Gálatas 2 – MTDS & BDS

Mushuj Testamento Diospaj Shimi

Gálatas 2:1-21

Huillagrichun mingashcacunaca Pablota chasquishcacunami

1Chaimantaca, chunga chuscu huata qʼuipami, Titotapish pushashpa Bernabendij Jerusalenmanca cutin huichiyarcani. 2Diosllataj rina yuyaita cujpimi, chaiman rircani. Mana israelcunaman alli huillaita ñuca huillashca, pambapi urmanatami mancharcani. Chaimantami crijcunata pushajcunapuralla tandanacushcamanca, ñuca ima shinalla huillashpa puricushcataca tucuita alli huillarcani. 3Paicunaca, ñucahuan purij Titotaca, mana israel cajpipish, mana pai charishca aicha punta carata pʼitichichun mandarcacunachu. 4Ñucanchij chaipi cajpica, ‘Crijmi canchij’ nij tucujcunami, Cristo Jesús ñucanchijta cacharichishcata jarcangaraicu, pacalla yaicushca carca. Chashnami paicunaca, ñaupa shinallataj huatashca causanaman tigrachishun yuyarcacuna. 5Paicuna chashna nicujpipish ñucanchijca, cashcatataj yachachij cai alli huillaimanta cancuna ama anchurichunmi, paicuna nishcataca manataj caźurcanchij.

6Crijcunata pushacuj nishcacunaca, ñuca ima manaraj yachashcataca mana yachachircacunachu. (Crijcunataca Taita Diosca pushajcunatapish, mana pushajcunatapish chai shinallatajmi ricun. Paicuna ima cashcallataca, ¿imapajtaj yuyarishapish?) 7Ashtahuanpish ñucataca, mana israelcunaman huillachun Diosllataj mingashcatami rijsircacuna. Cutin Pedrotaca, charishca aicha punta carata pʼitichishcacunaman alli huillaita huillachun, mingashcatami ricurcacuna. 8Charishca aicha punta carata pʼitichishcacunaman huillachun Pedrota mingaj Diosllatajmari, ñucatapish mana israelcunaman huillagrichun mingarca. 9Crijcunata pilar shina charicujcunaca Jacobohuan, Cefas-huan, Juanhuanmi carcacuna. Paicunami Dios mana cʼuyaipaj cajpipish cʼuyashcallamanta, chai ruranata ñucaman mingashcata ricushpaca, ñucamanpish Bernabemanpish maquita curcacuna. Ñucanchijca mana israelcunaman, paicunaca charishca aicha punta carata pʼitichishcacunaman huillashpa catingapajmi, shujlla yuyai tucunacushpa, maquita cunacurcanchij. 10Chaimantaca, ‘Pajta huajchacunata cungaripanguichijman’ nircacunallami. Ñucaca chaitapish, tucui yuyaihuanmi paicunapaj imalla rurana cashcataca ruracushcani.

Antioquiapimi Pedrotaca Pablo rimashca

11Antioquiaman Pedro chayashpa mana allita ricuchijpimi, rimanataj cajpi, paitataj ñahui ñahui rimarcani. 12Jacobo cachashcacuna manaraj chayamujpica, Pedroca mana israelcunahuanpish micurcallami. Jacobo cachashcacuna ña chayamujpica, Pedroca paicunahuanca ña mana ashtahuan micurcachu. Paica charishca aicha punta carata pʼitichishcacunata manchashcamantami, chashnaca rurarca. 13Pedro chashna mana ima cashca shina tucujpica, crij judiocunapish Pedro rurashca shinallatatajmi ricuchircacuna. Paicuna chashna mishqui shimi, jayaj shungu cajta ricushpaca, Bernabé imapishmari paicunata cati callarirca.

14Chashna rurashpaca, manamari cashcatataj huillaj alli huillaipi yachashcata shina ricuchircacunachu. Paicuna chashna mana alli puricujta ricushpami, Pedrotaca tucuicunapaj ñaupajpi: «Riqui, canca israel cashca jahuallataj, mana israelcuna shina causacunguica. ¿Ima nishpataj canca mana israelcunatapish, israelcuna shina causachun ninguiari?» nircanimi.

15Ñucanchijca, huacharimantapachami judiocuna canchij. «Mana israelcunapura juchayujcunaca, mana canchijchu.» 16Shina cashpapish Mandashcapi imalla nicushcata rurashcamantaca, Diosca pita mana ima juchachina illajta ruraj cashcatamari ricunchij. Jesucristota crijllapimari pitapish ima juchachina illajta ruraj cashca. Mandashcapi imalla nicushcata rurashcamantaca, mana ima juchachina illajta rurana cajpimari, ñucanchijtapish ima juchachina illajta rurachunca Jesucristota crircanchij. Mandashcapi imalla nicushcata rurashcallamantaca, pi mana ima juchachina illajta rurashca cai tucunchu.

17Cristollamanta Dios ima juchachina illajta rurachun mashcashpamari, ñucanchijpish juchayuj cashcata ricuchinchij. ¿Shinashpaca, Cristoca juchapajta rurajchu canga, imashi? ¿Maitataj chashna cangari? 18Imata ña urmachishca jahua, cutin chaillatataj shayachishpaca, Mandashcatamari pʼaquini. 19Ñucataca, chai Mandashcallatajmi, Mandashcata ña ama rurachun huañuchihuarca. Chaimantami cunanca Diospajlla causacuni. 20Ñucaca, Cristohuanmari chacatashca cani. Ña mana ñucallachu causacuni, ashtahuanpish Cristomi ñucapica causacun. Cunan aichapi causacushpapish, Taita Diospaj Churita crishpami causacuni. Paimari ñucata cʼuyashcamanta, Paipaj quiquin causaita curca. 21Ñucaca, mana cʼuyaipaj cajpipish Taita Dios cʼuyacushcataca, mana huahuayasha ninichu. Diosca, Mandashcapi nishcata rurajllapi, ima juchachina illajta rurana cajpica, Cristoca yangatajchari huañurcari.

La Bible du Semeur

Galates 2:1-21

Paul et les autres apôtres

1Ce n’est que quatorze ans plus tard que je suis remonté à Jérusalem en compagnie de Barnabas. J’avais aussi emmené Tite avec moi2.1 Selon plusieurs, il s’agirait du voyage mentionné en Ac 11.30 et 12.25 autour de l’an 46. D’autres pensent qu’il s’agirait du voyage mentionné en Ac 15. Barnabas: un lévite converti, originaire de l’île de Chypre (Ac 4.36), qui a accompagné Paul lors de son premier voyage missionnaire. Tite: un chrétien d’origine non juive auquel Paul écrira une lettre vers la fin de sa vie.. 2J’ai fait ce voyage pour obéir à une révélation divine. J’y ai exposé l’Evangile que j’annonce parmi les non-Juifs, je l’ai exposé dans un entretien particulier à ceux qui sont les plus considérés. Car je ne voulais pas que tout mon travail passé et futur soit compromis. 3Or Tite, mon compagnon, était d’origine païenne. Eh bien, on ne l’a même pas obligé à se soumettre au rite de la circoncision. 4Et cela, malgré la présence de faux frères, des intrus qui s’étaient infiltrés dans nos rangs pour espionner la liberté dont nous jouissons dans notre union avec Jésus-Christ. Ils voulaient faire de nous des esclaves. 5Mais nous ne leur avons pas cédé un seul instant ni fait la moindre concession afin que la vérité de l’Evangile soit maintenue pour vous.

6Quelle a été, à cet égard, l’attitude des personnes les plus considérées ? – En fait, ce qu’elles étaient alors m’importe peu, car Dieu ne fait pas de favoritisme. – Eh bien, ces personnes-là ne m’ont pas imposé d’autres directives. 7Au contraire ! Ils ont constaté que Dieu m’avait confié la charge d’annoncer l’Evangile aux non-Juifs comme à Pierre celle de l’annoncer aux Juifs. 8– Car celui qui a agi en Pierre pour qu’il soit l’apôtre des Juifs a aussi agi en moi pour que je sois celui des non-Juifs. – 9Ainsi Jacques, Pierre et Jean, qui sont considérés comme « colonnes » de l’Eglise, ont reconnu que Dieu, dans sa grâce, m’avait confié cette tâche particulière. C’est pourquoi ils nous ont serré la main, à Barnabas et à moi, en signe d’accord et de communion ; et nous avons convenu ensemble que nous irions, nous, vers les peuples païens tandis qu’eux se consacreraient aux Juifs. 10Ils nous ont seulement demandé de nous souvenir des pauvres – ce que j’ai bien pris soin de faire.

Paul et Pierre à Antioche

11Mais, lorsque Pierre est venu à Antioche2.11 Antioche de Syrie (voir Ac 11.19-26)., je me suis opposé ouvertement à lui, car il avait tort. 12En effet, avant l’arrivée de quelques personnes de l’entourage de Jacques, il prenait part aux repas communs avec les croyants non juifs ; mais après leur venue, il s’est esquivé et s’est tenu à l’écart, parce qu’il craignait les croyants d’origine juive2.12 Autre traduction : il craignait les Juifs. La Loi interdisait aux Juifs de manger avec des non-Juifs ; or, la cène se prenait au cours d’un repas. Pour ne pas scandaliser les judaïsants, Pierre s’est plié à leurs exigences et n’a donc plus mangé (ni probablement pris la cène) avec des chrétiens issus du paganisme.. 13Comme lui, les autres chrétiens d’origine juive se sont mis, eux aussi, à cacher leurs véritables convictions, au point que Barnabas lui-même s’est laissé entraîner par leur dissimulation. 14Mais quand j’ai vu qu’ils ne marchaient pas droit, selon la vérité de l’Evangile, j’ai dit à Pierre devant tous les frères : « Toi qui es juif, tu vis comme un croyant d’origine païenne, et non comme un Juif. Comment peux-tu vouloir obliger les frères et sœurs d’origine païenne à vivre comme des Juifs ? » 15Nous qui sommes juifs de naissance, nous ne faisons pas partie de ces « pécheurs » que sont les païens2.15 Les Juifs traitaient tous les païens de pécheurs.. 16Cependant, nous avons compris qu’on est déclaré juste devant Dieu, non parce qu’on accomplit les œuvres que commande la Loi, mais uniquement par la foi en Jésus-Christ. C’est pourquoi nous avons, nous aussi, placé notre confiance en Jésus-Christ pour être déclarés justes par la foi et non parce que nous aurions accompli ce que la Loi ordonne. Car personne ne sera déclaré juste devant Dieu2.16 Ps 143.2. parce qu’il aura accompli ce qu’ordonne la Loi. 17Mais si, en cherchant à être déclarés justes dans l’union avec Christ, nous avons montré par là même que nous étions des pécheurs comme les païens, cela signifie-t-il que Christ est complice du péché ? Loin de là ! 18Car si je remets en vigueur le régime de la Loi que j’ai abandonné, alors je me place moi-même dans la situation d’un homme qui transgresse la Loi. 19Car c’est par la Loi que je suis mort au régime de la Loi afin de vivre pour Dieu. En effet, je suis crucifié avec Christ. 20Ce n’est plus moi qui vis, c’est Christ qui vit en moi. Ma vie en tant qu’homme, je la vis maintenant dans la foi au Fils de Dieu qui, par amour pour moi, s’est livré à la mort à ma place. 21Ainsi, je ne rejette pas la grâce de Dieu car si c’est l’obéissance à la Loi qui permet d’être déclaré juste, alors Christ est mort pour rien !