1What shall we say then? Shall we continue in sin, that grace may abound? 2God forbid. How shall we, that are dead to sin, live any longer therein? 3Know ye not, that so many of us as were baptized into Jesus Christ were baptized into his death? 4Therefore we are buried with him by baptism into death: that like as Christ was raised up from the dead by the glory of the Father, even so we also should walk in newness of life. 5For if we have been planted together in the likeness of his death, we shall be also in the likeness of his resurrection: 6Knowing this, that our old man is crucified with him, that the body of sin might be destroyed, that henceforth we should not serve sin. 7For he that is dead is freed from sin. 8Now if we be dead with Christ, we believe that we shall also live with him: 9Knowing that Christ being raised from the dead dieth no more; death hath no more dominion over him. 10For in that he died, he died unto sin once: but in that he liveth, he liveth unto God. 11Likewise reckon ye also yourselves to be dead indeed unto sin, but alive unto God through Jesus Christ our Lord. 12Let not sin therefore reign in your mortal body, that ye should obey it in the lusts thereof. 13Neither yield ye your members as instruments of unrighteousness unto sin: but yield yourselves unto God, as those that are alive from the dead, and your members as instruments of righteousness unto God. 14For sin shall not have dominion over you: for ye are not under the law, but under grace. 15What then? shall we sin, because we are not under the law, but under grace? God forbid. 16Know ye not, that to whom ye yield yourselves servants to obey, his servants ye are to whom ye obey; whether of sin unto death, or of obedience unto righteousness? 17But God be thanked, that ye were the servants of sin, but ye have obeyed from the heart that form of doctrine which was delivered you. 18Being then made free from sin, ye became the servants of righteousness. 19I speak after the manner of men because of the infirmity of your flesh: for as ye have yielded your members servants to uncleanness and to iniquity unto iniquity; even so now yield your members servants to righteousness unto holiness. 20For when ye were the servants of sin, ye were free from righteousness. 21What fruit had ye then in those things whereof ye are now ashamed? for the end of those things is death. 22But now being made free from sin, and become servants to God, ye have your fruit unto holiness, and the end everlasting life. 23For the wages of sin is death; but the gift of God is eternal life through Jesus Christ our Lord.
شريک در مرگ و زندگی مسيح
1خوب، اكنون چه بايد كرد؟ آيا بايد به زندگی گذشته و گناه‌آلود خود ادامه دهيم تا خدا نيز لطف و بخشش بيشتری به ما نشان دهد؟
2-3هرگز! مگر نمی‌دانيد كه وقتی به مسيح ايمان آورديم و غسل تعميد گرفتيم، جزئی از وجود پاک او شديم و با مرگ او، طبيعت گناه‌آلود ما نيز مرد؟ پس، حال، كه قدرت گناه در ما نابود شده است، چگونه می‌توانيم باز به زندگی گناه‌آلود سابق خود ادامه دهيم؟ 4هنگامی كه مسيح مرد، طبيعت كهنهٔ ما هم كه گناه را دوست می‌داشت، با او در آبِ تعميد دفن شد؛ و زمانی كه خدای پدر با قدرت پرجلال خود، مسيح را به زندگی بازگرداند، ما نيز در آن زندگی تازه و عالی شريک شديم.
5بنابراين، ما جزئی از وجود مسيح شده‌ايم. به عبارت ديگر، هنگامی كه مسيح بر روی صليب مرد، در واقع ما نيز با او مرديم؛ و اكنون كه او پس از مرگ زنده شده است، ما نيز در زندگی تازهٔ او شريک هستيم و مانند او پس از مرگ زنده خواهيم شد. 6آن خواسته‌های پيشين و ناپاک ما با مسيح بر روی صليب ميخكوب شد. آن قسمت از وجود ما كه خواهان گناه بود، در هم شكسته شد، به طوری كه بدن ما كه قبلاً اسير گناه بود، اكنون ديگر در چنگال گناه نيست و از اسارت و بردگی گناه آزاد است. 7زيرا وقتی نسبت به گناه می‌ميريم، از كشش و قدرت آن آزاد می‌شويم؛ 8و از آنجا كه طبيعت كهنه و گناهكار ما با مسيح مرد، می‌دانيم كه بايد در زندگی جديد مسيح نيز شريک باشيم.
9مسيح پس از مرگ زنده شد و ديگر هرگز نخواهد مرد و مرگ بر او تسلطی ندارد. 10مسيح مرد تا قدرت گناه را در هم بكوبد و اكنون تا ابد زنده است تا با خدا رابطهٔ ابدی داشته باشد. 11به همين ترتيب، شما هم طبيعت كهنه و گناهكار خود را برای گناه مرده بدانيد، اما بوسيلهٔ عيسی مسيح خود را برای خدا زنده تصور كنيد.
12خلاصه ديگر اجازه ندهيد كه گناه بر اين بدن فانی شما حكمرانی كند و به هيچ وجه تسليم خواهشهای گناه‌آلود نشويد. 13اجازه ندهيد هيچ عضوی از بدن شما وسيله‌ای باشد برای گناه كردن، بلكه خود را كاملاً به خدا بسپاريد و سراسر وجود خود را به او تقديم كنيد؛ زيرا شما از مرگ به زندگی بازگشته‌ايد و بايد وسيله‌ای مفيد در دست خداوند باشيد تا هدفهای نيكوی او را تحقق بخشيد. 14پس گناه ديگر ارباب شما نباشد، زيرا اكنون ديگر در قيد شريعت نيستيد تا گناه شما را اسير خود سازد بلكه به فيض و لطف خدا از قيد آن آزاد شده‌ايد.
بردگان پاكی و صداقت
15اما اگر نجات ما از راه اجرای شريعت و احكام خدا به دست نمی‌آيد، بلكه خدا آن را به خاطر فيض و لطف خود به ما عطا می‌كند، آيا اين بدان معناست كه می‌توانيم باز هم گناه كنيم؟ هرگز! 16مگر نمی‌دانيد كه اگر اختيار زندگی خود را به دست كسی بسپاريد و مطيع او باشيد، شما بردهٔ او خواهيد بود، و او ارباب شما؟ شما می‌توانيد گناه و مرگ را به عنوان ارباب انتخاب كنيد، و يا اطاعت از خدا و زندگی جاويد را. 17اما خدا را شكر كه اگرچه در گذشته با ميل خود اسير و بردهٔ گناه بوديد، اما اكنون با تمام وجود مطيع تعليمی شده‌ايد كه خدا به شما سپرده است؛ 18و از بردگی گناه آزاد شده‌ايد تا از اين پس، بردهٔ پاكی و صداقت باشيد.
19اين مسايل را به طور ساده در قالب روابط ارباب و برده بيان می‌كنم تا آن را بهتر درک كنيد: منظورم اينست كه همانطور كه در گذشته بردهٔ همه نوع گناه بوديد، اكنون نيز به خدمت آن اموری كمر ببنديد كه راست و مقدس هستند.
20در آن روزها كه بردهٔ گناه بوديد، در قيد و بند نيكی و راستی نبوديد. 21اما فايدهٔ چنين زندگی چه بود؟ خودتان اكنون از آن كارها شرمگين هستيد، زيرا نتيجه‌ای جز هلاكت ابدی نداشتند. 22اما الان شما از قدرت گناه آزاد شده‌ايد و در خدمت خدا هستيد؛ بنابراين، او نيز شما را هر روز پاكتر و شايسته‌تر می‌سازد تا سرانجام زندگی جاويد نصيبتان گردد. 23زيرا هر كه گناه كند، تنها دستمزدی كه خواهد يافت، مرگ است؛ اما هر كه به خداوند ما عيسی مسيح ايمان آورد، پاداش او از خدا زندگی جاويد است.
