መዝሙር 36
የኀጥኡ ክፋት፣ የእግዚአብሔር በጎነት
ለመዘምራን አለቃ፤ የእግዚአብሔር ባሪያ የዳዊት መዝሙር።
1ክፉውን ሰው፣
በደል በልቡ ታናግረዋለች፤36፥1 ወይም …ኀጢአት ከኀጥእ ይመነጫል
እግዚአብሔርን መፍራት፣
በፊቱ የለም፤
2በደሉ ግልጽ ወጥቶ እንዳይጠላ፣
ራሱን በራሱ እጅግ ይሸነግላልና።
3ከአንደበቱ የሚወጣው የክፋትና የተንኰል ቃል ነው፤
ማስተዋልንና በጎ ማድረግን ትቷል።
4በመኝታው ላይ ክፋትን ያውጠነጥናል፤
ራሱን በጎ ባልሆነ መንገድ ይመራል፤
ክፋትንም አያርቅም።
5እግዚአብሔር ሆይ፤ ምሕረትህ እስከ ሰማያት ይደርሳል፤
ታማኝነትህም እስከ ጠፈር ይመጥቃል።
6ጽድቅህ እንደ ታላላቅ ተራሮች፣
ፍርድህም እጅግ ጥልቅ ነው፤
እግዚአብሔር ሆይ፤ አንተ ሰውንም እንስሳንም ታድናለህ።
7አምላክ ሆይ፤ ምሕረትህ እንዴት ክቡር ነው!
የሰዎች ልጆች ሁሉ፣
በክንፎችህ ጥላ ሥር መጠጊያ ያገኛሉ።
8ከቤትህ ሲሳይ ይመገባሉ፤
ከበረከትህም ወንዝ ይጠጣሉ።
9የሕይወት ምንጭ ከአንተ ዘንድ ነውና፣
በብርሃንህ ብርሃንን እናያለን።
10ለሚያውቁህ ምሕረትህ፣
ልባቸውም ለቀና ጽድቅህ ዘወትር አይቋረጥባቸው።
11የትዕቢተኛ እግር በላዬ አይምጣ፤
የክፉውም ሰው እጅ አያሳድደኝ።
12ክፉ አድራጊዎች እንዴት እንደ ወደቁና እንደ ተጋደሙ፣
ቍልቍልም እንደ ተወረወሩና መነሣት እንደማይችሉ ተመልከት!
شرارت انسان و نيكی خداوند
1گناه در عمق دل انسان شرور لانه كرده است و ترس خدا در دل او جای ندارد. 2او چنان از خود راضی است كه فكر می‌كند گناهش برملا نخواهد شد و او از مجازات فرار خواهد كرد. 3سخنانش شرارت‌آميز و مملو از دروغ است؛ خِرَد و نيكی در وجودش نيست. 4به راههای كج می‌رود و از كارهای خلاف دست نمی‌كشد.
5رحمت تو، ای خداوند، تا به آسمانها می‌رسد و وفاداری تو به بالاتر از ابرها! 6عدالت تو همچون کوههای بزرگ پابرجاست؛ احكام تو مانند دريا عميق است. ای خداوند، تو حافظ انسانها و حيوانات هستی.
7خدايا، رحمت تو چه عظيم است! آدميان زير سايهٔ بالهای تو پناه می‌گيرند. 8آنها از بركت خانهٔ تو سير می‌شوند و تو از چشمهٔ نيكويی خود به آنها می‌نوشانی. 9تو سرچشمهٔ حيات هستی؛ از نور تو است كه ما نور حيات را می‌بينيم!
10خداوندا، رحمت تو هميشه بر كسانی كه تو را می‌شناسند باقی بماند و نيكويی تو پيوسته همراه درستكاران باشد. 11نگذار متكبران به من حمله كنند و شروران مرا متواری سازند.
12ببينيد چگونه بدكاران افتاده‌اند! آنها نقش زمين شده‌اند و ديگر نمی‌توانند برخيزند!
