መሳፍንት 5 – NASV & CST

New Amharic Standard Version

መሳፍንት 5:1-31

የዲቦራ መዝሙር

1በዚያን ዕለት ዲቦራና የአቢኒኤም ልጅ ባርቅ ይህን ቅኔ ተቀኙ፤

2“በእስራኤል ያሉ መሳፍንት ሲመሩ፣

ሕዝቡም በፈቃዱ ራሱን ሲያስገዛ፣

እግዚአብሔርን አመስግኑ።

3“እናንት ነገሥታት ይህን ስሙ፤

ገዦችም አድምጡ፤

ለእግዚአብሔር እዘምራለሁ፤ ደግሜም

ለእስራኤል አምላክ ለእግዚአብሔር እቀኛለሁ።

4እግዚአብሔር ሆይ፤ ከሴይር በወጣህ ጊዜ፣

ከኤዶም ምድርም በተነሣህ ጊዜ፣

ምድር ተንቀጠቀጠች፤ ሰማያትም ዝናብ አዘነቡ፤

ደመናዎችም ውሃ አፈሰሱ።

5ተራሮች በሲና አምላክ በእግዚአብሔር ፊት፣

በእስራኤልም አምላክ በእግዚአብሔር ፊት ተናወጡ።

6“በዓናት ልጅ በሰሜጋር ዘመን፣

በኢያዔል ጊዜ መንገዶች ባድማ ሆኑ፤

ተጓዦችም በጠመዝማዛ መንገድ ሄዱ።

7ለእስራኤል እናት ሆኜ

እኔ ዲቦራ እስክነሣ ድረስ

በእስራኤል ያለው የከተማ ኑሮ አበቃለት፤

8አዳዲስ አማልክትን በተከተሉ ጊዜ፣

ጦርነት እስከ ከተማው በር መጣ፤

ጋሻም ሆነ ጦር፣

በአርባ ሺሕ እስራኤላውያን መካከል አልተገኘም።

9ልቤ ከእስራኤል መሳፍንት፣

ፈቃደኞችም ከሆኑ ሰዎች ጋር ነው፤

እግዚአብሔር ይመስገን።

10“እናንት በነጫጭ አህዮች የምትጋልቡ፣

በባለ ግላስ ኮርቻ ላይ የምትቀመጡ፣

በመንገድ ላይ የምትጓዙ፣

በውሃ ምንጮች ዙሪያ ያለውን፣

11የዝማሬ ድምፅ5፥11 ወይም ቀስተኞች ተብሎ ሊተረጐም ይችላል። ስሙ።

ይህም የእግዚአብሔር የጽድቅ ሥራ፣

ጦረኞቹም በእስራኤል ያደረጉትን ያስታውሳል።

“ከዚያም የእግዚአብሔር ሕዝቦች፣

ወደ ከተማዪቱ5፥11 ወይም ወደ መንደሮቹ ተብሎ መተርጐም ይቻላል። በሮች ወረዱ።

12‘ዲቦራ ሆይ፤ ንቂ፤ ንቂ፤

ንቂ፤ ንቂ፤ ቅኔም ተቀኚ፤

የአቢኒኤል ልጅ ባራቅ ሆይ፤ ተነሣ፤

ምርኮኞችህንም ማርከህ ውሰድ’ አሉ።

13“የቀሩትም ሰዎች፣

ወደ መኳንንቱ ወረዱ፤ የእግዚአብሔር ሕዝብ፣ እንደ ኀያል ጦረኛ ወደ እኔ መጣ።

14መሠረታቸው ከአማሌቅ የሆነ አንዳንዶች

ከኤፍሬም መጡ፤ ብንያም አንተን ከተከተሉ ሰዎች ጋር ነበር፤

የጦር አዛዦች ከማኪር፣

የሥልጣን በትር የያዙም ከዛብሎን ወረዱ።

15የይሳኮር መሳፍንት ከዲቦራ ጋር ነበሩ፤

ይሳኮርም ራሱ ወደ ሸለቆው ከኋላው

በመከተል፣ ከባርቅ ጋር ነበረ።

በሮቤል አውራጃዎች፣ ብዙ የልብ

ምርምር ነበር።

16በበጎች ጕረኖ5፥16 ወይም በኮርቻ ላይ ተብሎ መተርጐም ይቻላል። መካከል ለምን ተቀመጥህ?

መንጎችን የሚጠራውን ፉጨት ለመስማት ነውን?

በሮቤል አውራጃዎች፣ ብዙ የልብ

ምርምር ነበር።

17ገለዓድ ከዮርዳኖስ ማዶ ተቀመጠ፤

ዳን ለምን በመርከብ ውስጥ ዘገየ?

አሴር በጠረፍ ቀረ፤

በባሕሩ ዳርቻም ተቀመጠ።

18የዛብሎን ሰዎች ሕይወታቸውን አሳልፈው ሰጡ፤

የንፍታሌም ሰዎች እንደዚሁ በምድሪቱ ኰረብታዎች አደረጉ።

19“ነገሥታት መጡ፤ ተዋጉም፤

የከነዓን ነገሥታት፣ በመጊዶ ውሆች

አጠገብ በታዕናክ ተዋጉ፤

ብርም ሆነ ሌላ ምርኮ ተሸክመው አልሄዱም።

20ከሰማያት ከዋክብት ተዋጉ፤

በአካሄዳቸውም ሲሣራን ገጠሙት።

21ጥንታዊው ወንዝ፣ የቂሶን ወንዝ፣

የቂሶን ወንዝ ጠርጎ ወሰዳቸው፤

ነፍሴ ሆይ፤ በኀይል ገሥግሺ

22የፈረሶች ኰቴ ድምፅ በኀይል ተሰማ፤

ጋለቡ፤ በኀይልም ፈጥነው ጋለቡ።

23የእግዚአብሔር መልአክ፣ ‘ሜሮዝን ርገሙ፤’

‘ሕዝቧንም አብራችሁ ርገሙ፤

ከኀያላን ሰልፍ እግዚአብሔርን ለመርዳት፣

በእግዚአብሔርም ጐን ለመቆም አልመጡምና’ አለ።

24“የቄናዊው የሔቤር ሚስት ኢያዔል፣

ከሴቶች ሁሉ የተባረከች ትሁን፤

በድንኳን ከሚኖሩ ሴቶች ሁሉ የተባረከች ትሁን።

25ውሃ ለመነ፤ ወተት ሰጠችው፤

ለመኳንንት በሚገባ ዕቃ፣ እርጎ አቀረበችለት።

26እጇ ካስማ ያዘ፤

ቀኝ እጇም የሠራተኛ መዶሻ ጨበጠ፤

ሲሣራን መታችው፤ ራሱንም ተረከከችው፤

ክፉኛ ወጋችው፤ ጆሮ ግንዱን በሳችው።

27በእግሯ ሥር ተደፋ፤ ወደቀ፤

በዚያም ተዘረረ፤ በእግሯ ሥር ተደፋ፤

ወደቀ፤ በተደፋበት በዚያ ወደቀ፤

ሞተም።

28“የሲሣራ እናት በመስኮት ተመለከተች፤

በዐይነ ርግቡ ቀዳዳም ጮኻ ተጣራች፤

‘ለምን ሠረገላው ሳይመጣ ዘገየ?

የሠረገሎቹስ ድምፅ ለምን ጠፋ?’ አለች።

29ብልኅተኞች ወይዛዝርቷም መለሱላት፤

እርሷ ግን ለራሷ እንዲህ አለች፤

30‘ምርኮ አግኝተው እየተከፋፈሉ፣

እያንዳንዱም ሰው አንዲት ወይም ሁለት ልጃገረዶች እየወሰደ አይደለምን?

ይህ ሁሉ ምርኮ፣ በቀለም ያጌጡ ልብሶች

ለሲሣራ ደርሰውት፣

በጌጣጌጥ የተጠለፉ ልብሶች ለዐንገቴ

ይዞልኝ እየመጣ አይደለምን?’

31“እግዚአብሔር ሆይ፤ ጠላቶችህ ሁሉ ይጥፉ፤

አንተን የሚወድዱህ ግን፣ የንጋት ፀሓይ

በኀይል እንደሚወጣ እንዲያ ይሁኑ።”

ከዚያም በኋላ ምድሪቱ ለአርባ ዓመት ሰላም አገኘች።

Nueva Versión Internacional (Castilian)

Jueces 5:1-31

La canción de Débora

1Aquel día, Débora y Barac hijo de Abinoán entonaron este canto:

2«Cuando los príncipes de Israel toman el mando,

cuando el pueblo se ofrece voluntariamente,

¡bendito sea el Señor!

3»¡Oíd, reyes! ¡Escuchad, gobernantes!

Yo cantaré, cantaré al Señor;

tocaré música al Señor, el Dios de Israel.

4»Oh Señor, cuando saliste de Seír,

cuando marchaste desde los campos de Edom,

tembló la tierra,

se estremecieron los cielos,

las nubes derramaron agua.

5Temblaron las montañas

al ver al Señor, el Dios del Sinaí;

al ver al Señor, el Dios de Israel.

6»En los días de Samgar hijo de Anat,

en los días de Jael,

los viajeros abandonaron los caminos

y se fueron por sendas escabrosas.

7Los guerreros de Israel desaparecieron;

desaparecieron hasta que yo me levanté.

¡Yo, Débora, me levanté

como una madre en Israel!

8Cuando escogieron nuevos dioses,

llegó la guerra a las puertas de la ciudad,

pero no se veía ni un escudo ni una lanza

entre cuarenta mil hombres de Israel.

9Mi corazón está con los príncipes de Israel,

con los voluntarios del pueblo.

¡Bendito sea el Señor!

10»Vosotros, los que montáis asnas blancas

y os sentáis sobre tapices,

y vosotros, los que andáis por el camino,

¡poneos a pensar!

11La voz de los que cantan en los abrevaderos

relata los actos de justicia del Señor,

los actos de justicia de sus guerreros en Israel.

Entonces el ejército del Señor

descendió a las puertas de la ciudad.

12»¡Despierta, despierta, Débora!

¡Despierta, despierta, y entona una canción!

¡Levántate, Barac!

Lleva cautivos a tus prisioneros,

oh hijo de Abinoán.

13»Los sobrevivientes

descendieron con los nobles;

el ejército del Señor

vino a mí con los valientes.

14Algunos venían de Efraín,

cuyas raíces estaban en Amalec;

Benjamín estaba con el pueblo que te seguía.

Desde Maquir bajaron capitanes;

desde Zabulón, los que llevan el bastón de mando.

15Con Débora estaban los príncipes de Isacar;

Isacar estaba con Barac,

y tras él se lanzó hasta el valle.

En los distritos de Rubén

hay grandes resoluciones.

16¿Por qué permaneciste entre las fogatas

escuchando los silbidos para llamar a los rebaños?

En los distritos de Rubén

hay grandes titubeos.

17Galaad habitó más allá del Jordán.

Y Dan, ¿por qué se quedó junto a los barcos?

Aser se quedó en la costa del mar;

permaneció en sus ensenadas.

18El pueblo de Zabulón arriesgó la vida

hasta la muerte misma,

a ejemplo de Neftalí

en las alturas del campo.

19»Los reyes vinieron y lucharon

junto a las aguas de Meguido;

los reyes de Canaán lucharon en Tanac,

pero no se llevaron plata ni botín.

20Desde los cielos lucharon las estrellas,

desde sus órbitas lucharon contra Sísara.

21El torrente Quisón los arrastró;

el torrente antiguo, el torrente Quisón.

¡Marcha, alma mía, con vigor!

22Resonaron entonces los cascos equinos;

¡galopan, galopan sus briosos corceles!

23“Maldice a Meroz —dijo el ángel del Señor—.

Maldice a sus habitantes con dureza,

porque no vinieron en ayuda del Señor,

en ayuda del Señor y de sus valientes”.

24»¡Sea Jael, esposa de Héber el quenita,

la más bendita entre las mujeres,

la más bendita entre las mujeres

que habitan en tiendas!

25Sísara pidió agua, Jael le dio leche;

en taza de nobles le ofreció leche cuajada.

26Su mano izquierda tomó la estaca,

su mano derecha, el mazo de trabajo.

Golpeó a Sísara, le machacó la cabeza

y lo remató atravesándole las sienes.

27A los pies de ella se desplomó;

allí cayó y quedó tendido.

Cayó desplomado a sus pies;

allí donde cayó, quedó muerto.

28»Por la ventana se asoma la madre de Sísara;

tras la celosía clama a gritos:

“¿Por qué se demora su carro en venir?

¿Por qué se atrasa el estruendo de sus carros?”

29Las más sabias de sus damas le responden;

y ella se repite a sí misma:

30“Seguramente se están repartiendo

el botín arrebatado al enemigo:

una muchacha o dos para cada guerrero;

telas de colores como botín para Sísara;

una tela, dos telas, de colores

bordadas para mi cuello.

¡Todo esto como botín!”

31»¡Así perezcan todos tus enemigos, oh Señor!

Pero los que te aman sean como el sol

cuando sale en todo su esplendor».

Entonces el país tuvo paz durante cuarenta años.