መሳፍንት 5 – NASV & NVI-PT

New Amharic Standard Version

መሳፍንት 5:1-31

የዲቦራ መዝሙር

1በዚያን ዕለት ዲቦራና የአቢኒኤም ልጅ ባርቅ ይህን ቅኔ ተቀኙ፤

2“በእስራኤል ያሉ መሳፍንት ሲመሩ፣

ሕዝቡም በፈቃዱ ራሱን ሲያስገዛ፣

እግዚአብሔርን አመስግኑ።

3“እናንት ነገሥታት ይህን ስሙ፤

ገዦችም አድምጡ፤

ለእግዚአብሔር እዘምራለሁ፤ ደግሜም

ለእስራኤል አምላክ ለእግዚአብሔር እቀኛለሁ።

4እግዚአብሔር ሆይ፤ ከሴይር በወጣህ ጊዜ፣

ከኤዶም ምድርም በተነሣህ ጊዜ፣

ምድር ተንቀጠቀጠች፤ ሰማያትም ዝናብ አዘነቡ፤

ደመናዎችም ውሃ አፈሰሱ።

5ተራሮች በሲና አምላክ በእግዚአብሔር ፊት፣

በእስራኤልም አምላክ በእግዚአብሔር ፊት ተናወጡ።

6“በዓናት ልጅ በሰሜጋር ዘመን፣

በኢያዔል ጊዜ መንገዶች ባድማ ሆኑ፤

ተጓዦችም በጠመዝማዛ መንገድ ሄዱ።

7ለእስራኤል እናት ሆኜ

እኔ ዲቦራ እስክነሣ ድረስ

በእስራኤል ያለው የከተማ ኑሮ አበቃለት፤

8አዳዲስ አማልክትን በተከተሉ ጊዜ፣

ጦርነት እስከ ከተማው በር መጣ፤

ጋሻም ሆነ ጦር፣

በአርባ ሺሕ እስራኤላውያን መካከል አልተገኘም።

9ልቤ ከእስራኤል መሳፍንት፣

ፈቃደኞችም ከሆኑ ሰዎች ጋር ነው፤

እግዚአብሔር ይመስገን።

10“እናንት በነጫጭ አህዮች የምትጋልቡ፣

በባለ ግላስ ኮርቻ ላይ የምትቀመጡ፣

በመንገድ ላይ የምትጓዙ፣

በውሃ ምንጮች ዙሪያ ያለውን፣

11የዝማሬ ድምፅ5፥11 ወይም ቀስተኞች ተብሎ ሊተረጐም ይችላል። ስሙ።

ይህም የእግዚአብሔር የጽድቅ ሥራ፣

ጦረኞቹም በእስራኤል ያደረጉትን ያስታውሳል።

“ከዚያም የእግዚአብሔር ሕዝቦች፣

ወደ ከተማዪቱ5፥11 ወይም ወደ መንደሮቹ ተብሎ መተርጐም ይቻላል። በሮች ወረዱ።

12‘ዲቦራ ሆይ፤ ንቂ፤ ንቂ፤

ንቂ፤ ንቂ፤ ቅኔም ተቀኚ፤

የአቢኒኤል ልጅ ባራቅ ሆይ፤ ተነሣ፤

ምርኮኞችህንም ማርከህ ውሰድ’ አሉ።

13“የቀሩትም ሰዎች፣

ወደ መኳንንቱ ወረዱ፤ የእግዚአብሔር ሕዝብ፣ እንደ ኀያል ጦረኛ ወደ እኔ መጣ።

14መሠረታቸው ከአማሌቅ የሆነ አንዳንዶች

ከኤፍሬም መጡ፤ ብንያም አንተን ከተከተሉ ሰዎች ጋር ነበር፤

የጦር አዛዦች ከማኪር፣

የሥልጣን በትር የያዙም ከዛብሎን ወረዱ።

15የይሳኮር መሳፍንት ከዲቦራ ጋር ነበሩ፤

ይሳኮርም ራሱ ወደ ሸለቆው ከኋላው

በመከተል፣ ከባርቅ ጋር ነበረ።

በሮቤል አውራጃዎች፣ ብዙ የልብ

ምርምር ነበር።

16በበጎች ጕረኖ5፥16 ወይም በኮርቻ ላይ ተብሎ መተርጐም ይቻላል። መካከል ለምን ተቀመጥህ?

መንጎችን የሚጠራውን ፉጨት ለመስማት ነውን?

በሮቤል አውራጃዎች፣ ብዙ የልብ

ምርምር ነበር።

17ገለዓድ ከዮርዳኖስ ማዶ ተቀመጠ፤

ዳን ለምን በመርከብ ውስጥ ዘገየ?

አሴር በጠረፍ ቀረ፤

በባሕሩ ዳርቻም ተቀመጠ።

18የዛብሎን ሰዎች ሕይወታቸውን አሳልፈው ሰጡ፤

የንፍታሌም ሰዎች እንደዚሁ በምድሪቱ ኰረብታዎች አደረጉ።

19“ነገሥታት መጡ፤ ተዋጉም፤

የከነዓን ነገሥታት፣ በመጊዶ ውሆች

አጠገብ በታዕናክ ተዋጉ፤

ብርም ሆነ ሌላ ምርኮ ተሸክመው አልሄዱም።

20ከሰማያት ከዋክብት ተዋጉ፤

በአካሄዳቸውም ሲሣራን ገጠሙት።

21ጥንታዊው ወንዝ፣ የቂሶን ወንዝ፣

የቂሶን ወንዝ ጠርጎ ወሰዳቸው፤

ነፍሴ ሆይ፤ በኀይል ገሥግሺ

22የፈረሶች ኰቴ ድምፅ በኀይል ተሰማ፤

ጋለቡ፤ በኀይልም ፈጥነው ጋለቡ።

23የእግዚአብሔር መልአክ፣ ‘ሜሮዝን ርገሙ፤’

‘ሕዝቧንም አብራችሁ ርገሙ፤

ከኀያላን ሰልፍ እግዚአብሔርን ለመርዳት፣

በእግዚአብሔርም ጐን ለመቆም አልመጡምና’ አለ።

24“የቄናዊው የሔቤር ሚስት ኢያዔል፣

ከሴቶች ሁሉ የተባረከች ትሁን፤

በድንኳን ከሚኖሩ ሴቶች ሁሉ የተባረከች ትሁን።

25ውሃ ለመነ፤ ወተት ሰጠችው፤

ለመኳንንት በሚገባ ዕቃ፣ እርጎ አቀረበችለት።

26እጇ ካስማ ያዘ፤

ቀኝ እጇም የሠራተኛ መዶሻ ጨበጠ፤

ሲሣራን መታችው፤ ራሱንም ተረከከችው፤

ክፉኛ ወጋችው፤ ጆሮ ግንዱን በሳችው።

27በእግሯ ሥር ተደፋ፤ ወደቀ፤

በዚያም ተዘረረ፤ በእግሯ ሥር ተደፋ፤

ወደቀ፤ በተደፋበት በዚያ ወደቀ፤

ሞተም።

28“የሲሣራ እናት በመስኮት ተመለከተች፤

በዐይነ ርግቡ ቀዳዳም ጮኻ ተጣራች፤

‘ለምን ሠረገላው ሳይመጣ ዘገየ?

የሠረገሎቹስ ድምፅ ለምን ጠፋ?’ አለች።

29ብልኅተኞች ወይዛዝርቷም መለሱላት፤

እርሷ ግን ለራሷ እንዲህ አለች፤

30‘ምርኮ አግኝተው እየተከፋፈሉ፣

እያንዳንዱም ሰው አንዲት ወይም ሁለት ልጃገረዶች እየወሰደ አይደለምን?

ይህ ሁሉ ምርኮ፣ በቀለም ያጌጡ ልብሶች

ለሲሣራ ደርሰውት፣

በጌጣጌጥ የተጠለፉ ልብሶች ለዐንገቴ

ይዞልኝ እየመጣ አይደለምን?’

31“እግዚአብሔር ሆይ፤ ጠላቶችህ ሁሉ ይጥፉ፤

አንተን የሚወድዱህ ግን፣ የንጋት ፀሓይ

በኀይል እንደሚወጣ እንዲያ ይሁኑ።”

ከዚያም በኋላ ምድሪቱ ለአርባ ዓመት ሰላም አገኘች።

Nova Versão Internacional

Juízes 5:1-31

O Cântico de Débora

1Naquele dia, Débora e Baraque, filho de Abinoão, entoaram este cântico:

2“Consagrem-se para a guerra os chefes de Israel.

Voluntariamente o povo se apresenta.

Louvem o Senhor!

3“Ouçam, ó reis! Governantes, escutem!

Cantarei ao5.3 Ou sobre o Senhor, cantarei;

comporei músicas ao5.3 Ou Com cânticos louvarei o Senhor, o Deus de Israel.

4“Ó Senhor, quando saíste de Seir,

quando marchaste desde os campos de Edom,

a terra estremeceu, os céus gotejaram,

as nuvens despejaram água!

5Os montes tremeram

perante o Senhor, o Deus do Sinai,

perante o Senhor, o Deus de Israel.

6“Nos dias de Sangar, filho de Anate,

nos dias de Jael, as estradas estavam desertas;

os que viajavam seguiam caminhos tortuosos.

7Já tinham desistido os camponeses de Israel,5.7 Ou Desapareceram os guerreiros em Israel,

já tinham desistido,

até que eu, Débora, me levantei;5.7 Ou até que você, Débora, se levantou;

levantou-se uma mãe em Israel.

8Quando escolheram novos deuses,

a guerra chegou às portas,

e não se via um só escudo ou lança

entre quarenta mil de Israel.

9Meu coração está com os comandantes de Israel,

com os voluntários dentre o povo.

Louvem o Senhor!

10“Vocês, que cavalgam em brancos jumentos,

que se assentam em ricos tapetes,

que caminham pela estrada, considerem!

11Mais alto que a voz dos que distribuem água5.11 Ou dos flecheiros

junto aos bebedouros,

recitem-se os justos feitos do Senhor,

os justos feitos em favor dos camponeses5.11 Ou guerreiros de Israel.

“Então o povo do Senhor

desceu às portas.

12‘Desperte, Débora! Desperte!

Desperte, desperte, irrompa em cânticos!

Levante-se, Baraque!

Leve presos os seus prisioneiros, ó filho de Abinoão!’

13“Então desceram os restantes e foram aos nobres;

o povo do Senhor veio a mim contra os poderosos.

14Alguns vieram de Efraim,

das raízes de Amaleque;

Benjamim estava com o povo que seguiu você.

De Maquir desceram comandantes;

de Zebulom, os que levam a vara de oficial.

15Os líderes de Issacar estavam com Débora;

sim, Issacar também estava com Baraque,

apressando-se após ele até o vale.

Nas divisões de Rúben

houve muita inquietação.

16Por que vocês permaneceram entre as fogueiras5.16 Ou os alforjes

a ouvir o balido dos rebanhos?

Nas divisões de Rúben

houve muita indecisão.

17Gileade permaneceu do outro lado do Jordão.

E Dã, por que se deteve junto aos navios?

Aser permaneceu no litoral

e em suas enseadas ficou.

18O povo de Zebulom arriscou a vida,

como o fez Naftali nas altas regiões do campo.

19“Vieram reis e lutaram.

Os reis de Canaã lutaram em Taanaque,

junto às águas de Megido,

mas não levaram prata alguma, despojo algum.

20Desde o céu lutaram as estrelas,

desde as suas órbitas lutaram contra Sísera.

21O rio Quisom os levou,

o antigo rio, o rio Quisom.

Avante, minh’alma! Seja forte!

22Os cascos dos cavalos faziam tremer o chão;

galopavam, galopavam os seus poderosos cavalos.

23‘Amaldiçoem Meroz’, disse o anjo do Senhor.

‘Amaldiçoem o seu povo,

pois não vieram ajudar o Senhor,

ajudar o Senhor contra os poderosos.’

24“Que Jael seja a mais bendita das mulheres,

Jael, mulher de Héber, o queneu!

Seja ela bendita entre as mulheres

que habitam em tendas!

25Ele pediu água, e ela lhe deu leite;

numa tigela digna de príncipes trouxe-lhe coalhada.

26Ela estendeu a mão e apanhou a estaca da tenda;

e com a mão direita o martelo do trabalhador.

Golpeou Sísera, esmigalhou sua cabeça,

esmagou e traspassou suas têmporas.

27Aos seus pés ele se curvou,

caiu e ali ficou prostrado.

Aos seus pés ele se curvou e caiu;

onde caiu, ali ficou. Morto!

28“Pela janela olhava a mãe de Sísera;

atrás da grade ela exclamava:

‘Por que o seu carro se demora tanto?

Por que custa a chegar o ruído de seus carros?’

29As mais sábias de suas damas respondiam,

e ela continuava falando consigo mesma:

30‘Estarão achando e repartindo os despojos?

Uma ou duas moças para cada homem,

roupas coloridas como despojo para Sísera,

roupas coloridas e bordadas, tecidos bordados

para o meu pescoço, tudo isso como despojo?’

31“Assim pereçam todos os teus inimigos, ó Senhor!

Mas os que te amam sejam como o sol

quando se levanta na sua força”.

E a terra teve paz durante quarenta anos.