Job 6 – NVI & APSD-CEB

Nueva Versión Internacional

Job 6:1-30

Segundo discurso de Job

1A esto Job respondió:

2«¡Cómo quisiera que mi angustia se pesara

y se pusiera en la balanza, junto con mi desgracia!

3¡De seguro pesarían más que la arena de los mares!

¡Por algo mis palabras son tan impetuosas!

4Las saetas del Todopoderoso me han herido,

y mi espíritu absorbe su veneno.

¡Dios ha enviado sus terrores contra mí!

5¿Rebuzna el asno salvaje si tiene hierba?

¿Muge el buey si tiene forraje?

6¿Puede comerse sin sal la comida desabrida?

¿Tiene algún sabor la clara de huevo?6:6 la clara de huevo. Alt. el suero del queso, o el jugo de malva.

7Mi paladar se niega a probarla;

¡esa comida me enferma!

8»¡Ah, si Dios me concediera lo que pido!

¡Si Dios me otorgara lo que anhelo!

9¡Ah, si Dios se decidiera a destrozarme por completo,

a descargar su mano sobre mí y aniquilarme!

10Aun así me quedaría este consuelo,

esta alegría en medio de mi implacable dolor:

¡el no haber negado las palabras del Dios Santo!

11»¿Qué fuerzas me quedan para seguir esperando?

¿Qué fin me espera para querer vivir?

12¿Tengo acaso la fuerza de la roca?

¿Acaso tengo piel de bronce?

13¿Cómo puedo valerme por mí mismo,

si me han quitado todos mis recursos?

14»Al amigo que sufre no se le niega la lealtad,6:14 Al amigo … lealtad (lectura probable); para el desahuciado hay lealtad de su amigo (TM).

aunque se haya apartado del temor al Todopoderoso.

15Pero mis hermanos me traicionan como un torrente;

como corrientes de arroyos que desaparecen:

16se enturbian cuando el hielo se derrite;

se ensanchan al derretirse la nieve,

17pero dejan de fluir durante las sequías;

en pleno calor desaparecen de sus lechos.

18Las caravanas se apartan de sus rutas;

se encaminan al desierto y allí mueren.

19Las caravanas de Temá van en busca de agua,

los mercaderes de Sabá abrigan esperanzas.

20Se desaniman, a pesar de su confianza;

llegan allí y se quedan frustrados.

21Lo mismo pasa con ustedes:

¡ven algo espantoso y se asustan!

22¿Acaso les he pedido que me den algo

o que paguen con su dinero mi rescate?

23¿Acaso les he pedido que me libren de mi enemigo

o que me rescaten de las garras de los opresores?

24»Instrúyanme y me quedaré callado;

muéstrenme en qué estoy equivocado.

25¡Qué dolorosas son las palabras justas!

¡Pero los argumentos de ustedes, qué pretenden probar!

26¿Pretenden ustedes corregir lo que digo

y tratar mis palabras desesperadas como si fueran viento?

27¡Ustedes echarían suertes hasta por un huérfano

y venderían a su amigo por cualquier cosa!

28»Tengan la bondad de mirarme a los ojos.

¿Creen que les mentiría en su propia cara?

29Reflexionen, no sean injustos;

reflexionen, que en esto radica mi integridad.

30¿Acaso hay malicia en mi lengua?

¿No puede mi paladar discernir la maldad?

Ang Pulong Sa Dios

Job 6:1-30

Mitubag si Job

1Unya mitubag si Job, 2“Kon matimbang lang ang akong mga pag-antos ug mga kalisod, 3mas bug-at pa kini kaysa balas sa kadagatan. Mao kana nga nakasulti ako sa mga pulong nga wala ko hunahunaa pag-ayo. 4Kay daw sa gipana ako sa Makagagahom nga Dios sa makahilo nga pana,6:4 makahilo nga pana: Ang tumoy sa pana gituslob sa hilo aron makapatay dayon. ug ang hilo niini mikuyanap sa tibuok kong kalawasan. Ang makahahadlok nga mga pana sa Dios gipuntirya dinhi kanako. 5Wala ba akoy katungod sa pagreklamo? Bisan gani ang asno ug baka nagainga6:5 nagainga: o, nagangihi. kon walay sagbot o kumpay. 6Ang tawo man gani moreklamo kon walay asin ang iyang pagkaon, ilabina kon magkaon siyag puti sa itlog. 7Bisan ako, dili ganahan nga mokaon niana.

8“Unta ihatag na lang sa Dios ang akong gipangayo. Unta maangkon ko ang akong gipangandoy. 9Nangandoy ako nga unta patyon na ako sa Dios. 10Ug kon itugot kini, malipayon gihapon ako, kay luyo sa akong mga pag-antos wala ko gayod isalikway ang mga pulong sa Balaan nga Dios.

11“Nawad-an na akog kusog nga molaom pa. Unsa pa may akong laoman nga wala na man akoy kawilihan pa niining kinabuhia? 12Lig-on ba ako sama sa bato? Bronsi ba ang akong lawas? Dili. 13Wala akoy kusog sa pagtabang sa akong kaugalingon. Wala na akoy kahigayonan nga magmadaogon pa.

14“Isip mga higala, unta makigduyog kamo kanako sa akong pag-antos bisan sa inyong tan-aw gisalikway ko ang Makagagahom nga Dios. 15Apan kamo nga giisip ko nga mga igsoon dili masaligan; sama kamo sa sapa-sapa sa lugut nga mobaha 16sa panahon nga matunaw na ang ice6:16 ice: Sa uban nga Binisaya, yelo. ug snow, 17ug mohubas sa panahon sa ting-init. 18Mohapit ang mga biyahedor sa lugut aron moinom, apan walay tubig didto. Busa mangamatay sila inig-abot nila sa disyerto. 19Malaomon kaayo ang mga negosyanteng biyahedor nga taga-Tema ug taga-Sheba nga makainom sila sa sapa-sapa, 20apan mapakyas sila. Abi nilag may tubig didto, apan pag-abot nila wala diay. 21Oo, sama kamo sa sapa-sapa. Wala kamoy ikatabang kanako. Nahadlok kamo sa dihang nakita ninyo ang akong makalilisang nga kahimtang. 22Apan ngano? Nangayo ba ako kaninyo ug gasa? Mihangyo ba ako nga gamiton ninyo ang inyong bahandi sa pagtabang kanako, 23o sa pagluwas kanako gikan sa mabangis nga mga kaaway? 24Wala! Ang gihangyo ko lang mao nga tudloan ninyo ako ug mohilom na ako. Sultihi ninyo ako, kon diin ako masayop. 25Walay sapayan kon sakit ang inyong isulti basta tinuod lang. Apan ang inyong gipasangil kanako dili tinuod, ug dili ninyo mapamatud-an. 26Gusto ninyong tul-iron ang akong gipanulti, kay alang kaninyo walay pulos ang gipanulti sa sama kanakong desperado. 27Ngano, matarong ba kamo? Makigripa man gani kamo alang sa usa ka ilo nga mahimong ulipon, ug ibaligya man gani ninyo ang inyong higala! 28Tan-awa ninyo ako! Mamakak ba ako kaninyo? 29Undangi na ninyo ang inyong pagpasangil kanako, kay wala akoy sala. 30Bakakon ba ako? Dili ba diay ako kahibalo kon unsay maayo ug daotan?