ከተላላፊ የቈዳ በሽታ የመንጻት ሥርዐት
1እግዚአብሔር (ያህዌ) ሙሴን እንዲህ አለው፤ 2“የታመመው ሰው እንዲነጻ ወደ ካህኑ በሚወስዱት ጊዜ ሥርዐቱ እንዲህ ነው፦ 3ካህኑ ከሰፈር ወደ ውጭ ወጥቶ ይመርምረው፤ ሰውየው ከተላላፊ የቈዳ በሽታው14፥3 በትውፊት ለምጽ ይባላል። የዕብራይስጡ ቃል ከቈዳ ጋር ለተያያዘ በሽታ አንድ ቃል ነው፤ በዚህ ምዕራፍ በሌላ ስፍራም ይገኛል። ተፈውሶ ከሆነ፣ 4ካህኑ ስለሚነጻው ሰው፣ ለመብላት ከተፈቀደው የወፍ ዐይነት ሁለት ከነሕይወታቸው፣ የዝግባ ዕንጨት፣ ደመቅ ያለ ቀይ ድርና ሂሶጵ እንዲያመጣ ይዘዝ። 5ካህኑም ከወፎቹ አንዱን በሸክላ ዕቃ ውስጥ ባለ የምንጭ ውሃ ላይ እንዲታረድ ይዘዝ። 6በሕይወት ያለውንም ወፍ ከዝግባው ዕንጨት፣ ደመቅ ካለው ቀይ ድርና ከሂሶጵ ጋር በምንጩ ውሃ ላይ በታረደው ወፍ ደም ውስጥ ይንከር። 7ከተላላፊ በሽታ የሚነጻውንም ሰው ሰባት ጊዜ ይርጨው፤ መንጻቱንም ያስታውቅ፤ በሕይወት ያለውንም ወፍ ወደ ውጭ ይልቀቀው።
8“የሚነጻው ሰው ልብሱን ይጠብ፤ ጠጕሩን በሙሉ ይላጭ፤ ሰውነቱን በውሃ ይታጠብ፤ በሥርዐቱም መሠረት ንጹሕ ይሆናል። ከዚህም በኋላ ወደ ሰፈር መግባት ይችላል፤ ነገር ግን ሰባት ቀን ከድንኳኑ ውጭ ይቈይ። 9በሰባተኛውም ቀን ጠጕሩን በሙሉ ይላጭ፤ ራሱን፣ ጢሙን፣ ቅንድቡንና ሌላውንም ጠጕር ሁሉ ይላጭ። ልብሱን ይጠብ፤ ሰውነቱን በውሃ ይታጠብ፤ ንጹሕም ይሆናል።
10“በስምንተኛው ቀን ነውር የሌለባቸውን ሁለት ተባዕት የበግ ጠቦቶችና ነውር የሌለባትን አንዲት የአንድ ዓመት እንስት በግ ያቅርብ፤ እንዲሁም ለእህል ቍርባን የሚሆን በዘይት የተለወሰ የኢፍ ሦስት ዐሥረኛ14፥10 6.5 ሊትር ገደማ ይሆናል የላመ ዱቄት ያቅርብ፤ ደግሞ አንድ ሎግ14፥10 0.3 ሊትር ገደማ ይሆናል፤ እንዲሁም 12፡15፡21፡24 ይመ ዘይት ያምጣ። 11ሰውየው የነጻ መሆኑን የሚያስታውቀው ካህን የሚነጻውን ሰውና መሥዋዕቶቹን በመገናኛው ድንኳን ደጃፍ ላይ በእግዚአብሔር (ያህዌ) ፊት ያቅርብ።
12“ካህኑም ከተባዕቱ ጠቦቶች በመውሰድ ከሎግ ዘይቱ ጋር የበደል መሥዋዕት አድርጎ ያቅርብ፤ የሚወዘወዝ መሥዋዕት በማድረግም በእግዚአብሔር (ያህዌ) ፊት ይወዝውዛቸው። 13ጠቦቱንም፣ የኀጢአት መሥዋዕትና የሚቃጠል መሥዋዕት በሚታረድበት በተቀደሰው ስፍራ ይረደው፤ የኀጢአት መሥዋዕቱ ለካህኑ እንደሚሰጥ ሁሉ የበደል መሥዋዕቱም ለካህኑ ይሰጥ፤ ይህም እጅግ የተቀደሰ ነው። 14ካህኑ ከበደል መሥዋዕቱ ደም ወስዶ የሚነጻውን ሰው ቀኝ ጆሮ ታችኛውን ጫፍ፣ የቀኝ እጁን አውራ ጣትና የቀኝ እግሩን አውራ ጣት ያስነካ። 15ካህኑም ከሎግ ዘይት ወስዶ በራሱ ግራ እጅ መዳፍ ውስጥ ይጨምር፤ 16የቀኝ እጁንም ጣት በመዳፉ በያዘው ዘይት ውስጥ በመንከር በእግዚአብሔር (ያህዌ) ፊት ሰባት ጊዜ በጣቱ ይርጭ። 17ካህኑ በመዳፉ ውስጥ ከቀረው ዘይት ጥቂቱን ወስዶ የሚነጻውን ሰው ቀኝ ጆሮ ታችኛውን ጫፍ፣ የቀኝ እጁን አውራ ጣትና የቀኝ እግሩን አውራ ጣት በበደል መሥዋዕቱ ደም ላይ ደርቦ ይቅባ። 18በመዳፉ ላይ የቀረውንም ዘይት በሚነጻው ሰው ራስ ላይ ያድርግ፤ በእግዚአብሔርም (ያህዌ) ፊት ያስተስርይለት።
19“ካህኑም የኀጢአት መሥዋዕቱን ያቅርብ፤ ከርኩሰቱ ለሚነጻውም ሰው ያስተስርይለት፤ ከዚህ በኋላ የሚቃጠለውን መሥዋዕት ይረድ፤ 20ከእህል ቍርባኑም ጋር በመሠዊያው ላይ በማቅረብ ያስተስርይለት፤ ሰውየውም ንጹሕ ይሆናል።
21“ሰውየው ድኻ ከሆነና እነዚህን ለማቅረብ ዐቅሙ ካልፈቀደለት፣ ማስተስረያ እንዲሆነው የሚወዘወዝ አንድ ተባዕት የበግ ጠቦት ለበደል መሥዋዕት፣ በዘይት የተለወሰ የኢፍ አንድ ዐሥረኛ14፥21 2 ሊትር ገደማ ይሆናል የላመ ዱቄት ለእህል ቍርባን ያቅርብ፤ ደግሞም አንድ ሎግ ዘይት ያምጣ፤ 22እንዲሁም ሁለት ርግቦች ወይም ሁለት የዋኖስ ጫጩቶች ዐቅሙ የፈቀደውን አንዱን ለኀጢአት መሥዋዕት፣ ሌላውን ለሚቃጠል መሥዋዕት ያቅርብ።
23“እነዚህንም በስምንተኛው ቀን ስለ መንጻቱ ሥርዐት ወደ ካህኑ ወደ መገናኛው ድንኳን ደጃፍ በእግዚአብሔር (ያህዌ) ፊት ያቅርብ። 24ካህኑም ለበደል መሥዋዕት የሚሆነውን የበግ ጠቦትና አንድ ሎግ ዘይት ይቀበል፤ የሚወዘወዝ መሥዋዕት በማድረግም በእግዚአብሔር (ያህዌ) ፊት ይወዝውዛቸው። 25ለበደል መሥዋዕት የሚሆነውንም የበግ ጠቦት ይረድ፤ ከደሙም ጥቂት ወስዶ የሚነጻውን ሰው የቀኝ ጆሮ ታችኛ ጫፍ፣ የቀኝ እጁን አውራ ጣትና የቀኝ እግሩን አውራ ጣት ያስነካ፤ 26ከዘይቱም ጥቂቱን በግራ እጁ መዳፍ ውስጥ ያፍስስ፤ 27የቀኝ እጁንም ጣት በመዳፉ በያዘው ዘይት ውስጥ በመንከር በእግዚአብሔር (ያህዌ) ፊት ሰባት ጊዜ ይርጭ። 28በመዳፉ ከያዘው ዘይት ጥቂቱን ወስዶ የበደል መሥዋዕቱን ደም ባስነካበት ቦታ፣ ይኸውም የሚነጻውን ሰው ቀኝ ጆሮ ጫፍ፣ የቀኝ እጁን አውራ ጣትና የቀኝ እግሩን አውራ ጣት ያስነካ። 29ካህኑ በእግዚአብሔር (ያህዌ) ፊት ያስተሰርይለት ዘንድ በመዳፉ ከያዘው ዘይት የቀረውን በሚነጻው ሰው ራስ ላይ ያፍስስ፤ 30ካህኑም ርግቦቹን ወይም የዋኖሶቹን ጫጩቶች የሰውየው ዐቅም የፈቀደውን ይሠዋል፤ 31ከእነዚህም አንዱን14፥31 የሰብዓ ሊቃናትና የሱርሰት ትርጕሞች ከዚህ ጋር ይስማማሉ፤ ዕብራይስጡ 31 የሰውየው ዐቅም የፈቀደውን ያህል አንዱን ለኀጢአት ይላል ለኀጢአት መሥዋዕት፣ ሌላውን ለሚቃጠል መሥዋዕት አድርጎ ከእህሉ ቍርባን ጋር ያቅርብ፤ በዚህም ሁኔታ ካህኑ ለሚነጻው ሰው በእግዚአብሔር (ያህዌ) ፊት ያስተሰርይለታል።”
32ተላላፊ የቈዳ በሽታ ይዞት የሚነጻበትን መደበኛ መሥዋዕት ለማቅረብ ዐቅም ላነሰው ሰው ሕጉ ይህ ነው።
ልብስ ላይ ከሚታይ ተላላፊ በሽታ መንጻት
33እግዚአብሔር (ያህዌ) ሙሴንና አሮንን እንዲህ አላቸው፤ 34“ርስት አድርጌ ወደምሰጣቸው ወደ ከነዓን ምድር በገባችሁ ጊዜ፣ በዚያ አገር አንዱን ቤት በተላላፊ በሽታ የበከልሁ እንደ ሆነ፣ 35ባለቤቱ ወደ ካህኑ ሄዶ፣ ‘በቤቴ ውስጥ ተላላፊ በሽታ የሚመስል ነገር አይቻለሁ’ ብሎ ይንገረው። 36ካህኑ ወደዚያ ቤት በመግባት በሽታውን መርምሮ ርኩስ መሆኑን ከማስታወቁ በፊት፣ ቤቱን ባዶ እንዲያደርጉት ይዘዝ፤ ከዚህ በኋላ ካህኑ ወደ ቤቱ ገብቶ ይመርምር። 37በግድግዳው ላይ ያለውን ተላላፊ በሽታ በሚመረምርበት ጊዜ፣ መልኩ ወደ አረንጓዴነት ወይም ወደ ቀይነት የሚያደላ የተቦረቦረ ነገር በግድግዳው ቢታይ፣ 38ካህኑ ከቤቱ ወደ ደጅ ወጥቶ ቤቱን ሰባት ቀን ይዝጋው። 39ካህኑም በሰባተኛው ቀን ቤቱን ለመመርመር ይመለስ፤ ተላላፊው በሽታ በግድግዳው ተስፋፍቶ ቢገኝ፣ 40የተበከሉት ድንጋዮች ተሰርስረው እንዲወጡና ከከተማው ውጭ ባለው ርኩስ ስፍራ እንዲጣሉ ይዘዝ፤ 41የቤቱ ግድግዳ በሙሉ በውስጥ በኩል እንዲፋቅና ፍቅፋቂው ከከተማው ውጭ ባለው ርኩስ ስፍራ እንዲደፋ ያድርግ። 42በወጡትም ድንጋዮች ቦታ ሌሎች ድንጋዮች አምጥተው ይተኩ፤ ሌላም ጭቃ ወስደው ቤቱን ይምረጉ።
43“ድንጋዮቹ ወጥተው፣ ቤቱ ከተፈቀፈቀና ከተመረገ በኋላ ተላላፊው በሽታ እንደ ገና በቤቱ ውስጥ ከታየ፣ 44ካህኑ ሄዶ ይመርምረው፤ ተላላፊው በሽታ በቤቱ ውስጥ ተስፋፍቶ ከተገኘ፣ አደገኛ በሽታ ነው፤ ቤቱም ርኩስ ነው። 45ስለዚህ ቤቱ ይፍረስ፤ ድንጋዩ፣ ዕንጨቱና ምርጊቱ በሙሉ ከከተማ ውጭ ባለው ርኩስ ስፍራ ይጣል።
46“ቤቱ ተዘግቶ ሳለ ማንኛውም ሰው ቢገባበት፣ ያ ሰው እስከ ማታ ድረስ ርኩስ ይሆናል። 47በዚያ ቤት ገብቶ የተኛ ወይም የበላ ማንኛውም ሰው ልብሶቹን ይጠብ።
48“ነገር ግን ቤቱ ከተመረገ በኋላ፣ ካህኑ ሊመረምረው በሚመጣበት ጊዜ ተላላፊው በሽታ ሳይስፋፋ ቢገኝ፣ በሽታው ስለ ለቀቀው ቤቱ ንጹሕ መሆኑን ያስታውቅ። 49ቤቱንም ለማንጻት ሁለት ወፎች፣ የዝግባ ዕንጨት፣ ደመቅ ያለ ቀይ ድርና ሂሶጵ ያቅርብ። 50ከወፎቹም አንዱን በሸክላ ዕቃ ውስጥ ባለ የምንጭ ውሃ ላይ ይረድ። 51የዝግባውን ዕንጨት፣ ሂሶጱን፣ ደመቅ ያለውን ቀይ ድርና በሕይወት ያለውን ወፍ ወስዶ በታረደው ወፍ ደምና በምንጩ ውሃ ውስጥ ይንከር፤ ቤቱንም ሰባት ጊዜ ይርጭ። 52ቤቱንም በወፉ ደም፣ በምንጩ ውሃ፣ በሕይወት ባለው ወፍ፣ በዝግባው ዕንጨት፣ በሂሶጱና ደመቅ ባለው ቀይ ድር ያንጻው። 53በሕይወት ያለውንም ወፍ ከከተማ ወደ ውጭ ይልቀቀው፤ በዚህ ሁኔታ ለቤቱ ያስተሰርይለታል፤ ቤቱም ንጹሕ ይሆናል።”
54ይህ ሕግ ለማንኛውም ተላላፊ የቈዳ በሽታ፣ ለሚያሳክክ ሕመም፣ 55በልብስና በቤት ላይ ለሚመጣ ተላላፊ በሽታ፣ 56ለዕብጠት፣ ለችፍታ ወይም ለቋቍቻ፣ 57አንድ ነገር ንጹሕ ወይም ርኩስ መሆኑ የሚታወቅበት ነው። ይህ ለተላላፊ የቈዳ በሽታ እንዲሁም በልብስና በቤት ላይ ለሚወጣ ተላላፊ በሽታ የሚያገለግል ሕግ ነው።
طهارت از جذام
1-2خداوند اين دستورات را دربارهٔ شخصی كه مرض جذام او شفا يافته است، به موسی داد:
3كاهن بايد برای معاينهٔ او از اردوگاه بيرون رود. اگر ديد كه جذام برطرف شده است 4دستور دهد دو پرندهٔ زندهٔ حلال گوشت، چند تكه چوب سرو، نخ قرمز و چند شاخه زوفا برای مراسم تطهير شخص شفا يافته بياورند. 5سپس دستور دهد كه يكی از پرندگان را در يک ظرف سفالين كه آن را روی آب روان گرفته باشند سر ببرند 6و چوب سرو، نخ قرمز، شاخهٔ زوفا و پرندهٔ زنده را در خون پرنده‌ای كه سرش بريده شده فرو كند. 7سپس كاهن خون را هفت مرتبه روی شخصی كه از جذام شفا يافته، بپاشد و او را شرعاً طاهر اعلام كند و پرندهٔ زنده را هم در صحرا رها نمايد.
8آنگاه شخصی كه شفا يافته لباس خود را بشويد و تمام موی خود را بتراشد و خود را بشويد تا شرعاً طاهر شود. سپس او می‌تواند به اردوگاه بازگشته، در آنجا زندگی كند؛ ولی بايد تا هفت روز بيرون خيمه‌اش بماند. 9در روز هفتم دوباره تمام موی خود را كه شامل موی سر، ريش، ابرو و ساير قسمتهای بدن او می‌شود، بتراشد و لباسهایش را بشويد و حمام كند. آنگاه آن شخص شرعاً طاهر خواهد بود.
10روز بعد، يعنی روز هشتم، بايد دو برهٔ نر بی‌عيب و يک ميش يک سالهٔ بی‌عيب با سه كيلو آرد مرغوب مخلوط با روغن زيتون به عنوان هديهٔ آردی و يک سوم ليتر روغن زيتون نزد كاهن بياورد. 11سپس كاهن آن شخص و هديهٔ وی را دم در خيمهٔ عبادت به حضور خداوند بياورد. 12كاهن بايد يكی از بره‌های نر را با روغن زيتون گرفته، با تكان دادن آنها در جلو قربانگاه، به عنوان قربانی جبران به خداوند تقديم كند. (اين قربانی جزو هدايای مخصوصی است كه به كاهن تعلق می‌گيرد.) 13سپس كاهن در خيمهٔ عبادت در جايی كه قربانی گناه و قربانی سوختنی ذبح می‌شوند، بره را سر ببرد. اين قربانی جبران بسيار مقدس است و بايد مثل قربانی گناه برای خوراک به كاهن داده شود. 14كاهن، خون قربانی جبران را بگيرد و مقداری از آن را بر نرمهٔ گوش راست شخصی كه طاهر می‌شود و روی شست دست راست او و روی شست پای راستش بمالد.
15پس از آن، كاهن مقداری از روغن زيتون را گرفته، آن را در كف دست چپ خود بريزد، 16و انگشت دست راست خود را در آن فرو برده، هفت بار روغن را به حضور خداوند بپاشد. 17سپس كاهن مقداری از روغن كف دست خود را روی نرمهٔ گوش راست آن شخص و روی شست دست راست و روی شست پای راست او بمالد. 18بعد روغن باقيمانده در كف دست خود را بر سر آن شخص بمالد. به اين ترتيب كاهن در حضور خداوند برای او كفاره خواهد كرد.
19پس از آن، كاهن بايد قربانی گناه را تقديم كند و بار ديگر مراسم كفاره را برای شخصی كه از جذام خود طاهر می‌شود به جا آورد. سپس كاهن قربانی سوختنی را سر ببرد، 20و آن را با هديهٔ آردی بر قربانگاه تقديم نموده، برای آن شخص كفاره كند تا شرعاً طاهر شناخته شود.
21اگر آن شخص فقير باشد و نتواند دو بره قربانی كند، می‌تواند يک برهٔ نر به عنوان قربانی جبران بياورد تا هنگام برگزاری مراسم كفاره جلو قربانگاه تكان داده شود و به خداوند تقديم گردد. همراه با آن يک كيلو آرد مرغوب مخلوط با روغن زيتون به عنوان هديهٔ آردی و يک سوم ليتر روغن زيتون نيز تقديم شود. 22آن شخص بايد دو قمری يا دو جوجه كبوتر نيز بياورد و يكی را برای قربانی گناه و ديگری را برای قربانی سوختنی تقديم كند. 23روز هشتم آنها را دم در خيمهٔ عبادت نزد كاهن بياورد تا در حضور خداوند برای مراسم طهارت او تقديم شوند. 24كاهن بره را به عنوان قربانی جبران همراه با روغن بگيرد و آنها را جلو قربانگاه تكان داده، به خداوند تقديم كند. (اين قربانی جزو هدايای مخصوصی است كه به كاهن تعلق می‌گيرد.) 25سپس بره را به عنوان قربانی جبران ذبح كند و قدری از خون آن را روی نرمهٔ گوش راست شخصی كه طاهر می‌شود و روی شست دست راست و روی شست پای راست او بمالد.
26سپس كاهن مقداری از روغن زيتون را در كف دست چپ خود بريزد 27و با انگشت راستش قدری از آن را هفت بار به حضور خداوند بپاشد. 28بعد قدری از روغن زيتون كف دستش را روی نرمهٔ گوش راست آن شخص و روی شست دست راست و روی شست پای راست وی بمالد. 29روغن باقيمانده در دست خود را بر سر شخصی كه طاهر می‌شود بمالد. به اين ترتيب كاهن در حضور خداوند برای او كفاره خواهد كرد. 30پس از آن، بايد دو قمری يا دو جوجه كبوتری را كه آورده است قربانی كند، 31يكی را برای قربانی گناه و ديگری را برای قربانی سوختنی. همراه آنها هديهٔ آردی نيز تقديم شود. به اين ترتيب كاهن در حضور خداوند برای آن شخص كفاره خواهد كرد. 32اين است مقررات مربوط به اشخاصی كه از مرض جذام شفا يافته، ولی قادر نيستند قربانیهایی را كه معمولاً برای انجام مراسم طهارت لازم است بياورند.
33-34خداوند اين دستورات را در مورد خانه‌ای كه جذام بر آن عارض شده، به موسی و هارون داد. (اين قوانين برای زمانی بود كه قوم اسرائيل به سرزمين موعود كنعان كه خداوند قرار بود به آنها ببخشد، وارد می‌شدند.) 35هرگاه كسی در خانه‌اش متوجهٔ جذام14:35 نگاه کنيد به زيرنويس 13:47. شود، بايد بيايد و به كاهن بگويد: «به نظر می‌رسد در خانهٔ من مرض جذام وجود دارد!» 36كاهن پيش از اينكه خانه را مشاهده كند دستور بدهد كه خانه تخليه شود تا اگر تشخيص داد كه مرض جذام در آنجا وجود دارد، هر چه در خانه است، شرعاً نجس اعلام نشود. سپس كاهن وارد خانه شده 37آن را مشاهده كند. اگر رگه‌های مايل به سبز يا سرخ در ديوار خانه پيدا كرد كه عمیقتر از سطح ديوار به نظر رسيد، 38بايد در خانه را تا هفت روز ببندد. 39روز هفتم برگشته، دوباره به آن نگاه كند. اگر رگه‌ها در ديوار پخش شده باشند، 40آنگاه كاهن دستور بدهد آن قسمت رگه‌دار ديوار را كنده، سنگهای آن را در جای ناپاكی خارج از شهر بيندازند. 41سپس دستور بدهد ديوارهای داخل خانه را بتراشند و خاک تراشيده شده را نيز در جای ناپاكی خارج از شهر بريزند. 42بعد بايد سنگهای ديگری بياورد و به جای سنگهايی كه كنده شده كار بگذارند و با ملاط تازه خانه را دوباره اندود كنند.
43ولی اگر رگه‌ها دوباره نمايان شدند، 44كاهن بايد دوباره بيايد و نگاه كند، اگر ديد كه رگه‌ها پخش شده‌اند، بداند كه جذام مسری است و خانه شرعاً نجس می‌باشد. 45آنگاه كاهن دستور دهد خانه را خراب كنند و تمام سنگها، تيرها و خاک آن را به خارج از شهر برده، در جای ناپاكی بريزند. 46وقتی در خانه بسته است، اگر كسی داخل آن شود، تا غروب شرعاً نجس خواهد بود. 47هر كه در آن خانه بخوابد يا چيزی بخورد، بايد لباس خود را بشويد.
48اما زمانی كه كاهن دوباره برای مشاهدهٔ خانه می‌آيد، ببيند كه رگه‌ها ديگر پخش نشده‌اند، آنگاه اعلام كند كه خانه شرعاً طاهر است و جذام برطرف شده است. 49سپس برای طهارت خانه، دستور دهد دو پرنده، چند تكه چوب سرو، نخ قرمز و چند شاخه زوفا بياورند. 50يكی از پرندگان را روی آب روان در يک ظرف سفالين سر ببرد 51-52و چوب سرو و شاخهٔ زوفا و نخ قرمز و پرندهٔ زنده را در خون پرنده‌ای كه سربريده است و همچنين در آب روان فرو كند و هفت بار بر خانه بپاشد. به اين طريق خانه طاهر می‌شود. 53سپس پرندهٔ زنده را بيرون شهر در صحرا رها كند. اين است روش تطهير خانه.
54-56اين مقررات مربوط به جذام است كه ممكن است در لباس يا در خانه، در آماس روی پوست بدن يا در جوش، و يا در لكهٔ براق ديده شود. 57طبق اين مقررات تشخيص خواهيد داد كه چه وقت چيزی نجس است و چه وقت طاهر.
