وەڵامی دووەمی بیلدەد
1بیلدەدی شوحیش وەڵامی دایەوە:
2«هەتا کەی تەڵە بۆ قسە دەنێنەوە؟
تێبگەن ئینجا ئێمە دەتوانین قسە بکەین.
3بۆچی بە ئاژەڵ دانراین و
لەبەرچاوتان گێل بووین؟
4ئەی ئەوەی لە ڕقی خۆی، خۆی دەخواتەوە،
ئایا لەبەر تۆ زەوی چۆڵ بکرێت و
تاشەبەرد لە جێی خۆی بجوڵێت؟
5«بەڵێ چرای بەدکاران دەکوژێتەوە و
گڕی ئاگرەکەی ڕووناکی نابەخشێت.
6لەناو چادرەکەی ڕووناکی تاریک دەبێت و
چراکەی تەنیشتی دەکوژێتەوە.
7هێزی هەنگاوەکانی کورت دەبن و
ڕاوێژەکەی خۆی دەیخات.
8بە پێیەکانی خۆی بۆ ناو داو هەنگاو دەنێت،
جا لەناو تۆڕدا گیر دەخوات.
9تەڵە پاژنەی پێی دەگرێت و
فاقە توند دەیگرێت.
10داوەکانی لە زەوی شاردراونەتەوە و
تەڵەکەی لەسەر ڕێگایە.
11بەڵاکان لە هەموو لایەکەوە دەیتۆقێنن و
هەنگاوبەهەنگاو دوای کەوتوون.
12برسیێتی بڕستی لێ بڕی و
کارەسات چاوەڕێی کەوتنی دەکات.
13نەخۆشی پارچەکانی پێستەکەی دەخوات،
یەکەم بەری مەرگ ئەندامەکانی لەشی دەخوات.
14لە ئارامی ناو چادرەکەی خۆی دەڕفێنرێت،
بەرەو لای پاشای بەڵاکان پەلکێش دەکرێت.
15ئەوەی هی ئەو نییە لەناو چادرەکەی نیشتەجێ دەبێت،
گۆگرد بەسەر جێی مانەوەی پەخش دەکرێت.
16لە ژێرەوە ڕەگوڕیشەی وشک دەبێت و
لە سەرەوەش لقەکانی سیس دەبن.
17یادەوەری لە زەوی نامێنێت و
لەسەر ڕووی وشکانیش هیچ ناوێکی نییە.
18لە ڕووناکییەوە پاڵ دەدرێت بۆ تاریکی و
لە جیهان دەردەکرێت.
19نە نەوە و نە وەچەی لەنێو گەلەکەی دەبێت،
نە دەربازبوو لەنێو چادرەکانی.
20خەڵکی ڕۆژئاوا لە ڕۆژی حوکمدان لەسەر ئەودا دەحەپەسێن،
گەلانی ڕۆژهەڵات مووچڕکەیان پێدا دێت.
21ئەوە نشینگەی بەدکارانە و
ئەمە شوێنی ئەوانەیە کە خودا ناناسن.»
Segundo discurso de Bildad
1Respondió entonces Bildad de Súah:
2«¿Cuándo pondrás fin a tanta palabrería?
Entra en razón, y entonces hablaremos.
3¿Por qué nos tratas como si fuéramos bestias?
¿Por qué nos consideras unos tontos?
4Es tal tu enojo que te desgarras el alma;
¡mas no por ti quedará desierta la tierra,
ni se moverán de su lugar las rocas!
5»La lámpara de los malvados se apagará;
la llama de su fuego dejará de arder.
6Languidece la luz de su morada;
la lámpara que lo alumbra se apagará.
7El vigor de sus pasos se irá debilitando;
sus propios planes lo derribarán.
8Sus pies lo harán caer en una trampa,
y entre sus redes quedará atrapado.
9Quedará sujeto por los tobillos;
quedará atrapado por completo.
10Un lazo le espera escondido en el suelo;
una trampa está tendida a su paso.
11El terror lo asalta por doquier,
y anda tras sus pasos.
12La calamidad lo acosa sin descanso;
el desastre no lo deja un solo instante.
13La enfermedad le carcome el cuerpo;
la muerte le devora las manos y los pies.18:13 la muerte … los pies. Lit. devora sus miembros el primogénito de la muerte.
14Lejos de la seguridad de su morada,
marcha ahora hacia el rey de los terrores.
15El fuego se ha apoderado de su tienda;18:15 El fuego se ha apoderado de su tienda. Alt. En su tienda, de lo suyo nada queda.
hay azufre ardiente esparcido en su morada.
16En el tronco, sus raíces se han secado;
en la copa, sus ramas se marchitan.
17Borrada de la tierra ha sido su memoria;
de su fama nada queda en el país.
18De la luz es lanzado a las tinieblas;
ha sido expulsado de este mundo.
19No tiene entre su pueblo hijos ni parientes;
nadie le sobrevive donde él habitó.
20Del oriente al occidente
los pueblos se asombran de su suerte
y se estremecen de terror.
21Así es la morada del malvado,
el lugar del que no conoce a Dios».
