ኢሳይያስ 59 – NASV & NVI

New Amharic Standard Version

ኢሳይያስ 59:1-21

ኀጢአት፣ ንስሓና መቤዠት

1እነሆ፤ የእግዚአብሔር እጅ ከማዳን አላጠረችም፤

ጆሮውም መስማት አልተሳናትም።

2ነገር ግን በደላችሁ

ከአምላካችሁ ለይቷችኋል፤

ኀጢአታችሁ ፊቱን ከእናንተ ሰውሮታል፤

በዚህም ምክንያት አይሰማም።

3እጆቻችሁ በደም፣

ጣቶቻችሁ በበደል ተነክረዋል፤

ከንፈሮቻችሁ ሐሰትን ተናገሩ፤

ምላሶቻችሁ ክፉ ነገርን አሰሙ።

4ፍትሕን የሚጠራ ማንም የለም፤

ጕዳዩን በቅንነት የሚያቀርብ የለም፤

በከንቱ ነገር ታመኑ፤ ሐሰትን ተናገሩ፤

ሁከትን ፀነሱ፤ ክፋትንም ወለዱ።

5የእባብ ዕንቍላል ታቀፉ፤

የሸረሪት ድር ዐደሩ፤

ዕንቍላሎቻቸውን የሚበላ ሁሉ ይሞታል፤

አንዱ በተሰበረ ጊዜም እፉኝት ይወጣል።

6ድሮቻቸው ልብስ አይሆኑም፤

በሚሠሩትም ሰውነታቸውን መሸፈን አይችሉም፤

ሥራቸው ክፉ ነው፤

እጃቸውም በዐመፅ ሥራ የተሞላ ነው።

7እግሮቻቸው ወደ ኀጢአት ይሮጣሉ፤

ንጹሕ ደም ለማፍሰስ ይፈጥናሉ፤

የሚያስቡት ክፉ ሐሳብ ነው፤

ማጥፋትና ማፈራረስም የመንገዳቸው ምልክት ነው።

8የሰላምን መንገድ አያውቁም፤

በጐዳናቸውም ፍትሕ የለም፤

መንገዳቸውን ጠማማ አድርገውታል፤

በዚያም የሚሄድ ሰላም አያገኝም።

9ስለዚህ ፍትሕ ከእኛ ርቋል፤

ጽድቅም ወደ እኛ አይመጣም፤

ብርሃንን ፈለግን፤ ነገር ግን ሁሉ ጨለማ ነው፤

የብርሃንን ጸዳል ፈለግን፤ የምንሄደው ግን በድንግዝግዝታ ነው።

10በቅጥሩ ላይ እንደ ዕውር ተደናበርን፤

አካሄዳችንም ዐይን እንደሌላቸው በዳበሳ ሆነ፤

ጀንበር በምትጠልቅበት ጊዜ እንደሚሆነው በእኩለ ቀን ተደናበርን፤

በብርቱዎች መካከልም እንደ ሙታን ሆንን።

11ሁላችን እንደ ድቦች እናላዝናለን፤

እንደ ርግቦችም በመቃተት እንጮኻለን፤

ፍትሕን ፈለግን፤ ግን አላገኘንም፤

ትድግናን ፈለግን፤ ነገር ግን ከእኛ ርቋል።

12በደላችን በፊትህ በዝቷል፤

ኀጢአታችን መስክሮብናል፤

በደላችን ከእኛ አልተለየም፤

ዐመፀኝነታችንንም እናውቃለን።

13በእግዚአብሔር ላይ ዐምፀናል፤ ሐሰት ተናግረናል፤

አምላካችንን ከመከተል ዘወር ብለናል፤

ዐመፃንና ግፍን አውርተናል፤

ልባችን የፀነሰውን ውሸት ተናግረናል።

14ስለዚህ ፍትሕ ከእኛ ርቋል፤

ጽድቅም በሩቁ ቆሟል፤

እውነት በመንገድ ላይ ተሰናክሏል፤

ቅንነትም መግባት አልቻለም።

15እውነት የትም ቦታ አይገኝም፤

ከክፋት የሚርቅ ለጥቃት የተጋለጠ ነው።

እግዚአብሔር ተመለከተ፤

ፍትሕ በመታጣቱም ዐዘነ።

16ማንም እንደሌለ አየ፤

ወደ እርሱ የሚማልድ ባለመኖሩ ተገረመ፤

ስለዚህ የገዛ ክንዱ ድነት አመጣለት፤

የራሱም ጽድቅ ደግፎ ያዘው።

17ጽድቅን እንደ ጥሩር አጠለቀ፤

የድነትን ቍር በራሱ ላይ ደፋ፤

የበቀልንም ልብስ ለበሰ፤

መጐናጸፊያ እንደሚደረብም ቅናትን ደረበ።

18እንደ ሥራቸው መጠን፣

ቍጣን ለባላጋራዎቹ፣

ፍዳን ለጠላቶቹ፣

እንደዚሁ ይከፍላቸዋል፤

ለደሴቶችም የእጃቸውን ይሰጣቸዋል።

19በምዕራብ ያሉት የእግዚአብሔርን ስም ይፈራሉ፤

በፀሓይ መውጫ ያሉት ለክብሩ ይገዛሉ፤

የእግዚአብሔር እስትንፋስ እንደ ተቋተ፣

እንደ ተከማቸም ጐርፍ ይመጣልና።59፥19 ወይም፣ ጠላት እንደ ጐርፍ በሚመጣበት ጊዜ/የእግዚአብሔር መንፈስ በውጊያ ያዋርደዋል

20“አዳኝ ወደ ጽዮን፣

ኀጢአታቸውንም ወደ ተናዘዙት ወደ ያዕቆብ ቤት ይመጣል”

ይላል እግዚአብሔር።

21“በእኔ በኩል፣ ከእነርሱ ጋር ያለኝ ቃል ኪዳን ይህ ነው” ይላል እግዚአብሔር፤ “በአንተም ላይ ያለው መንፈሴ፣ በአፍህ ያስቀመጥሁት ቃሌ ከአፍህ፣ ከልጆችህ አፍ፣ ከዘር ዘሮቻቸውም አፍ ከዛሬ ጀምሮ እስከ ዘላለም አይለይም” ይላል እግዚአብሔር

Nueva Versión Internacional

Isaías 59:1-21

Pecado, confesión y redención

1La mano del Señor no es corta para salvar

ni es sordo su oído para oír.

2Son las iniquidades de ustedes

las que los separan de su Dios.

Son estos pecados los que lo llevan

a ocultar su rostro para no escuchar.

3Ustedes tienen las manos manchadas de sangre

y los dedos manchados de iniquidad.

Sus labios dicen mentiras;

su lengua murmura maldades.

4Nadie clama por la justicia;

nadie va a juicio con integridad.

Se confía en argumentos sin sentido y se mienten unos a otros.

Conciben malicia y dan a luz perversidad.

5Incuban huevos de víboras

y tejen telarañas.

El que coma de estos huevos morirá;

si uno de ellos se rompe, saldrá una culebra.

6Sus tejidos no sirven para vestido;

no podrán cubrirse con lo que fabrican.

Sus obras son obras de iniquidad

y sus manos generan violencia.

7Sus pies corren hacia el mal;

se apresuran a derramar sangre inocente.

Sus pensamientos son perversos;

dejan ruina y destrucción en sus caminos.

8No conocen la senda de la paz;

no hay justicia alguna en su camino.

Abren senderos tortuosos

y el que anda por ellos no conoce la paz.

9Por eso el derecho está lejos de nosotros,

y la justicia queda fuera de nuestro alcance.

Esperábamos luz, pero todo es tinieblas;

claridad, pero andamos en densa oscuridad.

10Vamos palpando la pared como los ciegos,

andamos a tientas como los que no tienen ojos.

En pleno mediodía tropezamos como si fuera de noche;

andamos entre los fuertes como si estuviéramos muertos.

11Todos nosotros gruñimos como osos,

gemimos como palomas.

Esperábamos la justicia y no llegó;

la liberación sigue lejos de nosotros.

12Tú sabes que son muchas nuestras rebeliones;

nuestros pecados nos acusan.

Nuestras rebeliones no nos dejan;

conocemos nuestras iniquidades.

13Hemos sido rebeldes; hemos negado al Señor.

Le hemos vuelto la espalda a nuestro Dios.

Fomentamos la opresión y la traición;

proferimos las mentiras concebidas en nuestro corazón.

14Así se vuelve la espalda al derecho

y se mantiene alejada la justicia;

a la verdad se le hace tropezar en la plaza

y no damos lugar a la honradez.

15No se ve la verdad por ninguna parte;

al que se aparta del mal lo despojan de todo.

El Señor lo ha visto y le ha disgustado

ver que no hay justicia alguna.

16Lo ha visto y le ha asombrado

ver que no hay nadie que intervenga.

Por eso su propio brazo vendrá a salvarlos;

su propia justicia lo sostendrá.

17Se puso la justicia como coraza

y se cubrió la cabeza con el casco de la salvación;

se vistió con ropas de venganza

y se envolvió en el manto de sus celos.

18Les pagará según sus obras;

a las costas lejanas les dará su merecido:

furor para sus adversarios

y retribución para sus enemigos.

19Desde el occidente temerán al nombre del Señor,

y desde el oriente respetarán su gloria.

Porque vendrá como un torrente caudaloso,

impulsado por el soplo del Señor.

20«El Redentor vendrá a Sión;

¡vendrá a todos los de Jacob que se arrepientan de su rebeldía!»,

afirma el Señor.

21«En cuanto a mí —dice el Señor—, este es mi pacto con ellos: Mi Espíritu que está sobre ti y mis palabras que he puesto en tus labios, no se apartarán más de ti, ni de tus hijos ni de sus descendientes, desde ahora y para siempre», dice el Señor.