ئەیوب قسە دەکات
1دوای ئەمە ئەیوب دەمی کردەوە و نەفرەتی لەو ڕۆژە کرد کە تێیدا لەدایک بووە. 2ئەیوب دەستی بە قسە کرد و گوتی:
3«با لەناوبچێت ئەو ڕۆژەی تێیدا لەدایک بووم،
ئەو شەوەش کە گوترا: ”کوڕێک لەدایک بوو!“
4با ئەو ڕۆژە تاریک بێت،
نە خودا لە سەرەوە بایەخی پێ بدات و
نە ڕۆژی بەسەردا هەڵبێت.
5با تاریکی و سێبەری مەرگ لەسەری بێت،
با هەور دایبگرێت،
با ڕۆژ تاریک دابێت و بیتۆقێنێت.
6ئەو شەوە، با شەوەزەنگ بیگرێت،
لەناو ڕۆژانی ساڵ دڵخۆش نەبێت
نەیەتە ناو ژمارەی مانگەکان.
7با ئەو شەوە نەزۆک بێت،
هاواری خۆشی تێدا نەبێت.
8بەر نەفرەتی ئەوانە بکەوێت کە نەفرەت لە ڕۆژگار دەکەن،
ئەوانەی ئامادەن لیڤیاتان بەئاگا بهێنن.
9با ئەستێرەکانی بەرەبەیان تاریک دابێن،
چاوەڕوانی ڕووناکی بێت و نەیەت،
با گزنگی بەیان نەبینێت،
10چونکە دەرگاکانی سکی لەسەر من دانەخست و
چەرمەسەری لە چاوەکانم نەشاردەوە.
11«بۆ لە بار دایکم نەچووم،
کە لەدایک بووم، بۆ ڕۆحم بەدەستەوە نەدا؟
12بۆچی ئەژنۆکان هەڵیانگرتم،
بۆ مەمک هەبوو تاکو شیر بدرێم؟
13چونکە ئێستا ڕاکشابووم و بێدەنگ ببووم،
ئەو کاتە بە ئاسوودەیی دەخەوتم،
14لەگەڵ پاشایان و ڕاوێژکارانی زەوی،
ئەوانەی ئەو کۆشکانەیان بۆ خۆیان بنیاد نا کە ئێستا بوونەتە کەلاوە،
15یان لەگەڵ میران کە زێڕیان هەیە،
ئەوانەی ماڵەکانیان لە زیو پڕکردووە،
16یان وەک لەبارچووێکی لەخاکنراو، ئینجا نەدەبووم،
وەک کۆرپەیەک ڕووناکی نەبینیوە.
17لەوێ خراپەکاران لە ئاژاوەنانەوە دەوەستن
لەوێ ماندووان پشوو دەدەن،
18دیلەکان تێکڕا ئاسوودە دەبن،
گوێیان لە دەنگی سەرکار نابێت،
19لەوێ بچووک وەک گەورە وایە،
کۆیلەش ئازادە لە دەستی گەورەکەی.
20«بۆ ڕووناکی دەدرێتە ڕەنجدەران و
ژیانیش بۆ ئەوەی تاڵاوی تێدایە،
21ئەوانەی چاوەڕوانی مردن دەکەن و نییە،
لە گەنجینە زیاتر بەدوایدا دەگەڕێن،
22هەتا ئەوپەڕی شادمانی دڵخۆشن،
دڵشادن کە گۆڕێک دەبیننەوە؟
23بۆ ژیان دەدرێتە پیاوێک
کە ڕێگای شاردراوەتەوە،
خوداش بە چواردەوریدا پەرژینی لێ داوە؟
24لەبەر ئەوەی ئاخ هەڵکێشانم بووەتە نانی ڕۆژانەم،
هەنسکیشم وەک ئاو دەڕژێت.
25ئەوەی دەمتۆقێنێت هاتە سەر ڕێگام،
ئەوەی لێی دەترسام بەسەرم هات.
26ئاسوودە نەبووم و بێدەنگ نەبووم،
پشووم نەدا و ئاژاوە هات.»
O Discurso de Jó
1Depois disso Jó abriu a boca e amaldiçoou o dia do seu nascimento, 2dizendo:
3“Pereça o dia do meu nascimento e a noite em que se disse:
‘Nasceu um menino!’
4Transforme-se aquele dia em trevas,
e Deus, lá do alto, não se importe com ele;
não resplandeça a luz sobre ele.
5Chamem-no de volta as trevas
e a mais densa escuridão3.5 Ou e a sombra da morte;
coloque-se uma nuvem sobre ele
e o negrume aterrorize a sua luz.
6Apoderem-se daquela noite densas trevas!
Não seja ela incluída entre os dias do ano,
nem faça parte de nenhum dos meses.
7Seja aquela noite estéril,
e nela não se ouçam brados de alegria.
8Amaldiçoem aquele dia os que amaldiçoam os dias3.8 Ou o mar
e são capazes de atiçar o Leviatã3.8 Ou monstro marinho.
9Fiquem escuras as suas estrelas matutinas,
espere ele em vão pela luz do sol
e não veja os primeiros raios da alvorada,
10pois não fechou as portas do ventre materno
para evitar que eu contemplasse males.
11“Por que não morri ao nascer
e não pereci quando saí do ventre?
12Por que houve joelhos para me receberem
e seios para me amamentarem?
13Agora eu bem poderia estar deitado em paz
e achar repouso
14junto aos reis e conselheiros da terra,
que construíram para si lugares que agora jazem em ruínas,
15com governantes que possuíam ouro,
que enchiam suas casas de prata.
16Por que não me sepultaram como criança abortada,
como um bebê que nunca viu a luz do dia?
17Ali os ímpios já não se agitam,
e ali os cansados permanecem em repouso;
18os prisioneiros também desfrutam sossego,
já não ouvem mais os gritos do feitor de escravos.
19Os simples e os poderosos ali estão,
e o escravo está livre do seu senhor.
20“Por que se dá luz aos infelizes,
e vida aos de alma amargurada,
21aos que anseiam pela morte e esta não vem,
e a procuram mais do que a um tesouro oculto,
22aos que se enchem de alegria
e exultam quando vão para a sepultura?
23Por que se dá vida àquele
cujo caminho é oculto
e a quem Deus fechou as saídas?
24Pois me vêm suspiros em vez de comida;
meus gemidos transbordam como água.
25O que eu temia veio sobre mim;
o que eu receava me aconteceu.
26Não tenho paz, nem tranquilidade, nem descanso;
somente inquietação”.
