چاککردنەوەی نەعمان لە نەخۆشی گولی
1نەعمانی سەرکردەی سوپای پاشای ئارام پیاوێکی مەزن بوو لەلای گەورەکەی و سەر بڵند بوو، لەبەر ئەوەی یەزدان لە ڕێگەی ئەوەوە ڕزگاریی بە ئارام بەخشی. ئەم پیاوە پاڵەوانێکی بەهێز بوو، بەڵام گەڕوگول5:1 گەڕوگول: نەک تەنها گولی، بەڵام ئەم وشەیە بۆ چەند نەخۆشییەکی جیاوازی پێست بەکارهاتووە. بوو.
2چەند چەتەیەک لە ئارامییەکان بۆ تاڵان چووبوون و لە خاکی ئیسرائیلەوە کچێکی هەرزەکاریان لەگەڵ خۆیان هێنابووەوە، خزمەتی ژنەکەی نەعمانی دەکرد. 3کچە بە خانمەکەی گوت: «خۆزگە گەورەم پێغەمبەرەکەی سامیرەی دەبینی! ئەو لە گولییەکەی چاکی دەکردەوە.»
4نەعمان چوو بۆ لای گەورەکەی و قسەکەی کچە ئیسرائیلییەکەی پێ ڕاگەیاند. 5پاشای ئارامیش گوتی: «کەواتە بڕۆ، منیش نامەیەک بۆ پاشای ئیسرائیل دەنێرم.» ئینجا نەعمان ڕۆیشت، لەگەڵ دەستی دە تالنت5:5 دە تالنت: نزیکەی 340 کیلۆگرام. زیو و شەش هەزار شاقل5:5 شەش هەزار شاقل: نزیکەی 70 کیلۆگرام. زێڕ و دە قات جلی برد. 6نامەکەی بۆ پاشای ئیسرائیل هێنا، تێیدا نووسرابوو: «لەگەڵ ئەو نامەیە نەعمانی خزمەتکارم دەنێرمە لات، لە گولییەکەی چاکی بکەرەوە.»
7هەرکە پاشای ئیسرائیل نامەکەی خوێندەوە، جلەکانی لەبەرخۆی دادڕی و گوتی: «ئایا من خودام هەتا بمرێنم و زیندوو بکەمەوە؟ بۆچی ئەمە پیاوێکی بۆ ناردووم تاکو لە گولییەکەی چاکی بکەمەوە؟ بزانن و سەیر بکەن چۆن شەڕم پێ دەفرۆشێت!»
8کاتێک ئەلیشەعی پیاوی خودا بیستییەوە پاشای ئیسرائیل جلەکانی لەبەر خۆیدا دادڕیوە، ناردی بۆ لای پاشا و گوتی: «بۆچی جلەکانت لەبەر خۆتدا دادڕیوە؟ با بێتە لای من و بزانێت کە پێغەمبەرێک لە ئیسرائیل هەیە.» 9ئینجا نەعمان بە ئەسپ و گالیسکەکانییەوە هات و لە بەردەرگای ماڵی ئەلیشەع وەستا. 10ئەلیشەعیش نێردراوێکی ناردە لای و گوتی: «بڕۆ لە ڕووباری ئوردون حەوت جار خۆت بشۆ، گۆشتەکەت چاک دەبێتەوە و پاک دەبیتەوە.»
11بەڵام نەعمان بە تووڕەییەوە ڕۆیشت و گوتی: «وام دانا کە دێتە دەرەوە بۆ لام و ڕادەوەستێت، بە ناوی یەزدانی پەروەردگاریەوە دەپاڕێتەوە و دەستی بەسەر شوێنەکەدا دەهێنێت و گەڕوگولییەکە چاک دەبێتەوە. 12ئایا ئەڤانا و پەڕپەڕ، دوو ڕووبارەکەی دیمەشق، لە هەموو ئاوەکانی ئیسرائیل چاکتر نین؟ ئایا نەمدەتوانی خۆمیان تێدا بشۆم و پاک ببمەوە؟» لەبەر ئەوە ئاوڕی دایەوە و بە تووڕەییەوە ڕۆیشت.
13خزمەتکارەکانی نەعمان هاتنە پێشەوە و پێیان گوت: «ئەی باوکمان، ئایا ئەگەر پێغەمبەرەکە شتێکی گەورەی پێت بگوتایە، نەتدەکرد؟ بەڵام چەند ئاسانترە کە گوتی: ”خۆت بشۆ و پاک ببەوە!“» 14ئیتر چووە خوارەوە و بەپێی قسەی پیاوەکەی خودا، حەوت جار خۆی لە ڕووباری ئوردون نوقوم کرد، گۆشتەکەی گەڕایەوە وەک گۆشتی کوڕێکی گەنج و پاک بووەوە.
15ئینجا نەعمان لەگەڵ هەموو لەشکرەکەی گەڕایەوە بۆ لای پیاوەکەی خودا. لەبەردەمی ڕاوەستا و گوتی: «ئێستا دەزانم کە لە هەموو جیهان هیچ خودایەک نییە بێجگە لە خودای ئیسرائیل. ئێستاش ئەم دیارییە لە خزمەتکارەکەت وەربگرە.»
16پێغەمبەرەکە وەڵامی دایەوە: «بە یەزدانی زیندوو، ئەوەی دەیپەرستم، وەریناگرم.» ئینجا زۆری لێکرد هەتا وەریبگرێت، بەڵام ڕازی نەبوو.
17نەعمان گوتی: «ئەگەر وەریناگریت، کەواتە ڕێم پێبدە باری دوو هێستر خۆڵ لەگەڵ خۆم ببەم، لەبەر ئەوەی خزمەتکارەکەت جارێکی دیکە قوربانی سووتاندن و سەربڕاو بۆ هیچ خودایەکی دیکە بێجگە لە یەزدان ناکات. 18بەڵام با لە شتێک یەزدان لە خزمەتکارەکەت خۆشبێت: کاتێک گەورەکەم دەچێتە پەرستگای ڕیمۆن بۆ ئەوەی کڕنۆش ببات، پشت بە من دەبەستێت، دەبێ منیش لەگەڵ ئەو کڕنۆش ببەم، با یەزدان لەو شتەی خزمەتکارەکەت خۆشبێت.»
19ئەلیشەعیش گوتی: «بەخێر بچیت.»
دوای ئەوەی نەعمان ڕۆیشت و کەمێک لێی دوور کەوتەوە، 20گێحەزیی خزمەتکاری ئەلیشەعی پیاوی خودا گوتی: «گەورەم ڕازی نەبوو ئەو شتە لە نەعمانی ئارامی وەربگرێت کە هێنا بووی، بەڵام بە یەزدانی زیندوو من بەدوایدا ڕادەکەم و شتێکی لێ وەردەگرم.»
21ئیتر گێحەزی دوای نەعمان کەوت، کاتێک نەعمان بینی بەدوایدا ڕادەکات، لە گالیسکەکە دابەزی و بەرەوپیری چوو و گوتی: «ها خێرە؟»
22گێحەزیش گوتی: «خێرە، گەورەم منی ناردووە بۆ ئەوەی پێت بڵێم: ”دوو گەنج لە کۆمەڵی پێغەمبەرانەوە هاتوونەتە لام، لە ناوچە شاخاوییەکانی ئەفرایمەوە. تالنتێک5:22 تالنتێک: نزیکەی 34 کیلۆگرام. زیو و دوو دەستە جلیان پێبدە.“»
23نەعمانیش گوتی: «فەرموو دوو تالنت زیو ببە.» زۆری لە گێحەزی کرد و دوو تالنت زیو لە دوو توورەکە لەگەڵ دوو قات جلی دایە دەست دوو خزمەتکاری خۆی، هەڵیانگرت و لەپێش گێحەزییەوە ڕۆیشتن. 24کە گەیشتنە گردەکە، گێحەزی شتەکانی لێ وەرگرتن و خستییە ماڵەوە، خزمەتکارەکانی بەڕێکرد و گەڕانەوە.
25کاتێک گێحەزی هات و لەبەردەم گەورەکەی ڕاوەستا، ئەلیشەع لێی پرسی: «ئەی گێحەزی، لەکوێ بوویت؟»
ئەویش وەڵامی دایەوە: «خزمەتکارەکەت بۆ هیچ جێگایەک نەچووە.»
26بەڵام ئەلیشەع پێی گوت: «ئایا ڕۆحم لەگەڵتدا نەبوو کاتێک پیاوەکە لە گالیسکەکە دابەزی بۆ ئەوەی بەرەوپیرت بێت؟ ئێستا کاتی وەرگرتنی زیو و جلوبەرگە؟ یان وەرگرتنی باخی زەیتوون و ڕەز و مەڕ و مانگا و کۆیلە و کەنیزەیە؟ 27گەڕوگولییەکەی نەعمان هەتاهەتایە بە خۆت و نەوەکانتەوە دەنووسێت و لە کۆڵتان نابێتەوە.» ئیتر گێحەزی بە گەڕوگولی لەبەردەم ئەلیشەع چووە دەرەوە، وەک بەفر سپی بوو.
Naaman Is Healed of a Skin Disease
1Naaman was army commander of the king of Aram. He was very important to his master and was highly respected. That’s because the Lord had helped him win the battle over Aram’s enemies. He was a brave soldier. But he had a skin disease.
2Groups of soldiers from Aram had marched out. They had captured a young girl from Israel. She became a servant of Naaman’s wife. 3The young girl spoke to the woman she was serving. She said, “I wish my master would go and see the prophet who is in Samaria. He would heal my master of his skin disease.”
4Naaman went to see his own master. He told him what the girl from Israel had said. 5“I think you should go,” the king of Aram replied. “I’ll give you a letter to take to the king of Israel.” So Naaman left. He took 750 pounds of silver with him. He also took 150 pounds of gold. And he took ten sets of clothes. 6He carried the letter to the king of Israel. It said, “I’m sending my servant Naaman to you with this letter. I want you to heal him of his skin disease.”
7The king of Israel read the letter. As soon as he did, he tore his royal robes. He said, “Am I God? Can I kill people and bring them back to life? Why does this fellow send someone to me to be healed of his skin disease? He must be trying to pick a fight with me!”
8Elisha, the man of God, heard that the king of Israel had torn his robes. So he sent the king a message. Elisha said, “Why have you torn your robes? Tell the man to come to me. Then he will know there is a prophet in Israel.” 9So Naaman went to see Elisha. He took his horses and chariots with him. He stopped at the door of Elisha’s house. 10Elisha sent a messenger out to him. The messenger said, “Go! Wash yourself in the Jordan River seven times. Then your skin will be healed. You will be pure and ‘clean’ again.”
11But Naaman went away angry. He said, “I was sure Elisha would come out to me. I thought he would stand there and pray to the Lord his God. I thought he would wave his hand over my skin. Then I would be healed. 12And what about the Abana and Pharpar rivers of Damascus? Aren’t they better than all the rivers of Israel? Couldn’t I wash in the rivers of Damascus and be made pure and ‘clean’?” So he turned and went away. He was very angry.
13Naaman’s servants went over to him. They said, “You are like a father to us. What if Elisha the prophet had told you to do some great thing? Wouldn’t you have done it? But he only said, ‘Wash yourself. Then you will be pure and “clean.” ’ You should be even more willing to do that!” 14So Naaman went down to the Jordan River. He dipped himself in it seven times. He did exactly what the man of God had told him to do. Then his skin was made pure again. It became “clean” like the skin of a young boy.
15Naaman and all his attendants went back to the man of God. Naaman stood in front of Elisha. Naaman said, “Now I know that there is no God anywhere in the whole world except in Israel. So please accept a gift from me.”
16The prophet answered, “I serve the Lord. You can be sure that he lives. And you can be just as sure that I won’t accept a gift from you.” Even though Naaman begged him to take it, Elisha wouldn’t.
17“I can see that you won’t accept a gift from me,” said Naaman. “But please let me have some soil from your land. Give me as much as a pair of mules can carry. Here’s why I want it. I won’t ever bring burnt offerings and sacrifices to any other god again. I’ll bring them only to the Lord. I’ll worship him on his own soil. 18But there is one thing I hope the Lord will forgive me for. From time to time my master will enter the temple to bow down to his god Rimmon. When he does, he’ll lean on my arm. Then I’ll have to bow down there also. I hope the Lord will forgive me for that.”
19“Go in peace,” Elisha said.
Naaman started out on his way. 20Gehazi was the servant of Elisha, the man of God. Gehazi said to himself, “My master was too easy on Naaman from Aram. He should have accepted the gift Naaman brought. I’m going to run after him. I’m going to get something from him. And that’s just as sure as the Lord is alive.”
21Gehazi hurried after Naaman. Naaman saw him running toward him. So he got down from the chariot to greet him. “Is everything all right?” he asked.
22“Everything is all right,” Gehazi answered. “My master sent me to say, ‘Two young men from the group of the prophets have just come to me. They’ve come from the hill country of Ephraim. Please give them 75 pounds of silver and two sets of clothes.’ ”
23“I wish you would take twice as much silver,” said Naaman. He begged Gehazi to accept it. Then Naaman tied up 150 pounds of silver in two bags. He also gave Gehazi two sets of clothes. He gave all of it to two of his own servants. They carried it ahead of Gehazi. 24Gehazi came to the hill where Elisha lived. Then the servants handed the things over to Gehazi. He put them away in Elisha’s house. He sent the men away, and they left. 25Then he went back inside the house. He stood in front of his master Elisha.
“Gehazi, where have you been?” Elisha asked.
“I didn’t go anywhere,” Gehazi answered.
26But Elisha said to him, “Didn’t my spirit go with you? I know that the man got down from his chariot to greet you. Is this the time for you to accept money or clothes? Is it the time to take olive groves, vineyards, flocks or herds? Is it the time to accept male and female slaves? 27You and your children after you will have Naaman’s skin disease forever.” Then Gehazi left Elisha. And he had Naaman’s skin disease. His skin had become as white as snow.
