ለነነዌ
1ለደም ከተማ ወዮላት!
ሐሰት፣ ዘረፋም ሞልቶባታል፤
ብዝበዛዋ ተግዞ አያልቅም።
2የጅራፍ ድምፅ፣
የመንኰራኵር ኳኳቴ፣
የፈጣን ፈረስ ኰቴ፣
የሠረገሎች ድምፅ ተሰምቷል።
3ፈረሰኛው ይጋልባል፤
ሰይፍ ይንቦገቦጋል፤
ጦር ያብረቀርቃል።
የሞተው ብዙ ነው፤
ሬሳ በሬሳ ሆኗል፤
ስፍር ቍጥር የለውም፤
መተላለፊያ አልተገኘም።
4ይህ ሁሉ የሆነው ቅጥ ባጣች፣
አሳሳችና መተተኛ በሆነች ዘማዊት ምክንያት ነው፤
እርሷም በዝሙቷ አሕዛብን፣
በጥንቈላዋም ሕዝቦችን ባሪያ ያደረገች ናት።
5የሰራዊት ጌታ እግዚአብሔር እንዲህ ይላል፤
“እኔ በጠላትነት ተነሥቼብሻለሁ፤
ቀሚስሽን እስከ ፊትሽ እገልበዋለሁ፤
ዕርቃንሽን ለአሕዛብ፣
ኀፍረትሽንም ለነገሥታት አሳያለሁ።
6ቈሻሻ እደፋብሻለሁ፤
እንቅሻለሁ፤
ማላገጫም አደርግሻለሁ።
7የሚያዩሽ ሁሉ ከአንቺ እየሸሹ፣
‘ነነዌ ፈራርሳለች፤ ማን ያለቅስላታል?’ ይላሉ፤
የሚያጽናናሽንስ ከወዴት አገኛለሁ?”
8አንቺ በአባይ ወንዝ አጠገብ ካለችው፣
በውሃ ከተከበበችው፣
ከኖእ አሞን3፥8 አንዳንዶች ቴብስ ይላሉ። ትበልጫለሽን?
ወንዙ መከላከያዋ፣
ውሃውም ቅጥሯ ነው።
9ኢትዮጵያና ግብፅ ወሰን የለሽ ኀይሏ ናቸው፤
ፉጥና ሊቢያም ረዳቶቿ ነበሩ።
10ይሁን እንጂ በምርኮ ተወሰደች፤
ተሰድዳም ሄደች።
በየመንገዱ ማእዘን ላይ፣
ሕፃናቷ ተፈጠፈጡ፤
በመሳፍንቷ ላይ ዕጣ ተጣለ፤
ታላላቅ ሰዎቿ ሁሉ በሰንሰለት ታሰሩ።
11አንቺ ደግሞ ትሰክሪአለሽ፤
ትደበቂአለሽ፣
ከጠላትም መሸሸጊያ ትፈልጊአለሽ።
12ምሽጎችሽ ሁሉ ሊበሉ እንደ ደረሱ
የመጀመሪያ በለስ ፍሬ ናቸው፤
በሚወዛወዙበት ጊዜ፣
ፍሬዎቹ በበላተኛው አፍ ውስጥ ይወድቃሉ።
13እነሆ፤ ጭፍሮችሽ፣
ሁሉም ሴቶች ናቸው!
የምድርሽ በሮች፣
ለጠላቶችሽ ወለል ብለው ተከፍተዋል፤
መዝጊያዎቻቸውንም እሳት በልቷቸዋል።
14ለከበባው ውሃ ቅጅ፤
መከላከያሽን አጠናክሪ፤
የሸክላውን ዐፈር ፈልጊ፤
ጭቃውን ርገጪ፤
ጡቡንም ሥሪ።
15በዚያ እሳት ይበላሻል፤
ሰይፍ ይቈርጥሻል፤
እንደ ኵብኵባም ይግጥሻል።
እንደ ኵብኵባ እርቢ፤
እንደ አንበጣም ተባዢ።
16ከሰማይ ከዋክብት እስኪበልጡ ድረስ፣
የነጋዴዎችሽን ቍጥር አበዛሽ፤
ምድሪቱን ግን እንደ አንበጣ ግጠው አሟጠጡ፤
ከዚያም በርረው ሄዱ።
17ጠባቂዎችሽ እንደ አንበጣ፣
መኳንንትሽም በብርድ ቀን
በቅጥር ሥር እንደሚቀመጥ ኵብኵባ ናቸው፤
ፀሓይ ሲወጣ ግን ይበርራሉ፤
የት እንደሚበርሩም አይታወቅም።
18የአሦር ንጉሥ ሆይ፤ እረኞችህ3፥18 ገዦች ማለት ነው። አንቀላፉ፤
መኳንንትህ ዐርፈው ተኙ፤
ሕዝብህ ሰብሳቢ ዐጥተው፣
በተራራ ላይ ተበትነዋል።
19ቍስልህን ሊፈውስ የሚችል የለም፤
ስብራትህም ለሞት የሚያደርስ ነው።
ስለ አንተ የሰማ ሁሉ፣
በውድቀትህ ደስ ብሎት ያጨበጭባል፤
ወሰን የሌለው ጭካኔህ
ያልነካው ማን አለና?
Alaot ang Nineve
1Alaot ang siyudad sa dugo, puno sa bakak, puno sa kawat, walay higayon nga walay biktima. 2Ang liki sa witik, ang kagay sa mga ligid, nagdagan nga mga kabayo ug makakurat nga mga karwahi. 3Mihasmag nga mga kabalyero, misilaw nga mga espada, nagpangidlap nga mga bangkaw Daghan ang mga angol, nagbuy-od nga mga patayng lawas, lawas nga dili na maihap, katawhan nangapandol sa mga minatay. 4Tanan tungod sa pagpatuyang sa kaulag, sa buring, nga makadani, kerida sa mubarang. Nagaulipon sa kanasuran ang iyang prostitusyon ug mga tawo sa iyang pangabat.
5Ako batok kanimo, nagaingon ang Ginoo nga Makagagahum. Akong ipataas ang imong saya sa imong nawong. Ako ipakita sa kanasuran ang imong pagkahubo ug ang mga gingharian sa imong kaulawan. 6Ako kang labayon ug hugaw, itrato ko ikaw nga talamayon ug talan-awon sa kaulawan. 7Ang tanan nga makakita kanimo mopahilayo ug moingon; Ang Nineve nalumpag na kinsa man ang magbangutan alang kaniya? Asa man ko mangita ug usa nga mohupay kanimo?
8Mas maayo pa ba ikaw sa Tebes, nahimutang Nil, uban sa tubig nga nagpalibut kaniya? Ang sapa maoy iyang panalipod, ug ang tubig maoy iyang paril. 9Kusi ug ang Ehipto mao ang iyang walay Kinutobang kusog; Ang Put ug ang Libya mao ang mga kaanib. 10Apan gidala siya nga binilanggo, ug mibiya sila nga binihag; ang iyang mga masuso gidugmok nga pino sa matag eskinita. Giripahan ang iyang mga tinamod, ug ang tanan niyang bantugan gipang-kadinahan. 11Ikaw usab mahimong hubog; motago ikaw ug mangita ug dalangpanan batok sa kaaway. 12Ang tanan nimong kota mahisama sa kahoyng igera uban sa ilang nahaunang hinog nga mga bunga; kon kini paga-uyogon, nga mangahulog sa baba sa makaon niini. 13Lantawa ang imong mga tropa sila puros walay kusog. Ang ganghaan sa imong kayutaan bukas alang sa imong mga kaaway; ang kalayo milamoy sa mga rehas sa imong ganghaan.
14Pagkuhag tubig ug pangandam sa paglikos; lig-ona ang imong depensa! Trabahoa ang kolonon, igiok ang hulmahan, ayoha ang batong tisa. 15Didto ang kalayo mout-ot nimo; ug ang espada moputol kanimo. Sila molamoy sama sa duot sa mga dulon. Mosanay sama sa mga apan-apan, mosanay sama sa mga dulon.
Midaghan kamo sama sa mga dulon! 16Imong gipasanay ang gidaghanon sa mga tigpatigayon hangtud nga midaghan sila labaw pa sa mga kabituonan sa kalangitan, apan sama sa mga dulon, huboan nila ang yuta ug molupad sila pahilayo. 17Ang imong mga gwardiya sama sa dulon, ang imong mga opisyales sama sa panon sa dulon nga nagpahiluna sa mga paril sa mabugnaw nga adlaw apan sa dihang mipakita ang adlaw manglupad sila, ug walay usa ang nasayud hain sila.
18Hari sa Asiria, ang imong mga magbalantay nangatulog lang; ang imong mga halangdon mihigda sa pagpahulay, ang imong katawhan nagkatibulaag sa kabukiran ng walay usa nga motigom kanila. 19Walay makatambal kanimo; kay ang imong samad makamatay. Ang tanan nga makadungog sa balita mopakpak sailang mgakamot sa imong pagtumba; kay kinsa man ang wala makabati sa imong walay kinutoban nga kabangis.
