Job 1 – NVI & HLGN

Nueva Versión Internacional

Job 1:1-22

Prólogo

1En la región de Uz había un hombre íntegro e intachable que temía a Dios y vivía apartado del mal. Este hombre se llamaba Job. 2Tenía siete hijos y tres hijas. 3Era dueño de siete mil ovejas, tres mil camellos, quinientas yuntas de bueyes y quinientas asnas; además, su servidumbre era muy numerosa. Entre todos los habitantes del oriente era el personaje de mayor renombre.

4Sus hijos acostumbraban a turnarse para celebrar banquetes el día de sus cumpleaños e invitaban a sus tres hermanas a comer y beber con ellos. 5Una vez terminado el ciclo de los banquetes, Job se aseguraba de que sus hijos se purificaran delante de Dios. Muy de mañana ofrecía un holocausto por cada uno de ellos, pues pensaba: «Tal vez mis hijos hayan pecado y maldecido1:5 maldecido. Lit. bendecido; este eufemismo se usa también en 1:11; 2:5,9. en sus corazones1:5 corazones. En la Biblia, corazón se usa para designar el asiento de las emociones, pensamientos y voluntad, es decir, el proceso de toma de decisiones del ser humano. a Dios». Para Job esta era una costumbre cotidiana.

Primera prueba de Job

6Llegó el día en que los hijos de Dios debían presentarse ante el Señor y con ellos llegó también Satanás. 7Y el Señor preguntó:

—¿De dónde vienes?

—Vengo de rondar la tierra y de recorrerla de un extremo a otro —respondió Satanás.

8—¿Te has puesto a pensar en mi siervo Job? —volvió a preguntarle el Señor—. No hay en la tierra nadie como él; es un hombre íntegro e intachable, que me honra y vive apartado del mal.

9Satanás respondió:

—¿Y acaso Job te honra sin esperar nada a cambio? 10¿Acaso no están bajo tu protección él y su familia y todas sus posesiones? De tal modo has bendecido la obra de sus manos que sus rebaños y ganados llenan toda la tierra. 11Pero extiende la mano y daña todo lo que posee, ¡a ver si no te maldice en tu propia cara!

12—Muy bien —contestó el Señor—. Todas sus posesiones están en tus manos, con la condición de que a él no le pongas la mano encima.

Dicho esto, Satanás se retiró de la presencia del Señor.

13Llegó el día en que los hijos y las hijas de Job celebraban un banquete en casa de su hermano mayor. 14Entonces un mensajero llegó a decirle a Job: «Mientras los bueyes araban y los asnos pastaban por allí cerca, 15nos atacaron los de Sabá y se los llevaron. A los criados los mataron a filo de espada. ¡Solo yo pude escapar y ahora vengo a contárselo!».

16No había terminado de hablar este mensajero cuando uno más llegó y dijo: «El fuego de Dios cayó del cielo y quemó a las ovejas y a los criados. ¡Solo yo pude escapar para venir a contárselo!».

17No había terminado de hablar este mensajero cuando otro más llegó y dijo: «Unos salteadores caldeos vinieron y, dividiéndose en tres grupos, se apoderaron de los camellos y se los llevaron. A los criados los mataron a filo de espada. ¡Solo yo pude escapar y ahora vengo a contárselo!».

18No había terminado de hablar este mensajero todavía cuando otro llegó y dijo: «Los hijos y las hijas de usted estaban celebrando un banquete1:18 celebrando un banquete. Lit. comiendo y bebiendo vino. en casa del mayor de todos ellos 19cuando, de pronto, un fuerte viento del desierto dio contra la casa y derribó sus cuatro esquinas. ¡La casa cayó sobre los jóvenes y todos murieron! ¡Solo yo pude escapar y ahora vengo a contárselo!».

20Al llegar a este punto, Job se levantó, se rasgó las vestiduras, se rasuró la cabeza y se dejó caer al suelo en actitud de adoración. 21Entonces dijo:

«Desnudo salí del vientre de mi madre

y desnudo he de partir.1:21 he de partir. Alt. he de volver allá.

El Señor ha dado; el Señor ha quitado.

¡Bendito sea el nombre del Señor!».

22A pesar de todo esto, Job no pecó ni le echó la culpa a Dios.

Ang Pulong Sang Dios

Job 1:1-22

Ang Matarong nga Kabuhi ni Job

1May isa ka tawo nga nagaestar sa duta sang Uz nga ang iya ngalan si Job. Matarong kag wala sing kasawayan ang iya kabuhi. Nagatahod siya sa Dios kag nagalikaw sa paghimo sang malain. 2May pito siya ka anak nga lalaki kag tatlo ka babayi. 3May 7,000 siya ka karnero, 3,000 ka kamelyo, 500 ka paris sang mga baka, kag 500 ka asno nga babayi. May madamo man siya nga mga suluguon. Siya ang pinakamanggaranon sa tanan nga tawo sa sidlangan sang Israel.

4Kinabatasan na sang iya mga anak nga lalaki ang pagbulos-bulos hiwat sang punsyon sa ila mga balay kag ginaimbitar nila ang ila tatlo ka utod nga babayi sa pagtambong. 5Kada tapos sang punsyon, nagahalad gid si Job para matinluan ang iya mga anak. Aga pa siya nagabugtaw kag nagahalad sang mga halad nga ginasunog para sa tagsa niya ka anak kay nagahunahuna siya nga basi nakasala ang iya mga anak kag nakahambal sang malain kontra sa Dios sa ila tagipusuon. Amo ina permi ang ginahimo ni Job.

Ang Una nga Pagtilaw kay Job

6Isa ka adlaw, nagtipon ang mga anghel1:6 mga anghel: sa literal, mga anak sang Dios. sa presensya sang Ginoo, kag nag-upod sa ila si Satanas. 7Nagsiling ang Ginoo kay Satanas, “Diin ka naghalin?” Nagsabat si Satanas sa Ginoo, “Naglibot-libot sa kalibutan.” 8Nagsiling ang Ginoo sa iya, “Natalupangdan mo bala ang akon alagad nga si Job? Wala sing pareho sa iya sa kalibutan. Matarong kag wala sing kasawayan ang iya kabuhi. Nagatahod siya sa akon kag nagalikaw sa paghimo sang malain.” 9Nagsabat si Satanas, “Ginatahod ka lang niya tungod kay ginapakamaayo mo siya. 10Ginaprotektaran mo siya kag ang iya panimalay, pati ang tanan niya nga pagkabutang. Ginapakamaayo mo ang tanan niya nga ginahimo, gani nagdamo ang iya kasapatan sa bug-os nga duta. 11Pero kuhaa bala ang tanan nga ara sa iya, kag sigurado gid nga pakamalauton ka niya.” 12Nagsiling ang Ginoo kay Satanas, “Sige, kuhaa ang tanan nga ara sa iya, pero indi lang siya pag-anha.” Gani naghalin si Satanas sa presensya sang Ginoo.

13Isa ka adlaw, samtang nagapunsyon ang mga anak ni Job sa balay sang kamagulangan nila nga utod, 14may nag-abot nga isa ka tawo kay Job kag nagbalita, “Samtang ginaarado namon ang imo mga baka kag nagahalab ang imo mga asno nga babayi sa unhan lang, 15gulpi lang nga ginsalakay kami sang mga Sabeanhon. Ginpangdala nila ang mga sapat, kag ginpamatay ang imo mga suluguon. Ako lang gid ang nakapalagyo sa pagsugid sa imo.”

16Samtang nagahambal pa ang tawo, nag-abot ang isa naman ka tawo kag nagbalita, “Naigo sang kilat ang imo mga karnero kag ang mga manugbantay sini, kag nasunog sila. Ako lang gid ang nakapalagyo sa pagsugid sa imo.”

17Samtang nagahambal pa ang tawo, nag-abot ang isa pa ka tawo kag nagbalita, “Ginsalakay kami sang tatlo ka grupo sang mga Kaldeanhon. Ginpamatay nila ang kaupod ko nga mga suluguon kag ginpangdala ang imo mga kamelyo. Ako lang gid ang nakapalagyo sa pagsugid sa imo.”

18Samtang nagahambal pa ang tawo, nag-abot pa gid ang isa ka tawo kag nagbalita, “Samtang nagapunsyon ang imo mga anak didto sa balay sang ila kamagulangan nga utod, 19gulpi lang nag-abot ang mabaskog nga hangin halin sa desierto, kag nawasak ang bug-os nga balay. Narumpagan ang imo mga anak kag nagkalamatay sila. Ako lang gid ang nakapalagyo sa pagsugid sa imo.”

20Pagkabati sadto ni Job, nagtindog siya kag gin-gisi niya ang iya bayo sa kasubo. Dayon ginpakiskisan niya ang iya ulo kag naghapa siya sa duta sa pagsimba sa Ginoo. 21Nagsiling siya, “Natawo ako nga wala sing dala kag mapatay man ako nga wala sing dala. Ang Ginoo ang naghatag sang tanan nga ara sa akon, kag siya man ang nagkuha sini. Dalayawon ang ngalan sang Ginoo!” 22Sa pihak sang tanan nga natabo, wala makasala si Job paagi sa pagbasol sa Dios.