Salmo 139 – NVI & HLGN

Nueva Versión Internacional

Salmo 139:1-24

Salmo 139

Al director musical. Salmo de David.

1Señor, tú me examinas

y me conoces.

2Sabes cuándo me siento y cuándo me levanto;

aun a la distancia me lees el pensamiento.

3Mis trajines y descansos los conoces;

todos mis caminos te son familiares.

4No me llega aún la palabra a la lengua

cuando tú, Señor, ya la sabes toda.

5Tu protección me envuelve por completo;

me cubres con la palma de tu mano.

6Conocimiento tan maravilloso rebasa mi comprensión;

tan sublime es que no puedo entenderlo.

7¿A dónde podría alejarme de tu Espíritu?

¿A dónde podría huir de tu presencia?

8Si subiera al cielo,

allí estás tú;

si tendiera mi lecho en el fondo de los dominios de la muerte,139:8 en … muerte. Lit. en el fondo del Seol.

también estás allí.

9Si me elevara sobre las alas del alba,

o me estableciera en los extremos del mar,

10aun allí tu mano me guiaría,

¡me sostendría tu mano derecha!

11Y si dijera: «Que me oculten las tinieblas;

que la luz se haga noche en torno mío».

12Ni las tinieblas serían oscuras para ti

y aun la noche sería clara como el día.

¡Lo mismo son para ti las tinieblas que la luz!

13Tú creaste mis entrañas;

me formaste en el vientre de mi madre.

14¡Te alabo porque soy una creación admirable!

¡Tus obras son maravillosas

y esto lo sé muy bien!

15Mis huesos no te fueron desconocidos

cuando en lo más recóndito era yo formado,

cuando en lo más profundo de la tierra era yo entretejido.

16Tus ojos vieron mi cuerpo en gestación:

todo estaba ya escrito en tu libro;

todos mis días se estaban diseñando,

aunque no existía uno solo de ellos.

17¡Cuán preciosos, oh Dios, me son tus pensamientos!

¡Cuán inmensa es la suma de ellos!

18Si me propusiera contarlos,

sumarían más que los granos de arena;

al despertar, aún estaría contigo.

19Oh Dios, ¡si tan solo mataras a los malvados!

¡Si de mí se apartara la gente sanguinaria,

20esos que con malicia te difaman,

enemigos que en vano se rebelan contra ti!

21¿Acaso no aborrezco, Señor, a los que te odian

y me repugnan los que te rechazan?

22El odio que les tengo no tiene límites;

¡los cuento entre mis enemigos!

23Examíname, oh Dios, y conoce mi corazón;

pruébame y conoce mis ansiedades.

24Fíjate si voy por un camino que te ofende

y guíame por el camino eterno.

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 139:1-24

Salmo 139Salmo 139 Ang titulo sa Hebreo: Ang kanta nga ginsulat ni David. Sa direktor sang mga manugkanta.

Ang Bug-os nga Ihibalo kag Pag-atipan sang Dios

1Ginoo, gin-usisa mo ako gani kilala mo ako.

2Nahibaluan mo kon nagapungko ako ukon nagatindog.

Bisan ara ka sa malayo nahibaluan mo ang tanan ko nga ginahunahuna.

3Ginatan-aw mo ako sa akon pag-obra kag pagpahuway.

Nahibaluan mo ang tanan ko nga ginahimo.

4Ginoo, bisan wala pa ako makahambal, nahibaluan mo na ang akon inughambal.

5Ginalibutan mo ako,

kag ginaprotektaran mo ako sang imo gahom.

6Ang imo nahibaluan parte sa akon tama gid ka makatilingala;

indi ko gid ini matungkad.

7Diin bala ako makapalagyo sa imo Espiritu?139:7 Espiritu: ukon, espiritu; ukon, gahom.

Diin bala ako makakadto nga wala ikaw?

8Kon magsaka man ako sa langit, didto ikaw;

kon magkadto man ako sa lugar sang mga patay, didto man ikaw.

9Kon magkadto man ako pasidlangan ukon mag-estar sa pinakamalayo nga lugar sa nakatundan,

10didto ka gihapon sa pagtuytoy kag sa pagbulig sa akon.

11Halimbawa, pangabayon ko ang kadulom sa pagtabon sa akon,

ukon ang kasanag nga nagalibot sa akon nga mangin gab-i.

12Pero bisan ang kadulom indi madulom para sa imo,

kag ang gab-i pareho lang kasanag sang adlaw.

Kay ang kadulom kag ang kasanag pareho lang sa imo.

13Kilala mo ako kay ikaw ang naghimo sang akon bug-os nga kabuhi.

Ikaw ang nagporma sa akon sa tiyan sang akon iloy.

14Ginadayaw ko ikaw kay makatilingala gid ang paghimo mo sa akon.

Makatilingala ang imo mga binuhatan, kag nahibaluan ko gid ina.

15Nakita mo ang akon mga tul-an sang ginporma ako sing tago sa sulod sang tiyan sang akon iloy.139:15 sa sulod… iloy: sa literal, sa kadadalman sang duta.

16Nakita mo na ako bisan wala pa ako maporma.

Ang gintalana nga mga inadlaw nga magakabuhi ako nasulat na sa imo libro, bisan wala pa ini magsugod.

17O Dios, indi ko matungkad ang imo ginahunahuna;139:17 indi… ginahunahuna: ukon, daw ano kabilidhon para sa akon ang imo ginahunahuna.

puwerte ini kadamo.

18Kon isipon ko ini, madamo pa ini sang sa balas.

Kon magbugtaw ako ang akon hunahuna ara gihapon sa imo.

19O Dios, kabay pa nga pamatyon mo ang mga malaot!

Kabay pa nga magpalagyo sa akon ang mga manugpatay sang tawo.

20Nagahambal sila sing malain parte sa imo.

Sila nga imo mga kaaway nagamitlang sang imo ngalan sa wala sing pulos.

21Ginoo, ginakainitan ko ang mga nagakainit sa imo.

Ginakangil-aran ko ang mga nagakontra sa imo.

22Puwerte gid ang akon kainit sa ila;

ginakabig ko sila nga akon mga kaaway.

23Usisaa ako, O Dios, agod mahibaluan mo ang akon tagipusuon.

Tilawi ako, agod mahibaluan mo ang akon ginahunahuna.

24Tan-awa kon may malaot ako nga pagginawi

kag tuytuyi ako sa dalan nga dapat nakon agihan hasta san-o.