نواختن كردند و سرايندگان با آهنگ شيپورها و ساير آلات موسيقی سرودهايی در وصف خداوند سراييدند. 28تا پايان مراسم قربانی، دستهٔ سرايندگان همراه با صدای شيپورها سرود خواندند و تمام جماعت، خدا را پرستش كردند. 29در خاتمهٔ مراسم، پادشاه و تمام حاضرين زانو زده، خداوند را ستايش نمودند. 30پس از آن حزقيای پادشاه و بزرگان قوم به لاويان دستور دادند كه با مزمورهای داوود و آساف نبی در وصف خداوند بسرايند. لاويان با شادی سرود خواندند و زانو زده خداوند را پرستش كردند.
31حزقيا به مردم گفت: «حال كه خود را برای خداوند تقديس كردهايد، قربانیها و هدايای شكرگزاری خود را به خانهٔ خداوند بياوريد.» پس مردم قربانیها و هدايای شكرگزاری آوردند و بعضی نيز داوطلبانه حيواناتی برای قربانی سوختنی تقديم كردند. 32-33رویهمرفته هفتاد گاو، صد قوچ و دويست بره برای قربانی سوختنی و ششصد گاو و سه هزار گوسفند به عنوان هدايای شكرگزاری تقديم شد. 34ولی تعداد كاهنانِ آماده كم بود، بنابراين تا آماده شدن كاهنان ديگر، لاويان ايشان را كمک كردند تا تمام قربانیهای سوختنی را ذبح كنند. (لاويان بيشتر از كاهنان برای خدمت آمادگی داشتند.) 35علاوه بر قربانیهای سوختنی فراوان، قربانیهای سلامتی و هدايای نوشيدنی تقديم شد.
به اين ترتيب، خانهٔ خداوند دوباره برای عبادت آماده شد. 36حزقيا و تمام قوم از اينكه توانسته بودند به كمک خدا به اين زودی كار را تمام كنند، بسيار خوشحال بودند.
