시편 39 – KLB & HLGN

Korean Living Bible

시편 39:1-13

보잘것없는 인생

(다윗의 시. 성가대 지휘자인 여두둔을 따라 부른 노래)

1나는 말하였다.

“내가 내 행위를 조심하고

내 혀로 범죄하지 않으며

악인들이 내 앞에 있는 한

내가 입을 열지 않고

침묵을 지키리라.”

2내가 침묵을 지키고

선한 말도 입 밖에 내지 않으니

내 고통이 한층 더하는구나.

3내 마음이 속에서 뜨거워지고

생각하면 생각할수록

속이 답답하고 불이 붙는 것 같아

부르짖지 않을 수 없구나.

4“여호와여, 내 생의 종말과

수명에 대하여 말씀해 주시고

이 세상의 삶이

얼마나 덧없는 것인지

나에게 알게 하소서.

5주께서 내 날을

손바닥 넓이만큼 되게 하셨으니

나의 일생도 주 앞에는

39:5 또는 ‘없는 것 같사오니’일순간에 불과하며

인간이 잘난 척하지만

한 번의 입김에 지나지 않습니다.

6사람이 부산하게

이리저리 뛰어다니지만

그림자에 불과하고

그 하는 일도 헛되며

기를 쓰고 재산을 모으지만

누가 가져갈지 알지 못합니다.

7“여호와여,

이제 내가 무엇을 바라겠습니까?

나의 희망은 오직 주께 있습니다.

8내 모든 죄에서 나를 구하시고

어리석은 자들의

조롱거리가 되지 않게 하소서.

9내가 침묵을 지키고

입을 열지 않는 것은

이 고통이

주께로부터 온 것이기 때문입니다.

10이제 주의 채찍을

나에게서 거두소서.

주께서 치시므로

내가 거의 죽게 되었습니다.

11주께서 범죄한 사람을 징계하실 때

그의 소중한 것을

좀먹듯이 소멸하시니

참으로 사람은

한 번의 입김에 불과합니다.

12“여호와여, 나의 기도를 들으시고

나의 부르짖음에 귀를 기울이소서.

내가 울부짖을 때

나의 눈물을 외면하지 마소서.

나의 모든 조상들처럼

나는 잠시 주와 함께 있는

나그네에 불과합니다.

13여호와여, 나를 살려 주소서.

내 생명이 떠나 없어지기 전에

내 기력을 되찾게 하소서.”

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 39:1-13

Salmo 39Salmo 39 Ang titulo sa Hebreo: Ang kanta nga ginsulat ni David. Sa direktor sang mga manugkanta nga si Jedutun.

Pagtuad sang Sala sang Tawo nga Nagaantos

1Nagsiling ako sa akon kaugalingon,

“Bantayan ko gid ang akon pamatasan,

kag likawan ko nga makasala sa akon paghambal.

Punggan ko gid ang akon baba nga magreklamo sa Dios

samtang ara sa akon tupad ang malaot nga mga tawo.”

2Gani naghipos lang ako; wala gid ako sing may ginhambal.

Pero wala ini nakabulig sa akon,39:2 Pero… akon: Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini.

kay nagdugang pa gid gani ang kasakit sang akon buot.

3Natublag gid ako katama.

Kag sa sagi ko nga hunahuna kon bala mahipos lang ako, nagdugang pa gid gani ang akon pagkatublag.

Gani wala ko na mapunggan; nagsiling ako,

4Ginoo, padumduma ako nga may katapusan ang akon kabuhi kag naisip na ang akon mga inadlaw.

Padumduma ako nga umalagi lang ang akon kabuhi.”

5Kalip-ot sang kabuhi nga ginhatag mo sa akon.

Baliwala lang ini sa imo panulok.

Sa matuod, ang kabuhi sang tawo daw sa hangin lang nga nagaagi,

6ukon pareho lang sang landong nga nagakadula.

Masako ang tawo sa mga buluhaton nga wala sing pulos.

Nagatipon siya sang manggad,

pero indi siya makahibalo kon sin-o ang magapulos sini kon mapatay na siya.

7Kag karon, Ginoo, wala na ako sing saligan pa.

Ang akon pagsalig ara sa imo.

8Hilwaya ako sa tanan ko nga sala,

kag indi pagtuguti nga yagutaon ako sang mga buang-buang.

9Mahipos na lang ako; indi na lang ako magreklamo,

kay ikaw ang nagapaantos sa akon.

10Karon, indi na ako pagsiluti.

Daw sa mapatay na ako sa imo mga pagpaantos sa akon.

11Ginadisiplina mo ang tawo paagi sa pagsaway sa iya, sa iya mga sala.

Kag pareho sa sapat-sapat nga nagapang-ut-ot, ginaubos mo ang iya malahalon nga mga pagkabutang.

Matuod gid man nga ang kabuhi sang tawo pareho sa hangin nga nagaagi lang.

12Sabta ang akon pangamuyo, Ginoo;

pamatii ang akon pagpangayo sang bulig.

Indi ka magpabungol-bungol sa akon paghibi.

Kay isa man lang ako ka dumuluong nga bisita mo diri sa kalibutan, pareho sa tanan ko nga mga katigulangan.

13Indi ka na mangakig sa akon,

agod magmalipayon man ako sa wala pa ako mapatay.