ግፍ፣ ጥረት፣ ብቸኝነት
1እንደ ገና ከፀሓይ በታች የሚደረገውን ግፍ ሁሉ አየሁ፤ አስተዋልሁም፤
የተገፉትን ሰዎች እንባ ተመለከትሁ፤
የሚያጽናናቸውም አልነበረም፤
ኀይል በሚገፏቸው ሰዎች እጅ ነበረ፤
የሚያጽናናቸውም አልነበረም።
2እኔም የቀድሞ ሙታን፣
ዛሬ በሕይወት ካሉት ሕያዋን ይልቅ፣
ደስተኞች እንደ ሆኑ ተናገርሁ።
3ነገር ግን ከሁለቱም ይልቅ፣
ገና ያልተወለደው፣
ከፀሓይ በታች የሚደረገውንም፣
ክፋት ያላየው ይሻላል።
4እንዲሁም ጥረትና የሥራ መከናወን ሁሉ ሰው በባልንጀራው ላይ ካለው ቅናት እንደሚመነጭ ተመለከትሁ፤ ይህም ደግሞ ከንቱ፣ ነፋስንም እንደ መከተል ነው።
5ሰነፍ እጁን አጣጥፎ ይቀመጣል፤
የገዛ ራሱንም ሥጋ ይበላል።
6በድካምና ነፋስን በመከተል ከሚገኝ ሁለት ዕፍኝ ይልቅ፣
በርጋታ የሚገኝ አንድ ዕፍኝ ይሻላል።
7ደግሞም ከፀሓይ በታች ከንቱ የሆነን ነገር አየሁ፤
8ልጅም ሆነ ወንድም የሌለው፣
ብቸኛ ሰው አለ፤
ጥረቱ ማለቂያ የለውም፤ ዐይኑም ባለው ሀብት ገና አልረካም፤
እርሱም፣ “ለማን ብዬ ነው የምደክመው?
ራሴን ከማስደሰትስ የምቈጠበው
ለምንድን ነው?” ብሎ ጠየቀ፤
ይህም ደግሞ ከንቱ፣ የጭንቅ ኑሮ ነው።
9ለሥራቸው መልካም ውጤት ስለሚያገኙ፣
ከአንድ፣ ሁለት መሆን ይሻላል፤
10አንዱ ቢወድቅ፣
ባልንጀራው ደግፎ ያነሣዋል።
ቢወድቅ የሚያነሣው ረዳት የሌለው ግን፣
እንዴት አሳዛኝ ነው!
11ደግሞም ሁለቱ አብረው ቢተኙ ይሞቃቸዋል፤
ነገር ግን አንዱ ብቻውን እንዴት ሊሞቀው ይችላል?
12አንድ ሰው ብቸኛውን ቢያጠቃውም፣
ሁለት ከሆኑ ይመክቱታል፤
በሦስት የተገመደ ገመድም ቶሎ አይበጠስም።
በልጦ መገኘት ከንቱ ነው
13ምክርን መቀበል ከማያውቅ ሞኝና ሽማግሌ ንጉሥ ይልቅ ጠቢብ የሆነ ድኻ ወጣት ይሻላል። 14ወጣቱ ከእስር ቤት ወደ ንጉሥነት የመጣ ወይም በግዛቱ ውስጥ በድኽነት የተወለደ ሊሆን ይችላል። 15ከፀሓይ በታች የሚኖሩና የሚመላለሱ ሁሉ፣ ንጉሡን የሚተካውን ወጣት ተከትለውት አየሁ። 16በፊቱ የነበረው ሕዝብ ሁሉ ቍጥር ስፍር አልነበረውም፤ ከእርሱ በኋላ የመጡት ግን በተተኪው አልተደሰቱም። ይህም ደግሞ ከንቱ፣ ነፋስንም እንደ መከተል ነው።
1Nakita ko usab ang mga pagpangdaog-daog dinhi sa kalibotan. Nakita ko ang pagpanghilak sa mga dinaog-daog. Walay milipay ug midasig kanila kay gamhanan man ang nangdaog-daog kanila. 2Busa nakaingon ako nga mas maayo pa ang mga patay kaysa mga buhi. 3Apan mas maayo pa gayod ang mga wala pa matawo kay sila wala makakita sa mga kadaotan dinhi sa kalibotan.
4Nakita ko usab nga ang tawo nagahago ug naningkamot gayod nga molampos kay nasina siya sa iyang isigka-tawo. Wala usab kini kapuslanan; sama ra nga nagagukod siya sa hangin.
5Ang tawong buang-buang tapolan ug mohatod kini kaniya sa kaalaotan. 6Mas maayo pa nga makaangkon ug diotay nga may kalinaw, kay sa maghago sa pag-angkon ug daghan apan dili mapuslan. Sama ra nga nagagukod ka sa hangin.
7May nakita pa akong butang nga walay kapuslanan dinhi sa kalibotan: 8May usa ka tawo nga nagainusara lang. Wala siyay anak o igsoon, apan wala siyay undang sa pagpaningkamot, ug dili siya kontento sa iyang bahandi. Miingon siya sa iyang kaugalingon, “Gihikawan ko ang akong kaugalingon sa kalipay sa hilabihan nga pagpaningkamot. Apan kinsa may bilinan ko sa akong hinagoan?” Wala kini kapuslanan! Makasusubo kini nga klase sa pagkinabuhi!
9Mas maayo ang may kauban kaysa mag-inusara, kay mas mahimong mapuslanon ang ilang trabaho. 10Kon matumba ang usa matabangan kini sa iyang kauban. Apan alaot ang nagainusara kon matumba kay walay makatabang kaniya. 11Ug kon bugnaw ang panahon, mahimong magdulog ang duha aron mainitan. Apan unsaon mo pag-angkon sa kainit kon ikaw rang usa? 12Sayon pildihon ang tawong mag-inusara, apan kon may kauban siya makasukol sila. Sama ba sa pisi; kon tulo ka doble, lisod kining mabugto.
13Mas maayo pa ang batan-on nga kabos apan maalamon kaysa tigulang ug buang-buang nga hari nga dili magpatambag. 14Posible nga ang maong batan-on mahimong hari bisan ug napriso siya, ug mouswag bisan ug natawo siyang kabos. 15Apan nasuta ko nga bisan ug daghan kaayo ang mga tawo dinhi sa kalibotan nga misunod niadtong batan-on nga mipuli sa hari, 16ug dili maihap ang mga tawo nga iyang gidumalahan, mahimong dili moangay kaniya ang magsunod nga mga henerasyon. Wala usab kini kapuslanan; sama lang nga nagagukod ka sa hangin.
