መዝሙር 18 – NASV & CST

New Amharic Standard Version

መዝሙር 18:1-50

መዝሙር 18

የድል መዝሙር

18 ርእስ-50 ተጓ ምብ – 2ሳሙ 22፥1-51

ለመዘምራን አለቃ፤ የእግዚአብሔር ባሪያ የዳዊት መዝሙር፤ ይህም እግዚአብሔር ከሳዖልና ከጠላቶቹ ሁሉ እጅ በታደገው ጊዜ፣ ለእግዚአብሔር እንዲህ ሲል የዘመረው ነው፤

1ጕልበቴ እግዚአብሔር ሆይ፤ እወድድሃለሁ።

2እግዚአብሔር ዐለቴ፣ መጠጊያዬና ታዳጊዬ ነው፤

አምላኬ የምሸሸግበት ዐለቴ፤

እርሱ ጋሻዬ፣ የድነቴ ቀንድና18፥2 ቀንድ በዚህ ቦታ ብርታትን ያመለክታል። ዐምባዬ ነው።

3ምስጋና የሚገባውን እግዚአብሔርን እጠራለሁ፤

ከጠላቶቼም እድናለሁ።

4የሞት ገመድ ዐነቀኝ፤

የጥፋት ጐርፍም አጥለቀለቀኝ።

5የሲኦል18፥5 ወይም የመቃብር ገመድ ተጠመጠመብኝ፤

የሞት ወጥመድም ተጋረጠብኝ።

6በተጨነቅሁ ጊዜ እግዚአብሔርን ጠራሁት፤

እንዲረዳኝም ወደ አምላኬ ጮኽሁ፤

እርሱም ከመቅደሱ ድምፄን ሰማ፤

ጩኸቴም ከፊቱ ደረሰ፤ ወደ ጆሮውም ገባ።

7ምድር ተንቀጠቀጠች፤ ተናወጠችም፤

የተራሮችም መሠረት ተናጋ፤

ጌታ ተቈጥቷልና ተንቀጠቀጡ።

8ከአፍንጫው ጢስ ወጣ፤

የሚባላ እሳት ከአፉ፤

የፍም ነበልባል ከእርሱ ፈለቀ።

9ሰማያትን ሰንጥቆ ወረደ፤

ከእግሩም በታች ጥቍር ደመና ነበረ።

10በኪሩቤል ላይ ተቀምጦ በረረ፤

በነፋስም ክንፍ መጠቀ።

11ጨለማን መሰወሪያው፣ በዙሪያውም አጐበሩ አደረገው፤

በዝናብ ዐዘል ጥቍር ደመናም ተሸፈነ።

12በፊቱ ካለው ብርሃን የተነሣ፣

ደመናት፣ የበረዶ ድንጋይና መብረቅ ወጡ።

13እግዚአብሔር ከሰማያት አንጐደጐደ፤

ልዑልም ድምፁን አስተጋባ።18፥13 አንዳንድ የዕብራይስጥ የጥንት ቅጆችና ሰብዓ ሊቃናት (በተጨማሪ 2ሳሙ 22፥14 ይመ) እንዲሁ ሲሆኑ፣ አብዛኛዎቹ የዕብራይስጥ የጥንት ቅጆች ግን …አስተጋባ፤ በድንጋይ ዝናብ በድንገተኛ መብረቅ መካከል የሚለውን ይጨምራሉ።

14ፍላጻውን አስፈንጥሮ በተናቸው፤

መብረቅ አዥጐድጕዶ አሳደዳቸው።

15እግዚአብሔር ሆይ፤ ከተግሣጽህ የተነሣ፣

ከአፍንጫህም እስትንፋስ የተነሣ፣

የባሕር ወለል ተገለጠ፤

የዓለምም መሠረት ዕራቍቱን ቀረ።

16ከላይ እጁን ወደ ታች ዘርግቶ ያዘኝ፤

ከብዙ ጥልቅ ውሃም አወጣኝ፤

17ከኀያላን ጠላቶቼ አዳነኝ፤

ከእኔ ከሚበረቱ ባላንጣዎቼም ታደገኝ።

18እነርሱ በመከራዬ ቀን መጡብኝ፤

እግዚአብሔር ግን ድጋፍ ሆነኝ።

19ወደ ሰፊ ስፍራ አወጣኝ፤

ደስ ተሰኝቶብኛልና አዳነኝ።

20እግዚአብሔር እንደ ጽድቄ መልሶልኛል፤

እንደ እጄ ንጽሕናም ከፍሎኛል፤

21የእግዚአብሔርን መንገድ ጠብቄአለሁና፤

አምላኬንም በመተው ክፉ አላደረግሁም።

22ሕጎቹ ሁሉ በፊቴ ናቸው፤

ሥርዐቱን ከፊቴ አላራቅሁም።

23በፊቱ ነቀፋ አልነበረብኝም፤

ራሴንም ከኀጢአት ጠብቄአለሁ።

24እግዚአብሔር እንደ ጽድቄ መጠን፣

በፊቱ እንደ እጄም ንጽሕና ከፍሎኛል።

25ከታማኙ ጋር ታማኝ ትሆናለህ፤

እንከን ከሌለበት ጋር ያለ እንከን ትሆናለህ፤

26ከንጹሑ ጋር ንጹሕ ሆነህ ትገኛለህ፤

ለጠማማው አንተ ትጠምበታለህ።

27አንተ ትሑታንን ታድናለህ፤

ትዕቢተኛውን ዐይን ግን ታዋርዳለህ።

28እግዚአብሔር ሆይ፤ አንተ መብራቴን ታበራለህ፤

አምላኬ ሆይ፤ ጨለማዬን ብርሃን ታደርገዋለህ።

29በአንተ ጕልበት በሰራዊት ላይ እረማመዳለሁ፤18፥29 ወይም …በመሰናክል ውስጥ መሮጥ እችላለሁ

በአምላኬም ኀይል ቅጥር እዘላለሁ።

30የአምላክ መንገድ ፍጹም ነው፤

የእግዚአብሔር ቃል የነጠረ ነው።

መጠጊያ ለሚያደርጉት ሁሉ፣

እርሱ ጋሻ ነው።

31ከእግዚአብሔር በቀር ማን አምላክ አለ?

ከአምላካችንስ በቀር ዐምባ ማን ነው?

32ኀይልን የሚያስታጥቀኝ፣

መንገዴንም የሚያቃና እግዚአብሔር ነው።

33እርሱ እግሮቼን እንደ ብሖር እግሮች ያደርጋል፤

በከፍታዎችም ላይ ያቆመኛል።

34እጆቼን ለጦርነት ያሠለጥናቸዋል፤

ክንዴም የናስ ቀስት መገተር ይችላል።

35የድል ጋሻ ሰጥተኸኛል፤

ቀኝ እጅህም ደግፋ ይዛኛለች፤

ዝቅ ብለህም ከፍ አደረግኸኝ።

36ከሥሬ ያለውን ስፍራ ለአረማመዴ አሰፋህልኝ፤

እግሬም አልተንሸራተተም።

37ጠላቶቼን አሳድጄ ያዝኋቸው፤

እስኪጠፉም ወደ ኋላዬ አልተመለስሁም።

38እንዳያንሰራሩ አድርጌ አደቀቅኋቸው፤

ከእግሬም ሥር ወደቁ።

39አንተ ለጦርነት ኀይልን አስታጠቅኸኝ፤

ባላንጦቼ እግሬ ላይ እንዲደፉ አደረግህ።

40ጠላቶቼ ወደ ኋላቸው እንዲሸሹ አደረግህ፤

እኔም የሚጠሉኝን አጠፋኋቸው።

41ለርዳታ ጮኹ፤ የሚያስጥላቸው ግን አላገኙም፤

ወደ እግዚአብሔር ጮኹ፤ እርሱም አልመለሰላቸውም።

42ነፋስ ጠርጎ እንደሚወስደው ትቢያ አደቀቅኋቸው፤

እንደ መንገድ ላይ ጭቃም አውጥቼ ጣልኋቸው።

43ከሕዝብ ግርግር አወጣኸኝ፤

የሕዝቦች መሪ አድርገህ አስቀመጥኸኝ፤

የማላውቀውም ሕዝብ ተገዛልኝ።

44ትእዛዜን እንደ ሰሙ ይታዘዙልኛል፤

ባዕዳንም በፊቴ ዐንገት ደፉ።

45ባዕዳን በፍርሀት ተዋጡ፤

ከምሽጋቸውም እየተንቀጠቀጡ ወጡ።

46እግዚአብሔር ሕያው ነው! ዐምባዬ ይባረክ፤

ያዳነኝ አምላክ ከፍ ከፍ ይበል።

47እርሱ በቀሌን የሚመልስልኝ፣

ሕዝቦችንም የሚያስገዛልኝ አምላክ ነው፤

48ከጠላቶቼም የሚታደገኝ እርሱ ነው።

አንተ ከባላንጦቼ በላይ ከፍ ከፍ አደረግኸኝ፤

ከጨካኞች አዳንኸኝ።

49እግዚአብሔር ሆይ፤ ስለዚህ በአሕዛብ መካከል አመሰግንሃለሁ፤

ስምህንም በመዝሙር እወድሳለሁ።

50እርሱ ላነገሠው ታላላቅ ድሎችን ይሰጣል፤

ጽኑ ፍቅሩንም ለቀባው፣

ለዳዊትና ለዘሩ ለዘላለም ይገልጣል።

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Salmo 18:1-50

Salmo 18

18 Tít.-50 – 2S 22:1-51

Al director musical. De David, siervo del Señor. David dedicó al Señor la letra de esta canción cuando el Señor lo libró de Saúl y de todos sus enemigos. Dijo así:

1¡Cuánto te amo, Señor, fuerza mía!

2El Señor es mi roca, mi amparo, mi libertador;

es mi Dios, el peñasco en que me refugio.

Es mi escudo, el poder que me salva,18:2 el poder que me salva. Lit. el cuerno de mi salvación.

¡mi más alto escondite!

3Invoco al Señor, que es digno de alabanza,

y quedo a salvo de mis enemigos.

4Los lazos de la muerte me envolvieron;

los torrentes destructores me abrumaron.

5Me enredaron los lazos del sepulcro,

y me encontré ante las trampas de la muerte.

6En mi angustia invoqué al Señor;

clamé a mi Dios,

y él me escuchó desde su templo;

¡mi clamor llegó a sus oídos!

7La tierra tembló, se estremeció;

se sacudieron los cimientos de los montes;

¡retemblaron a causa de su enojo!

8Por la nariz echaba humo,

por la boca, fuego consumidor;

¡lanzaba carbones encendidos!

9Rasgando el cielo, descendió,

pisando sobre oscuros nubarrones.

10Montando sobre un querubín, surcó los cielos

y se remontó sobre las alas del viento.

11Hizo de las tinieblas su escondite,

de los oscuros y cargados nubarrones

un pabellón que lo rodeaba.

12De su radiante presencia brotaron nubes,

granizos y carbones encendidos.

13En el cielo, entre granizos y carbones encendidos,

se oyó el trueno del Señor,

resonó la voz del Altísimo.

14Lanzó sus flechas, sus grandes centellas;

dispersó a mis enemigos y los puso en fuga.

15A causa de tu reprensión, oh Señor,

y por el resoplido de tu enojo,18:15 por … tu enojo. Lit. por el soplo del aliento de tu nariz.

las cuencas del mar quedaron a la vista;

¡al descubierto quedaron los cimientos de la tierra!

16Extendiendo su mano desde lo alto,

tomó la mía y me sacó del mar profundo.

17Me libró de mi enemigo poderoso,

y de aquellos que me odiaban

y eran más fuertes que yo.

18En el día de mi desgracia me salieron al encuentro,

pero mi apoyo fue el Señor.

19Me sacó a un amplio espacio;

me libró porque se agradó de mí.

20El Señor me ha pagado conforme a mi justicia;

me ha premiado conforme a la limpieza de mis manos,

21pues he andado en los caminos del Señor;

no he cometido mal alguno

ni me he apartado de mi Dios.

22Presentes tengo todas sus sentencias;

no me he alejado de sus decretos.

23He sido íntegro con él

y me he abstenido de pecar.

24El Señor me ha recompensado conforme a mi justicia,

conforme a la limpieza de mis manos.

25Tú eres fiel con quien es fiel,

e irreprochable con quien es irreprochable;

26sincero eres con quien es sincero,

pero sagaz con el que es tramposo.

27Tú das la victoria a los humildes,

pero humillas a los altaneros.

28Tú, Señor, mantienes mi lámpara encendida;

tú, Dios mío, iluminas mis tinieblas.

29Con tu apoyo me lanzaré contra un ejército;

contigo, Dios mío, podré asaltar murallas.

30El camino de Dios es perfecto;

la palabra del Señor es intachable.

Escudo es Dios a los que en él se refugian.

31¿Quién es Dios, si no el Señor?

¿Quién es la roca, si no nuestro Dios?

32Es él quien me arma de valor

y endereza mi camino;

33da a mis pies la ligereza del venado,

y me mantiene firme en las alturas;

34adiestra mis manos para la batalla,

y mis brazos para tensar arcos de bronce.

35Tú me cubres con el escudo de tu salvación,

y con tu diestra me sostienes;

tu bondad me ha hecho prosperar.

36Me has despejado el camino,

así que mis tobillos no flaquean.

37Perseguí a mis enemigos, les di alcance,

y no retrocedí hasta verlos aniquilados.

38Los aplasté. Ya no pudieron levantarse.

¡Cayeron debajo de mis pies!

39Tú me armaste de valor para el combate;

bajo mi planta sometiste a los rebeldes.

40Hiciste retroceder a mis enemigos,

y así exterminé a los que me odiaban.

41Pedían ayuda; no hubo quien los salvara.

Al Señor clamaron,18:41 Al Señor clamaron (versiones antiguas); TM no incluye clamaron. pero no les respondió.

42Los desmenucé. Parecían polvo disperso por el viento.

¡Los pisoteé18:42 Los pisoteé (LXX, Siríaca, Targum, mss. y 2S 22:43); Los vacié (TM). como al lodo de las calles!

43Me has librado de una turba amotinada;

me has puesto por encima de los paganos;

me sirve gente que yo no conocía.

44Apenas me oyen, me obedecen;

son extranjeros, y me rinden homenaje.

45¡Esos extraños se descorazonan,

y temblando salen de sus refugios!

46¡El Señor vive! ¡Alabada sea mi roca!

¡Exaltado sea Dios mi Salvador!

47Él es el Dios que me vindica,

el que pone los pueblos a mis pies.

48Tú me libras del furor de mis enemigos,

me exaltas por encima de mis adversarios,

me salvas de los hombres violentos.

49Por eso, Señor, te alabo entre las naciones

y canto salmos a tu nombre.

50El Señor da grandes victorias a su rey;

a su ungido David y a sus descendientes

les muestra por siempre su gran amor.