መዝሙር 74
ስለ መቅደሱ መፍረስ የቀረበ ጸሎት
የአሳፍ ትምህርት።
1አምላክ ሆይ፤ ለዘላለም የጣልኸን ለምንድን ነው?
በማሰማሪያህ ባሉ በጎችህስ ላይ ቍጣህ ለምን ነደደ?
2ጥንት ገንዘብህ ያደረግሃትን ጉባኤ፣
የዋጀሃትን የርስትህን ነገድ፣
መኖሪያህ ያደረግሃትን የጽዮን ተራራ ዐስብ።
3ርምጃህን ለዘላለሙ ባድማ ወደ ሆነው አቅና፤
ጠላት በመቅደስህ ውስጥ ያለውን ሁሉ አበላሽቷል።
4ጠላቶችህ በመገናኛ ስፍራህ መካከል ደነፉ፤
አርማቸውንም ምልክት አድርገው በዚያ አቆሙ።
5በጫካ መካከል ዛፎችን ለመቍረጥ፣
መጥረቢያ የሚያነሣ ሰው መሰሉ።
6በእደ ጥበብ ያጌጠውን ሥራ ሁሉ፣
በመጥረቢያና በመዶሻ ሰባበሩት።
7መቅደስህን አቃጥለው አወደሙት፤
የስምህንም ማደሪያ አረከሱ።
8በልባቸውም፣ “ፈጽሞ እንጨቍናቸዋለን” አሉ፤
እግዚአብሔር በምድሪቱ ላይ የተመለከበትን ስፍራ ሁሉ አቃጠሉ።
9የምናየው ምልክት የለም፤
ከእንግዲህ የሚነሣ አንድም ነቢይ የለም፤
ይህ እስከ መቼ እንደሚቀጥል የሚያውቅ በእኛ ዘንድ የለም።
10አምላክ ሆይ፤ ጠላት የሚያሾፈው እስከ መቼ ነው?
ባላንጣስ ለዘላለም በስምህ ያላግጣልን?
11እጅህን ለምን ትሰበስባለህ?
ቀኝ እጅህን ለምን በብብትህ ሥር ታቈያለህ?
12አምላክ ሆይ፤ አንተ ከጥንት ጀምሮ ንጉሤ ነህ፤
በምድር ላይ ማዳንን አደረግህ።
13ባሕርን በኀይልህ የከፈልህ አንተ ነህ፤
የባሕሩንም አውሬ ራሶች በውሃ ውስጥ ቀጠቀጥህ።
14የሌዋታንን ራሶች አደቀቅህ፤
ለምድረ በዳ ፍጥረታትም ምግብ አድርገህ የሰጠሃቸው፣
15ምንጮችንና ፈሳሾችን ያፈለቅህ አንተ ነህ፤
ሳያቋርጡ የሚፈስሱትንም ወንዞች አደረቅህ።
16ቀኑ የአንተ ነው፤ ሌሊቱም የአንተ ነው፤
ጨረቃንና ፀሓይን አንተ አጸናሃቸው።
17የምድርን ዳርቻ ሁሉ የወሰንህ አንተ ነህ፤
በጋውንም ክረምቱንም አንተ ሠራህ።
18እግዚአብሔር ሆይ፤ ጠላት እንዴት እንደሚያሾፍ፣
ከንቱ ሕዝብም ስምህን እንዴት እንዳቃለለ ዐስብ።
19የርግብህን ነፍስ አሳልፈህ ለዱር አራዊት አትስጥ፤
የችግረኞች ሕዝብህን ሕይወት ለዘላለሙ አትርሳ።
20ኪዳንህን ዐስብ፤
የዐመፅ መናኸሪያ በምድሪቱ ጨለማ ስፍራዎች ሞልተዋልና።
21የተጨቈኑት ዐፍረው አይመለሱ፤
ድኾችና ችግረኞች ስምህን ያመስግኑ።
22አምላክ ሆይ፤ ተነሥ፤ ለዐላማህ ተሟገት፤
ከንቱ ሰው ቀኑን ሙሉ እንደሚያላግጥብህ ዐስብ።
23የባላጋራዎችህን ድንፋታ፣
ዘወትር የሚነሣውን የጠላቶችህን ፉከራ አትርሳ።
الْمَزْمُورُ الرَّابِعُ وَالسَّبْعُونَ
مَزْمُورٌ تَعْلِيمِيٌّ لآسَافَ
1يَا اللهُ لِمَاذَا نَبَذْتَنَا إِلَى الأَبَدِ؟ لِمَاذَا ثَارَ غَضَبُكَ الشَّدِيدُ عَلَى غَنَمِ مَرْعَاكَ؟ 2اذْكُرْ جَمَاعَتَكَ الَّتِي اقْتَنَيْتَهَا مُنْذُ الْقِدَمِ، وَالَّتِي افْتَدَيْتَهَا لِتَجْعَلَهَا سِبْطَ مِيرَاثِكَ. اذْكُرْ جَبَلَ صِهْيَوْنَ الَّذِي أَقَمْتَ فِيهِ. 3سِرْ يَا رَبُّ مُسْرِعاً وَسَطَ هَذِهِ الْخَرَائِبِ الدَّائِمَةِ، فَإِنَّ الْعَدُوَّ قَدْ دَمَّرَ كُلَّ شَيْءٍ فِي بَيْتِكَ الْمُقَدَّسِ. 4إِنَّ خُصُومَكَ يُزَمْجِرُونَ فِي وَسَطِ مَحْفَلِكَ، وَيَنْصِبُونَ أَصْنَامَهُمْ شَارَاتٍ لِلنَّصْرِ. 5يَظْهَرُ الْعَدُوُّ كَأَنَّهُ يَهْوِي بِالْفُؤُوسِ عَلَى الأَشْجَارِ الْكَثِيفَةِ. 6هَدَمُوا مَنْقُوشَاتِهِ كُلَّهَا بِالْمَطَارِقِ وَالْمَعَاوِلِ. 7أَضْرَمُوا النَّارَ فِي مَقْدِسِكَ، وَدَنَّسُوهُ إِذْ قَوَّضُوا مَقَرَّ اسْمِكَ إِلَى الأَرْضِ. 8قَالُوا فِي أَنْفُسِهِمْ: لِنُبِدْهُمْ جَمِيعاً. وَأَحْرَقُوا كُلَّ مَحَافِلِ اللهِ فِي الْبِلادِ. 9لَمْ نَعُدْ نَشْهَدُ رُمُوزَ عِبَادَتِنَا، وَلَمْ يَبْقَ نَبِيٌّ بَعْدُ، وَلَيْسَ بَيْنَنَا مَنْ يَعْرِفُ مَتَى تَكُونُ خَاتِمَةُ الأَمْرِ.
10يَا اللهُ: إِلَى مَتَى يُعَيِّرُنَا الْخَصْمُ؟ أَيَظَلُّ الْعَدُوُّ يَسْتَهِينُ بِاسْمِكَ إِلَى الأَبَدِ؟ 11لِمَاذَا تَرْفُضُ أَنْ تَمُدَّ يَدَ الْعَوْنِ؟ لِمَاذَا تُبْقِي يَمِينَكَ خَلْفَكَ؟ أَخْرِجْهَا وَأَفْنِهِمْ. 12إِنَّمَا اللهُ مَلِكِي مُنْذُ الْقَدِيمِ، صَانِعُ الْخَلاصِ فِي وَسَطِ الأَرْضِ. 13أَنْتَ فَلَقْتَ الْبَحْرَ بِقُوَّتِكَ وَحَطَّمْتَ رُؤُوسَ التَّنَانِينِ. 14أَنْتَ مَزَّقْتَ رُؤُوسَ فِرْعَوْنَ وَجَيْشِهِ، وَجَعَلْتَهُ قُوتاً لِلْحَيَوَانَاتِ الْمُتَوَحِّشَةِ 15فَجَّرْتَ نَبْعاً وَجَدْوَلاً، وَجَفَّفْتَ أَنْهَاراً دَائِمَةَ الْجَرَيَانِ. 16لَكَ النَّهَارُ وَاللَّيْلُ أَيْضاً. أَنْتَ كَوَّنْتَ الْكَوَاكِبَ الْمُنِيرَةَ وَالشَّمْسَ. 17نَصَبْتَ حُدُودَ الأَرْضِ، وَخَلَقْتَ الصَّيْفَ وَالشِّتَاءَ.
18إِنَّمَا اذْكُرْ أَنَّ عَدُوّاً قَدْ عَيَّرَ الرَّبَّ، وَشَعْباً جَاهِلاً قَدِ اسْتَهَانَ بِاسْمِكَ. 19لَا تُسَلِّمْ لِلْوَحْشِ نَفْسَ شَعْبِكَ الضَّعِيفِ، وَلَا تَنْسَ إِلَى الأَبَدِ حَيَاةَ جُمْهُورِكَ الْمُضْطَهَدِ. 20اذْكُرِ الْعَهْدَ الَّذِي قَطَعْتَهُ لَنَا، فَإِنَّ الظُّلْمَ كَامِنٌ فِي كُلِّ رُكْنٍ مُظْلِمٍ مِنَ الأَرْضِ. 21لَا تَدَعِ الْمُنْسَحِقَ يَرْجِعُ بِالْخِزْيِ، بَلْ لِيُسَبِّحِ اسْمَكَ الْفَقِيرُ وَالْبَائِسُ.
22قُمْ يَا اللهُ وَدَافِعْ عَنْ دَعْوَاكَ. اذْكُرْ كَيْفَ يُعَيِّرُكَ الْجَاهِلُ طُولَ النَّهَارِ. 23لَا تَنْسَ أَصْوَاتَ خُصُومِكَ، فَإِنَّ ضَجِيجَ الثَّائِرِينَ عَلَيْكَ يَتَصَاعَدُ دَائِماً.
