창조자 하나님을 찬양하라
1내 영혼아,
여호와를 찬양하라!
여호와 나의 하나님이시여,
주는 아주 위대하셔서
위엄과 영광의 옷을 입으셨습니다.
2주께서 옷을 입듯이
빛을 두르시고
하늘을 천막처럼 치시며
3창공의 물 위에 주의 집을 세우시고
구름을 수레로 이용하시며
바람 날개를 타시고
4바람을 주의 사자로 삼으시고
불꽃을 주의 종으로 삼으셨습니다.
5주께서는 땅의 기초를
굳게 세우셔서
그것이 요동하지 않게 하셨습니다.
6주께서 옷을 입히시듯이
땅을 바다로 덮으셨으므로
물이 산 위로 올라왔습니다.
7주의 책망에 물이 도망하고
우뢰 같은 주의 명령 소리에
물이 달아나
8주께서 정한 곳으로 돌아갔으며
산은 오르고
골짜기는 내려갔습니다.
9주께서 물의 경계를 정하셔서
넘치지 못하게 하시고
다시 돌아와
땅을 덮지 못하게 하셨습니다.
10그가 골짜기에서 샘물이 솟아나와
산 사이로 흐르게 하셔서
11들짐승에게 물을 주시니
들나귀가 갈증을 풀며
12공중의 새들이
물가에 보금자리를 만들고
나뭇가지에서 노래하는구나.
13그가 산에 비를 내리시므로
땅에 열매가 가득하다.
14그는 가축을 위해
풀이 자라게 하시고
사람이 먹을 채소가 자라게 하시며
땅에서 곡식이 나게 하시고
15사람의 마음을
기쁘게 하는 포도주와
사람의 얼굴에
윤기가 흐르게 하는 기름과
사람에게 힘을 주는 식물을 주셨다.
16여호와의 나무들이
물을 충분히 흡수하여 잘 자라니
그가 심은 레바논의 백향목에
17새들이 보금자리를 만들고
황새가 잣나무에 집을 짓는구나.
18높은 산은 들염소가 사는 곳이며
바위산은 너구리의 피난처이다.
19달은 계절을 구분하고
해는 지는 곳을 안다.
20그가 흑암을 보내 밤이 되게 하시니
숲속의 모든 짐승들이
기어나오는구나.
21젊은 사자가 먹이를 찾아
으르렁거리며
하나님께 양식을 구하다가
22해가 돋으면 슬그머니 물러나
굴에 가서 눕고
23사람은 그때 나와 일을 하며
저녁까지 수고한다.
24여호와여, 주는 정말
많은 일을 하셨습니다.
주의 지혜로
그 모든 것을 만드셨으니
땅에는 주의 피조물로
가득 찼습니다.
25크고 넓은 바다가 있고
그 안에는 크고 작은 생물들이
수없이 많으며
26배들이 항해하고
주께서 창조하신 104:26 또는 ‘악어가’바다 괴물이
그 속에서 놉니다.
27이 모든 것들이 주께서 제때에
먹이 주시기를 기다립니다.
28주께서 먹이를 주시면
그들이 그것을 먹고
주께서 손을 펴시면
그들이 좋은 것으로 만족하다가
29주께서 낯을 숨기시면
그들이 두려워하고
주께서 그들의 호흡을
뺏어 가시면
그들은 죽어
본래의 흙으로 돌아갑니다.
30주께서 104:30 또는 ‘호흡을’주의 영을 보내시므로
새로운 생명이 탄생하여
지면을 새롭게 합니다.
31여호와의 영광이
영원히 지속되며
여호와께서 그 행하신 일로
기뻐하시기를 원하노라.
32그가 땅을 보시자 땅이 떨고
산에 접촉하시자
산이 연기를 내는구나.
33내가 일평생 여호와께 노래하며
내가 사는 날 동안
내 하나님을 찬양하리라.
34여호와는
내 기쁨의 원천이시니
그가 나의 이 모든 생각을
기쁘게 여기시기를 원하노라.
35그러나 죄인은 땅에서 소멸되고
다시는 악인이 없기를 바라노라.
내 영혼아, 여호와를 찬양하고
여호와를 찬양하라!
Salmo 104
Pagdayaw sa Dios nga Manunuga
1Dapat dayawon ko gid ang Ginoo.
Ginoo nga akon Dios, gamhanan ka gid.
Ang imo pagkadungganon kag pagkahalangdon daw amo ang imo bayo.
2Ginatabunan mo ang imo kaugalingon sang kasanag nga daw sa bayo
kag ginahumlad mo ang langit nga daw sa tolda.
3Ginpatindog mo ang imo puluy-an sa ibabaw pa sang kahawaan.
Ginahimo mo ang mga panganod nga imo karwahe,
kag nagasakay ka nga ginapalid sang hangin.
4Ginahimo mo ang hangin nga imo mga mensahero,
kag ang nagadabdab nga kalayo104:4 nagadabdab nga kalayo: ukon, kilat. nga imo mga suluguon.
5Ginpahamtang mo ang kalibutan sa iya nga pundasyon,
kag indi ini mauyog hasta san-o.
6Gintabunan mo ang kalibutan sang tubig nga daw sa panapton,
kag naglapaw ini sa mga bukid.
7Sa imo nga pagsabdong nga nagadaguob, naghawa ang tubig.
8Kag nag-ilig sila sa mga bukid kag sa mga patag,
kag sa iban pa nga mga lugar nga ginpreparar mo para sa ila.
9Ginbutangan mo sila sang mga dulunan nga indi nila malapawan,
agod indi nila liwat matabunan ang kalibutan.
10Ginpailig mo ang mga tuburan sa mga ililigan sang tubig,
kag nag-ilig ang tubig sa gin-utlan sang mga bukid.
11Gani ang tanan nga talunon nga mga sapat, pati ang talunon nga mga asno, makainom.
12Kag malapit didto sa tubig, nagapugad ang mga pispis, kag sa mga sanga sang kahoy nagakanta sila.
13Halin sa imo puluy-an sa langit, ginapaulanan mo ang mga bukid.
Kag tungod sa sining imo ginahimo, nagabaton sang pagpakamaayo ang kalibutan.
14Ginapatubo mo ang mga hilamon para sa mga kasapatan,
kag ang mga tanom para sa mga tawo
agod may kalan-on sila halin sa mga patubas—
15may bino nga makalipay sa ila,
may lana nga makapahining sang ila guya,
kag may tinapay nga makapabaskog sa ila.
16Natubigan sing maayo ang imo mga kahoy nga sedro sa Lebanon nga imo mismo gintanom.
17Nagapugad ang mga pispis sa sina nga mga kahoy;
ang mga pispis nga dugwak104:17 dugwak: sa English, stork. nagapugad sa mga kahoy nga sipres.
18Ang talunon nga mga kanding nagaestar sa mataas nga mga bukid,
kag ang mga sapat nga badier104:18 badier: Tan-awa ang footnote sa Lev. 11:4-8. nagapanago sa mga kabatuhan.
19Gintuga mo ang bulan bilang palatandaan sang panahon;
kag ang adlaw ginapasalop mo sa husto nga oras.
20Ginhimo mo ang kadulom;
kag kon gab-i nagaguluwa ang madamo nga mga sapat sa kagulangan.
21Nagangurob ang mga leon samtang nagapangita sang ila pagkaon nga ginahatag mo sa ila.
22Kag kon magbutlak na ang adlaw nagabalik sila sa ila palanaguan kag didto nagaluko.
23Ang mga tawo iya nagaguwa sa ila mga balay sa pag-obra hasta magsirom.
24Ginoo, kadamo sang imo mga ginhimo.
Ginhimo mo sila tanan suno sa imo nga kaalam.
Ang kalibutan puno sang imo mga ginhimo.
25Ang dagat puwerte kalapad,
kag may madamo ini nga mga tinuga nga indi maisip, dalagko kag magagmay.
26Ang mga barko nagapakadto-pakari dira,
kag dira man nagalangoy-langoy ang dragon nga Leviatan nga imo gintuga.
27Ang tanan nga buhi nga tinuga nagasalig sa imo sang ila pagkaon sa tion nga kinahanglan nila.
28Ginahatagan mo sila sang pagkaon kag ginakaon nila,
kag nagakabusog sila.
29Pero kon pabay-an mo sila, nagakahadlok sila;
kon kuhaon mo ang ila ginhawa, nagakapatay sila kag nagabalik sila sa duta nga amo ang ila ginhalinan.
30Nagakatuga sila kon hatagan mo sila sang ginhawa.
Sa sina nga paagi ginahatagan mo sang bag-o nga mga tinuga ang kalibutan.
31Kabay pa nga ang imo gahom, Ginoo, magapadayon sa wala sing katapusan.
Kabay pa nga magkalipay ka sa imo mga ginhimo.
32Kon tulukon mo ang kalibutan, nagatay-og ini.
Kon tandugon mo ang mga bukid, nagaaso ini.
33Magakanta ako sa Ginoo sa bug-os ko nga kabuhi.
Magakanta ako sang mga pagdayaw sa akon Dios samtang nagakabuhi ako.
34Kabay pa nga malipay siya sa akon pagpamalandong.
Magakalipay ako sa Ginoo;
35pero ang mga malaot kag makasasala laglagon sa kalibutan kag indi na sila makita pa.
Dapat dayawon ko gid ang Ginoo.
Dayawa ang Ginoo!
