ኤልፋዝ
1ቴማናዊው ኤልፋዝም እንዲህ ሲል መለሰ፤
2“አንድ ሰው ከአንተ ጋር ለመናገር ቢሞክር፣ ቅር ይልሃልን?
ዳሩ ግን ከመናገር ማን ሊቈጠብ ይችላል?
3እነሆ፤ አንተ ብዙዎችን ታስተምር እንደ ነበር ዐስብ፤
የደከሙትንም እጆች ታበረታ ነበር፤
4ቃልህ የተሰናከሉትን ያነሣ ነበር፤
የሚብረከረከውንም ጕልበት ታጸና ነበር።
5አሁን ግን መከራ አገኘህ፣ አንተም ተስፋ ቈረጥህ፤
ሸነቈጠህ፤ ደነገጥህም።
6እግዚአብሔርን መፍራት መታመኛህ፣
ቀና አካሄድህም ተስፋህ አይደለምን?
7“አሁንም አስተውል፤ ንጹሕ ሆኖ የጠፋ ማን ነው?
ቅኖችስ መች ተደምስሰው ያውቃሉ?
8እኔ እንዳየሁ ክፋትን የሚያርሱ፣
መከራንም የሚዘሩ ያንኑ ያጭዳሉ።
9በእግዚአብሔር እስትንፋስ ይጠፋሉ፤
በቍጣውም ወላፈን ይደመሰሳሉ።
10አንበሳ ያገሣል፤ ቍጡውም አንበሳ ይጮኻል፤
የደቦል አንበሳው ጥርስ ግን ተሰብሯል።
11ብርቱው አንበሳ ዐደን በማጣት ይሞታል፤
የአንበሳዪቱም ግልገሎች ይበተናሉ።
12“ቃል በምስጢር መጣልኝ፤
ጆሮዬም ሹክሹክታውን ሰማች።
13በሚያስጨንቅ የሌሊት ሕልም ውስጥ፣
ከባድ እንቅልፍም በሰዎች ላይ በወደቀ ጊዜ፣
14ፍርሀትና መንቀጥቀጥ ያዘኝ፤
ዐጥንቶቼም ሁሉ ተናወጡ።
15መንፈስ ሽው ብሎ በፊቴ ዐለፈ፤
የገላዬም ጠጕር ቆመ።
16እርሱም ቆመ፣
ምን እንደ ሆነ ግን መለየት አልቻልሁም፤
አንድ ቅርጽ በዐይኔ ፊት ነበረ፤
በእርጭታ ውስጥ እንዲህ የሚል ድምፅ ሰማሁ፤
17‘ሥጋ ለባሽ ከእግዚአብሔር ይልቅ ጻድቅ ሊሆን ይችላልን?
ሰውስ ከፈጣሪው ይልቅ ንጹሕ ሊሆን ይችላልን?
18እግዚአብሔር በአገልጋዮቹ ላይ እምነት ካልጣለ፣
መላእክቱንም በስሕተታቸው ከወቀሠ፣
19ይልቁንስ በጭቃ ቤት የሚኖሩ፣
መሠረታቸው ከዐፈር የሆነ፣
ከብልም ይልቅ በቀላሉ የሚጨፈለቁ እንዴት ይሆኑ?
20በንጋትና በምሽት መካከል ይደቅቃሉ፤
ሳይታሰብም ለዘላለም ይጠፋሉ።
21ያለ ጥበብ ይሞቱ ዘንድ፣
የድንኳናቸው ገመድ አልተነቀለምን?’
گفتگوی اول
(4:1—22:14)
اليفاز سخن می‌گويد: ايوب گناهكار است
1آنگاه اليفاز تيمانی پاسخ داد:
2ای ايوب، آيا اجازه می‌دهی چند كلمه‌ای حرف بزنم؟ چون ديگر نمی‌توانم ساكت بمانم. 3-4تو در گذشته بسياری را نصيحت كرده‌ای كه به خدا توكل جويند. به ضعيفان و بيچارگان و كسانی كه گرفتار يأس بودند، قوت قلب داده‌ای. 5ولی اكنون كه مصيبت به سراغ تو آمده است پريشان شده‌ای. 6آدم پرهيزگار و درستكاری مثل تو، در چنين مواقعی نبايد اميد و اعتمادش را از دست بدهد. 7قدری فكر كن و ببين آيا تا به حال ديده‌ای انسان درستكار و بی‌گناهی هلاک شود؟ 8تجربه نشان می‌دهد كه هر چه بكاری همان را درو می‌كنی. كسانی كه گناه و بدی می‌كارند همان را درو می‌كنند. 9آنها زير دست توانای خدا نابود می‌شوند. 10اگرچه مانند شير ژيان، درنده‌خو هستند، اما خُرد و تباه خواهند گرديد. 11مثل شيرهای پير و ناتوان از گرسنگی خواهند مرد و تمام فرزندانشان پراكنده خواهند شد.
12-13يک شب وقتی در خواب عميقی بودم، زمزمه‌ای به گوشم رسيد و حقيقتی بر من آشكار گشت. 14ناگهان ترس وجودم را فرا گرفت. از وحشت، تمام بدنم می‌لرزيد. 15روحی از برابر من گذشت و موی بر تنم راست شد! 16حضور روح را احساس می‌كردم، ولی نمی‌توانستم او را ببينم. سپس در آن سكوت وحشتناک اين ندا به گوشم رسيد: 17«آيا انسان خاكی می‌تواند در نظر خدای خالق، پاک و بی‌گناه باشد؟ 18حتی فرشتگان آسمان نيز در نظر خدا پاک نيستند، 19چه برسد به آدميانی كه از خاک آفريده شده‌اند و مانند بيد ناپايدارند. 20صبح، زنده‌اند و شب، می‌ميرند و برای هميشه از بين می‌روند و كسی هم آنها را به ياد نمی‌آورد. 21شمع زندگيشان خاموش می‌گردد و می‌ميرند، و هيچكس اهميت نمی‌دهد.»
