ኢሳይያስ 17 – NASV & NVI

New Amharic Standard Version

ኢሳይያስ 17:1-14

በደማስቆ ላይ የተነገረ ንግር

1ስለ ደማስቆ የተነገረ ንግር፤

“እነሆ፤ ደማስቆ ከእንግዲህ ከተማነቷ ይቀራል፤

የፍርስራሽ ክምር ትሆናለች።

2የአሮኤር ከተሞች ባድማ ይሆናሉ፤

የመንጎች መሰማሪያ ይሆናሉ፤

የሚያስፈራቸውም የለም።

3የተመሸገ ከተማ ከኤፍሬም፣

የመንግሥት ሥልጣን ከደማስቆ ይወርዳል፤

የሶርያም ቅሬታ

እንደ እስራኤላውያን ክብር ይሆናል”

ይላል የሰራዊት ጌታ እግዚአብሔር

4“በዚያን ቀን የያዕቆብ ክብር ይደበዝዛል፤

የሰውነቱም ውፍረት ይሟሽሻል።

5ዐጫጅ የቆመውን ሰብል ሰብስቦ፣

ዛላውንም በክንዱ እንደሚያጭድ፣

ይህም በራፋይም ሸለቆ

እንደሚለቀም ቃርሚያ ይሆናል።

6ሆኖም የወይራ ዛፍ ሲመታ፣

ሁለት ወይም ሦስት ፍሬ በቅርንጫፍ ራስ ላይ እንደሚቀር፣

አራት ወይም አምስት ፍሬ ችፍግ ባለው ቅርንጫፍ ላይ እንደሚቀር፣

እንዲሁ ጥቂት ቃርሚያ ይተርፋል”

ይላል የእስራኤል አምላክ እግዚአብሔር

7በዚያ ቀን ሰዎች ወደ ፈጣሪያቸው ይመለከታሉ፤

ዐይኖቻቸውም ወደ እስራኤል ቅዱስ ያያሉ።

8በእጃቸውም ወደ ሠሯቸው መሠዊያዎች አይመለከቱም፤

በጣቶቻቸው ላበጇቸው የዕጣን መሠዊያዎች፣

ለአሼራም የአምልኮ ዐምዶች

ክብር አይሰጡም።

9በዚያን ቀን በእስራኤል ልጆች ምክንያት የተተዉት ጠንካራ ከተሞች ጥሻና ውድማ እንደ ሆኑ ሁሉ፣ እነዚህ ሁሉ ባድማ ይሆናሉ።

10አዳኝ አምላክህን ረስተሃል፤

መሸሸጊያ ዐለትህንም አላስታወስህም፤

ስለዚህ ምርጥ ተክል ብትተክልም፣

እንግዳ ዘርንም ብትዘራ፣

11በተከልህበት ቀን እንዲበቅል፣

በዘራህበትም ማግስት እንዲያብብ ብታደርግ እንኳ፣

መከሩ በደዌና በማይሽር ሕመም ቀን፣

እንዳልነበረ ይሆናል።

12አቤት፤ የብዙ ሕዝቦች የቍጣ ድምፅ

እንደ ባሕር ሞገድ ይጮኻል!

አቤት፤ የሰዎች ከፍተኛ ጩኸት

እንደ ኀይለኛ ውሃ ያስገመግማል!

13ሰዎቹ እንደ ኀይለኛ ውሃ ጩኸት ቢያስገመግሙም፣

እርሱ ሲገሥጻቸው፣

በኰረብታ ላይ በነፋስ እንደሚበንን ትቢያ፣

በዐውሎ ነፋስ ፊት እንደሚበተን ገለባ ይበተናሉ።

14እነሆ፤ ሲመሽ ድንገተኛ ሽብር ሆነ!

ከመንጋቱ በፊት ግን አንዳቸውም አልተገኙም።

የዘረፉን ዕድል ፈንታ፣

የበዘበዙን ዕጣ ይህ ሆነ።

Nueva Versión Internacional

Isaías 17:1-14

Profecía contra Damasco

1Profecía contra Damasco:

«¡Miren a Damasco!

¡Ya no será una ciudad!

¡Será convertida en un montón de escombros!

2Abandonadas quedarán las ciudades de Aroer;

serán pastizales donde los rebaños

comerán sin que nadie los asuste.

3Efraín perderá la ciudad fortificada;

Damasco se quedará sin realeza.

El remanente de Aram

será como la gloria de los israelitas»,

afirma el Señor de los Ejércitos.

4«En aquel día se debilitará la gloria de Jacob

y se consumirá la gordura de su cuerpo.

5Será como el segador que recoge la mies

y cosecha el grano con su brazo;

será como cuando se recoge el grano

en el valle de Refayin.

6Pero quedarán algunas uvas,

como cuando se golpea el olivo

y dos o tres aceitunas se quedan en las ramas más altas,

y tal vez cuatro o cinco en todas las ramas del árbol»,

afirma el Señor, el Dios de Israel.

7En aquel día buscará el pueblo a su Hacedor;

fijará la mirada en el Santo de Israel.

8Ya no se fijará en los altares,

que son obra de sus manos.

Tampoco volverá la mirada a las imágenes de Aserá

ni a los altares de incienso que sus dedos fabricaron.

9En aquel día las ciudades fortificadas, que fueron abandonadas por causa de los israelitas, serán como lugares abandonados que se convierten en bosques y matorrales. Todo será devastado.

10Porque te olvidaste del Dios de tu salvación;

no te acordaste de la Roca de tu fortaleza.

Por eso, aunque siembres las plantas más selectas

y plantes vides importadas;

11aunque las hagas crecer el día que las plantes

y las hagas florecer al día siguiente,

en el día del dolor y de la enfermedad incurable

la cosecha se malogrará.

12¡Ay del rugido de muchas naciones!

¡Braman como brama el mar!

¡Ay del clamor de los pueblos!

¡Su estruendo es como el de aguas caudalosas!

13Aunque esos pueblos braman como aguas encrespadas;

huyen lejos cuando él los reprende,

arrastrados por el viento como la paja de los cerros,

como el polvo con el vendaval.

14Al atardecer vendrá el terror repentino

y antes del amanecer dejarán de existir.

Tal es el destino de quienes nos despojan;

eso les espera a quienes nos saquean.