چاککردنەوەی نەخۆش لە شەممە
1ئەوە بوو لە ڕۆژی شەممەدا کاتێک عیسا بۆ نانخواردن چووە ماڵی یەکێک لە سەرکردە فەریسییەکان، ئەوانەی لەوێ بوون چاودێرییان دەکرد. 2پیاوێکیش کە نەخۆشی ئاوبەندی هەبوو لە بەرامبەری بوو. 3عیسا لە تەوراتناس و فەریسییەکانی پرسی: «ئایا لە ڕۆژی شەممەدا چاککردنەوە دروستە یان نا؟» 4ئەوان بێدەنگ بوون. ئەویش کابرای گرت و چاکیکردەوە و بەڕێی کرد.
5پێی فەرموون: «کامەتان کوڕەکەی یان گایەکەی لە ڕۆژی شەممەدا بکەوێتە بیرەوە دەستبەجێ دەریناهێنێت؟» 6نەیانتوانی هیچ وەڵامێکی بدەنەوە.
نموونەی بانگهێشتکراوان
7کاتێک تێبینی کرد چۆن بانگهێشتکراوان ڕیزی پێشەوە دەگرن، نموونەیەکی هێنایەوە و فەرمووی: 8«کاتێک یەکێک بۆ شایی بانگهێشتت دەکات، لە ڕیزی پێشەوە دامەنیشە، نەوەک لە تۆ ڕێزدارتریشی بانگهێشت کردبێت. 9ئینجا ئەوەی تۆ و ئەوی بانگهێشت کردووە، دێت و پێت دەڵێ: ”شوێنەکەت بۆ ئەمە چۆڵ بکە،“ تۆش تەریق دەبیتەوە و ڕیزی دواوە دەگریت. 10بەڵام کاتێک بانگهێشت دەکرێیت بڕۆ لە دواوە دانیشە، تاوەکو کاتێک ئەوەی بانگهێشتی کردوویت، بێت و پێت بڵێت: ”هاوڕێم، هەستە وەرە پێشەوە.“ ئەوسا لەبەرچاوی هەموو ئەوانەی لەگەڵت دانیشتوون قەدرگران دەبیت. 11بەم شێوەیە ئەوەی خۆی بەرز بکاتەوە نزم دەکرێتەوە، ئەوەش خۆی نزم بکاتەوە بەرز دەکرێتەوە.»
12ئینجا بەوەی گوت کە بانگهێشتی کردووە: «کاتێک نانی نیوەڕۆ یان ئێوارە ئامادە دەکەیت، هاوڕێ و برا و خزم و دراوسێ دەوڵەمەندەکانت بانگ مەکە، نەوەک ئەوانیش بانگت بکەنەوە، چاکەت بدەنەوە. 13بەڵکو ئەگەر میواندارییەکت کرد، هەژار و پەککەوتە و شەل و کوێر بانگهێشت بکە. 14خۆزگەت پێ دەخوازرێ، چونکە نییانە پاداشتت بدەنەوە، تۆش لە هەستانەوەی ڕاستودروستان پاداشت دەدرێیتەوە.»
نموونەی شێوە گەورەکە
15یەکێک لە میوانەکان ئەمەی بیست و گوتی: «خۆزگە دەخوازرێت بەوەی لە شانشینی خودا نان دەخوات.»
16عیسا وەڵامی دایەوە: «کابرایەک شێوێکی گەورەی ئامادە کرد و خەڵکێکی زۆری بانگهێشت کرد. 17لە کاتی نانخواردندا کۆیلەیەکی خۆی نارد تاکو بە بانگهێشتکراوان بڵێت: ”فەرموون، ئێستا هەموو شتێک ئامادەیە.“
18«بەڵام هەموو وەک یەک داوای لێبوردنیان کرد. یەکەمیان پێی گوت: ”کێڵگەیەکم کڕیوە و پێویستە بڕۆم بیبینم، تکایە لێم ببورە.“
19«یەکێکی دیکە گوتی: ”پێنج جووت گام کڕیوە و دەچم بزانم چۆنن، تکایە لێم ببورە.“
20«یەکێکی دیکەشیان گوتی: ”ژنم هێناوە، لەبەر ئەوە ناتوانم بێم.“
21«کۆیلەکەش هاتەوە و ئەمانەی بە گەورەکەی ڕاگەیاند. خاوەن ماڵ تووڕە بوو و بە کۆیلەکەی گوت: ”خێرا بڕۆ بۆ شەقام و کۆڵانەکانی شار، هەژار و پەککەوتە و کوێر و شەلەکان بهێنە ئێرە.“
22«پاش ماوەیەک کۆیلەکە گەڕایەوە و گوتی: ”گەورەم ئەوەی فەرمانت دا کرا، هێشتا شوێن ماوە.“
23«گەورەکە بە کۆیلەکەی گوت: ”بڕۆ دەرەوە بۆ ڕێگا و ڕێچکەکان بە زۆر خەڵک بهێنە ژوورەوە، تاکو ماڵەکەم پڕبێت. 24پێتان دەڵێم، لەوانەی بانگهێشت کرابوون کەس تامی شێوەکەم ناکات.“»
بەهای شوێنکەوتنی عیسا
25خەڵکێکی زۆر لەگەڵ عیسا دەڕۆیشتن بە ڕێگادا، ئاوڕی دایەوە و پێی گوتن: 26«ئەگەر یەکێک بێتە لام و ڕقی14:26 مەبەستی لەوەیە عیسای لە دایک و باوکی خۆشتربوێت، بڕوانە مەتا 10:37. لە دایک و باوکی، ژن و منداڵی، برا و خوشکەکانی نەبێتەوە، بگرە لە خۆشی، ناتوانێت ببێتە قوتابی من. 27ئەوەی خاچەکەی هەڵنەگرێت و دوام نەکەوێت، ناتوانێت ببێتە قوتابی من.
28«کێ لە ئێوە ئەگەر بیەوێت قوللەیەک دروستبکات، یەکەم جار دانانیشێت و خەرجییەکەی ناخەمڵێنێت، ئاخۆ ئەوەندەی هەیە بۆ تەواوکردنی؟ 29نەوەک بناغەکەی دابنێت و نەتوانێت تەواوی بکات، ئەوسا هەموو ئەوانەی دەیبینن گاڵتەی پێ دەکەن، 30دەڵێن: ”ئەم پیاوە دەستی بە بینا دروستکردن کرد و نەیتوانی تەواوی بکات.“
31«یان چ پاشایەک دەچێتە شەڕی پاشایەکی دیکە و یەکەم جار دانانیشێت و ڕاوێژ ناکات، ئایا بە دە هەزار کەسەوە دەتوانێت بەرەنگاری ئەوە ببێتەوە کە بە بیست هەزارەوە دێتە سەری؟ 32ئەگینا خۆ تاکو دوورە، شاندێکی بۆ دەنێرێت و داوای ئاشتی دەکات. 33بەم شێوەیە، هەر یەکێکتان ئەگەر واز لە هەموو شتێک نەهێنێت کە هەیەتی، ناتوانێت ببێتە قوتابی من.
34«خوێ باشە، بەڵام ئەگەر سوێرییەکەی نەما، چۆن تامە سوێرەکەی بۆ دەگەڕێندرێتەوە؟ 35ئەوسا نە بەکەڵکی زەوی دێت و نە بەکەڵکی پەیین دێت، بەڵکو فڕێدەدرێتە دەرەوە.
«ئەوەی گوێی هەیە بۆ بیستن، با ببیستێت.»
Милость важнее соблюдения субботы
1Однажды в субботу, когда Исо пришёл на обед к одному из начальствующих блюстителей Закона, все, кто был там, внимательно следили за Ним. 2Напротив Исо сидел человек, больной водянкой. 3Исо спросил учителей Таврота и блюстителей Закона:
– Разрешено исцелять в субботу или нет?
4Они молчали. Тогда Исо, коснувшись человека, исцелил его и отпустил. 5Затем Он сказал им:
– Если у кого-то из вас сын или вол упадёт в колодец, разве вы не вытащите его немедленно, даже если это будет в субботу?
6Им нечего было ответить на это.
Притча о почётных местах на пиру
7Исо заметил, как гости выбирали почётные места за столом, и рассказал им притчу:
8– Когда тебя приглашают на свадебный пир, не садись на почётное место, ведь может случиться так, что среди приглашённых окажется кто-то знатнее тебя, 9и тогда хозяин, пригласивший и тебя, и его, подойдёт к тебе и скажет: «Уступи место этому человеку». И тебе придётся со стыдом занять самое последнее место. 10Итак, когда тебя пригласили, пойди и возляг на самое последнее место, чтобы хозяин подошёл к тебе и сказал: «Друг, перейди на лучшее место». Тогда тебе будет оказан почёт перед всеми возлежащими за столом гостями. 11Так что каждый возвышающий себя будет унижен, и каждый принижающий себя будет возвышен.
12Затем Исо сказал хозяину:
– Когда ты устраиваешь званый обед или ужин, то не приглашай своих друзей, братьев, родственников или богатых соседей, чтобы они не пригласили тебя в ответ и тем не отплатили тебе. 13Когда ты устраиваешь пир, приглашай на него бедных, калек, хромых, слепых. 14Вот тогда ты будешь благословен, потому что они не смогут отблагодарить тебя, и ты получишь награду в воскресение праведных.
Притча о приглашённых на пир
(Мат. 22:2-14)
15Когда один из возлежавших услышал это, он сказал Исо:
– Благословен тот, кто будет пировать в Царстве Всевышнего.
16Исо ответил ему:
– Один человек приготовил большой пир и пригласил много гостей. 17Когда подошло время пира, он послал своего раба сказать приглашённым: «Приходите, уже всё готово». 18Но один за другим приглашённые начали извиняться. Первый сказал: «Я только что купил землю и мне надо пойти и посмотреть её. Извини меня, пожалуйста». 19Другой сказал: «Я купил пять пар волов и иду испытать их, извини меня, пожалуйста». 20Третий сказал: «Я женился и поэтому не могу прийти».
21Раб вернулся и рассказал всё хозяину. Тогда хозяин дома рассердился и приказал рабу: «Пойди скорее по улицам и переулкам города и приведи сюда бедных, калек, слепых и хромых». 22«Господин, – сказал раб, – то, что ты повелел, выполнено, но ещё есть место». 23Тогда хозяин сказал рабу: «Пройди по дорогам и вдоль изгородей и уговори всех, кого встретишь, прийти на пир, чтобы дом мой был полон гостей. 24Говорю вам, что из прежних приглашённых никто не попробует моего обеда».
Цена ученичества
(Мат. 10:37-38; 5:13; Мк. 9:50)
25С Исо шло множество людей, и Он, повернувшись к ним, сказал:
26– Если тот, кто приходит ко Мне, не любит Меня больше, чем своего отца, мать, жену, детей, братьев, сестёр и даже свою собственную жизнь, он не может быть Моим учеником. 27Тот, кто не несёт свой крест14:27 См. сноску на 9:23. и не идёт за Мной, не может быть Моим учеником.
28Предположим, кто-то из вас хочет строить башню. Разве он не сядет вначале и не подсчитает все расходы, чтобы знать, хватит ли ему денег для завершения строительства? 29Ведь если он заложит фундамент и будет не в состоянии закончить постройку, то все видящие это будут над ним смеяться: 30«Начал строить, а закончить не может».
31Или, предположим, царь собирается на войну против другого царя. Разве он не сядет вначале и не подумает, в силах ли он с войском в десять тысяч человек отразить того, кто идёт на него с войском в двадцать тысяч? 32Если нет, то пока противник ещё далеко, он пошлёт посольство просить о мире. 33Итак, тот из вас, кто не отречётся от всего, что имеет, не может быть Моим учеником.
34– Соль – хорошая вещь, но если соль потеряет свой вкус, то что может опять сделать её солёной? 35Даже навоз годится для удобрения земли, но соль, потерявшая вкус, ни на что не годна14:35 Букв.: «Она ни в землю, ни в навоз не годна»., её остаётся лишь выбросить вон. У кого есть уши, чтобы слышать, пусть слышит!
