نۆژەنکردنەوەی پەرستگا
1یۆئاش کوڕێکی حەوت ساڵان بوو کە بوو بە پاشا و چل ساڵ لە ئۆرشەلیم پاشایەتی کرد. دایکی ناوی چیڤیا بوو کە خەڵکی بیری شابەع بوو. 2یۆئاش لەبەرچاوی یەزدان ئەوەی ڕاست بوو کردی لە ماوەی کاهینیێتی یەهۆیاداع. 3یەهۆیاداع دوو ژنی بۆ یۆئاش هێنا و کوڕ و کچی بوو.
4دوای ماوەیەک یۆئاش بڕیاری دا کە پەرستگای یەزدان نۆژەن بکاتەوە. 5کاهینە لێڤییەکانی کۆکردەوە و پێی گوتن: «بڕۆن بۆ شارۆچکەکانی یەهودا و لە هەموو ئیسرائیل ئەو زیوە کۆبکەنەوە کە ساڵانە بۆ چاککردنەوەی پەرستگای خوداتان دەدرێت. ئێوە لەم کارە بە پەلە بن.» بەڵام لێڤییەکان پەلەیان نەکرد.
6لەبەر ئەوە پاشا یەهۆیاداعی سەرۆکی کاهینی بانگکرد و پێی گوت: «بۆچی داوات لە لێڤییەکان نەکردووە هەتا لە یەهودا و ئۆرشەلیمەوە باجەکەی موسای بەندەی یەزدان و کۆمەڵی ئیسرائیل بۆ چادری پەیمان بهێنن؟»
7ئەوە بوو کوڕەکانی عەتەلیای خراپەکار پەرستگای خودایان تاڵان کردبوو، هەروەها هەموو شتە پیرۆزکراوەکانی پەرستگای یەزدانیان کردبووە هی بەعلەکان.
8پاشا فەرمانی دا و سندوقێکیان دروستکرد، لەلای دەروازەی پەرستگای یەزدان بۆ دەرەوە دایاننا. 9بەناو یەهودا و ئۆرشەلیمدا بانگەوازیان کرد کە باجەکەی موسای بەندەی خودا ئەوەی لە چۆڵەوانی لەسەر ئیسرائیل دانرابوو، بۆ یەزدانی بهێنن. 10هەموو سەرکردەکان و هەموو گەل بە خۆشی و شادمانییەوە باجەکانی خۆیان هێنا و خستیانە ناو سندوقەکە، هەتا پڕ بوو. 11کاتێک لێڤییەکان سندوقەکەیان دەهێنا بۆ لای کاربەدەستانی پاشا و ئەوانیش دەیانبینی زیوەکە زۆر بووە، خامەی نهێنی24:11 ڕازپۆش. پاشا و بریکاری سەرۆکی کاهینیش دەهاتن و سندوقەکەیان بەتاڵ دەکرد و دەیانبردەوە بۆ شوێنەکەی خۆی. بەردەوام بەو جۆرەیان دەکرد، تاکو زیوێکی زۆریان کۆکردەوە. 12پاشا و یەهۆیاداع دایانە ئەوانەی بە کارەکە هەڵدەستان، خزمەتکارانی پەرستگای یەزدان، ئەوانیش نەقاڕ و دارتاش و ئاسنگەر و بڕۆنزگەریان بەکرێ دەگرت بۆ نۆژەنکردنەوە و نوێکردنەوەی پەرستگای یەزدان.
13ئەوانەی بە کارەکە هەڵدەستان، کارەکەیان کرد و تێیدا سەرکەوتوو بوون. پەرستگای خودایان لەسەر شێوەی یەکەم جاری بنیاد نایەوە و تۆکمەیان کرد. 14کاتێک تەواو بوون، ئەوەی لە زیوەکە مابووەوە هێنایانە بەردەم پاشا و یەهۆیاداع، جا قاپوقاچاغیان بۆ پەرستگای یەزدان دروستکرد، قاپوقاچاغی خزمەتکردن و پێشکەشکردن و کەوچک و جامی زێڕین و چەند کەلوپەلێکی دیکە لە زێڕ و زیو. بە درێژایی ژیانی یەهۆیاداع بەردەوام قوربانی سووتاندنیان لە پەرستگای یەزدان پێشکەش دەکرد.
15یەهۆیاداع پیر بوو و چووە ساڵەوە و لە تەمەنی سەد و سی ساڵیدا مرد. 16لە شاری داود لەگەڵ پاشاکان ناشتیان، چونکە لە ئیسرائیل چاکەی لەگەڵ خودا و پەرستگاکەی کرد.
بەدکاری یۆئاش
17پاش مردنی یەهۆیاداع پیاوە گەورەکانی یەهودا هاتن و کڕنۆشیان بۆ پاشا برد، ئینجا پاشا گوێی لێ گرتن. 18ئیتر وازیان لە پەرستگای یەزدان، خودای باوباپیرانی خۆیان هێنا و ستوونە ئەشێرا و بتەکانیان پەرست، جا لەبەر ئەم تاوانەیان تووڕەیی خودا هاتە سەر خاکی یەهودا و ئۆرشەلیم. 19هەرچەندە یەزدان پێغەمبەری بۆ ناردن بۆ ئەوەی بۆ لای ئەویان بگێڕنەوە و شایەتییان لەسەر بدەن، بەڵام گوێیان نەگرت.
20ئینجا ڕۆحی خودا هاتە سەر زەکەریای کوڕی یەهۆیاداعی کاهین. بەرامبەر گەل ڕاوەستا و پێی گوتن: «خودا ئەمە دەفەرموێت: ”بۆچی سەرپێچی فەرمانەکانی یەزدان دەکەن؟ لەبەر ئەوە سەرکەوتوو نابن، چونکە وازتان لە یەزدان هێنا، ئەویش وازی لێ هێنان.“»
21بەڵام پیلانیان لێی گێڕا و بە فەرمانی پاشا لە حەوشەی پەرستگای یەزدان بەردبارانیان کرد. 22یۆئاشی پاشا ئەو دڵسۆزییەی لەبیر چوو کە یەهۆیاداعی باوکی زەکەریا لەگەڵی کردی و کوڕەکەی ئەوی کوشت، ئەویش لەسەرەمەرگیدا گوتی: «با یەزدان ئەمە ببینێت و سزاتان بدات.»
23ئەوە بوو لە بەهاری ساڵ، سوپای ئارامییەکان هێرشیان کردە سەر یۆئاش، پەلاماری یەهودا و ئۆرشەلیمیان دا و هەموو ڕابەرەکانی گەلیان کوشت، ئیتر هەموو تاڵانی و دەستکەوتەکانیان بۆ پاشای دیمەشق نارد. 24هەرچەندە سوپای ئارامییەکان بە کۆمەڵێکی کەمەوە هاتبوون، بەڵام یەزدان بەسەر سوپایەکی گەورەتردا زاڵی کردن. لەبەر ئەوەی گەلی یەهودا وازیان لە یەزدانی پەروەردگاری باوباپیرانی خۆیان هێنا، سەبارەت بە یۆئاشیش دادوەریان بەجێگەیاند. 25کاتێک ئارامییەکان کشانەوە، ئەویان بە برینێکی سەختەوە بەجێهێشت. کاربەدەستەکانی پیلانیان لێی گێڕا لەبەر خوێنی کوڕەکانی یەهۆیاداعی کاهین، جا لەسەر قەرەوێڵەکەی لێیاندا و کوشتیان. لە شاری داود ناشتیان، بەڵام لە گۆڕستانی پاشاکان نەیانناشت.
26ئەو دوو کەسە بوون کە پیلانیان لێی گێڕا: زاڤاد24:26 زاڤاد شێوازێکە بۆ ناوی یۆزاڤاد. کە کوڕی ژنێکی عەمۆنی بوو بە ناوی شیمەعات، یەهۆزاڤاد کە کوڕی ژنێکی مۆئابی بوو بە ناوی شیمریت. 27بەڵام سەرگوزەشتەی کوڕەکانی و زۆری پێشبینییەکان سەبارەت بە ئەو و نۆژەنکرنەوەی پەرستگای خودا، وا لە لێکدانەوەی پەڕتووکی پاشایان نووسراونەتەوە. ئەمەسیای کوڕی لەدوای خۆی بوو بە پاشا.
Joás rei de Judá
(2 Rs 11.21–12.3)
1Joás tinha 7 anos quando começou a reinar. Reinou em Jerusalém 40 anos. A sua mãe era Zibia de Berseba. 2Joás fez o que era reto aos olhos do Senhor, enquanto viveu o sacerdote Jeoiada. 3Este arranjou-lhe dois casamentos e teve filhos e filhas.
Joás repara o templo
(2 Rs 12.4-16)
4A dada altura, Joás resolveu fazer reparações no templo do Senhor. 5Convocou os sacerdotes e os levitas e deu-lhes as seguintes instruções: “Vão a todas as cidades de Judá e façam uma coleta de fundos para a reconstrução do templo, para que possamos fazer obras de renovação. Vão imediatamente! Não arrastem esse assunto!” Contudo, os levitas não tiveram pressa em obedecer.
6O rei mandou chamar Jeoiada, o sumo sacerdote: “Porque é que não exigiste aos levitas que fossem recolher os impostos do templo em todas as cidades de Judá e em Jerusalém? É o imposto ordenado por Moisés, servo do Senhor, que prevê o pagamento de um imposto por parte da congregação de Israel, para a conservação da tenda do testemunho!”, lembrou-lhe o rei. “É necessário fazer a recolha desse dinheiro.”
7A ímpia Atalia e os seus filhos tinham arruinado o templo, e muito do equipamento sagrado, destinado ao culto a Deus, tinha sido levado para o culto aos ídolos de Baal.
8O rei deu instruções para que se fizesse uma caixa e que esta fosse colocada à entrada, do lado de fora do templo do Senhor. 9Foi enviada uma proclamação a todas as cidades de Judá e a Jerusalém, convidando o povo a trazer ao Senhor o imposto que Moisés, servo de Deus, tinha instituído para Israel, no deserto. 10Todos os chefes, e também o povo, acolheram muito bem a ideia, e começaram a trazer dinheiro, depositando-o na caixa das ofertas, a qual rapidamente ficou cheia.
11Os levitas levaram-na à tesouraria real, onde o secretário do rei e o representante do sumo sacerdote contaram o dinheiro na frente do tesoureiro, levando a caixa de novo para o templo. E assim aconteceu dia após dia, acumulando-se uma elevada quantia de dinheiro. 12O rei e Jeoiada deram este dinheiro aos empreiteiros encarregados das obras de restauro, assim como aos carpinteiros e aos serralheiros designados para fazerem as peças de ferro e bronze.
13O trabalho foi avançando e o templo acabou por ser restaurado, ficando em muito melhores condições do que anteriormente. 14Quando tudo ficou pronto, o dinheiro que sobejou foi trazido ao rei e a Jeoiada; foi acordado que o excedente seria aplicado no fabrico de colheres e recipientes em ouro e prata, para uso nas ofertas de incenso, e também no fabrico de utensílios usados nos sacrifícios e nas ofertas de holocaustos que eram continuamente oferecidos durante o tempo de vida do sacerdote Jeoiada.
15Este faleceu muito idoso, com a idade de 130 anos. 16Foi enterrado na Cidade de David, junto aos túmulos dos reis, devido ao muito que fez por Israel, por Deus e pelo templo.
A maldade de Joás
(2 Rs 12.17-21)
17Contudo, após a morte de Jeoiada, os líderes de Judá foram ter com o rei Joás e prostraram-se diante dele. 18Convenceram-no a deixar de se preocupar com o templo do Senhor, Deus dos seus antepassados, e a prestar antes culto aos ídolos e às imagens da deusa Achera. Por causa disso, a ira de Deus desceu novamente sobre Judá e sobre Jerusalém. 19Deus enviou-lhes profetas, para os levar a converterem-se ao Senhor, mas o povo não lhes deu ouvidos.
20Então o Espírito de Deus veio sobre Zacarias, filho do sacerdote Jeoiada, o qual se apresentou diante do povo e disse-lhes: “Deus pergunta por que razão desobedeceram aos mandamentos do Senhor. A verdade é que tudo aquilo que procuram realizar nunca resulta, porque abandonaram o Senhor; por isso, também ele vos abandonou agora!”
21Os líderes começaram a conjurar para o matar, até que o próprio rei Joás ordenou que fosse apedrejado no pátio do templo. 22Foi dessa maneira infeliz, matando-lhe o filho, que o rei Joás assinalou a memória de Jeoiada e todo o amor e lealdade que tinha demonstrado em vida. As últimas palavras de Zacarias, ao morrer, foram: “Que o Senhor veja e lhes dê a paga!”
23Por volta da primavera, o exército arameu avançou contra Judá e Jerusalém, conquistando a terra, matando todos os líderes da nação e levando para Damasco grandes quantidades de despojos. 24Tratou-se dum grande triunfo para o exército de Aram, que até tinha poucos homens. Foi o Senhor que permitiu que o grande exército de Judá fosse conquistado, porque tinham abandonado o Senhor, o Deus dos seus antepassados. Foi dessa forma que o Senhor executou a sua sentença sobre Joás. 25Quando os arameus partiram, deixando Joás gravemente ferido, os próprios oficiais do rei decidiram matá-lo, por ter assassinado o filho do sacerdote Jeoiada. Executaram-no quando estava deitado na sua cama e enterraram-no na Cidade de David, mas não no cemitério dos reis.
26Aqueles que conspiraram contra ele foram Zabade, cuja mãe se chamava Simeate, mulher amonita, e Jeozabade, cuja mãe era Simrite, uma moabita. 27Os factos referentes aos filhos de Joás e também as maldições que recaíram sobre ele, assim como a restauração que empreendeu no templo, podem ser lidos no Livro dos Reis. Quando Joás morreu, o seu filho Amazias ascendeu ao trono.
