1«مرۆڤی لەدایکبوو لە ژن
ڕۆژگاری کەمە و چەرمەسەری زۆرە.
2وەک گوڵ دەپشکوێت و پاشان سیس دەبێت،
وەک سێبەر دەڕوات و ناوەستێت.
3ئایا چاوت لەسەر کەسێکی وەکو ئەم دەبێت؟
ئێستاش ئەوت هێناوەتە بەردەم خۆت بۆ دادگایی؟
4کێ دەتوانێت پاکێک لە گڵاوێک دەربهێنێت؟
بێگومان کەس!
5جا ئەگەر ڕۆژانی هەرکەسێک دیاریکراو بێت و
ژمارەی مانگەکانی لای تۆ بێت و
کاتێکت بۆ دیاریکردبێت کە لێی تێنەپەڕێت،
6ئیتر لێیگەڕێ با پشوو بدات،
هەتا وەک ڕەنجدەرێک دڵخۆش بێت بە تەواوبوونی ڕۆژەکەی.
7«لانی کەم دار ئومێدی ئەوەی هەیە کە
ئەگەر بڕایەوە چەکەرە بکاتەوە و دووبارە شین بێتەوە و
لقوپۆپی تازە دەربکات.
8ئەگەر ڕەگەکەی لەناو زەویدا کۆنیش بێت و
بنەدارەکەی لەناو خۆڵدا بمرێت،
9هەر کاتێک بۆنی ئاو بکات چەکەرە دەکات و
وەک ڕووەکێکی نوێ لق دەردەکات.
10بەڵام پیاو دەمرێت و لەناودەچێت؛
مرۆڤ ڕۆح بەدەستەوە دەدات و بوونی نابێت.
11هەروەک ئاوەکان لەناو دەریاچە نامێنن و
ڕووبار ئاوی تێدا نامێنێت و وشک دەبێت،
12هەروەها مرۆڤیش ڕادەکشێت و هەڵناستێتەوە،
لە خەوەکەی خەبەری نابێتەوە و بەئاگا نایەت
هەتا ئاسمان نامێنێت.
13«خۆزگە لەناو جیهانی مردووان لەچاو ونت دەکردم و
دەتشاردمەوە هەتا تووڕەییەکەت دادەمرکایەوە!
خۆزگە کاتێکت بۆ دیاری دەکردم و
بەبیرت دەهاتمەوە!
14ئەگەر پیاوێک بمرێت، ئایا زیندوو دەبێتەوە؟
هەموو ڕۆژانم تێکۆشانە،
ئارام دەگرم هەتا دەرووم لێ دەکرێتەوە.
15بانگم دەکەیت من وەڵامت دەدەمەوە،
تامەزرۆ دەبیت بۆ ئەو بوونەوەرەی کە دروستت کرد.
16بێگومان ئەو کاتە چاودێری هەنگاوەکانم دەکەیت،
بەڵام تێبینی گوناهەکەم ناکەیت.
17یاخیبوونەکەم گرێی لێدراوە لەناو بوخچەیەک،
تاوانەکەم دەشاریتەوە.
18«هەروەک چۆن کە چیا بکەوێت پارچەپارچە دەبێت و
تاشەبەرد لە جێی خۆی دەلەقێت،
19ئاو بەرد دەسووێنێت و
لافاو خۆڵی زەوی ڕادەماڵێت،
بەو جۆرە تۆش هیوای مرۆڤ لەناودەبەیت.
20بۆ هەتاهەتایە بەسەریدا زاڵ دەبیت و کۆتایی پێ دێت،
ڕووی دەگۆڕیت و دەریدەکەیت.
21ئەگەر کوڕەکانی ڕێزیان لێ بگیرێت، پێی نازانێت،
ئەگەر لە پلەوپایەشیان نزم بکرێتەوە، ئاگای لێ نییە.
22تەنها هەست بە ئازاری خۆی دەکات و
داخ بۆ حاڵی خۆی دەخوات.»
1У рождённого женщиной человека
короток век, но полон скорбями.
2Он, как цветок, прорастает и вянет,
ускользает, как тень, не задерживается.
3И на нём задержал Ты взгляд?
И его14:3 Или: «меня». Ты на суд ведёшь?
4Ты знаешь, что он нечист,
зачем же ожидаешь от него чистоты?14:4 Букв.: «Кто выведет чистое из нечистого? Никто!»
5Если дни его установлены,
и число его месяцев Ты сосчитал
и поставил рубеж, который он не преступит,
6то отведи от него Свой взгляд, оставь его в покое;
пусть он, как батрак, порадуется своим дням.
7Ведь и для дерева есть надежда:
если срубят его, оно оживёт
и снова пустит побеги.
8Пусть корни его одряхлели в земле,
и пень омертвел в пыли,
9чуть почует воду – расцветёт
и пустит ветви, как молодое растение.
10А человек умрёт и исчезнет,
испустит дух, и где он?
11Как исчезает вода из озера,
как иссякает река и сохнет,
12так и смертный ляжет и не поднимется;
пока не исчезнут небеса, он не проснётся
и от сна своего не встанет.
13О, если бы Ты укрыл меня в мире мёртвых,
спрятал меня, пока не пройдёт Твой гнев!
О, если бы Ты установил мне срок,
а потом вспомнил бы обо мне!
14Когда человек умрёт, будет ли он жить вновь?
Все дни моей службы14:14 Здесь Аюб говорит о своей жизни (или о пребывании в мире мёртвых) как о службе. я бы ждал,
когда придёт моё избавление.
15Ты бы позвал, и я бы ответил;
творение Твоих рук растрогало бы Тебя.
16Тогда Ты считал бы мои шаги,
но мои грехи не выискивал бы.
17Накрепко запечатана была бы моя вина,
Ты сокрыл бы мои проступки.
18Но как гора рушится и дробится,
и как скала сходит со своего места,
19как вода подтачивает камни,
и потоки смывают почву,
так и Ты губишь надежды смертного.
20Ты теснишь его до конца, и он уходит;
Ты искажаешь его лицо и отсылаешь его.
21В чести ли дети его, он не знает;
обижают ли их, он не видит.
22Он чувствует лишь боль своего тела
и плачет лишь о себе.
