2 Corintios 4 – MTDS & OL

Mushuj Testamento Diospaj Shimi

2 Corintios 4:1-18

Allpa mangapi sumaj allicunata churashca shinami canchij

1Chaita yachashpami cai ruranataca, Dios ñucanchijta llaquishpalla cushcamanta, manataj saquishpa huillacunchij. 2Ashtahuanpish tucui ima pacalla, pinganayaj ruranataca saquircanchijmi, mana pita umashpa purinchijchu. Diospaj Shimitapish mana chagrushpami, cashcatataj rimacushcata alli huillanchij. Chashnami, Taita Dios ricucujpi, tucuicunata yuyaita japijta rimanchij. 3Ñucanchij huillacushca alli huillaica, chingarinaman ricujcunapajllami tapashca shina ricurin. 4Taita Dios ima shina cajta ricuchij Sumaj Cristomanta achijyachij alli huillaita ama entendichunca, cai pachapaj diosmi mana crijcunapaj yuyaitaca amsayachishca. 5Mana ñucanchij quiquinmantachu huillanchij, ashtahuanpish, ‘Jesucristoca Mandajmi’ nishpami huillacunchij. Ñucanchijca, Jesusmantami cancunata servijcuna canchij.

6Taita Diosmi amsata luz achijyachichun mandashca. Paillatajmi Jesucristopaj ñahuipi, Pai Dios sumaj cashcata ricushpa yachachun, ñucanchij shungucunata achijyachirca.

7Chashna cajpipish cai sumaj allitaca, allpa mangacunallaman rijchaj ñucanchijpimi charinchij. Chashna cashpami, ñucanchijca mana ima cashcata, Taita Dioslla tucuita rurai tucuj cashcata ricuchinchij. 8Ñucanchijta tucui laya llaquicuna japijpipish, mana mancharinchijchu. ‘¿Imataj tucusha?’ yuyacushpapish, imata rurana yuyai illajllaca mana canchijchu. 9Shujtajcuna pʼiñashpa llaquichicujpipish, mana shitashca canchijchu, pambaman urmajta huajtajpipish, mana ñuturinchijchu. 10Maita rishpapish, ñucanchij aichapi llaquita apashpaca, Jesusta huañuchishcatami ricuchinchij. Shinallataj Pai causarishcatapish, ñucanchij aichallahuantajmi ricuchicunchij. 11Jesús causarishcapish, ñucanchij huañunalla aichapi ricurichunmi, Jesusta caticushcamantaca punllanta huañuchishun nishca puricunchij. 12Chashnami ñucanchijtaca huañui catiracun, ashtahuanpish cancunaca causaiyujmari canguichij.

13Chashna cajpipish, Dios Quillcachishcapi: «Crishcamantami huillarcani» nicushca shinallatajmi, ñucanchijpish Espiritullataj crina yuyaita cujpi huillacunchij. 14Apunchij Jesusta causachij Taita Diosllatajmi, ñucanchijtapish Jesusta shinallataj causachinga. Chashna causachishpaca, Paillataj cancunandijta Paipaj ñaupajman pushana cashcatami alli yachanchij. 15Cancunata cʼuyashcamantami, cashna llaquicunata apacushpapish, mana cʼuyaipajta Taita Dios cʼuyaj cashcata huillacunchij. Mana cʼuyaipajta Dios cʼuyaj cashcata yachashpaca, achcacunami paita jatunyachingacuna.

16Chaimantami, ña saquishalla mana ninchij. Ñucanchij aicha urmaricujpipish, ñucanchij yuyaica punllantami mushujyaricun. 17Cunan caipi apacushca llaquicunaca ashacamallami, tucuringallami. Ashtahuanpish chai llaquicunamari ñucanchijtaca, tucuita yalli sumaj canaman chayachicun. 18Ñucanchijca, caipi tiyaj imapish ricushcallacunataca mana chaparacunchijchu, ashtahuanpish mana ricushcacunata rijsigrina yuyaillami canchij. Imapish ricushcacunaca ashacamallami, ashtahuanpish mana ricushcacunaca huiñaipajmi.

O Livro

2 Coríntios 4:1-18

Tesouros em recipientes frágeis

1Foi Deus mesmo quem, na sua misericórdia, nos deu a missão de anunciar as boas novas e é por isso que nunca desanimamos. 2Rejeitamos tudo o que seja processos dissimulados e vergonhosos; também não tentamos alterar o sentido da palavra de Deus. Antes expomos toda a verdade, na presença de Deus, de tal forma que ninguém de consciência honesta poderá ter alguma coisa a dizer de nós.

3Se o evangelho que pregamos é ainda coisa velada e obscura, certamente que o é para os que se encontram no caminho da perdição, pois que o recusam. 4Satanás, que é o deus deste mundo, foi quem os cegou, quem os tornou incapazes de verem a luz gloriosa das boas novas e de compreender a maravilhosa mensagem da glória de Cristo, que é a imagem de Deus. 5Porque não andamos a fazer propaganda de nós próprios, antes anunciamos Cristo Jesus como Senhor. Nós somos vossos servos por amor de Jesus. 6Porque Deus, que mandou a luz resplandecer nas trevas, foi quem iluminou os nossos corações, a fim de conhecermos a glória divina que resplandece na face de Jesus Cristo.

7E este precioso tesouro está contido como que num recipiente de barro, ou seja, os nossos corpos fracos. E assim toda a gente pode ver que esse maravilhoso poder é mesmo de Deus, não vem de nós.

8Somos atribulados de toda a maneira, mas não definitivamente esmagados; perplexos mas não desanimados. 9Somos perseguidos, mas não desamparados por Deus. Somos derrubados, mas levantamo-nos e prosseguimos. 10Tal como o Senhor Jesus, o nosso corpo enfrenta constantemente a morte, a fim de que a vida de Jesus se manifeste também nos nossos corpos.

11Sim, vivemos em constante perigo de vida por servirmos o Senhor, mas isso dá-nos constantes oportunidades da vida de Jesus Cristo se manifestar nos nossos corpos mortais. 12É certo que enfrentamos a morte, mas daí resulta que a vida eterna vos é oferecida.

13Estamos animados do mesmo espírito de fé que o Salmista, que dizia: “Acreditei e por isso falei.”4.13 Sl 116.10. Nós também cremos, por isso falamos. 14Sabemos que o mesmo Deus que ressuscitou o Senhor Jesus nos conduzirá também à vida junto de Jesus, e nos fará comparecer convosco na sua presença. 15Assim, tudo aquilo por que passamos contribui para o vosso bem. E quantos forem ganhos pela graça de Cristo, tantos mais serão aqueles que lhe darão graças pela sua bondade, e tanto mais será Deus glorificado.

16Por isso, nunca desanimamos. E ainda que o nosso corpo fisicamente envelheça, interiormente, contudo, renova-se com novas forças, dia após dia. 17Estas tribulações por que passamos, afinal relativamente leves e passageiras, resultam numa abundância de glória de Deus, agora e aqui, e para toda a eternidade. 18E assim não nos prendemos com as coisas do tempo em que vivemos, mas procuramos fixarmo-nos naquelas que ainda não vemos. Porque as coisas desta vida passarão um dia, mas as realidades de Deus permanecem eternamente.