የእስራኤል ዐርነት መውጣት
1በዚያ ቀን እግዚአብሔር፣
ተወርዋሪውን እባብ ሌዋታንን፣
የሚጠቀለለውን ዘንዶ ሌዋታንን
በብርቱ፣ በታላቁና በኀይለኛ ሰይፍ ይቀጣዋል፤
የባሕሩንም ግዙፍ አውሬ ይቈራርጠዋል።
2በዚያን ቀን እንዲህ ይባላል፤
“ለመልካሙ የወይን ቦታ ዘምሩለት፤
3እኔ እግዚአብሔር ጠባቂው ነኝ፤
ዘወትር ውሃ አጠጣዋለሁ፤
ስለዚህ ማንም አይጐዳውም፣
ቀንና ሌሊት እጠብቀዋለሁ፤
4እኔ አልቈጣም።
እሾኽና ኵርንችት ምነው በተነሡብኝ!
ለውጊያ በወጣሁባቸው፣
አንድ ላይ ባቃጠልኋቸው!
5አለዚያ ይምጡና መሸሸጊያቸው ያድርጉኝ፤
ከእኔ ጋር ሰላም ይፍጠሩ፤
አዎን፤ ከእኔ ጋር ሰላም ያድርጉ።”
6በሚመጡት ቀናት ያዕቆብ ሥር ይሰድዳል፤
እስራኤልም ያቈጠቍጣል፣ ያብባልም፤
በፍሬያቸውም ምድርን ሁሉ ይሞላሉ።
7የመቷትን እንደ መታቸው፣
እግዚአብሔር እርሷንስ መታትን?
የገደሏትን እንደ ገደላቸው፣
እርሷስ ተገደለችን?
8በጦርነትና በስደት ተፋለምሃት27፥8 በዕብራይስጡ የዚህ ሐረግ ትርጕም በትክክል አይታወቅም።፤
የምሥራቅ ነፋስ እንደሚነፍስበት ቀን፣
በብርቱ ዐውሎ ነፋስ አሳደድሃት።
9ያዕቆብ የመሠዊያ ድንጋዮችን፣
እንደ ኖራ ድንጋይ ፈጭቶ ሲያደቅቃቸው፣
የአሼራን ዐምድና የዕጣን መሠዊያዎችን፣
ከቦታቸው ነቅሎ ሲጥል፣
በዚያን ጊዜ በደሉ ይሰረይለታል፤
ይህም ኀጢአቱን የማስወገዱ ሙሉ ፍሬ ይሆናል።
10የተመሸገባት ከተማ ባዶዋን ቀርታለች፤
እንደ ምድረ በዳም የተተወች ስፍራ ሆናለች፤
ጥጆች በዚያ ይሰማራሉ፤
እዚያም ይተኛሉ፤
ቅርንጫፎቿንም ልጠው ይበላሉ።
11ጫፎቿ ሲደርቁ ይሰበራሉ፤
ሴቶችም መጥተው ይማግዷቸዋል።
ማስተዋል የሌለው ሕዝብ ስለሆነ፣
ፈጣሪው አይራራለትም፤
ያበጀውም አይምረውም።
12በዚያ ቀን ከኤፍራጥስ ወንዝ አንሥቶ እስከ ግብፅ ደረቅ ወንዝ፣ እግዚአብሔር እህሉን ይወቃል፤ እናንተም የእስራኤል ልጆች ሆይ፤ አንድ በአንድ ትሰበሰባላችሁ። 13በዚያ ቀን ታላቅ መለከት ይነፋል፤ በአሦር የጠፉትና በግብፅ የተሰደዱትም መጥተው፣ በተቀደሰው ተራራ በኢየሩሳሌም እግዚአብሔርን ያመልካሉ።
1در آن روز، خداوند با شمشير بسيار تيز و برندهٔ خود، «لوياتان» را كه ماری تيزرو و پيچنده است به سزای اعمالش خواهد رساند و آن اژدها را كه در درياست خواهد كشت.27:1 در اين آيه منظور از «لوياتان» و «اژدها» دشمنان قوم اسرائيل هستند که بر اين قوم ظلم می‌کردند.
2در آن روز، خداوند دربارهٔ تاكستان پر بار خود خواهد گفت:
3«من از اين تاكستان مراقبت می‌نمايم و مرتب آن را آبياری می‌كنم. روز و شب مواظب هستم تا كسی به آن آسيبی نرساند. 4-5ديگر بر تاكستان خود خشمگين نيستم. اگر ببينم خارها مزاحمش هستند، آنها را يكجا آتش خواهم زد، مگر اينكه اين دشمنان قوم من تسليم شوند و از من تقاضای صلح كنند.»
6زمانی خواهد رسيد كه اسرائيل ريشه خواهد زد، غنچه و شكوفه خواهد آورد و دنيا را از ميوه پر خواهد ساخت.
7خداوند به اندازه‌ای كه دشمنان قوم اسرائيل را تنبيه كرده است اين قوم را تنبيه نكرده است. 8او برای مجازات اسرائيل، آنها را از سرزمينشان به ديار دور تبعيد كرد گويی باد شرقی وزيد و آنان را با خود برد. 9او اين كار را كرد تا گناه قوم اسرائيل را كفاره كند و آنها را از هر چه بت و بتكده هست پاک سازد و قوم اسرائيل ديگر بتها را نپرستند.
10شهرهای مستحكم اسرائيل خالی از سكنه شده و مانند بيابان متروک گرديده‌اند. در آنجا گاوها می‌چرند و شاخ و برگ درختان را می‌خورند. 11شاخه‌های درختان خشک شده، می‌افتند و زنها آنها را جمع كرده، در اجاق می‌سوزانند. خدا بر اين قوم رحم و شفقت نمی‌كند، زيرا خالق خود را نمی‌شناسند.
12اما زمانی خواهد رسيد كه خداوند مانند كسی كه خوشه‌های گندم را دانه‌دانه برمی‌چيند و از پوستش جدا می‌كند، بنی‌اسرائيل را از رود فرات تا مرز مصر جمع خواهد كرد. 13در آن روز، شيپور بزرگ نواخته خواهد شد و بسياری از قوم يهود كه به آشور و مصر تبعيد شده‌اند باز خواهند گشت و خداوند را در اورشليم بر كوه مقدسش پرستش خواهند كرد.
