발람의 첫 예언
1발람이 발락에게 “여기에 7개의 제단을 쌓고 수송아지 7마리와 숫양 7마리를 준비해 주십시오” 하였다.
2그래서 발락은 발람이 말한 대로 하였고 그들 두 사람은 각 제단에 수송아지 한 마리와 숫양 한 마리씩 바쳤다.
3그러고서 발람은 발락에게 “당신은 당신의 번제물 곁에 서 계십시오. 나는 저리로 가서 여호와께서 나를 만나 주실는지 알아보겠습니다. 여호와께서 나에게 보여 주시는 것이 있으면 무엇이든지 당신에게 말씀드리겠습니다” 하고 혼자 산꼭대기로 올라갔다.
4하나님이 거기서 그를 만나시자 발람은 “내가 제단 일곱 개를 쌓고 제단마다 수송아지와 숫양을 한 마리씩 드렸습니다” 하였다.
5여호와께서는 발락에게 할 말을 그에게 일러 주시며 가서 발락에게 전하라고 말씀하셨다.
6그래서 발람이 돌아가보니 발락과 모압의 모든 지도자들이 번제물 곁에 그대로 서 있었다.
7그때 발람은 이렇게 읊었다.
“모압 왕 발락이
나를 아람 땅 동편 산에서 데려와
‘나를 위해 야곱을 저주하라.
이스라엘을 꾸짖으라’ 하는구나!
8하나님이 저주하시지 않은 자를
내가 어찌 저주하며
여호와께서 꾸짖지 않으신 자를
내가 어찌 꾸짖으랴?
9내가 높은 바위에서 그들을 보며
산언덕에서 그들을 바라보니
그들은 홀로 사는 민족이요
다른 민족과 구별되는
특이한 민족이구나.
10이스라엘 후손들이
땅의 티끌같이 많으니
누가 그 23:10 또는 ‘이스라엘 1/4’수를 헤아릴 수 있으랴!
나는 의로운 이스라엘 백성처럼
죽기를 원하며 나의 종말이
그들의 종말과 같기를 원하노라!”
11그러자 발락은 발람에게 “어떻게 당신이 나에게 이럴 수가 있단 말이오? 내 원수들을 저주해 달라고 당신을 데려왔더니 오히려 당신은 그들을 축복만 하였소!” 하자
12발람은 “여호와께서 나에게 주시는 말씀을 내가 어떻게 말하지 않을 수 있습니까?” 하고 대답하였다.
발람의 둘째 예언
13그때 발락은 발람에게 “그들의 일부만 볼 수 있는 다른 곳으로 나와 함께 갑시다. 거기서 나를 위해 그들을 저주해 주시오!” 하고 말한 후에
14그를 데리고 비스가산 소빔 고원으로 가서 거기에 제단 일곱 개를 쌓고 제단마다 수송아지와 숫양을 한 마리씩 바쳤다.
15그리고 발람은 발락에게 “당신의 번제물 곁에 서 계십시오. 나는 저기 가서 여호와를 만나겠습니다” 하고 말하였다.
16여호와께서 발람을 만나 발락에게 할 말을 일러 주셨다.
17그래서 그가 돌아와 보니 발락은 모압의 지도자들과 함께 번제물 곁에 그대로 서 있었다. 그때 발락이 “여호와께서 무슨 말씀을 하셨소?” 하고 발람에게 묻자
18그는 이렇게 읊었다.
“발락왕이여, 내 말을 들으시오.
십볼의 아들이여,
내 말에 귀를 기울이시오.
19하나님은 사람이 아니시니
거짓말을 하지 않으시며
인간이 아니시니
후회하지 않으십니다.
어찌 그가 말씀하시고
행하지 않으시며
약속하시고
지키지 않으시겠습니까?
20내가 축복하라는 명령을 받았으니
그가 내리신 복을
내가 바꾸어 놓을 수 없구나.
21“이스라엘은
불행이나 시련을 당하지 않으리라.
그들의 하나님 여호와께서
그들과 함께하시니
그들이 여호와를
왕으로 부르는구나.
22하나님이 그들을
이집트에서 인도해 내어
그들을 위해 들소처럼 싸우시니
23야곱을 해칠 마술이 없고
이스라엘을 해칠 점술이 없구나.
이제 사람들이 이스라엘에 대하여
‘하나님이 그들을 위해 행하신
놀라운 일을 보라’
하고 말하리라.
24이 백성이 사자같이 일어나서
잡은 먹이를 삼키고
그 피를 마시기 전에는
누워 쉬지 않으리라.”
25그러자 발락이 발람에게 “당신이 그들을 저주하지 않으려면 축복도 하지 마시오!” 하였다.
26그래서 발람은 “여호와께서 말씀하시는 대로 할 수밖에 없다고 내가 당신에게 말하지 않았습니까?” 하고 대답하였다.
발람의 셋째 예언
27그때 발락은 “그러면 다른 곳으로 가 봅시다. 아마 거기서는 하나님도 당신이 그들을 저주하는 것을 기뻐하실 것이오” 하고
28발람을 광야가 바라다보이는 브올산 꼭대기로 데리고 갔다.
29거기서도 발람은 발락에게 7개의 제단을 쌓고 수송아지 7마리와 숫양 7마리를 준비하라고 하였다.
30그래서 발락은 발람이 말한 대로 하고 각 제단에 수송아지와 숫양을 한 마리씩 드렸다.
اولين وحی بلعام
1بلعام به پادشاه گفت: «در اينجا هفت قربانگاه بساز و هفت گاو و هفت قوچ برای قربانی حاضر كن.»
2بالاق به دستور بلعام عمل نمود و ايشان بر هر قربانگاه، يک گاو و يک قوچ قربانی كردند.
3-4بعد بلعام به پادشاه گفت: «در اينجا در كنار قربانیهای سوختنی خود بايست تا من بروم و ببينم آيا خداوند به ملاقات من می‌آيد يا نه. هر چه او به من بگويد به تو خواهم گفت.» پس بلعام به بالای تپه‌ای رفت و در آنجا خدا او را ملاقات نمود. بلعام به خدا گفت: «من هفت قربانگاه حاضر نموده و روی هر كدام يک گاو و يک قوچ قربانی كرده‌ام.» 5آنگاه خداوند توسط بلعام برای بالاق پادشاه پيامی فرستاد.
6پس بلعام به نزد پادشاه كه با همهٔ بزرگان موآب در كنار قربانیهای سوختنی خود ايستاده بود بازگشت 7-10و اين پيام را داد:
«بالاق، پادشاه موآب مرا از سرزمين ارام،
از کوههای شرقی آورد.
او به من گفت: بيا و قوم اسرائيل را برای من نفرين كن.
ولی چگونه نفرين كنم آنچه را كه خدا نفرين نكرده است؟
چگونه لعنت كنم قومی را كه خدا لعنت نكرده است؟
از بالای صخره‌ها ايشان را می‌بينم،
از بالای تپه‌ها آنان را مشاهده می‌كنم.
آنان قومی هستند كه به تنهايی زندگی می‌كنند و خود را از ديگر قومها جدا می‌دانند.
ايشان مثل غبارند،
بی‌شمار و بی‌حساب!
ای كاش اين سعادت را می‌داشتم
كه همچون يک اسرائيلی بميرم.
ای كاش عاقبت من،
مثل عاقبت آنها باشد!»
11بالاق پادشاه به بلعام گفت: «اين چه كاری بود كه كردی؟ من به تو گفتم كه دشمنانم را نفرين كنی، ولی تو ايشان را بركت دادی!»
12اما بلعام جواب داد: «آيا می‌توانم سخن ديگری غير از آنچه كه خداوند به من می‌گويد بر زبان آورم؟»
دومين وحی بلعام
13بعد بالاق به او گفت: «پس بيا تا تو را به جای ديگری ببرم. از آنجا فقط قسمتی از قوم اسرائيل را خواهی ديد. حداقل آن عده را نفرين كن.»
14بنابراين بالاق پادشاه، بلعام را به مزرعهٔ صوفيم كه روی كوه پيسگاه است برد و در آنجا هفت قربانگاه ساخت و روی هر قربانگاه يک گاو و يک قوچ قربانی كرد.
15پس بلعام به پادشاه گفت: «تو در كنار قربانی سوختنی خود بايست تا من به ملاقات خداوند بروم.» 16خداوند بلعام را ملاقات نمود و آنچه را كه او می‌بايست به بالاق بگويد به او گفت. 17پس بلعام به نزد پادشاه كه با بزرگان موآب در كنار قربانیهای سوختنی خود ايستاده بود، بازگشت.
پادشاه پرسيد: «خداوند چه فرموده است؟»
18-24جواب بلعام چنين بود:
«بالاق، برخيز و بشنو!
ای پسر صفور، به من گوش فرا ده!
خدا انسان نيست كه دروغ بگويد،
او مثل انسان نيست كه تغيير فكر دهد.
آيا تاكنون وعده‌ای داده است كه بدان عمل نكرده باشد؟
به من دستور داده شده است كه ايشان را بركت دهم،
زيرا خدا آنان را بركت داده است و من نمی‌توانم آن را تغيير دهم.
او گناهی در اسرائيل نديده است،
پس بدبختی در قوم خدا مشاهده نخواهد شد.
خداوند، خدای ايشان با آنان است،
و ايشان اعلان می‌كنند كه او پادشاه آنهاست.
خدا اسرائيل را از مصر بيرون آورده است،
و ايشان، مثل گاو وحشی نيرومندند.
نمی‌توان اسرائيل را نفرين كرد،
و هيچ افسونی بر اين قوم كارگر نيست.
دربارهٔ اسرائيل خواهند گفت:
ببينيد خدا برای آنها چه كارهايی كرده است!
اين قوم، چون شير برمی‌خيزند
و تا وقتی شكار خود را نخورند
و خون كشتگان را ننوشند، نمی‌خوابند.»
25پادشاه به بلعام گفت: «اگر آنها را نفرين نمی‌كنی، حداقل بركتشان هم نده.»
26اما بلعام جواب داد: «مگر به تو نگفتم هر چه خداوند بر زبانم بگذارد آن را خواهم گفت؟»
سومين وحی بلعام
27بعد پادشاه، به بلعام گفت: «تو را به جای ديگری می‌برم، شايد خدا را خوش آيد و به تو اجازه فرمايد از آنجا بنی‌اسرائيل را نفرين كنی.»
28پس بالاق پادشاه بلعام را به قلهٔ كوه فغور كه مشرف به بيابان بود، برد. 29بلعام دوباره به پادشاه گفت كه هفت قربانگاه بسازد و هفت گاو و هفت قوچ برای قربانی حاضر كند. 30پادشاه چنانكه بلعام گفته بود عمل نمود و بر هر قربانگاه، يک گاو و يک قوچ قربانی كرد.
