1욥은 다시 말을 이었다.
2“하나님이 나를 돌보시던 옛날의 생활로 내가 되돌아갈 수 있으면 얼마나 좋을까?
3그 때는 하나님이 항상 나와 함께 계셨고 내가 흑암으로 걸어갈 때 나에게 빛을 주셨다.
4내 인생의 전성기에는 29:4 또는 ‘하나님의 우정이’하나님의 따뜻한 손길이 우리 가정을 지켜 주셨고
5전능하신 하나님이 나와 함께하셨으며 나는 내 자녀들에게 둘러싸여 있었고
6나의 가축은 젖을 많이 내며 바위산에 있는 감람나무까지 잘 자라 기름을 물 쓰듯이 하였다.
7“그 때는 내가 성문 광장으로 가서 성의 어른들과 자리를 같이하기도 하였다.
8젊은 사람들이 나를 보면 길을 비켜 서고 내가 가면 노인들이 일어섰으며
9백성의 지도자들도 하던 말을 멈추고 손으로 입을 가리고
10귀족들도 조용히 말문을 닫았으며
11나에 관해서 듣거나 나를 보는 자들이 다 나를 칭찬하였다.
12가난한 자들이 부르짖으면 내가 그들을 도와주고 의지할 데 없는 고아들을 볼 때도 나는 그들을 도와주었다.
13또 거의 망하게 된 자들도 나를 위해 복을 빌어 주었으며 나 때문에 과부들도 기뻐서 노래를 불렀다.
14나는 의로움을 내 옷으로 삼고 언제나 바르고 정직하게 살았으며
15소경의 눈이 되고 절뚝발이의 발이 되었으며
16가난한 자에게는 아버지와 같았고 낯선 사람의 문제도 처리해 주었다.
17또 나는 악하고 잔인한 사람들의 세력을 꺾고 그들의 희생자들을 구출해 내었다.
18“나는 가끔 혼자 이런 생각을 해본다. ‘나는 오래오래 잘 살다가 편안하게 죽을 것이며
19뿌리가 물에 뻗어 있고 그 가지는 밤새도록 이슬에 젖어 있는 나무와 같을 것이며
20내 영광은 날로 새로워지고 내 29:20 또는 ‘활은’힘은 점점 더 왕성해질 것이다.’
21“사람들은 내 말을 듣고 내 충고를 소중히 여기며 내가 말할 때까지 조용히 기다렸다가
22내가 말한 후에는 더 이상 말을 하지 않았다. 이것은 그들이 내 충고를 만족스럽게 여겼기 때문이었다.
23그들은 가뭄 때 비를 기다리는 심정으로 내가 말하기를 기다렸다.
24그들이 낙심할 때 내가 웃어 주면 나의 밝은 표정을 보고 그들은 용기를 얻었다.
25나는 그들의 길을 결정해 주고 그들의 지도자로 앉아 그들에게 왕처럼 군림했으며 그들이 어려움을 당할 때마다 초상당한 자를 위로하듯이 내가 그들을 위로해 주었다.”
Ang mga Panalangin nga Nadawat ni Job Kaniadto
1Nagpadayon pagsulti si Job, 2“Kon mobalik lang unta ang nanglabayng mga panahon diin gibantayan pa ako sa Dios, 3ug diin gihayagan pa niya ang akong dalan sa akong paglakaw sa kangitngit. 4Niadtong panahon nga maayo pa ang akong kahimtang, ang Dios mao ang suod kong higala, ug gipanalanginan niya ang akong panimalay. 5Giubanan pa ako kaniadto sa Makagagahom nga Dios, ug kauban ko pa ang akong mga anak. 6Niadtong mga panahona, ang akong mga baka nagahatag ug daghan kaayong gatas, ug ang akong mga olibo nagahatag ug daghan kaayong lana. 7Inig-adto ko sa pultahan sa lungsod, ug moapil sa panaghisgotay sa mga tigdumala niini, 8magpadaplin ang batan-on nga mga lalaki kon makita nila ako ug ang mga tigulang manindog sa pagtahod kanako. 9Manghilom bisan ang mga pangulo 10ug ang mga dungganon. 11Si bisan kinsa nga makakita kanako o makadungog sa akong pagsulti, nagadayeg kanako. 12Kay ginatabangan ko ang mga kabos nga nanginahanglan ug tabang ug ang mga ilo nga walay kadangpan. 13Ginapanalanginan ako sa himalatyon nga tawo nga akong gitabangan, ug nalipay gayod ang mga biyuda nga ako usab nga natabangan. 14Gihimo ko kanunay ang matarong ug husto; daw sama na kini sa bisti ug turban nga kanunay kong gisul-ob. 15Akoy nahimong mata sa tawong buta ug tiil sa tawong bakol. 16Akoy nahimong amahan sa mga kabos, ug bisan ang mga estranghero gitabangan ko sa ilang mga kaso. 17Gikuhaan ko sa gahom ang mga tawong daotan ug giluwas ang ilang mga biktima.
18“Abi nakog magkinabuhi akog dugay ug mamatay nga nalibotan sa akong pamilya. 19Kay nahisama ako kaniadto sa kahoy kansang mga gamot nakaabot sa tubig ug ang mga sanga kanunayng matun-ogan. 20Gidayeg ako kanunay sa mga tawo ug kanunay akong baskog. 21Hilom ug namati pag-ayo ang mga tawo sa akong tambag. 22Pagkahuman kog sulti, wala na silay ikadugang pa kay kontento sila sa akong gisulti. 23Naghandom sila sa akong mga pulong sama sa ilang paghandom sa ulan. Gusto gayod nila kining pamation. 24Daw dili sila makatuo kon pahiyoman ko sila;29:24 Daw dili… sila: o, Kon nawad-an silag paglaom, pahiyoman ko sila. ang akong malipayong panagway makapadasig kanila. 25Gitudloan ko sila sa angay nilang buhaton nga daw akoy ilang pangulo. Gipangulohan ko sila nga daw usa ka hari nga nagadumala sa iyang kasundalohan. Ginahupay ko ang ilang kasubo.
