1And it came to pass in the fourth year of king Darius, that the word of the LORD came unto Zechariah in the fourth day of the ninth month, even in Chisleu; 2When they had sent unto the house of God Sherezer and Regem-melech, and their men, to pray before the LORD,7.2 pray…: Heb. intreat the face of 3And to speak unto the priests which were in the house of the LORD of hosts, and to the prophets, saying, Should I weep in the fifth month, separating myself, as I have done these so many years?
4¶ Then came the word of the LORD of hosts unto me, saying, 5Speak unto all the people of the land, and to the priests, saying, When ye fasted and mourned in the fifth and seventh month, even those seventy years, did ye at all fast unto me, even to me? 6And when ye did eat, and when ye did drink, did not ye eat for yourselves, and drink for yourselves?7.6 did not ye: or, be not ye they that 7Should ye not hear the words which the LORD hath cried by the former prophets, when Jerusalem was inhabited and in prosperity, and the cities thereof round about her, when men inhabited the south and the plain?7.7 Should…: or, Are not these the words7.7 by: Heb. by the hand of
8¶ And the word of the LORD came unto Zechariah, saying, 9Thus speaketh the LORD of hosts, saying, Execute true judgment, and shew mercy and compassions every man to his brother:7.9 Execute…: Heb. Judge judgment of truth 10And oppress not the widow, nor the fatherless, the stranger, nor the poor; and let none of you imagine evil against his brother in your heart. 11But they refused to hearken, and pulled away the shoulder, and stopped their ears, that they should not hear.7.11 pulled…: Heb. they gave a backsliding shoulder7.11 stopped: Heb. made heavy 12Yea, they made their hearts as an adamant stone, lest they should hear the law, and the words which the LORD of hosts hath sent in his spirit by the former prophets: therefore came a great wrath from the LORD of hosts.7.12 by: Heb. by the hand of 13Therefore it is come to pass, that as he cried, and they would not hear; so they cried, and I would not hear, saith the LORD of hosts: 14But I scattered them with a whirlwind among all the nations whom they knew not. Thus the land was desolate after them, that no man passed through nor returned: for they laid the pleasant land desolate.7.14 pleasant…: Heb. land of desire
روزهٔ كاذب مردم
1در سال چهارم سلطنت داريوش پادشاه، در روز چهارم از ماه نهم يعنی ماه كيسلو، خداوند پيام ديگری به من داد.
2يهوديان شهر بيت‌ئيل، گروهی از مردان خود را به سرپرستی شراصر و رجم ملک به خانهٔ خدا فرستادند تا از خداوند طلب بركت نمايند 3و از كاهنان و انبيا بپرسند كه آيا به روزه و سوگواری خود در ماه پنجم ادامه بدهند، چنانكه در اين سالها اين كار را كرده‌اند، يا نه.
4خداوند قادر متعال به من فرمود كه اين جواب را به آنها بدهم: 5«به قوم و كاهنان بگوييد كه در اين هفتاد سالی كه در ماههای پنجم و هفتم روزه می‌گرفتند و سوگواری می‌كردند، برای خاطر من نبود. 6اكنون نيز هنگام برگزاری عيدهای مقدس، به فكر من نيستند، بلكه فقط به فكر خوردن و نوشيدن و سرگرمی خودشان هستند. 7همين هشدار را من سالها قبل وقتی هنوز اورشليم امن و آباد بود و شهرهای مجاور و جنوب آن نيز مسكونی بودند، توسط انبيا به گوش قوم رساندم.»
نتيجهٔ نافرمانی قوم از دستورات خدا
8-9سپس خداوند قادر متعال به زكريا فرمود كه اين پيام را به ايشان بدهد: «نسبت به يكديگر درستكار و با انصاف و رحيم و مهربان باشيد. 10از ظلم كردن به بيوه‌زنان و يتيمان و افراد غريب و فقير دست برداريد و برای يكديگر توطئه نچينيد. 11اجداد شما به اين پيام گوش ندادند. آنها سرپيچی نموده گوشهای خود را گرفتند تا صدايم را نشنوند. 12دلهای خود را مثل سنگ، سخت كردند و نخواستند دستوراتی را كه من با روح خود بوسيلهٔ انبیا گذشته به ايشان داده بودم بشنوند. به همين دليل بود كه خشم عظيم خود را از آسمان بر ايشان نازل كردم. 13من فرياد برآوردم ولی آنها صدايم را نشنيده گرفتند. من نيز وقتی آنها به سوی من فرياد برآوردند به دعای ايشان گوش ندادم. 14همچون گردباد آنها را در ميان قومهای دور پراكنده ساختم. دشمن سرزمين آبادشان را چنان ويران كرد كه حتی يک نفر نيز در آن باقی نماند.»
