ኢሳይያስ 49 – NASV & CST

New Amharic Standard Version

ኢሳይያስ 49:1-26

የእግዚአብሔር ባሪያ

1እናንት ደሴቶች ስሙኝ፤

እናንት በሩቅ ያላችሁ ሕዝቦች ይህን አድምጡ፤

በእናቴ ማሕፀን ሳለሁ እግዚአብሔር ጠራኝ፤

ከመወለዴ በፊት በስም ጠራኝ።

2አፌን እንደ ተሳለ ሰይፍ አደረገው፤

በእጁ ጥላ ሰወረኝ፤

የተወለወለ ፍላጻ አደረገኝ፤

በሰገባውም ውስጥ ሸሸገኝ።

3እርሱም፣ “እስራኤል፤ አንተ ባሪያዬ ነህ፤

በአንተ ክብሬን እገልጣለሁ” አለኝ።

4እኔ ግን፣ “ዐላማ ሳይኖረኝ እንዲሁ ደከምሁ፤

ምንም ጥቅም ለሌለውና ለከንቱ ነገር ጕልበቴን ጨረስሁ፤

ሆኖም ግን ብድራቴ በእግዚአብሔር እጅ፣

ዋጋዬም በአምላኬ ዘንድ ነው” አልሁ።

5በእግዚአብሔር ዐይን ፊት ከብሬአለሁ፤

አምላኬ ጕልበት ሆኖልኛል፤

ባሪያው እንድሆን ከማሕፀን የሠራኝ፣

ያዕቆብን ወደ እርሱ እንድመልስ፣

እስራኤልን ወደ እርሱ እንድሰበስብ ያደረገኝ፣

እግዚአብሔር አሁንም እንዲህ ይላል፤

6እርሱም፣

“ባሪያዬ መሆንህ፣

የያዕቆብን ነገዶች እንደ ገና መመለስህ፣

የጠበቅኋቸውን እስራኤል መልሰህ ማምጣት ለአንተ ቀላል ነገር ነው፤

ድነቴን እስከ ምድር ዳርቻ እንድታመጣ፣

ለአሕዛብ ብርሃን አደርግሃለሁ” አለኝ።

7እግዚአብሔር

ታዳጊ የሆነው የእስራኤል ቅዱስ፣

ለተናቀውና በሕዝብ ለተጠላው፣

የገዦች አገልጋይ እንዲህ ይላል፤

“ነገሥታት አይተውህ ይነሣሉ፤

ልዑላንም አይተው፤ ይሰግዳሉ፤

ምክንያቱም የመረጠህ የእስራኤል ቅዱስ፣

እግዚአብሔር ታማኝ ነው።”

የእስራኤል እንደ ገና መቋቋም

8እግዚአብሔር እንዲህ ይላል፤

“በወደድሁ ጊዜ እመልስልሃለሁ፤

በድነትም ቀን እረዳሃለሁ።

ለሕዝቡ ቃል ኪዳን እንድትሆን፣

ምድሪቱን እንደ ገና እንድትሠራት፣

ጠፍ የሆኑትን ርስቶች ለየባለቤታቸው እንድትመልስ፣

እጠብቅሃለሁ፤ እሠራሃለሁም፤

9የተማረኩትን፣ ‘ኑ ውጡ’

በጨለማ ያሉትን፣ ‘ነጻ ሁኑ’ እንድትል አድርጌሃለሁ።

“በየመንገዱ ዳር ይመገባሉ፤

በተራቈተውም ኰረብታ ሁሉ ላይ መሰማሪያ ያገኛሉ።

10አይራቡም፤ አይጠሙም፤

የምድረ በዳ ትኵሳት ወይም የፀሓይ ቃጠሎ አይጐዳቸውም።

የሚራራላቸው ይመራቸዋል፤

በውሃ ምንጭ ዳርም ያሰማራቸዋል።

11ተራሮቼን ሁሉ መንገድ አደርጋለሁ፤

ጐዳናዎቼም ከፍ ይላሉ።

12እነሆ፤ ከሩቅ አገር ይመጣሉ፤

አንዳንዶች ከሰሜን ሌሎች ከምዕራብ፣

የቀሩት ደግሞ ከሲኒም49፥12 የማሶሬቱ ቅጅ ከዚህ ጋር ይስማማል፣ የሙት ባሕር ጥቅልሎች ግን፣ አስዋን ይላሉ። ይመጣሉ።”

13ሰማያት ሆይ፤ እልል በሉ፤

ምድር ሆይ፤ ደስ ይበልሽ፤

ተራሮች ሆይ፤ በደስታ ዘምሩ፤

እግዚአብሔር ሕዝቡን ያጽናናል፤

ለተቸገሩትም ይራራልና።

14ጽዮን ግን፣ “እግዚአብሔር ትቶኛል፤

ጌታም ረስቶኛል” አለች።

15“እናት የምታጠባውን ልጇን ልትረሳ ትችላለችን?

ለወለደችውስ ልጅ አትራራለትምን?

ምናልባት እርሷ ትረሳ ይሆናል፣

እኔ ግን አልረሳሽም።

16እነሆ፤ በእጄ መዳፍ ላይ ቀርጬሻለሁ፤

ቅጥሮችሽ ምንጊዜም በፊቴ ናቸው።

17ወንዶች ልጆችሽ ፈጥነው ይመለሳሉ፤

ያፈራረሱሽም ከአንቺ ይሸሻሉ።

18ዐይንሽን ቀና አድርጊ፤ ዙሪያውንም ተመልከቺ፤

ወንዶች ልጆችሽ ሁሉ ተሰብስበው ወደ አንቺ ይመጣሉ።

በሕያውነቴ እምላለሁ፤

እነዚህን ሁሉ እንደ ጌጥ ትለብሻቸዋለሽ፤

እንደ ሙሽራም ትጐናጸፊያቸዋለሽ” ይላል እግዚአብሔር

19“ፈራርሰሽ ባድማ ብትሆኚ፣

ምድርሽ ፈጽሞ ቢጠፋ፣

ዛሬ ለሕዝብሽ ጠባብ ብትሆኚም እንኳ፣

የዋጡሽ ከአንቺ ይርቃሉ።

20በሐዘንሽ ዘመን የወለድሻቸው ልጆች፣

ጆሮሽ እየሰማ፣

‘ይህ ቦታ በጣም ጠብቦናል፤

የምንኖርበት በቂ ስፍራ ስጪን’ ይሉሻል።

21በልብሽም እንዲህ ትያለሽ፣

‘እነዚህን የወለደልኝ ማን ነው?

እኔ ሐዘንተኛና መካን፣

የተሰደድሁና የተጠላሁ ነበርሁ፤

እነዚህን ማን አሳደጋቸው?

ብቻዬን ቀርቼ ነበር፤

ታዲያ፣ እነዚህ ከየት መጡ?’ ”

22ልዑል እግዚአብሔር እንዲህ ይላል፤

“እነሆ፤ አሕዛብን በጥቅሻ እጣራለሁ፤

ዐርማዬንም ለሕዝቦች ከፍ አደርጋለሁ፤

ወንዶች ልጆችሽን በዕቅፋቸው ያመጡልሻል፤

ሴቶች ልጆችሽንም በትከሻቸው ይሸከሙልሻል።

23ነገሥታት አሳዳጊ አባቶችሽ፣

እቴጌዎቻቸው ሞግዚቶችሽ ይሆናሉ፤

በግንባራቸው ተደፍተው ይሰግዱልሻል፤

የእግርሽን ትቢያ ይልሳሉ፤

አንቺም እኔ እግዚአብሔር እንደ ሆንሁ ታውቂያለሽ፤

እኔን ተስፋ የሚያደርጉም አያፍሩም።”

24ከተዋጊ ብዝበዛ ማስጣል፣

ከጨካኝስ49፥24 የሙት ባሕር ጥቅሎች፣ ቩልጌትና የሱርስቱ ቅጅ (እንዲሁም የሰብዓ ሊቃናት ትርጕም 25 ይመ) ከዚህ ጋር ይስማማሉ፤ የማሶሬቱ ቅጅ ግን፣ ከጻድቅስ ይላል። ምርኮኞችን ማዳን ይቻላልን?

25እግዚአብሔር ግን እንዲህ ይላል፤

“ከተዋጊዎች ላይ ምርኮኞች በርግጥ ይወሰዳሉ፤

ከጨካኞችም ላይ ምርኮ ይበዘበዛል፤

ከአንቺ ጋር የሚጣሉትን እጣላቸዋለሁ፤

ልጆችሽንም እታደጋለሁ።

26አስጨናቂዎችሽ የራሳቸውን ሥጋ እንዲበሉ አደርጋቸዋለሁ፤

በወይን ጠጅ እንደሚሰከር ሁሉ፣ በገዛ ደማቸው ይሰክራሉ።

ከዚያም የሰው ዘር ሁሉ፣

እኔ እግዚአብሔር አዳኝሽ፣

ታዳጊሽም የያዕቆብ ኀያል እንደ ሆንሁ ያውቃል።”

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Isaías 49:1-26

El siervo del Señor

1Escuchad, costas lejanas,

oíd esto, naciones distantes:

El Señor me llamó antes de que yo naciera,

en el vientre de mi madre pronunció mi nombre.

2Hizo de mi boca una espada afilada,

y me escondió en la sombra de su mano;

me convirtió en una flecha pulida,

y me escondió en su aljaba.

3Me dijo: «Israel, tú eres mi siervo;

en ti seré glorificado».

4Y respondí: «En vano he trabajado;

he gastado mis fuerzas sin provecho alguno.

Pero mi justicia está en manos del Señor;

mi recompensa está con mi Dios».

5Y ahora dice el Señor,

que desde el seno materno me formó

para que fuera yo su siervo,

para hacer que Jacob se vuelva a él,

que Israel se reúna a su alrededor;

porque a los ojos del Señor soy digno de honra,

y mi Dios ha sido mi fortaleza:

6«No es gran cosa que seas mi siervo,

ni que restaures a las tribus de Jacob,

ni que hagas volver a los de Israel,

a quienes he preservado.

Yo te pongo ahora como luz para las naciones,

a fin de que lleves mi salvación

hasta los confines de la tierra».

7Así dice el Señor,

el Redentor y Santo de Israel,

al despreciado y aborrecido por las naciones,

al siervo de los gobernantes:

«Los reyes te verán y se pondrán de pie,

los príncipes te verán y se inclinarán,

por causa del Señor, el Santo de Israel,

que es fiel y te ha escogido».

Restauración de Israel

8Así dice el Señor:

«En el momento propicio te respondí,

y en el día de salvación te ayudé.

Ahora te guardaré, y haré de ti

un pacto para el pueblo,

para que restaures el país

y repartas las propiedades asoladas;

9para que digas a los cautivos:

“¡Salid!”,

y a los que viven en tinieblas:

“¡Estáis en libertad!”

»Junto a los caminos pastarán

y en todo cerro árido hallarán pastos.

10No tendrán hambre ni sed,

no los abatirá el sol ni el calor,

porque los guiará quien tiene compasión de ellos,

y los conducirá junto a manantiales de agua.

11Convertiré en caminos todas mis montañas,

y construiré mis calzadas.

12¡Mirad! Ellos vendrán de muy lejos;

unos desde el norte, otros desde el oeste,

y aun otros desde la región de Asuán».49:12 Asuán (Qumrán); Sinín (TM).

13Vosotros los cielos, ¡gritad de alegría!

Tierra, ¡regocíjate!

Montañas, ¡prorrumpid en canciones!

Porque el Señor consuela a su pueblo

y tiene compasión de sus pobres.

14Pero Sión dijo: «El Señor me ha abandonado;

el Señor se ha olvidado de mí».

15«¿Puede una madre olvidar a su niño de pecho,

y dejar de amar al hijo que ha dado a luz?

Aun cuando ella lo olvidara,

¡yo no te olvidaré!

16Grabada te llevo en las palmas de mis manos;

tus muros siempre los tengo presentes.

17Tus constructores49:17 constructores. Alt. hijos. se apresuran;

de ti se apartan tus destructores

y los que te asolaron.

18Alza tus ojos, y mira a tu alrededor;

todos se reúnen y vienen hacia ti.

Tan cierto como que yo vivo,

—afirma el Señor—,

a todos ellos los usarás como adorno,

los lucirás en tu vestido de novia.

19»Aunque te arrasaron y te dejaron en ruinas,

y tu tierra quedó asolada,

ahora serás demasiado pequeña para tus habitantes,

y lejos quedarán los que te devoraban.

20Los hijos que dabas por perdidos

todavía te dirán al oído:

“Este lugar es demasiado pequeño para mí;

hazme lugar para poder vivir”.

21Y te pondrás a pensar:

“¿Quién me engendró estos hijos?

Yo no tenía hijos, era estéril,

desterrada y rechazada;

pero a estos, ¿quién los ha criado?

Me había quedado sola,

pero estos, ¿de dónde han salido?”»

22Así dice el Señor omnipotente:

«Hacia las naciones alzaré mi mano,

hacia los pueblos levantaré mi estandarte.

Ellos traerán a tus hijos en sus brazos,

y cargarán a tus hijas en sus hombros.

23Los reyes te adoptarán como hijo,

y sus reinas serán tus nodrizas.

Se postrarán ante ti rostro en tierra,

y lamerán el polvo que tú pises.

Sabrás entonces que yo soy el Señor,

y que no quedarán avergonzados

los que en mí confían».

24¿Se le puede quitar el botín a los guerreros?

¿Puede el cautivo ser rescatado del tirano?49:24 tirano (Qumrán, Vulgata y Siríaca; véanse también LXX y v. 25); justo (TM).

25Pero así dice el Señor:

«Sí, al guerrero se le arrebatará el cautivo,

y del tirano se rescatará el botín;

contenderé con los que contiendan contigo,

y yo mismo salvaré a tus hijos.

26Haré que tus opresores se coman su propia carne

y se embriaguen con su propia sangre,

como si fuera vino.

Toda la humanidad sabrá entonces

que yo, el Señor, soy tu Salvador;

que yo, el Poderoso de Jacob, soy tu Redentor».