መዝሙር 22 – NASV & CST

New Amharic Standard Version

መዝሙር 22:1-31

መዝሙር 22

የጻድቅ ሰው መከራና ተስፋ

ለመዘምራን አለቃ፤ “በንጋት አጋዘን” ዜማ የሚዜም፤ የዳዊት መዝሙር።

1አምላኬ፣ አምላኬ ለምን ተውኸኝ?

እኔን ከማዳን፣

ከመቃተቴም ቃል ለምን ራቅህ?

2አምላኬ ሆይ፤ በቀን ወደ አንተ ጮኻለሁ፤

አንተ ግን አልመለስህልኝም፤

በሌሊት እንኳ አላረፍሁም።

3አንተ ግን ቅዱሱ ነጋሢ፤22፥3 ወይም አንተ ግን ቅዱስ ነህ፤ በእስራኤል ምስጋና ላይ በዙፋን ተቀምጠሃል

የእስራኤልም ምስጋና ነህ።

4አባቶቻችን በአንተ ታመኑ፤

ተማመኑብህ፤ አንተም ታደግሃቸው።

5ወደ አንተ ጮኹ፤ ዳኑም፤

በአንተም ታመኑ፤ አላፈሩም።

6እኔ ግን ትል እንጂ ሰው አይደለሁም፤

ሰው ያላገጠብኝ፣ ሕዝብም የናቀኝ ነኝ።

7የሚያዩኝ ሁሉ ይሣለቁብኛል፤

ራሳቸውንም እየነቀነቁ እንዲህ እያሉ ይዘልፉኛል፤

8በእግዚአብሔር ተማምኗል፤

እንግዲህ እርሱ ያድነው፤

ደስ የተሰኘበትን፣

እስቲ ይታደገው።”

9አንተ ግን ከማሕፀን አወጣኸኝ፤

በእናቴም ጡት ሳለሁ፣ መታመኛ ሆንኸኝ።

10ከማሕፀን ስወጣም በአንተ ላይ ተጣልሁ፤

ከእናቴ ሆድ ጀምሮም አንተ አምላኬ ነህ።

11መከራ እየተቃረበ ነውና፣

የሚረዳኝም የለምና፣

ከእኔ አትራቅ።

12ብዙ ኰርማዎች ከበቡኝ፤

ኀይለኛ የባሳን በሬዎችም ዙሪያዬን ቆሙ።

13እንደሚነጥቅና እንደሚያገሣ አንበሳ፣

አፋቸውን ከፈቱብኝ።

14እንደ ውሃ ፈሰስሁ፤

ዐጥንቶቼም ሁሉ ከመጋጠሚያቸው ወለቁ፤

ልቤ እንደ ሰም ሆነ፤

በውስጤም ቀለጠ።

15ጕልበቴ እንደ ገል ደረቀ፤

ምላሴ ከላንቃዬ ጋር ተጣበቀ፤

ወደ ሞት ዐፈርም አወረድኸኝ።22፥15 ወይም …ዐፈር ውስጥ ተኛሁኝ

16ውሾች ከበቡኝ፤

የክፉዎች ሸንጎ በዙሪያዬ ተሰልፏል፤

እጆቼንና እግሮቼንም ቸነከሩኝ።22፥16 አንዳንድ የዕብራይስጥ የጥንት ቅጆች፣ ሰብዓ ሊቃናትና ሱርስት እንዲሁ ሲሆኑ፣ አብዛኛዎቹ የዕብራይስጥ የጥንት ቅጆች እንደ አንበሳ ይላሉ።

17ዐጥንቶቼን ሁሉ አንድ በአንድ መቍጠር እችላለሁ፤

እነርሱም አፍጥጠው ይመለከቱኛል።

18ልብሶቼን ተከፋፈሉ፤

በእጀ ጠባቤም ላይ ዕጣ ተጣጣሉ።

19አንተ ግን፣ እግዚአብሔር ሆይ፤ ከእኔ አትራቅ፤

ዐጋዤ ሆይ፤ እኔን ለመርዳት ፍጠን።

20ነፍሴን ከሰይፍ ታደጋት፤

ውድ ሕይወቴንም ከውሾች ጡጫ አድናት።

21ከአንበሶች አፍ አድነኝ፤

ከአውራሪስ ቀንድም ታደገኝ።22፥21 ወይም ሰምተኸኛል

22ስምህን ለወንድሞቼ እነግራለሁ፤

በጉባኤም መካከል አመሰግንሃለሁ።

23እናንተ እግዚአብሔርን የምትፈሩ፤

አወድሱት፤

እናንተ የያቆብ ዘር ሁላችሁ፤ አክብሩት፤

የእስራኤልም ዘር ሁላችሁ፤ እርሱን ፍሩት።

24እርሱ የተጨነቀውን ሰው ጭንቀት፣

አልናቀም፤ ቸልም አላለምና፤

ፊቱንም ከእርሱ አልሰወረም፤

ነገር ግን ድረስልኝ ብሎ ሲጮኽ ሰማው።

25በታላቅ ጉባኤ የማቀርበው ምስጋናዬ ከአንተ የመጣ ነው፤

እርሱን በሚፈሩት22፥25 ዕብራይስጡ እኔ በሚፈሩኝ ይላል። ፊት ስእለቴን እፈጽማለሁ።

26ምስኪኖች በልተው ይጠግባሉ፤

እግዚአብሔርን የሚሹትም ያመሰግኑታል፤

ልባችሁም ለዘላለም ሕያው ይሁን!

27የምድር ዳርቻዎች ሁሉ ያስታውሳሉ፤

ወደ እግዚአብሔርም ይመለሳሉ፤

የሕዝቦች ነገዶች ሁሉ፣

በፊቱ ይሰግዳሉ።

28መንግሥት የእግዚአብሔር ናትና፤

ሕዝቦችንም የሚገዛ እርሱ ነው።

29የምድር ከበርቴዎች ይበላሉ፤

ይሰግዱለታልም፤

ነፍሱን በሕይወት ማቈየት የማይችለው፣ ወደ ዐፈር

ተመላሽ የሆነው ሁሉ በፊቱ ይንበረከካል።

30የኋለኛው ትውልድ ያገለግለዋል፤

ለመጪው ትውልድ ስለ ጌታ ይነገረዋል።

31ገና ላልተወለደ ሕዝብ፣

ጽድቁን ይነግራሉ፤

እርሱ ይህን አድርጓልና።

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Salmo 22:1-31

Salmo 22

Al director musical. Sígase la tonada de «La cierva de la aurora». Salmo de David.

1Dios mío, Dios mío,

¿por qué me has abandonado?

Lejos estás para salvarme,

lejos de mis palabras de lamento.

2Dios mío, clamo de día y no me respondes;

clamo de noche y no hallo reposo.

3Pero tú eres santo, tú eres rey,

¡tú eres la alabanza de Israel!

4En ti confiaron nuestros padres;

confiaron, y tú los libraste;

5a ti clamaron, y tú los salvaste;

se apoyaron en ti, y no los defraudaste.

6Pero yo, gusano soy y no hombre;

la gente se burla de mí,

el pueblo me desprecia.

7Cuantos me ven, se ríen de mí;

lanzan insultos, meneando la cabeza:

8«Este confía en el Señor,

¡pues que el Señor lo ponga a salvo!

Ya que en él se deleita,

¡que sea él quien lo libre!»

9Pero tú me sacaste del vientre materno;

me hiciste reposar confiado

en el regazo de mi madre.

10Fui puesto a tu cuidado

desde antes de nacer;

desde el vientre de mi madre

mi Dios eres tú.

11No te alejes de mí,

porque la angustia está cerca

y no hay nadie que me ayude.

12Muchos toros me rodean;

fuertes toros de Basán me cercan.

13Contra mí abren sus fauces

leones que rugen y desgarran a su presa.

14Como agua he sido derramado;

dislocados están todos mis huesos.

Mi corazón se ha vuelto como cera,

y se derrite en mis entrañas.

15Se ha secado mi vigor como una teja;

la lengua se me pega al paladar.

¡Me has hundido en el polvo de la muerte!

16Como perros de presa, me han rodeado;

me ha cercado una banda de malvados;

me han traspasado22:16 me han traspasado (LXX, Siríaca y algunos mss. hebreos); como el león (TM). las manos y los pies.

17Puedo contar todos mis huesos;

con satisfacción perversa,

la gente se detiene a mirarme.

18Se reparten entre ellos mis vestidos

y sobre mi ropa echan suertes.

19Pero tú, Señor, no te alejes;

fuerza mía, ven pronto en mi auxilio.

20Libra mi vida de la espada,

mi preciosa vida del poder de esos perros.

21Rescátame de la boca de los leones;

sálvame de22:21 sálvame de (lectura probable); me respondiste desde (TM). los cuernos de los toros.

22Proclamaré tu nombre a mis hermanos;

en medio de la congregación te alabaré.

23¡Alabad al Señor los que lo teméis!

¡Honradlo, descendientes de Jacob!

¡Veneradlo, descendientes de Israel!

24Porque él no desprecia ni tiene en poco

el sufrimiento del pobre;

no esconde de él su rostro,

sino que lo escucha cuando a él clama.

25Tú inspiras mi alabanza en la gran asamblea;

ante los que te temen cumpliré mis promesas.

26Comerán los pobres y se saciarán;

alabarán al Señor quienes lo buscan;

¡que vuestro corazón viva para siempre!

27Se acordarán del Señor y se volverán a él

todos los confines de la tierra;

ante él se postrarán

todas las familias de las naciones,

28porque del Señor es el reino;

él gobierna sobre las naciones.

29Festejarán y adorarán todos los ricos de la tierra;

ante él se postrarán todos los que bajan al polvo,

los que no pueden conservar su vida.

30La posteridad lo servirá;

del Señor se hablará a las generaciones futuras.

31A un pueblo que aún no ha nacido

se le dirá que Dios hizo justicia.