بەڵێنی شکۆمەندی پەرستگای نوێ
1لە بیست و یەکی مانگی حەوت، فەرمایشتی یەزدان لە ڕێگەی حەگەی پێغەمبەرەوە هات: 2«ئێستا قسە بکە لەگەڵ زروبابلی کوڕی شەئەلتیێلی فەرمانڕەوای یەهودا و یەشوعی کوڕی یەهۆچاداقی سەرۆکی کاهین و پاشماوەی گەل، بڵێ: 3”لەوانەی کە ماونەتەوە کامەتان ئەو ماڵەی لە شکۆمەندی یەکەمیدا بینیوە؟ ئەی ئێستا ئێوە چۆن دەیبینن؟ ئایا وەک هیچ نایەتە بەرچاوتان؟“ 4یەزدان دەفەرموێت: ”بەڵام ئێستا ئەی زروبابل، بەهێزبە. ئەی یەشوعی کوڕی یەهۆچاداقی سەرۆکی کاهین، بەهێزبە. ئەی هەموو گەلی خاکەکە، بەهێزبن و ئیش بکەن، چونکە من لەگەڵتانم.“ ئەوە فەرمایشتی یەزدانی سوپاسالارە. 5”بەپێی ئەو پەیمانەی لەگەڵتاندا بەستم کاتێک لە میسرەوە هاتنە دەرەوە، ڕۆحم لەنێوتاندا ماوە. مەترسن.“
6«یەزدانی سوپاسالار ئەمە دەفەرموێت: ”پاش کەمێک من جارێکی دیکە ئاسمان و زەوی، دەریا و وشکانی دەهەژێنم. 7هەموو گەلان دەهەژێنم و هەموو شتە گرانبەهاکانی گەلان دێن و ئەم ماڵە پڕ لە شکۆ دەکەم.“ ئەوە فەرمایشتی یەزدانی سوپاسالارە. 8”زیو بۆ منە، زێڕ بۆ منە.“ ئەوە فەرمایشتی یەزدانی سوپاسالارە. 9”شکۆمەندی ئێستای ئەم ماڵە لە شکۆمەندی پێشتری مەزنتر دەبێت. لەم شوێنەدا ئاشتی دەبەخشم.“ ئەوە فەرمایشتی یەزدانی سوپاسالارە.»
بەرەکەت بۆ گەلی گڵاو
10لە بیست و چواری مانگی نۆی ساڵی دووەمی داریوش، فەرمایشتی یەزدان بۆ حەگەی پێغەمبەر هات و فەرمووی: 11«یەزدانی سوپاسالار دەفەرموێت: ”ئێستا لە کاهینەکان بپرسە تەورات چی دەڵێت: 12ئەگەر کەسێک گۆشتی تەرخانکراوی پیرۆزی بە دامێنی کراسەکەی هەڵگرت و دامێنی بە نان یان چێشت یان شەراب یان زەیت یان هەر خواردنێک کەوت، ئایا ئەم خواردنە پیرۆز دەبێت؟“»
کاهینەکانیش وەڵامیان دایەوە گوتیان: «نەخێر.»
13ئینجا حەگەی گوتی: «ئەگەر کەسێک بە مردووێک گڵاو بووبێت، دەست لە یەکێک لەم خواردنانە بدات، ئایا ئەم خواردنە گڵاو دەبێت؟»
کاهینەکان وەڵامیان دایەوە و گوتیان: «بەڵێ، گڵاو دەبێت.»
14ئینجا حەگەی وەڵامی دایەوە و گوتی: «یەزدان دەفەرموێت: ”ئەم گەلە و ئەم نەتەوەیە لەبەردەمم ئاوان. هەموو کردەوەکانی دەستیان و ئەوەی لەوێ پێشکەشی دەکەن گڵاوە.
15«”ئێستاش لەمڕۆوە لە ڕۆژانی ڕابردوو ڕابمێنن: پێش ئەوەی لە پەرستگای یەزدان بەردێک بخرێتە سەر بەردێک چۆن بوو. 16لەو ڕۆژانە یەکێکتان دەهاتە سەر خەرمانی گەنم بیست ڕبە ببات، تەنها دە هەبوو. دەهاتە سەر قەڕابەکە تاکو پەنجا قاپی لێ پڕ بکات، تەنها بیست هەبوو. 17بە بای گەرمەسێر و کەڕوو و تەرزە لە هەموو کردەوەکانی دەستتانم دا، بەڵام ئێوە نەگەڕانەوە لام.“ ئەوە فەرمایشتی یەزدانە. 18”لەم ڕۆژە بەدواوە ڕابمێنن، لە ڕۆژی بیست و چواری مانگی نۆ، لەو ڕۆژەوە کە پەرستگای یەزدان دامەزرا. لێی ڕابمێنن: 19ئایا هێشتا تۆو لە ئەمبارەکانە؟ ئەی مێو و هەنجیر و هەنار و داری زەیتوونیش هێشتا بەریان نەگرتووە؟
«”لەم ڕۆژەوە بەرەکەتدارت دەکەم.“»
زروبابل ئەنگوستیلەی یەزدانە
20دووبارە فەرمایشتی یەزدان بۆ حەگەی هاتەوە، لە ڕۆژی بیست و چواری مانگی نۆ، فەرمووی: 21«قسە لەگەڵ زروبابلی فەرمانڕەوای یەهودا بکە و بڵێ: ”من ئاسمان و زەوی دەهەژێنم. 22تەختی پاشایەتییەکان وەردەگێڕم و هێزی پاشایەتی نەتەوەکان لەناودەبەم. گالیسکە و سوارەکەی وەردەگێڕم، ئەسپ و سوارەکانیان دەکوژرێن، هەریەکە بە شمشێری براکەی.“
23«یەزدانی سوپاسالار دەفەرموێت: ”ئەی زروبابلی کوڕی شەئەلتیێلی بەندەی من، لەو ڕۆژەدا دەتبەم و وەک ئەنگوستیلەت لێ دەکەم بۆ خۆم، چونکە تۆم هەڵبژارد.“ ئەوە فەرمایشتی یەزدانی سوپاسالارە.»
Будущее величие нового храма
1В двадцать первый день седьмого месяца (17 октября 520 г. до н. э.) было слово Вечного через пророка Аггея:
2– Говори с наместником Иудеи Зоровавелем, сыном Шеалтиила, главным священнослужителем Иешуа, сыном Иехоцадака, и остальным народом. Спроси их: 3«Кто из вас ещё помнит этот дом в его прежней славе? Каким вы видите его сейчас? Разве он не кажется вам ничтожным?» 4Но сейчас ободрись, Зоровавель, – возвещает Вечный. – Ободрись, Иешуа, сын Иехоцадака, главный священнослужитель. Ободрись, и весь народ страны, – возвещает Вечный, – и трудитесь, потому что Я с вами, – возвещает Вечный, Повелитель Сил, – 5по соглашению, которое Я заключил с вами, когда вы вышли из Египта. Мой Дух пребывает с вами. Не бойтесь!
6Так говорит Вечный, Повелитель Сил:
– Вскоре Я снова сотрясу небо и землю, море и сушу. 7Я сотрясу все народы, и их сокровища придут сюда, и Я наполню этот дом славой, – говорит Вечный, Повелитель Сил. – 8Серебро и золото – Мои, – возвещает Вечный, Повелитель Сил. – 9Слава этого дома превзойдёт славу прежнего, – говорит Вечный, Повелитель Сил, – и здесь Я дарую благоденствие, – возвещает Вечный, Повелитель Сил.
Обличение народа
10В двадцать четвёртый день девятого месяца, во второй год правления царя Дария (18 декабря 520 г. до н. э.), было слово Вечного к пророку Аггею:
11– Так говорит Вечный, Повелитель Сил: Спроси священнослужителей, что говорит Закон: 12если кто-то несёт посвящённое Всевышнему мясо в поле одежды и прикоснётся ею к лепёшке, похлёбке, вину, маслу или другой еде, станет ли эта еда тоже посвящённой Всевышнему?
Священнослужители ответили:
– Нет.
13Тогда Аггей сказал:
– А если тот, кто осквернился, прикоснувшись к покойнику, коснётся одной из этих вещей, тогда эта вещь осквернится?
– Да, – ответили священнослужители, – тогда осквернится.
14И Аггей сказал:
– Так и с этим народом, с этим родом, что предо Мной, – возвещает Вечный. – Всё, что они делают, и всё, что они приносят там, нечисто.
Обещание благословения
15– Вспомните недавнее прошлое, до того, как камень был положен на камень в храме Вечного. 16Когда вы приходили к копне, в которой было двадцать мер, в ней оказывалось лишь десять. Когда вы приходили к давильне, чтобы начерпать пятьдесят мер, в ней оказывалось всего двадцать. 17Я поражал все труды ваших рук знойным ветром, плесенью и градом, но вы не обращались ко Мне, – возвещает Вечный. – 18Вспомните недавнее прошлое, начиная с сегодняшнего дня, двадцать четвёртого дня девятого месяца (18 декабря), когда были заложены основания храма Вечного. 19Остались ли ещё семена в закромах? Ни виноградная лоза, ни инжир, ни гранат, ни маслина до сих пор не принесли плода. Но с этого дня Я благословлю вас.
Зоровавель – избранник Всевышнего
20В двадцать четвёртый день месяца (18 декабря) во второй раз к пророку Аггею было слово Вечного:
21– Скажи Зоровавелю, наместнику Иудеи, что Я сотрясу небо и землю. 22Я низвергну царские престолы и сломлю силу чужеземных царств. Я опрокину колесницы и колесничих; падут кони, и их наездники погибнут от мечей друг друга. 23В тот день, – возвещает Вечный, Повелитель Сил, – Я возьму тебя, Мой раб Зоровавель, сын Шеалтиила, – возвещает Вечный, – и уподоблю перстню с печатью2:23 Печать была знаком власти, а также удостоверяла личность её владельца и его право на собственность. Здесь Всевышний в лице Зоровавеля обращает в благословение то проклятие, которое Он произнёс над его дедом, царём Иехонией (см. Иер. 22:24). Зоровавель таким образом становится прообразом Масеха и залогом Его пришествия., потому что Я избрал тебя, – возвещает Вечный, Повелитель Сил.
