ኢሳይያስ 10 – NASV & CST

New Amharic Standard Version

ኢሳይያስ 10:1-34

1ፍትሕ የጐደለውን ሕግ ለሚያወጡ፣

ጭቈና የሞላበትን ሥርዐት ለሚደነግጉ ወዮላቸው!

2የድኾችን መብት ለሚገፍፉ፣

የተጨቈነውን ሕዝቤን ፍትሕ ለሚያዛቡ፣

መበለቶችን ለሚበዘብዙ፣

ወላጅ የሌላቸውን ልጆች ለሚመዘብሩ ወዮላቸው!

3በምትጐበኙበት ቀን ምን ይውጣችኋል?

ጥፋት ከሩቅ ሲመጣስ ምን ትሆናላችሁ?

ርዳታን ለማግኘትስ ወደ ማን ትሸሻላችሁ?

ሀብታችሁንስ የት ታገኙታላችሁ?

4ከእስረኞች ጋር ከመርበትበት፣

ከታረዱትም ጋር ከመጣል በቀር ምንም አይተርፋችሁም።

ይህም ሁሉ ሆኖ፣ ቍጣው ገና አልበረደም።

እጁም እንደ ተዘረጋ ነው።

የእግዚአብሔር ፍርድ በአሦር ላይ

5“የቍጣዬ በትር ለሆነ፣

የመቅሠፍቴም ዱላ በእጁ ላለው ለአሦራዊው ወዮለት!

6ሀብታቸውን እንዲዘርፍ፣ ምርኮን እንዲያግበሰብስ፣

እንደ መንገድ ላይ ጭቃም እንዲረግጣቸው፣

አምላክ በሌለው ሕዝብ ላይ እልከዋለሁ፣

በሚያስቈጣኝም ሕዝብ ላይ እሰድደዋለሁ።

7እርሱ ግን እንዲህ አላሰበም፤

በልቡም ይህ አልነበረም፤

ነገር ግን ዕቅዱ ለማጥፋት፣

ብዙ ሕዝቦችንም ለመደምሰስ ነበር።

8እንዲህም ይል ነበር፤

‘የጦር አዛዦቼ በሙሉ ነገሥታት አይደሉምን?’

9ካልኖ እንደ ከርከሚሽ፣

ሐማት እንደ አርፋድ፣

ሰማርያስ እንደ ደማስቆ አይደሉምን?

10የጣዖታትን መንግሥታት፣

ምስሎቻቸው ከኢየሩሳሌምና ከሰማርያ መንግሥታት የሚበልጡትን እጄ እንደ ያዘች ሁሉ፣

11በሰማርያና በጣዖቶቿ ያደረግሁትን፣

በኢየሩሳሌምና በተቀረጹ ምስሎቿስ እንዲሁ አላደርግምን?”

12ጌታ በጽዮን ተራራና በኢየሩሳሌም ላይ የሚያደርገውን ሁሉ ከፈጸመ በኋላ፣ እንዲህ ይላል፤ “የአሦርን ንጉሥ ስለ ልቡ ትዕቢትና ስለ ንቀት አመለካከቱ እቀጣዋለሁ፤ 13የአሦር ንጉሥ እንዲህ ይላልና፤

“ ‘ይህን ሁሉ ያደረግሁት በክንዴ ብርታት ነው፤

ደግሞም በጥበቤ አስተዋይ ነኝና።

የመንግሥታትን ድንበር አፈረስሁ፤

ሀብታቸውን ዘረፍሁ፤

ነገሥታታቸውን እንደ አንድ ኀያል ሆኜ አዋረድሁ።10፥13 ወይም፣ ኀይላቸውን አዋረድሁ።

14ሰው እጁን ወደ ወፍ ጐጆ እንደሚሰድድ፣

እኔም እንዲሁ እጄን ወደ መንግሥታት ሀብት ሰደድሁ፤

ሰዎች የተተወ ዕንቍላል እንደሚሰበስቡ፣

እኔም እንዲሁ ምድርን ሁሉ ሰበሰብሁ፤

ክንፉን ያራገበ የለም፤

አፉንም ከፍቶ የጮኸ አልነበረም።’ ”

15መጥረቢያ በሚቈርጥበት ሰው ላይ ይኵራራልን?

መጋዝስ በሚስበው ላይ ይታበያልን?

በትር በሚያነሣው ሰው ላይ ራሱን እንደሚነቀንቅ፣

ዘንግም ራሱን ዕንጨት እንዳልሆነ አድርጎ እንደሚኵራራ ነው።

16ስለዚህ ጌታ፣ የሰራዊት ጌታ እግዚአብሔር

በፈረጠሙ ጦረኞቹ ላይ የሚያከሳ በሽታ ይልካል፤

ከክብሩም በታች እንደ ነበልባል የሚንቦገቦግ እሳት

ይለኰሳል።

17የእስራኤል ብርሃን እሳት፣

ቅዱሱም ነበልባል ይሆናል፤

በአንድ ቀንም

እሾኹንና ኵርንችቱን እሳት ይበላዋል፤

18ሕመምተኛ እየመነመነ እንደሚሞት፣

የደኑን ክብርና የለማውን ዕርሻ፣

ነፍስና ሥጋንም ፈጽሞ ያጠፋል።

19በደኑ ውስጥ የሚተርፉት ዛፎች በጣም ጥቂት ናቸው፤

ሕፃን ልጅ እንኳ ቈጥሮ ሊመዘግባቸው ይችላል።

የተረፉት የእስራኤል ዘሮች

20በዚያን ቀን ከእስራኤል ዘር የተረፉት፣

ከያዕቆብም ቤት የዳኑት፣

ከእንግዲህ ወዲህ

በመታቸው ላይ አይታመኑም፤

ነገር ግን በእስራኤል ቅዱስ በእግዚአብሔር ላይ፣

በእውነት ይታመናሉ።

21የተረፉት ይመለሳሉ፣10፥21 በዚህና በ22 ላይ ዕብራይስጡ፣ ሼር ጃሹብ ይላል።

ከያዕቆብ ቤት የተረፉት ወደ ኀያሉ አምላክ ይመለሳሉ።

22እስራኤል ሆይ፤

ሕዝብህ እንደ ባሕር አሸዋ ቢሆንም፣

የተረፉት ብቻ ይመለሳሉ።

ታላቅና ጻድቅ የሆነ ጥፋት ታውጇል።

23ጌታ፣ የሰራዊት ጌታ እግዚአብሔር

የወሰነውን ጥፋት በምድር ሁሉ ላይ ያመጣል።

24ስለዚህ ጌታ፣ የሰራዊት ጌታ እግዚአብሔር

እንዲህ ይላል፤

“በጽዮን የምትኖሩ ሕዝቤ ሆይ፤

ግብፅ እንዳደረገብህ ሁሉ በትር ያነሡብህን፣

በሽመል የደበደቡህን አሦራውያንን አትፍራቸው።

25በአንተ ላይ ያመጣሁትን ቅጣት በጥቂት ጊዜ ውስጥ አቆማለሁ፤

በእነርሱም ላይ መቅሠፍቴን አመጣለሁ።”

26የሰራዊት ጌታ እግዚአብሔር ምድያምን በሔሬብ ዐለት አካባቢ እንደ መታ፣

በጅራፍ ይገርፋቸዋል፤

በግብፅ እንዳደረገውም ሁሉ፣

በትሩን በውሆች ላይ ያነሣል።

27በዚያን ቀን ሸክማቸው ከትከሻህ፣

ቀንበራቸውም ከዐንገትህ ላይ ይነሣል፤

ከውፍረትህም የተነሣ

ቀንበሩ ይሰበራል።10፥27 ዕብራይስጡ ከዚህ ጋር ይስማማል፤ የሰብዓ ሊቃናት ትርጕም ግን፣ ቀንበሩ ከትከሻህ ላይ ይሰበራል ይላል።

28ወደ ዐያት ይገባሉ፣

በሚግሮን ያልፋሉ፤

ጓዛቸውንም በማክማስ ያከማቻሉ።

29መተላለፊያውን ዐልፈው እንዲህ ይላሉ፤

“በጌባዕ ሰፍረን እናድራለን።”

ራማ ደነገጠች፤

የሳኦል ከተማ ጊብዓ ሸሸች።

30የጋሊም ሴት ልጅ ሆይ፤ ጩኺ!

ላይሻ ሆይ፤ አድምጪ!

ምስኪን ዓናቶት ሆይ፤ ስሚ!

31ማድሜናህ በሽሽት ላይ ነች፤

የጌቢም ሕዝብ ሊደበቅ ይሮጣል።

32በዚህ ቀን ኖብ ይደርሳሉ፤

እጃቸውን በኢየሩሳሌም ኰረብታ፣

በጽዮን ሴት ልጅ ተራራ ላይ

በዛቻ ነቀነቁ።

33እነሆ፤ ጌታ፣ የሰራዊት ጌታ እግዚአብሔር

በታላቅ ኀይል ቅርንጫፎችን ይቈራርጣል፤

ረዣዥም ዛፎች ይገነደሳሉ፤

ከፍ ከፍ ያሉትም ይወድቃሉ።

34ጥቅጥቅ ያለውን ደን በመጥረቢያ ይቈራርጣል፤

ሊባኖስም በኀያሉ ፊት ይወድቃል።

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Isaías 10:1-34

1¡Ay de los que emiten decretos inicuos

y publican edictos opresivos!

2Privan de sus derechos a los pobres,

y no hacen justicia a los oprimidos de mi pueblo;

hacen de las viudas su presa

y saquean a los huérfanos.

3¿Qué vais a hacer cuando debáis rendir cuentas,

cuando llegue desde lejos la tormenta?

¿A quién acudiréis en busca de ayuda?

¿En dónde dejaréis vuestras riquezas?

4No les quedará más remedio

que humillarse entre los cautivos

o morir entre los masacrados.

A pesar de todo esto,

la ira de Dios no se ha aplacado;

¡su mano aún sigue extendida!

Juicio de Dios sobre Asiria

5«¡Ay de Asiria, vara de mi ira!

¡El garrote de mi enojo está en su mano!

6Lo envío contra una nación impía,

lo mando contra un pueblo que me enfurece,

para saquearlo y despojarlo,

para pisotearlo como el barro de las calles.

7Pero esto Asiria no se lo propuso;

¡ni siquiera lo pensó!

Solo busca destruir

y aniquilar a muchas naciones.

8Pues dice: “¿Acaso no son reyes todos mis jefes?

9¿No es Calnó como Carquemis?

¿No es Jamat como Arfad,

y Samaria como Damasco?

10Así como alcanzó mi mano

a los reinos de los ídolos,

reinos cuyas imágenes superaban

a las de Jerusalén y de Samaria,

11y así como hice con Samaria y sus dioses,

también haré con Jerusalén y sus ídolos”».

12Cuando el Señor termine lo que va a hacer contra el monte Sión y contra Jerusalén, él dirá: «Castigaré el fruto del orgulloso corazón del rey de Asiria y la arrogancia de sus ojos». 13Porque afirma:

«Esto lo hizo el poder de mi mano;

lo hizo mi sabiduría,

porque soy inteligente.

He cambiado las fronteras de los pueblos,

he saqueado sus tesoros;

como un guerrero poderoso

he derribado a sus reyes.

14Como quien mete la mano en un nido,

me he adueñado de la riqueza de los pueblos;

como quien recoge huevos abandonados,

me he apoderado de toda la tierra;

y no hubo nadie que aleteara

ni abriera el pico y chillara».

15¿Puede acaso gloriarse el hacha

más que el que la maneja,

o jactarse la sierra contra quien la usa?

¡Como si pudiera el bastón manejar

a quien lo tiene en la mano,

o la frágil vara pudiera levantar

a quien pesa más que la madera!

16Por eso enviará el Señor,

el Señor Todopoderoso,

una enfermedad devastadora

sobre sus robustos guerreros.

En vez de honrarlos, les prenderá fuego,

un fuego como de llama ardiente.

17La luz de Israel se convertirá en fuego;

su Santo se volverá una llama.

En un solo día quemará sus espinos

y consumirá sus zarzas.

18Destruirá de extremo a extremo

el esplendor de sus bosques y de sus huertos,

como enfermo carcomido por la plaga.

19Tan pocos árboles quedarán en su bosque

que hasta un niño podrá contarlos.

El remanente de Israel

20En aquel día ni el remanente de Israel

ni los sobrevivientes del pueblo de Jacob

volverán a apoyarse

en quien los hirió de muerte,

sino que su apoyo verdadero

será el Señor, el Santo de Israel.

21Y un remanente volverá;10:21 un remanente volverá. Véase nota en 7:3.

un remanente de Jacob volverá al Dios Poderoso.

22Israel,

aunque tu pueblo sea como la arena del mar,

solo un remanente volverá.

Se ha decretado destrucción,

abrumadora justicia.

23Porque el Señor, el Señor Todopoderoso,

ejecutará la destrucción decretada

en medio de todo el país.

24Por eso, así dice el Señor, el Señor Todopoderoso:

«Pueblo mío, que vives en Sión,

no tengas temor de Asiria,

aunque te golpee con el bastón

y contra ti levante una vara,

como lo hizo Egipto.

25Dentro de muy poco tiempo

mi indignación contra ti llegará a su fin,

y mi ira destruirá a tus enemigos».

26Con un látigo los azotará

el Señor Todopoderoso,

como cuando abatió a Madián

en la roca de Oreb;

levantará sobre el mar su vara,

como lo hizo en Egipto.

27En aquel día

esa carga se te quitará de los hombros,

y a causa de la gordura

se romperá el yugo que llevas en el cuello.

28Llega el enemigo hasta Ayat,

pasa por Migrón,

y deja en Micmás su equipaje.

29Cruza el vado, y dice:

«Acamparemos en Gueba».

Ramá se pone a temblar,

y huye Guibeá, ciudad de Saúl.

30¡Clama a gritos, hija de Galín!

¡Escucha, Lais!

¡Pobre Anatot!

31Se ha puesto en fuga Madmena;

los habitantes de Guebín buscan refugio.

32Hoy mismo se detendrá en Nob;

agitará su puño contra el monte

de la ciudad de Sión,

el monte de Jerusalén.

33¡Mirad! El Señor, el Señor Todopoderoso,

desgaja las ramas con fuerza increíble.

Los árboles más altos son talados;

los más elevados son abatidos.

34Derriba con un hacha la espesura del bosque,

y el esplendor del Líbano se viene abajo.