ئەیوب 14 – KSS & HTB

Kurdi Sorani Standard

ئەیوب 14:1-22

1«مرۆڤی لەدایکبوو لە ژن

ڕۆژگاری کەمە و چەرمەسەری زۆرە.

2وەک گوڵ دەپشکوێت و پاشان سیس دەبێت،

وەک سێبەر دەڕوات و ناوەستێت.

3ئایا چاوت لەسەر کەسێکی وەکو ئەم دەبێت؟

ئێستاش ئەوت هێناوەتە بەردەم خۆت بۆ دادگایی؟

4کێ دەتوانێت پاکێک لە گڵاوێک دەربهێنێت؟

بێگومان کەس!

5جا ئەگەر ڕۆژانی هەرکەسێک دیاریکراو بێت و

ژمارەی مانگەکانی لای تۆ بێت و

کاتێکت بۆ دیاریکردبێت کە لێی تێنەپەڕێت،

6ئیتر لێیگەڕێ با پشوو بدات،

هەتا وەک ڕەنجدەرێک دڵخۆش بێت بە تەواوبوونی ڕۆژەکەی.

7«لانی کەم دار ئومێدی ئەوەی هەیە کە

ئەگەر بڕایەوە چەکەرە بکاتەوە و دووبارە شین بێتەوە و

لقوپۆپی تازە دەربکات.

8ئەگەر ڕەگەکەی لەناو زەویدا کۆنیش بێت و

بنەدارەکەی لەناو خۆڵدا بمرێت،

9هەر کاتێک بۆنی ئاو بکات چەکەرە دەکات و

وەک ڕووەکێکی نوێ لق دەردەکات.

10بەڵام پیاو دەمرێت و لەناودەچێت؛

مرۆڤ ڕۆح بەدەستەوە دەدات و بوونی نابێت.

11هەروەک ئاوەکان لەناو دەریاچە نامێنن و

ڕووبار ئاوی تێدا نامێنێت و وشک دەبێت،

12هەروەها مرۆڤیش ڕادەکشێت و هەڵناستێتەوە،

لە خەوەکەی خەبەری نابێتەوە و بەئاگا نایەت

هەتا ئاسمان نامێنێت.

13«خۆزگە لەناو جیهانی مردووان لەچاو ونت دەکردم و

دەتشاردمەوە هەتا تووڕەییەکەت دادەمرکایەوە!

خۆزگە کاتێکت بۆ دیاری دەکردم و

بەبیرت دەهاتمەوە!

14ئەگەر پیاوێک بمرێت، ئایا زیندوو دەبێتەوە؟

هەموو ڕۆژانم تێکۆشانە،

ئارام دەگرم هەتا دەرووم لێ دەکرێتەوە.

15بانگم دەکەیت من وەڵامت دەدەمەوە،

تامەزرۆ دەبیت بۆ ئەو بوونەوەرەی کە دروستت کرد.

16بێگومان ئەو کاتە چاودێری هەنگاوەکانم دەکەیت،

بەڵام تێبینی گوناهەکەم ناکەیت.

17یاخیبوونەکەم گرێی لێدراوە لەناو بوخچەیەک،

تاوانەکەم دەشاریتەوە.

18«هەروەک چۆن کە چیا بکەوێت پارچەپارچە دەبێت و

تاشەبەرد لە جێی خۆی دەلەقێت،

19ئاو بەرد دەسووێنێت و

لافاو خۆڵی زەوی ڕادەماڵێت،

بەو جۆرە تۆش هیوای مرۆڤ لەناودەبەیت.

20بۆ هەتاهەتایە بەسەریدا زاڵ دەبیت و کۆتایی پێ دێت،

ڕووی دەگۆڕیت و دەریدەکەیت.

21ئەگەر کوڕەکانی ڕێزیان لێ بگیرێت، پێی نازانێت،

ئەگەر لە پلەوپایەشیان نزم بکرێتەوە، ئاگای لێ نییە.

22تەنها هەست بە ئازاری خۆی دەکات و

داخ بۆ حاڵی خۆی دەخوات.»

Het Boek

Job 14:1-22

Jobs gedachten over de mens

1‘Wat is een mens toch kwetsbaar! Zijn leven is maar kort en onrustig.

2Net als een bloem bloeit hij maar een korte tijd om dan te verdorren, hij verdwijnt snel als de schaduw van een voorbijglijdende wolk.

3Moet U op die kwetsbare mens uw blik richten en hem ter verantwoording roepen?

4Hoe kunt U reinheid verwachten van iemand die uit onreinheid is geboren? Dat kan toch niet!

5U hebt de mens slechts een vastgestelde tijd van leven gegeven, het aantal maanden van zijn leven staat al van tevoren vast. Hij mag ook niet iets langer leven.

6Maar waarom geeft U hem dan niet een beetje rust? Wend uw blik af en geef hem toch een beetje voldoening, net als een gehuurde arbeider.

7Want voor een boom is er nog hoop. Als hij wordt omgehakt, ontstaan er wel weer nieuwe spruiten die uitgroeien tot takken.

8-9 Hoewel zijn wortels in de grond oud zijn en zijn stam langzaam afsterft, groeit en bloeit hij weer als een jonge boom zodra er water bijkomt.

10Maar wanneer de mens sterft, ligt hij neer, hij blaast de adem uit en is er niet meer.

11-12 Zoals het water uit de zee verdampt en een rivier smaller wordt en opdroogt, zo legt een mens zich voor het laatst neer om daarna niet meer op te staan. Tot op het moment dat de hemelen niet meer bestaan, zal hij niet wakker worden of in zijn slaap worden gestoord.

13Och, verborg U mij maar tussen de doden en vergat U mij maar tot uw toorn was bedaard. Liet U mij maar links liggen om pas na enige tijd weer aan mij te denken.

14Als een mens sterft, zal hij dan weer herleven? Die gedachte zou mij hoop kunnen geven tijdens mijn harde bestaan; dan zou ik uitzicht hebben op verlossing.

15Dan zou U mij roepen en ik zou komen, U zou het zelfs fijn vinden met uw schepsel te spreken.

16U zou letten op elke stap die ik zet, maar niet al mijn fouten tellen,

17U zou ze allemaal wegstoppen in een zak en uitwissen.

18-19 Bergen slijten weg en vergruizen. Het water slijpt de stenen af tot zand. Stortregens spoelen de grond weg. Zo spoelt U ook alle hoop van de mens weg.

20-21 U keert zich tegen hem en hij verdwijnt van de aarde. U geeft hem een oud en gerimpeld gezicht en stuurt hem dan weg. Hij weet nooit of zijn zonen het ver zullen brengen of dat zij falen en ten val komen. Hij merkt het niet.

22Voor hem is er alleen pijn en verdriet.’