አራተኛ መጽሐፍ
ከመዝሙር 90–106
መዝሙር 90
የሰው ልጅ ሕይወት
የእግዚአብሔር ሰው የሙሴ ጸሎት።
1ጌታ ሆይ፤
አንተ ከትውልድ እስከ ትውልድ መጠጊያችን ሆንህልን።
2ገና ተራሮች ሳይወለዱ፣
ምድርንና ዓለምን ከመፍጠርህ በፊት፣
አንተ ከዘላለም እስከ ዘላለም አምላክ ነህ።
3ሰዎችን ወደ ዐፈር ትመልሳለህ፤
“የሰው ልጆች ሆይ፤ ወደ ቦታችሁ ተመለሱ” ትላለህ፤
4ሺሕ ዓመት በፊትህ፣
እንዳለፈችው እንደ ትናንት ቀን፣
እንደ ሌሊትም እርቦ ነውና።
5እንደ ጐርፍ ጠርገህ ስትወስዳቸው፣ እንደ ሕልም ይበንናሉ፤
እንደ ማለዳ ሣር ታድሰው ይበቅላሉ፤
6ሣሩም ንጋት ላይ አቈጥቍጦ ይለመልማል፤
ምሽት ላይ ጠውልጎ ይደርቃል።
7በቍጣህ አልቀናልና፤
በመዓትህም ደንግጠናል።
8በደላችንን በፊትህ፣
የተሰወረ ኀጢአታችንንም በገጽህ ብርሃን ፊት አኖርህ።
9ዘመናችን ሁሉ በቍጣህ ዐልፏልና፤
ዕድሜያችንንም በመቃተት እንጨርሳለን።
10የዕድሜያችን ዘመን ሰባ ዓመት፣ ቢበዛም ሰማንያ ነው፤
ከዚያ በላይ ከሆነም ድካምና መከራ ብቻ ነው፤
ቶሎ ያልፋልና፤ እኛም ወዲያው እንነጕዳለን።
11የቍጣህን ኀይል ማን ያውቃል?
መዓትህም የመፈራትህን ያህል ታላቅ ነው።
12ጥበብን የተሞላ ልብ ይኖረን ዘንድ፣
ዕድሜያችንን መቍጠር አስተምረን።
13እግዚአብሔር ሆይ፤ ተመለስ፤ ይህ እስከ መቼ ይሆናል?
ለአገልጋዮችህም ራራላቸው።
14በዘመናችን ሁሉ ደስ እንዲለን፣ ሐሤትም እንድናደርግ፣
ምሕረትህን በማለዳ አጥግበን።
15መከራ ባሳየኸን ዘመን መጠን፣
ክፉም ባየንባቸው ዓመታት ልክ ደስ አሰኘን።
16ሥራህ ለአገልጋዮችህ፣
ክብርህም ለልጆቻቸው ይገለጥ።
17የጌታ የአምላካችን ሞገስ90፥17 ውበት ለማለት ነው። በላያችን ይሁን፤
የእጆቻችንን ሥራ ፍሬያማ አድርግልን፤
አዎን፣ ፍሬያማ አድርግልን።
كتاب چهارم
(مزامير 90—106)
دعای موسی، مرد خدا
1ای خداوند، تو هميشه پناهگاه ما بوده‌ای.
2قبل از آنكه دنيا را بيافرينی و كوهها را بوجود آوری، تو بوده‌ای. تو را ابتدا و انتهايی نيست.
3انسان را به خاک برمی‌گردانی و می‌گويی: «ای خاكيان، به خاک تبديل شويد!»
4هزار سال در نظر تو چون يک روز، بلكه چون يک ساعت است.
5-6تو انسان را چون سيلاب از جای بر می‌كنی و می‌بری. زندگی او خوابی بيش نيست. او مانند گياهی است كه صبح می‌رويد و می‌شكفد ولی عصر پژمرده و خشک می‌شود.
7بر اثر غضب تو ما رو به نابودی می‌رويم و خشم تو ما را پريشان و بی‌قرار ساخته است. 8گناهان ما را در برابر چشمان خود گذاشته‌ای و هيچ خطای ما از ديد تو پنهان نيست.
9روزهای زندگی ما بر اثر خشم تو كوتاه شده است و عمر خود را مثل يک خواب می‌گذرانيم. 10عمر ما هفتاد سال است و اگر قوی باشيم، شايد به هشتاد سال برسد. ولی در طول اين مدت چيزی جز درد و رنج نصيب ما نمی‌شود. هر آن ممكن است عمرمان بسرايد و به عالم ديگر پرواز كنيم.
11خداوندا، كيست كه بداند شدت خشم تو چقدر است؟ كدام يک از ما چنانكه بايد و شايد از تو می‌ترسد؟ 12به ما ياد بده كه بدانيم عمر ما چه زودگذر است تا در اين عمر كوتاه با خردمندی زندگی كنيم.
13ای خداوند، تا به كی بر ما خشمگين خواهی بود. از خشم خود برگرد و بر بندگان خود رحم كن. 14صبحگاهان ما را از رحمت خود بهره‌مند گردان تا در تمام عمر خود شادمان باشيم. 15به اندازهٔ سالهايی كه ما را ذليل و خوار ساخته‌ای، ما را شاد و سرافراز گردان. 16بگذار ما بندگانت بار ديگر اعمال شگفت‌انگيز تو را مشاهده كنيم. عظمت خود را بر فرزندانمان نمايان ساز. 17خداوندا، ما را مورد لطف خود قرار بده و در تمام كارهايمان ما را بركت عطا فرما، بلی، در تمام كارهايمان ما را بركت عطا فرما!
