Job 29 – NVI & HLGN

Nueva Versión Internacional

Job 29:1-25

Soliloquio de Job

1Job, retomando la palabra, dijo:

2«¡Cómo añoro los meses que se han ido,

los días en que Dios me cuidaba!

3Su lámpara alumbraba sobre mi cabeza

y por su luz podía andar entre tinieblas.

4¡Qué días aquellos, cuando yo estaba en mi apogeo

y Dios bendecía mi casa con su íntima amistad!

5Cuando aún estaba conmigo el Todopoderoso

y mis hijos me rodeaban;

6cuando ante mí corrían ríos de crema

y de las rocas fluían arroyos de aceite.

7»Cuando ocupaba mi puesto en el concejo de la ciudad29:7 cuando ocupaba … ciudad. Lit. cuando salía yo a las puertas de la ciudad.

y en la plaza pública tomaba asiento,

8los jóvenes al verme se hacían a un lado

y los ancianos se ponían de pie;

9los jefes se abstenían de hablar

y se tapaban la boca con las manos;

10los nobles bajaban la voz

y la lengua se pegaba a su paladar.

11Los que me oían, hablaban bien de mí;

los que me veían, me alababan.

12Si el pobre recurría a mí, yo lo rescataba

y también al huérfano si no tenía quien lo ayudara.

13Me bendecían los desahuciados;

¡por mí gritaba de alegría el corazón de las viudas!

14De justicia y rectitud me revestía;

ellas eran mi manto y mi turbante.

15Para los ciegos fui sus ojos;

para los tullidos, sus pies.

16Fui padre de los necesitados

y defensor de los extranjeros.

17A los malvados les rompí las mandíbulas;

¡de sus dientes les arrebaté la presa!

18»Llegué a pensar: “Moriré en mi propia casa;

mis días serán incontables como la arena del mar.

19Mis raíces llegarán hasta las aguas;

el rocío de la noche se quedará en mis ramas.

20Mi gloria conservará en mí su lozanía

y el arco en mi mano se mantendrá firme”.

21»La gente me escuchaba expectante

y en silencio aguardaba mi consejo.

22Hablaba yo y nadie replicaba;

mis palabras hallaban cabida29:22 hallaban cabida. Lit. caían como gotas. en sus oídos.

23Anhelaban mis palabras

como quien espera las lluvias de primavera.

24Si yo les sonreía, no podían creerlo;

mi rostro sonriente los reanimaba.29:24 mi rostro … reanimaba. Lit. la luz de mi rostro no los hacía caer.

25Yo les indicaba el camino a seguir;

me sentaba a la cabecera;

habitaba entre ellos como un rey entre su tropa,

como quien consuela a los que están de luto.

Ang Pulong Sang Dios

Job 29:1-25

Ang mga Pagpakamaayo nga Nabaton ni Job Sadto

1Nagpadayon pa gid si Job sa paghambal, 2“Kon mabalik lang kuntani ang mga nagligad nga mga inadlaw sang ginabantayan pa ako sang Dios, 3sang ginasanagan pa niya ang akon dalanon samtang nagalakat ako sa madulom. 4Sadtong tion nga maayo pa ang akon kahimtangan, ang Dios amo ang akon suod nga abyan, kag ginapakamaayo niya ang akon panimalay. 5Ginaupdan pa ako sadto sang Makagagahom nga Dios, kag kaupod ko pa ang akon mga anak. 6Sadto nga tion, ang akon mga baka nagahatag sang madamo gid nga gatas, kag ang akon mga talamnan sang olibo nagahatag sang madamo gid nga lana. 7Kon magkadto gani ako sa puwertahan sang banwa, kag mag-upod sa mga manugdumala sang banwa kon magmiting sila, 8nagapahigad ang pamatan-on nga mga lalaki kon makita nila ako, kag ang mga tigulang nagatindog sa pagtahod sa akon. 9Nagahipos bisan ang mga pangulo 10kag ang dungganon nga mga tawo pagkakita nila sa akon. 11Ang bisan sin-o nga nakakita sa akon ukon nakabati sa akon maghambal, nagadayaw sa akon. 12Kay ginabuligan ko ang mga imol nga nagapangayo sang bulig kag ang mga ilo nga wala sing dalangpan. 13Ginapakamaayo ako sang tagumatayon nga mga tawo nga akon ginbuligan, kag nalipay gid ang mga balo nga babayi nga akon man ginbuligan. 14Ginahimo ko permi ang matarong kag husto; daw bayo kag turban ini nga akon ginasuksok. 15Nangin pareho ako sang mata sa tawo nga bulag kag tiil sa tawo nga piang. 16Nangin pareho ako sang isa ka amay sa mga imol, kag bisan ang mga estranghero ginbuligan ko sa ila mga kaso. 17Gindula ko ang gahom sang malaot nga mga tawo kag ginluwas ang ila mga biktima.

18“Naghunahuna ako nga magakabuhi ako sing malawig kag mapatay nga ginalibutan sang akon pamilya. 19Kay pareho ako sadto sang mabakod nga kahoy nga nagapangalapkap ang mga gamot sa tubig kag permi ginatun-ogan ang mga sanga. 20Ginadayaw ako permi sang mga tawo kag permi ako mabaskog. 21Nagahipos ang mga tawo kag nagapamati sing maayo sa akon mga laygay. 22Pagkatapos ko hambal, wala na sila sang may idugang pa kay kontento sila sa akon ginhambal. 23Ginahandom nila ang akon mga pulong pareho sang ila paghandom sa ulan. Gusto gid nila ini nga pamatian. 24Daw indi sila makapati kon magyuhom ako sa ila;29:24 Daw indi… sa ila: ukon, Kon nadulaan sila sang paglaom, ginayuhuman ko sila. ang akon malipayon nga nawong nakapabaskog sa ila. 25Ginatudluan ko sila sang ila himuon pareho sa isa ka pangulo. Ginadumalahan ko sila pareho sa isa ka hari nga nagadumala sa iya mga soldado. Ginalipay ko sila kon nagakasubo sila.