Okukungubaga 1 – LCB & OL

Luganda Contemporary Bible

Okukungubaga 1:1-22

Yerusaalemi Kifuuse Matongo

11:1 a Is 47:8 b 1Bk 4:21 c Is 3:26; Yer 40:9Ekibuga ekyajjulanga abantu nga kyabuliddwa!

Ekyabanga eky’amaanyi mu mawanga,

nga kifuuse nga nnamwandu!

Eyali kabaka omukazi ng’alina amasaza,

afuuse omuddu omukazi.

21:2 a Zab 6:6 b Yer 3:1 c Yer 4:30; Mi 7:5 d nny 16Ekiro akaaba nnyo nnyini,

n’amaziga ne gakulukuta ku matama ge.

Mu baganzi be bonna,

talina n’omu amubeesabeesa.

Mikwano gye bonna bamuliddemu olukwe,

bafuuse balabe be.

31:3 a Yer 13:19 b Ma 28:65Yuda agenze mu buwaŋŋanguse

oluvannyuma lw’okubonaabona n’okukozesebwa n’obukambwe ng’omuddu.

Kati abeera mu bannamawanga,

talaba kifo kya kuwummuliramu.

Bonna abamunoonya bamusanga

mu nnaku ye.

41:4 a Yer 9:11 b Yo 1:8-13Enguudo za Sayuuni zikungubaga,

kubanga tewali n’omu ajja ku mbaga zaakyo ezaalagibwa.

Emiryango gye gyonna girekeddwa awo,

bakabona be, basinda;

bawala be abaweereza bali mu buyinike,

naye yennyini ali mu nnaku.

51:5 a Yer 30:15 b Yer 39:9; 52:28-30Abamuyigganya bafuuse bakama be;

abalabe be beeyagala,

kubanga Mukama amuleeseeko ennaku,

olw’ebibi bye ebingi.

Abaana be batwalibbwa mu buwaŋŋanguse,

bawambiddwa omulabe.

61:6 Yer 13:18Ekitiibwa kyonna ekyali ku muwala wa Sayuuni

kimuweddeko,

abalangira be bafuuse ng’ennangaazi

ezibuliddwa omuddo;

mu bunafu,

badduse ababagoba.

71:7 Yer 37:7; Kgb 4:17Mu nnaku ez’okubonaabona kwe ng’asagaasagana,

Yerusaalemi ajjukira ebintu eby’omuwendo byonna

bye yalinanga mu nnaku ez’edda.

Abantu be bwe baagwa mu mikono gy’omulabe,

tewaali n’omu amubeera;

abalabe be ne bamutunuulira

ne bamusekerera olw’okugwa kwe.

81:8 a nny 20; Is 59:2-13 b Yer 13:22, 26 c Is 59:21, 22Yerusaalemi yayonoona nnyo nnyini,

bw’atyo n’afuuka atali mulongoofu.

Bonna abaamussangamu ekitiibwa bamunyooma,

kubanga balabye bw’asigalidde awo;

ye yennyini asinda,

era akwatibwa ensonyi.

91:9 a Ma 32:28-29; Is 47:7; Ez 24:13 b Yer 13:18 c Mub 4:1; Yer 16:7 d Zab 25:18Obutali bulongoofu bwe bwali mu birenge bye;

teyassaayo mwoyo ku bulamu bwe obw’ebiseera ebijja.

Okugwa kwe kwali kwa kyewuunyo;

tewaali n’omu amubeesabeesa.

“Ayi Mukama, tunuulira okubonaabona kwange,

kubanga omulabe awangudde.”

101:10 a Is 64:11 b Zab 74:7-8; Yer 51:51 c Ma 23:3Omulabe yagololera omukono

ku bintu bya Yerusaalemi byonna eby’omuwendo;

yalaba amawanga amakaafiiri

nga gayingira awatukuvu we,

beebo be wali ogaanye

okuyingira mu kuŋŋaaniro lyo.

111:11 a Zab 38:8 b Yer 52:6Abantu be bonna basinda

nga bwe banoonya ekyokulya;

eby’obugagga byabwe babiwanyisaamu emmere,

okusobola okuba abalamu.

“Laba, Ayi Mukama Katonda, onziseeko omwoyo

kubanga nnyoomebwa.”

121:12 a Yer 18:16 b nny 18 c Is 13:13; Yer 30:24“Mmwe tekibakwatako, mmwe mwenna abayitawo?

mwetegereze mulabe

obanga waliwo obuyinike obwenkana,

obwantukako,

Mukama bwe yanteekako

ku lunaku olw’obusungu bwe obungi.

131:13 a Yob 30:30 b Yer 44:6 c Kbk 3:16“Yaweereza omuliro okuva waggulu,

ne gukka mu magumba gange.

Yatega ebigere byange akatimba,

n’anzizaayo emabega.

Yandeka mpuubadde,

nga nzirise olunaku lwonna.

141:14 a Ma 28:48; Is 47:6 b Yer 32:5“Ebibi byange binfuukidde ekikoligo;

bisibiddwa ne binywezebwa omukono gwe.

Binzitoowerera mu bulago,

era bimmazeemu amaanyi.

Mukama ampaddeyo mu mikono gy’abo

be siyinza kugumiikiriza.

151:15 a Yer 37:10 b Is 41:2 c Is 28:18; Yer 18:21“Mukama anyoomye

abalwanyi abazira bonna abaali nange;

akuŋŋaanyizza eggye okunwanyisa,

okuzikiriza abavubuka bange.

Mukama alinnyiridde Omuwala Embeerera owa Yuda,

ng’omuntu bw’asambirira ezabbibu mu lyato ng’asogola.

161:16 a Kgb 2:11, 18; 3:48-49 b Zab 69:20; Mub 4:1 c nny 2; Yer 13:17; 14:17“Kyenva nkaaba,

amaaso gange ne gajjula amaziga,

kubanga tewali n’omu andi kumpi okumbeesabeesa,

ayinza okunzizaamu amaanyi.

Abaana bange banakuwavu

kubanga omulabe awangudde.”

171:17 Yer 4:31Sayuuni agolola emikono gye,

naye tewali n’omu amudduukirira.

Mukama awadde ekiragiro ku Yakobo

baliraanwa be babeere balabe be;

Yerusaalemi afuuse

ekintu ekitali kirongoofu wakati mu bo.

181:18 a 1Sa 12:14 b nny 12 c Ma 28:32, 41Mukama mutuukirivu,

newaakubadde nga najeemera ekiragiro kye.

Muwulirize mmwe amawanga gonna,

mutunuulire okubonaabona kwange;

Abavubuka bange ne bawala bange

batwalibbwa mu busibe.

191:19 Yer 14:15; Kgb 2:20“Nakoowoola bannange bannyambe,

naye tebanfaako;

bakabona bange n’abakadde b’ekibuga kyange

bazikiririra mu kibuga

nga banoonya ekyokulya

baddemu amaanyi.

201:20 a Yer 4:19 b Kgb 2:11 c Ma 32:25; Ez 7:15“Laba, Ayi Mukama Katonda bwe ndi omunakuwavu!

Ndi mu kubonaabona,

n’omutima gwange teguteredde

kubanga njeemye nnyo ekiyitiridde.

Ebweru ekitala kirindiridde okunsanyaawo,

ne mu nnyumba mulimu kufa kwereere.

211:21 a nny 8 b nny 4 c Kgb 2:15 d Is 47:11; Yer 30:16“Abantu bawulidde okusinda kwange,

naye tewali n’omu ananyamba.

Abalabe bange bonna bawulidde okusinda kwange;

basanyukidde ekyo ky’okoze.

Olunaku lwe walangirira,

lubatuukeko, babeere nga nze.

221:22 Nek 4:5“Obabonereze olw’obutali butuukirivu bwabwe bwonna,

nga nze bwe wambonereza.

Okusinda kwange kungi

n’omutima gwange guzirika.”

O Livro

Lamentações 1:1-22

1As ruas de Jerusalém, outrora tão movimentadas e cheias de gente, estão agora desertas, silenciosas. A cidade, como uma viúva abatida pelo peso do desgosto, senta-se desolada no meio da sua amargura. Ela que já foi a rainha das nações é agora uma escrava.

2Soluça a noite inteira, correm-lhe grossas lágrimas pelas faces. Entre os seus antigos aliados que a amaram não há um só que esteja disposto a ajudá-la. Todos os seus amigos são agora seus inimigos.

3Judá foi levada em cativeiro no meio de aflições e de pesados trabalhos. E agora ali está ela no exílio, bem longe. Não consegue encontrar descanso, porque todos os que a perseguiram apanharam-na no meio dos seus apertos.

4Os caminhos que conduzem a Sião estão tristes, abandonados. Já não se encontram cheios de alegres multidões que vinham participar nas celebrações festivas do templo; os portais da cidade estão silenciosos; os sacerdotes suspiram; as virgens estão enlutadas; agora chora amargamente.

5Os seus inimigos agora dominam-na, porque o Senhor castigou Jerusalém por todos os seus muitos pecados, os seus filhos foram capturados e levados como escravos para longe.

6Toda a sua beleza, a sua majestade, se foi; os seus nobres são como veados cheios de fome à procura de pastagens, demasiado fracos para poderem fugir do caçador.

7Agora, no meio da aflição, lembra-se dos dias felizes já passados. Recorda-se daqueles belos momentos de alegria que teve antes que os inimigos escarnecedores a tivessem ferido e ninguém houve que lhe desse ajuda.

8Jerusalém pecou horrivelmente e por isso, agora é posta de lado como um trapo sujo. Todos os que a honraram, agora desprezam-na, pois veem-na despida, humilhada, e ela lamenta-se e esconde o rosto.

9Cedeu à imoralidade e recusou encarar o facto de que o castigo não haveria de falhar. Agora jaz na valeta, sem que haja alguém para lhe estender a mão e a levantar. “Ó Senhor, vê a minha aflição!”, grita ela. “O inimigo triunfou!”

10Os seus adversários saquearam-na completamente, levando-lhe tudo o que tinha de precioso. Teve de ver nações estrangeiras violando o templo sagrado, estrangeiros que tu tinhas proibido até de lá entrar.

11O seu povo geme e clama por pão; venderam tudo quanto tinham para obter alimento que lhes desse algumas forças. “Vê, Senhor!”, roga ela. “Repara como estou abandonada!”

12Não vos comove isto, vocês que passam perto? Olhem e vejam se há aflição semelhante à minha, por causa de tudo o que o Senhor tem feito no dia da sua terrível cólera.

13Enviou fogo do céu que me arde ainda dentro dos ossos; estendeu uma rede no meu caminho e fez-me voltar atrás. Deixou-me doente e desolada todos os dias da minha vida.

14Ligou-me com cordas aos meus pecados e pôs-me ao pescoço como que um jugo de escravidão. Abateu a minha força e entregou-me aos inimigos; estou sem ajuda nas suas mãos.

15O Senhor calcou com os pés todos os meus homens fortes. Um grande exército veio, ao seu chamamento, para esmagar os mais nobres dos jovens. O Senhor pisou a sua cidade querida como cachos de uvas num lagar.

16É por isso que choro; lágrimas quentes rolam-me nas faces. O meu consolador está bem longe e só ele poderia ajudar-me. Os meus filhos não têm futuro; estamos numa terra conquistada.

17Jerusalém roga por socorro e ninguém lhe acode, porque o Senhor falou assim: “Que os seus vizinhos sejam os seus adversários! Que ela seja atirada fora, por eles, como trapos imundos!”

18O Senhor é justo, pois eu rebelei-me. Por isso, ó gentes de toda a parte, vejam a minha angústia e desespero, porque os meus filhos e filhas foram transportados para muito longe como escravos.

19Roguei aos meus aliados que me trouxessem auxílio. Esperança vã! Eles não estão, de forma alguma, dispostos a ajudar-me. Nem tão-pouco o poderiam os meus sacerdotes e anciãos, estes estão deitados nas ruas, morrendo de fome, vasculhando nas lixeiras à procura de restos de comida.

20Vê, ó Senhor, a minha angústia! Tenho o coração quebrantado e a alma oprimida, porque me rebelei terrivelmente. Espera-me nas ruas a espada e em casa a fome e a morte.

21Ouvem os meus gemidos e ninguém acorre para me dar auxílio. Todos os meus inimigos ouviram a minha angústia e até ficam contentes por verem o que fizeste. Apesar de tudo, ó Senhor, há de vir o tempo, com toda a certeza, porque foste tu quem o prometeu, em que lhes farás como me fizeste a mim.

22Olha também para os seus pecados, ó Senhor, e castiga-os como me castigaste a mim, porque passo a vida a suspirar e o meu coração desfalece!