이사야 6 – KLB & APSD-CEB

Korean Living Bible

이사야 6:1-13

하나님이 이사야를 예언자로 부르심

1웃시야왕이 죽던 해에 나는 여호와를 보았다. 그분은 높이 들린 보좌에 앉아 계셨으며 그 옷자락은 성전을 가득 채웠다.

2그분의 주위에는 각각 여섯 개의 날개를 가진 스랍 천사들이 둘러서 있었는데 모두 두 날개로 얼굴을 가리고 두 날개로는 발을 가렸으며 나머지 두 날개는 날아다니는 데 사용하였다.

3그들은 서로 화답하며 이렇게 노래하였다. “거룩하다! 거룩하다! 거룩하다! 전능하신 여호와께서 거룩하시니 온 땅에 그 영광이 충만하구나.”

4그들의 노랫소리에 성전 터가 흔들리고 성전에는 연기가 가득하였다.

5그때 내가 말하였다. “이제 나는 화를 입고 망하게 되었구나. 내가 스스로 입술이 더러울 뿐만 아니라 입술이 더러운 사람들 틈에 끼여 살면서 전능한 여호와이신 왕을 보았으니 어떻게 하면 좋을까?”

6그때 스랍 천사 중 하나가 부젓가락으로 단에서 벌겋게 타는 숯불을 집어 가지고 나에게 날아와서

7그것을 내 입에 대며 이렇게 말하였다. “보라! 이것이 네 입에 닿았으니 이제 네 죄는 사라졌고 너는 용서받았다.”

8나는 또 여호와께서 “내가 누구를 보낼까? 누가 우리를 위해서 갈 것인가?” 하고 말씀하시는 소리를 듣고 “내가 가겠습니다. 나를 보내소서” 하고 대답하였다.

9그러자 여호와께서 말씀하셨다. “너는 가서 이 백성에게 ‘너희는 계속 들어도 깨닫지 못하고 계속 보아도 알지 못한다’ 고 말하라.

10너는 이 백성의 마음을 둔하게 하고 귀는 막히고 눈은 감기게 하라. 그렇지 않으면 그들이 눈으로 보고 귀로 듣고 마음으로 깨달아 돌아와서 고침을 받을지도 모른다.”

11그때 내가 “주여, 언제까지 이런 상태가 계속되겠습니까?” 하고 묻자 그분은 이렇게 대답하셨다. “성들은 폐허가 되어 주민이 없고 집에도 사는 사람이 없으며 토지는 황무지가 되고

12사람들은 멀리 포로로 잡혀가서 이 땅이 완전히 황폐하게 될 때까지이다.

13그러나 10분의 은 살아 남을 것이다. 비록 그것이 다시 소멸될지라도 밤나무나 상수리나무가 잘리면 그루터기는 남아 있듯이 이 땅의 거룩한 씨는 그 그루터기처럼 남아 있을 것이다.”

Ang Pulong Sa Dios

Isaias 6:1-13

Ang Pagtawag kang Isaias

1Sa tuig nga namatay si Haring Uzia, nakita ko ang Ginoo nga naglingkod sa habog kaayong trono. Ang iyang taas nga bisti milukop sa tibuok templo. 2May mga serapin6:2 mga serapin: sa Hebreo, serafin. sa ibabaw niya. Ang matag usa niini may unom ka pako: ang duha ka pako gitabon sa ilang nawong, ang duha gitabon sa ilang mga tiil, ug ang laing duha gigamit nila sa paglupad. 3Nagaingnanay sila sa usag usa:

“Balaan, balaan, balaan ang Ginoo nga Makagagahom! Ang iyang gamhanang presensya milukop sa tibuok kalibotan.”

4Sa ilang mga tingog, natay-og ang mga patukoranan sa templo ug napuno sa aso ang templo. 5Unya miingon ako, “Alaot ako! Sigurado gayod nga laglagon ako, tungod kay daotan ang akong mga ginapulti ug nagpuyo ako uban sa mga tawong nagsulti usab ug daotan. Ug karon, nakita ko gayod ang Hari, ang Ginoo nga Makagagahom.”

6Unya ang usa sa mga serapin milupad paingon kanako nga nagadala ug baga nga kinuha niya gikan sa halaran. 7Gipadapat niya ang baga sa akong baba ug miingon, “Midapat na kini sa imong baba, busa wala ka nay sala kay gipasaylo ka na.” 8Unya nadungog ko ang tingog sa Ginoo nga nagaingon, “Kinsa ang akong ipadala? Kinsa ang moadto alang kanamo?” Mitubag ako, “Ania Ako. Ipadala ako.”

9Miingon siya, “Lakaw ug sultihi ang katawhan sa Israel, ‘Bisan sige kamog pamati, dili gihapon kamo makasabot. Bisan sige kamog tan-aw, dili gihapon kamo makakita.’ ”

10“Pagahia ang kasingkasing niining mga tawhana. Bungola sila ug butahi, kay basig makakita, makadungog, ug makasabot sila, ug mobalik sila kanako, ug mamaayo sila.”

11Nangutana ako, “Unsa kadugay, Ginoo?” Mitubag siya, “Hangtod nga magun-ob ang mga lungsod sa Israel ug wala nay tawo. Hangtod nga wala nay mopuyo sa mga balay ug ang yuta malaglag sa hingpit. 12Hangtod nga abugon ko ang mga Israelinhon ug ang ilang yuta mahimong awaaw. 13Bisan pag may mahibilin nga ikanapulo nga bahin sa mga Israelinhon sa yuta sa Israel, laglagon gihapon sila. Apan may gipili ako gikan kanila nga mahibilin. Sama sila sa tuod sa kahoyng terebinto (tugas) nga giputol.”