Job 10 – NVI & HLGN

Nueva Versión Internacional

Job 10:1-22

1»¡Ya estoy harto de esta vida!

Por eso doy rienda suelta a mi queja;

desahogo la amargura de mi alma.

2Le he dicho a Dios: No me condenes.

Dime qué es lo que tienes contra mí.

3¿Te parece bien el oprimirme

y despreciar la obra de tus manos

mientras te muestras complaciente ante los planes del malvado?

4¿Son tus ojos los de un simple mortal?

¿Ves las cosas como las vemos nosotros?

5¿Son tus días como los nuestros,

tus años como los de un mortal,

6para que andes investigando mis faltas

y averiguándolo todo acerca de mi pecado?

7¡Tú bien sabes que no soy culpable

y que de tus manos no tengo escapatoria!

8»Tú me hiciste con tus propias manos;

tú me diste forma.

¿Vas ahora a cambiar de parecer

y a ponerle fin a mi vida?

9Recuerda que tú me hiciste del barro;

¿vas ahora a devolverme al polvo?

10¿No fuiste tú quien me derramó como leche,

quien me hizo cuajar como queso?

11Fuiste tú quien me vistió de carne y piel,

quien me tejió con huesos y tendones.

12Me diste vida, me favoreciste con tu amor

y tu cuidado ha guardado mi espíritu.

13»Pero una cosa guardaste en tu corazón,10:13 corazón. En la Biblia se usa para designar el asiento de las emociones, pensamientos y voluntad, es decir, el proceso de toma de decisiones del ser humano.

y sé muy bien que la tuviste en mente:

14Que si yo peco, tú me vigilas

y no pasas por alto mi pecado.

15Si soy culpable, ¡ay de mí!

Si soy inocente, no puedo levantar mi cabeza.

¡Lleno estoy de vergüenza,

y consciente de mi aflicción!

16Si me levanto, me acechas como un león

y despliegas contra mí tu gran poder.

17Contra mí presentas nuevos testigos,

contra mí acrecientas tu enojo.

¡Una tras otra, tus tropas me atacan!

18»¿Por qué me hiciste salir del vientre?

¡Quisiera haber muerto sin que nadie me viera!

19¡Preferiría no haber existido

y haber pasado del vientre a la tumba!

20¿Acaso mis contados días no llegan ya a su fin?

¡Déjame disfrutar de un momento de alegría

21antes de mi partida sin regreso

a la tierra de las sombras y de la densa oscuridad,

22al país de la más profunda de las noches,

al país de las sombras y del caos,

donde aun la luz se asemeja a las tinieblas!».

Ang Pulong Sang Dios

Job 10:1-22

1“Ginakangil-aran ko ang akon kabuhi, gani pagusto ako sa pagreklamo. Magahambal ako sa kalain sang akon buot. 2Amo ini ang ihambal ko sa Dios: ‘Indi ako paghusgari nga malain ako, kundi pahibalua ako kon ano ang imo akusasyon kontra sa akon. 3Nalipay ka bala sa pagpaantos sa akon? Ngaa ginasikway mo ako nga imo ginhimo kag ginapaburan mo ang mga padihot sang mga malaot? 4Ang pagtan-aw mo bala pareho sa pagtan-aw sang tawo? 5Pareho lang bala kalip-ot ang imo kabuhi sa tawo? 6Ti, ngaa nagadali ka gid sa pagpangita sa akon sang sala? 7Nahibaluan mo nga wala ako sing sala, pero sin-o ang makadepensa sa akon sa imo?

8“ ‘Ikaw ang nagporma kag naghimo sa akon, kag karon laglagon mo ako? 9Dumduma nga ginporma mo ako halin sa duta,10:9 ginporma… duta: ukon, ginporma mo ako pareho sa pagporma sang lunang. kag karon ibalik mo na ako sa duta? 10Ikaw ang nagporma sa akon sa tiyan sang akon iloy, nga daw pareho sa keso nga naporma halin sa gatas. 11Ginporma mo ako nga may mga tul-an kag mga ugat kag ginputos sang unod kag panit. 12Ginhatagan mo ako sang kabuhi kag ginpakitaan sang kaayo, kag gintipigan mo man ang akon kabuhi. 13Pero karon nahibaluan ko nga ang matuod mo nga plano sa akon 14amo nga bantayan mo ako kon makasala ako, kag dayon indi mo ako pagpatawaron. 15Nakasala man ako ukon wala, pareho lang nga kaluluoy ako. Kay nahuy-an gid ako kag natam-an sa akon mga pag-antos. 16Ginatinguhaan ko nga magbangon, pero ginatiid mo ako pareho sa leon agod laglagon. Ginapakita mo ang imo gahom kontra sa akon. 17Sige-sige ang imo pag-akusar sa akon, kag nagadugang nga nagadugang ang imo kaakig sa akon. Wala sing untat ang imo pagsalakay sa akon.

18“ ‘Ngaa bala gintugutan mo pa nga matawo ako? Kuntani napatay na lang ako sa wala pa sing may nakakita sa akon. 19Kuntani wala na lang ako matuga. Napatay na lang kuntani ako sa tiyan sang akon iloy kag pagkabun-ag ginlubong deretso. 20Diutay na lang nga tion ang nabilin sa akon, gani pabay-i na lang ako agod sa bisan malip-ot lang nga tion malipay man ako 21sa wala pa ako magkadto sa lugar nga masubo kag madulom, nga sa diin indi na ako makabalik diri. 22Puwerte gid kadulom didto; puro lang gab-i kag wala gid sang kasanag, kag wala didto sing kahusayan.’ ”