መዝሙር 106 – NASV & OL

New Amharic Standard Version

መዝሙር 106:1-48

መዝሙር 106

ብሔራዊ ኑዛዜ

106፥147-48 ተጓ ምብ – 1ዜና 16፥34-36

1ሃሌ ሉያ።106፥1 እግዚአብሔር ይመስገን ማለት ሲሆን፣ በ48 ላይም በድጋሚ ተጠቅሷል።

ቸር ነውና፣ እግዚአብሔርን አመስግኑ፤

ምሕረቱም ለዘላለም ነውና።

2ስለ እግዚአብሔር ታላቅ ሥራ ማን ሊናገር ይችላል?

ምስጋናውንስ ሁሉ ማን ተናግሮ ይጨርሳል?

3ፍትሕ እንዳይዛነፍ የሚጠብቁ፣

ጽድቅን ሁልጊዜ የሚያደርጉ የተባረኩ ናቸው።

4እግዚአብሔር ሆይ፤ ለሕዝብህ ሞገስ ስታድል አስበኝ፤

በምታድናቸውም ጊዜ ርዳኝ፤

5ይኸውም የምርጦችህን ብልጽግና አይ ዘንድ፣

በሕዝብህ ደስታ ደስ ይለኝ ዘንድ፣

ከርስትህም ክብር የተነሣ እጓደድ ዘንድ ነው።

6እኛም እንደ አባቶቻችን ኀጢአት ሠራን፤

በደልን፤ ክፉም አደረግን።

7አባቶቻችን በግብፅ ሳሉ፣

ታምራትህን አላስተዋሉም፤

የምሕረትህን ብዛት አላሰቡም፤

በባሕሩ አጠገብ፣ ገና ቀይ ባሕር106፥7 በዕብራይስጥ ያም ሱፍ የሚባል ሲሆን፣ የደንገል ባሕር ማለት ነው፤ በ9 እና 22 ላይም ይገኛል። አጠገብ ዐመፁብህ።

8እርሱ ግን የኀይሉን ታላቅነት ለማሳወቅ፣

ስለ ስሙ አዳናቸው።

9ቀይ ባሕርን ገሠጸ፤ እርሱም ደረቀ፤

በምድረ በዳ እንደሚታለፍ በጥልቅ ውሃ መካከል መራቸው።

10ከባለጋራቸው እጅ አዳናቸው፤

ከጠላትም እጅ ታደጋቸው።

11ባላንጦቻቸውን ውሃ ዋጣቸው፤

ከእነርሱም አንድ አልተረፈም።

12ከዚህ በኋላ የተስፋ ቃሉን አመኑ፤

በዝማሬም አመሰገኑት።

13ነገር ግን ያደረገውን ወዲያውኑ ረሱ፤

በምክሩም ለመሄድ አልታገሡም።

14በምድረ በዳ እጅግ መመኘት አበዙ፤

በበረሓም እግዚአብሔርን ተፈታተኑት።

15እርሱም የለመኑትን ሰጣቸው፤

ዳሩ ግን የሚያኰሰምን ሕመም ሰደደባቸው።

16በሰፈር በሙሴ ላይ፣

ለእግዚአብሔር በተቀደሰውም በአሮን ላይ ቀኑ።

17ምድር ተከፍታ ዳታንን ዋጠች፤

የአቤሮንን ወገን ሰለቀጠች።

18እሳት በጉባኤያቸው መካከል ነደደ፤

ነበልባሉም ክፉዎችን ፈጅቶ አስወገደ።

19በኮሬብ ጥጃ ሠሩ፤

ቀልጦ ለተሠራ ምስልም ሰገዱ።

20ክብራቸው የሆነውንም ሣር በሚበላ፣

በበሬ ምስል ለወጡ።

21በግብፅ ታላቅ ነገር ያደረገውን፣

ያዳናቸውን አምላክ ረሱ፤

22እርሱ ግን በካም ምድር ድንቅ ሥራ፣

በቀይ ባሕርም አስደናቂ ነገር አደረገ።

23ስለዚህ በመቅሠፍቱ እንዳያጠፋቸው ይመለስ ዘንድ፣

እርሱ የመረጠው ሙሴ በመካከል ገብቶ፣

በፊቱ ባይቆም ኖሮ፣

እንደሚያጠፋቸው ተናግሮ ነበር።

24ከዚያም በኋላ መልካሚቱን ምድር ናቁ፤

የተስፋ ቃሉንም አላመኑም።

25በድንኳኖቻቸው ውስጥ አጕረመረሙ፤

የእግዚአብሔርንም ድምፅ አላዳመጡም።

26በምድረ በዳ ሊጥላቸው፣

እጁን አንሥቶ ማለ፤

27ዘራቸውንም በሕዝቦች መካከል ሊጥል፣

ወደ ተለያየ ምድርም እንደሚበትናቸው ማለ።

28ራሳቸውን ከብዔል ፌጎር ጋር አቈራኙ፤

ለሙታን የተሠዋውን መሥዋዕት በሉ፤

29በሥራቸውም እግዚአብሔርን አስቈጡት፤

ቸነፈርም በላያቸው መጣ።

30ፊንሐስም ተነሥቶ ጣልቃ ገባ፤

ቸነፈሩም ተገታ፤

31ይህም ከትውልድ እስከ ትውልድ፣

ለዘላለም ጽድቅ ሆኖ ተቈጠረለት።

32ደግሞም በመሪባ ውሃ አጠገብ እግዚአብሔርን አስቈጡት፤

ሙሴም ከእነርሱ የተነሣ ተቸገረ፤

33የእግዚአብሔርንም መንፈስ ስላስመረሩት፣

ሙሴ የማይገባ ቃል ከአንደበቱ አወጣ።106፥33 አንዳንዶች ራሱን ባለመቈጣጠርና በችኰላ ተናገረ

34እግዚአብሔር ባዘዛቸው መሠረት፣

ሕዝቦችን ከማጥፋት ወደ ኋላ አሉ፤

35እንዲያውም ከሕዝቦቹ ጋር ተደባለቁ፤

ልማዳቸውንም ቀሠሙ፤

36ጣዖቶቻቸውንም አመለኩ፤

ይህም ወጥመድ ሆነባቸው።

37ወንዶችና ሴቶች ልጆቻቸውን

ለአጋንንት ሠዉ።

38የወንዶችና የሴቶች ልጆቻቸውን ደም፣

ለከነዓን ጣዖታት የሠዉአቸውን፣

ንጹሕ ደም አፈሰሱ፤

ምድሪቱም በደም ተበከለች።

39በተግባራቸው ረከሱ፤

በድርጊታቸውም አመንዝሮች ሆኑ።

40ስለዚህ የእግዚአብሔር ቍጣ በሕዝቡ ላይ ነደደ፤

ርስቱንም ተጸየፈ።

41ለአሕዛብ አሳልፎ ሰጣቸው፤

ጠላቶቻቸውም በላያቸው ሠለጠኑ።

42ጠላቶቻቸው ጨቈኗቸው፤

በሥልጣናቸውም ሥር አዋሏቸው።

43እርሱ ብዙ ጊዜ ታደጋቸው፤

እነርሱ ግን ዐመፃን የሙጥኝ አሉ፤

በኀጢአታቸውም ተዋረዱ።

44ሆኖም ጩኸታቸውን በሰማ ጊዜ፣

ጭንቀታቸውን ተመለከተ፤

45ለእነርሱም ሲል ቃል ኪዳኑን ዐሰበ፤

እንደ ምሕረቱም ብዛት ከቍጣው ተመለሰ።

46የማረኳቸው ሁሉ፣

እንዲራሩላቸው አደረገ።

47አምላካችን እግዚአብሔር ሆይ፤ አድነን፤

ለቅዱስ ስምህ ምስጋና እናቀርብ ዘንድ፣

አንተን በመወደስ እንጓደድ ዘንድ፣

ከሕዝቦች መካከል ሰብስበህ አምጣን።

48የእስራኤል አምላክ እግዚአብሔር

ከዘላለም እስከ ዘላለም ይባረክ፤

ሕዝብም ሁሉ፣ “አሜን!” ይበል።

ሃሌ ሉያ።

O Livro

Salmos 106:1-48

Salmo 106

1Louvem o Senhor!

Deem-lhe graças porque ele é bom,

porque o seu amor é eterno.

2Quem é capaz de fazer uma relação completa

das obras formidáveis que o Senhor faz?

Quem é realmente capaz de louvá-lo de forma perfeita?

3Felizes aqueles que cumprem o que é reto,

que praticam o que é justo em todas as circunstâncias.

4Lembra-te também de mim, Senhor,

quando abençoares e salvares o teu povo!

5Para que participe na prosperidade daqueles que escolheste,

para que me alegre com eles,

e me orgulhe dos que te pertencem.

6Sem dúvida que nós, os da minha geração,

assim como os nossos antepassados,

pecámos e praticámos muita maldade.

7Os nossos antecessores não souberam dar o devido valor

a todas as maravilhas que fizeste no Egito;

bem depressa se esqueceram de toda a misericórdia

que tiveste para com eles;

foram rebeldes contra ti, ali à beira do mar Vermelho.

8Contudo, mesmo assim os salvaste,

para que se mantivesse a honra do teu nome

e o teu poder fosse conhecido em todo o mundo.

9Ordenaste ao mar Vermelho que se dividisse,

formando um caminho enxuto e seco,

como o próprio deserto!

10Dessa maneira, salvaste-os daqueles que os odiavam.

11E quando as águas do mar cobriram os seus adversários,

nem um só, entre eles, sobreviveu!

12Aí, sim, creram na palavra de Deus!

Cantaram-lhe louvores!

13Mas cedo se esqueceram do que ele havia feito;

não foram capazes de esperar pelo seu conselho.

14Antes deixaram-se levar pela gula, ali no deserto,

querendo pô-lo à prova.

15Deus atendeu às suas exigências,

mas permitiu que as suas vidas fossem castigadas

com uma grande epidemia.

16Depois tiveram inveja de Moisés, e até de Aarão,

o homem que o Senhor tinha eleito como seu sacerdote.

17Por causa disso, também a terra se abriu

e engoliu Datã, Abirão e os seus amigos.

18Veio um fogo que consumiu toda aquela gente perversa.

19Fizeram ainda a estátua dum bezerro

e puseram-se a adorá-la em Horebe.

20Trocaram a presença gloriosa do próprio Deus

por um simples animal que se alimenta de erva!

21Desprezaram assim Deus, o seu Salvador

que no Egito tinha feito grandes prodígios.

22Que tinha feito coisas tão maravilhosas

na terra de Cam106.22 Referência ao Egito. e no mar Vermelho.

23Por isso, o Senhor decidiu que os destruiria;

porém, Moisés, o homem da sua confiança,

pôs-se entre o povo e o seu Deus,

implorando-lhe que não os destruísse.

24Não contentes com isto,

na altura de tomarem posse da terra prometida,

recusaram lá entrar e não acreditaram nas promessas.

25Pelo contrário, resmungaram,

recusando-se a dar ouvidos à voz do Senhor.

26Por isso, Deus jurou-lhes que

os deixaria morrer no deserto.

27Que faria dispersar os seus descendentes

por todas as nações da Terra.

28A certa altura, uniram-se aos adoradores de Baal-Peor,

e comeram sacrifícios consagrados aos mortos.

29Isto levou o Senhor a irar-se grandemente

e uma peste rebentou no meio deles.

30Até que Fineias se levantou e executou o juízo,

e a praga cessou.

31Assim foi declarado justo,

de geração em geração, para sempre.

32Também junto às nascentes de Meribá, Israel irritou o seu Deus,

e por causa deles, Moisés foi castigado.

33Porque foram rebeldes contra o Espírito de Deus,

e Moisés falou impensadamente.

34Além disso, os israelitas não destruíram,

como o Senhor lhes tinha ordenado que fizessem,

os povos maus que moravam na terra prometida.

35Antes se misturaram com eles

e aprenderam os seus costumes.

36Ofereceram sacrifícios aos seus ídolos,

o que veio a ser para eles uma armadilha fatal.

37Chegaram mesmo a sacrificar os seus próprios filhos

aos demónios de Canaã.

38Fizeram derramar aquele sangue inocente,

o sangue dos seus meninos, em honra de ídolos,

poluindo a terra com essas coisas horríveis.

39As suas maldades os corromperam;

toda aquela idolatria foi perversa aos olhos de Deus.

40Foi por essa razão que o Senhor se irou

contra aquele povo que era seu e os detestou.

41Entregou-os às mãos de outras nações pagãs

que os oprimiram e se tornaram senhores deles.

42Foram governados por gente que lhes queria mal,

por gente que os humilhou.

43Muitas vezes os livrou dessa escravidão,

mas continuaram a ser rebeldes contra o seu Deus;

foram abatidos pelos seus próprios pecados.

44Mesmo assim, ouviu os seus gritos de aflição;

prestou atenção ao seu desespero.

45Lembrou-se das promessas que lhes tinha feito;

o grande amor que lhes tinha levou-o a ter pena deles.

46Por isso, fez com que os seus próprios inimigos,

aqueles que os tinham derrotado e aprisionado,

tivessem compaixão.

47Senhor, nosso Deus, salva-nos!

Torna a tirar-nos do meio das nações,

para que possamos louvar, em liberdade, a força do teu nome

e alegrarmo-nos com esse mesmo louvor!

48Que o Senhor, o Deus de Israel,

seja louvado por toda a eternidade!

Que todos os povos da Terra digam:

“Amém! Louvem o Senhor!”